ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Υπόθε ση Αρ. 322/03

8 Νοεμβρίου, 2004

AΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12, 30 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Ν. 33/64 ΤΟΥ Ν. 207/89 ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦ 302 ΑΡ. 12, 19 ΚΑΙ 43 ΤΩΝ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΚΔΠ 251/02 ΚΑΙ ΚΔΠ 59/03.

[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]

ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ

Αιτήτ ρια,

ν.

1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

του Ανταγωνισμού

2. Επιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού,

ΚΑΘ΄ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ.

― ― ― ―

Κ. Χ" Ιωάννου, για την Αιτήτρια

Ε. Ζαχαριάδου, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

Α. Δημητρίου, για ΕΜ

Π. ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Στις 13.3.03 η εταιρεία Callsat Telecom Ltd κατέθεσε ενώπιον της Επιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού (στο εξής η Επιτροπή) καταγγελία εναντίον της αιτήτριας Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (στο εξής η Αρχή), για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης σε βάρος της κατά παράβαση των προνοιών του άρθρου 6 του περί Προστασίας του Ανταγωνισμού Νόμου (Ν.207/89), όπως τροποποιήθηκε, ζητώντας και την έκδοση προσωρινών μέτρων.

Η Επιτροπή, αφού έκρινε ότι ικανοποιούνταν όλες οι προϋποθέσεις του άρθρου 23 του Νόμου για την έκδοση διατάγματος για λήψη προσωρινών μέτρων, ζητώντας και την κατάθεση εκ μέρους των καταγγελλόντων τραπεζικής εγγύησης για £80.000, εξέδωσε στις 17.3.03 το ακόλουθο διάταγμα:

Η απόφαση αυτή προσβάλλεται με την προσφυγή.

Η Αρχή είχε ζητήσει από το Δικαστήριο την έκδοση διατάγματος αναστολής της επίδικης απόφασης μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής, η αίτησή της όμως απορρίφθηκε.

Η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση πρόβαλε ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί γιατί δε στρέφεται εναντίον εκτελεστής διοικητικής πράξης και η πράξη εναντίον της οποίας στρέφεται δεν υπάρχει πλέον. Ανέφερε, υποστηρίζοντας την ένστασή της, ότι η επίδικη απόφαση στερείται εκτελεστότητας αφού έχει ενσωματωθεί στη μεταγενέστερη απόφαση της Επιτροπής ημερομηνίας 3.6.03, με την οποία αποφασίστηκε όπως το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 17.3.03 γίνει οριστικό και ισχύει μέχρι την ολοκλήρωση της καταγγελίας. Πρόβαλε ότι η απόφαση της 3.6.03 δεν ήταν βεβαιωτική πράξη γιατί είχε ληφθεί μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης. Είναι η θέση της πως, πριν από την έκδοση της απόφασης της 3.6.03, η Επιτροπή είχε ενώπιόν της τη θέση του δικηγόρου της Αρχής, την οποία δεν είχε όταν εξέδωσε την επίδικη απόφαση της 17.3.03. Ισχυρίστηκε ότι η απόφαση της Επιτροπής 3.6.03 έχει εκδοθεί με βάση νέα πραγματικά στοιχεία, τα οποία δεν είχαν ληφθεί υπόψη κατά την έκδοση της επίδικης απόφασης.

Η θέση της δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση δε με βρίσκει σύμφωνο. Με το διάταγμα της 17.3.03 η Επιτροπή αποφάσισε επί του αιτήματος των καταγγελλόντων και διέταξε τα αναφερθέντα προσωρινά μέτρα, τα οποία ίσχυαν μέχρι την εκδίκαση της ουσίας της καταγγελίας. Το διάταγμα αυτό αν και προσωρινό, ήταν καθοριστικό των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων των εμπλεκόμενων μερών. Συνεπάγονταν απ΄αυτό ευθέως και αμέσως έννομες συνέπειες από την ημέρα της έκδοσής του.

Έχοντας αυτά υπόψη, θεωρώ εκτελεστή την επίδικη απόφαση και θα προχωρήσω να εξετάσω την προσφυγή στην ουσία της.

Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε ότι πάσχει η συγκρότηση της Επιτροπής γιατί μετέχει σ΄αυτή ως μέλος ο κ. Κωστής Ευσταθίου, ο οποίος κατά το διορισμό του στην Επιτροπή ήταν μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Λατσιών και κατά τον ουσιώδη χρόνο, δήμαρχος. Στήριξε τον ισχυρισμό του αυτό στην Pavlou v. The Chief Returning Officer and others (1987) 1 C.L.R. 252 και στην ΡΙΚ ν. Καραγιώργη κ.α. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159.

Στην Pavlou (πιο πάνω) εξετάστηκαν εκλογικές αιτήσεις των αιτητών, οι οποίοι ήταν ο ένας υπάλληλος οργανισμού δημοσίου δικαίου και ο άλλος δημόσιος υπάλληλος, εναντίον της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση να μην τους επιτραπεί να αναλάβουν καθήκοντα δημοτικού συμβούλου με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 16(2)(β) του περί Δήμων Νόμου του 1985 (Ν. 111/85), όπως τροποποιήθηκε. Κρίθηκε ότι το άρθρο αυτό, το οποίο αποκλείει την ανάληψη του αξιώματος του δημάρχου και μέλους δημοτικών συμβουλίων από δημόσιους υπαλλήλους και υπαλλήλους οργανισμών δημοσίου δικαίου δεν αντιβαίνει στο άρθρο 28 του Συντάγματος.

Στην Καραγιώργη (πιο πάνω) το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι οι πρόνοιες του περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμου του 1988 (Ν. 149/88) που προνοούσαν για τη συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή σε διαβουλεύσεις με το Υπουργικό Συμβούλιο για τον καταρτισμό των Διοικητικών Συμβουλίων των Οργανισμών Δημοσίου Δικαίου και τη συμμετοχή παρατηρητών των πολιτικών κομμάτων στις συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων ήταν αντισυνταγματικές.

Στην εξεταζόμενη υπόθεση ο πρόεδρος και τα μέλη της Επιτροπής έχουν διοριστεί από το Υπουργικό Συμβούλιο χωρίς να υπάρχει προεργασία με πολιτικά κόμματα, ούτε έχει παραστεί εκπρόσωπος πολιτικού κόμματος, όπως ορθά παρατήρησε η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση. Ο περί Δήμων Νόμος δεν καθορίζει ότι είναι ασυμβίβαστη η συμμετοχή σε διοικητικό όργανο με το αξίωμα του δημάρχου ή του δημοτικού συμβούλου. Ο περί Προστασίας του Ανταγωνισμού Νόμος, ο οποίος διέπει τη λειτουργία της Επιτροπής, θέτει περιορισμό αναφορικά με τον πρόεδρο και τα μέλη της Επιτροπής στο άρθρο 9(4), το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:

(Δέστε και το άρθρο 9Γ, αναφορικά με τον πρόεδρο της Επιτροπής.)

Κρίνω ότι οι περιορισμοί αυτοί δεν έχουν εφαρμογή στην εξεταζόμενη υπόθεση και γι΄αυτό ο ισχυρισμός του δικηγόρου της αιτήτριας για πάσχουσα συγκρότηση της Επιτροπής απορρίπτεται.

Προβλήθηκε επίσης ότι η Επιτροπή, κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, παραβίασε το άρθρο 14 του Νόμου και δεν δόθηκε στο δικηγόρο της αιτήτριας η ευκαιρία να παραστεί στην ενώπιον της συζήτηση, ούτε να υποβάλει γραπτώς τις θέσεις του και ότι παραβιάστηκε το άρθρο 28(4), το οποίο επιβάλλει στην Επιτροπή να εξετάζει κάθε καταγγελία που της υποβάλλεται, εφόσον ύστερα από δέουσα προκαταρκτική έρευνα που διενεργείται από την Υπηρεσία Ανταγωνισμού και Προστασίας Καταναλωτών του Υπουργείου Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού διαπιστώσει ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για την παράβαση στην οποία αναφέρεται η καταγγελία. Είναι η θέση του δικηγόρου της αιτήτριας ότι δεν έγινε καμιά έρευνα από την αναφερόμενη υπηρεσία.

Η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί με βάση το άρθρο 23 του Νόμου, το οποίο καθορίζει ότι η Επιτροπή έχει εξουσία, ενεργώντας αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση των ενδιαφερομένων, να διατάσσει τη λήψη προσωρινών μέτρων και να θέτει τους κατά την κρίση της αναγκαίους όρους εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

(α) Στοιχειοθετείται ευλόγως ισχυρή εκ πρώτης όψεως υπόθεση παράβασης του άρθρου 4 ή 6^.

(β) η περίπτωση είναι επείγουσα και

(γ) υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ανεπανόρθωτης βλάβης για τα συμφέροντα αυτού που υποβάλλει την αίτηση ή για το δημόσιο συμφέρον.

Το άρθρο 14 αναφέρεται στη συζήτηση ενώπιον της Επιτροπής των υποβαλλόμενων καταγγελιών. Το ίδιο ισχύει και για το άρθρο 28.

Η Επιτροπή αποφάσισε στη συνεδρία της ημερομηνίας 17.3.03 ότι οι δύο καταγγελίες ημερομηνίας 18.10.02 και 13.3.03 της εταιρείας Callsat Telecom Ltd εναντίον της Αρχής εξεταστούν μαζί και έδωσε οδηγίες στην Υπηρεσία όπως διεξαγάγει δέουσα προκαταρκτική έρευνα και τη θέσει ενώπιόν της.

Δε διαπιστώνω παράβαση του Νόμου στη διαδικασία που ακολούθησε η Επιτροπή για τη λήψη της επίδικης απόφασης με βάση το άρθρο 23.

Οι δικηγόροι των αιτητών ισχυρίστηκαν ακολούθως ότι η Επιτροπή διέταξε τη λήψη προσωρινών μέτρων, τα οποία δεν είχαν ζητηθεί από την αναφερόμενη εταιρεία. Παρόλη την αόριστη προβολή του ισχυρισμού αυτού, εξέτασα τα μέτρα που ζήτησε η καταγγέλλουσα εταιρεία με την καταγγελία της 13.3.03, και κρίνω ότι δεν προκύπτει οποιαδήποτε πλημμέλεια.

Υπήρξε περαιτέρω ισχυρισμός ότι η επίδικη απόφαση πάσχει για το λόγο ότι δε συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του άρθρου 23 για να διαταχθεί η λήψη προσωρινών μέτρων. Αναφορά στις προϋποθέσεις αυτές έγινε πιο πάνω.

Από τα πρακτικά της συνεδρίας της Επιτροπής ημερομηνίας 17.3.03, φαίνεται ότι ο δικηγόρος της εταιρείας Callsat Telecom Ltd πρόβαλε ότι στοιχειοθετείται εκ πρώτης όψεως υπόθεση παράβασης του άρθρου 6 του Νόμου, γιατί από 36.000 δολάρια που θα πλήρωναν, έλαβαν λογαριασμό για 71.000 λίρες, λόγω της επιβολής από την Αρχή νέων τιμών. Όσον αφορά την προϋπόθεση του επείγοντος, ανέφερε ότι η διακοπή των γραμμών από την Αρχή εμπόδιζε την καταγγέλλουσα εταιρεία να ικανοποιήσει τις συμβαλλόμενες με αυτή εταιρείες. Πρόβαλε περαιτέρω για την προϋπόθεση του σοβαρού κινδύνου ανεπανόρθωτης βλάβης ότι οι συμβαλλόμενες εταιρείες ζητούν απρόσκοπτη σύνδεση. Η διακοπή των γραμμών και η επανένωση μετά από μερικές μέρες έχει ως επακόλουθο τον επηρεασμό της αξιοπιστίας της εταιρείας στην αγορά και κατ΄επέκταση την πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς.

Η Επιτροπή, αφού μελέτησε το περιεχόμενο της καταγγελίας και της αίτησης για λήψη προσωρινών μέτρων και άκουσε τη θέση των καταγγελλόντων που εκφράστηκε μέσω του δικηγόρου τους μετά από διευκρινιστικές ερωτήσεις, κατέληξε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 23 και εξέδωσε το επίδικο διάταγμα. Η διαπίστωση αυτή ήταν εύλογη και δεν χωρεί επέμβασή μου επί του προκειμένου.