|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 456/2002)
13 Οκτωβρίου, 2004
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
TORGUT YASHAR, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΩΣ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ DESTINE HUSSEIN HELVADJIOGLU Η DESTINE HUSSEIN HELVADJI
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Μ. Βλαδιμήρου, για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:-
«Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη ή/και άρνηση του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας διά του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Λάρνακας, να αποδεκτεί και καταχωρήσει για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης δυνάμει του περί Πωλήσεως Γαιών (Ειδική Εκτέλεση) Νόμου, Κεφ. 232 και τροποποιήσεων το πωλητήριο έγγραφο μεταξύ της Αιτήτριας εταιρείας Touchstone Enterprises Ltd. & Touchstone Insurance & Finance Ltd., και του πληρεξούσιου αντιπροσώπου της Destine Hussein Helvadjioglu ή Destine Hussein Helvagj, Torgut Yashar, ημερομηνίας 8/02/02 είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος ή/και παν ότι παραλήφθηκε θα έπρεπε να εκτελεστεί.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη ή/και άρνηση του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας διά του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Λάρνακας, να αποδεχτεί στις 20/05/02 την Δήλωση Μεταβιβάσεως Ακινήτων δυνάμει του Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο υπ. Αρ. 9/65 μεταξύ της Αιτήτριας εταιρείας Touchstone Enterprises Ltd. & Touchstone Insurance & Finance Ltd., και του πληρεξούσιου αντιπροσώπου της Destine Hussein Helvadjioglu ή Destine Hussein Helvadji, Torgut Yashar είναι άκυρη, παράνομη, και στερημένη εννόμου αποτελέσματος ή/και παν ότι παραλήφθηκε θα έπρεπε να εκτελεστεί.»
Δυνάμει πωλητηρίου εγγράφου ημερ. 8/2/2002 ο αιτητής, ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος της Destine Hussein Helvadjioglu ή Destine Hussein Helvadji, πώλησε στις εταιρείες Touchstone Enterprises Ltd. και Touchstone Insurance & Finance Ltd. τα κτήματα με αρ. εγγρ. 9/884, Τεμ. 435, Φ/Σχ. L/8.E.II, Τοποθεσία Λάρνακα και αρ. εγγρ. 9/915, Τεμ. 463, Φ/Σχ. L/8.E.II, Τοποθεσία Λάρνακα.
Στις 20.5.2002 κατατέθηκαν στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας δηλώσεις μεταβίβασης των πιο πάνω ακινήτων στη βάση των πιο πάνω πωλητηρίων εγγράφων ημερ. 8.2.2002. Την ίδια ημερομηνία, 20.5.2002, ο αιτητής προβάλλει επίσης ότι ζήτησε με το ειδικό έντυπο και την κατάθεση των πωλητηρίων εγγράφων για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης. Στο πληρεξούσιο έγγραφο αναφερόταν ως διεύθυνση του ιδιοκτήτη των ακινήτων η Λάρνακα, ενώ στη δήλωση μεταβίβασης δίδεται ως διεύθυνση η Λευκωσία. Προφανώς η τελευταία διεύθυνση είναι αυτή του πληρεξούσιου αντιπροσώπου.
Το Κτηματολόγιο προέβη σε έρευνα σε σχέση με το θέμα. Ζήτησε δι΄ επιστολής από την Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών να πληροφορηθεί κατά πόσο τα πιο πάνω κτήματα έχουν παραχωρηθεί σαν κλήρος σε οποιοδήποτε πρόσωπο. Έκτοτε και μέχρι την ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής το θέμα παρέμεινε σε εκκρεμότητα.
Τέθηκε εξ αρχής θέμα δικαιοδοσίας, κατά πόσο το αντικείμενο της προσφυγής εμπίπτει στο ιδιωτικό και όχι στο δημόσιο δίκαιο.
Είχα την ευκαιρία να μελετήσω, την προ ολίγων ημερών εκδοθείσα απόφαση του Νικολάου, Δ. η οποία αφορούσε πανομοιότυπο ζήτημα (Βλέπε: Torgut Yashar, ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος του Yuksel Cemal Hudaverdi v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 454/2002, ημερ. 16.9.2004). Στις σελίδες 3 και 4 της πιο πάνω απόφασης ο Νικολάου, Δ. αναφέρει τα εξής με τα οποία απόλυτα συμφωνώ:-
«Καταλήγω ότι η περίπτωση εντάσσεται στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου. Η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Αυτή η πραγματικότητα αντανακλάται στο άρθρο 51 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/65 όπως τροποποιήθηκε) όπου, σε σχέση με διαταγή, γνωστοποίηση ή απόφαση του Διευθυντή, προβλέπεται δικαίωμα έφεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο με βάση τα άρθρα 80 και 81 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, όπως τροποποιήθηκε. Η πρόνοια στην παράγραφο (γ) του άρθρου 14 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου, με την οποία η διακριτική εξουσία του Διευθυντή να μην επιτρέπει την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης όπου «η σκοπούμενη μεταβίβασις ή υποθήκευσις θα αντέβαινε ή αντίκειτο προς τας διατάξεις οιουδήποτε ετέρου εκάστοτε εν ισχύϊ νόμου» δεν μεταβάλλει κατά τη γνώμη μου, την αστική φυσιογνωμία της επί του θέματος απόφασης του Διευθυντή. Όπου, σε σχέση με την παράγραφο (γ) του άρθρου 14, προκύπτει ο,τιδήποτε το οποίο πρέπει να ληφθεί υπόψη, το έργο του Διευθυντή δεν μπορεί παρά να είναι μόνο διαπιστωτικό. Δηλαδή, όπου προϋποτίθεται η λήψη απόφασης βάσει άλλου νόμου, η ευθύνη για τη λήψη της ανήκει στο όργανο στο οποίο ανήκει η εφαρμογή του άλλου νόμου, όχι στο Κτηματολόγιο κατά την άσκηση της εξουσίας για μεταβίβαση. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91). Εφόσον παρέχεται στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών λόγος, η απόφαση αναφορικά με την εξέλιξη είναι δική του, όχι του Διευθυντή. Ας σημειωθεί δε ότι δεν διατυπώθηκε με αυτή την προσφυγή οποιαδήποτε αμφισβήτηση σε σχέση με τον εν λόγω νόμο. Δεν συμμερίζομαι λοιπόν την πρωτόδικη άποψη στην Northgate Ltd. V. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 440/93, ημερ. 26 Ιουλίου 1995, ότι τέτοιες περιπτώσεις εμπίπτουν στον τομέα του δημοσίου δικαίου.»
Ενόψει των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται ως μη παραδεκτή. Έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.
&# 9;(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ