|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδικαζόμενες Προσφυγές αρ. 425/02, 434/02,
464/02 και 617/02)
7 Οκτωβρίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση αρ. 425/02)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΙΔΗΣ
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ ων η αίτηση
-------------
(Υπόθεση αρ. 434/02)
ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΟΥ
Αιτήτρια
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ ων η αίτηση
--------
(Υπόθεση αρ. 464/02)
ΚΥΡΙΑΚΗ (ΚΟΥΛΛΑ) ΞΕΝΗ,
Αιτήτρια
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ ων η αίτηση
-------------------------
(Προσφυγή 617/02)
ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΟΥ
Αιτήτρια
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ ων η αίτηση
--------
Α.Σ. Αγγελίδης
για τους αιτητές στις προσφυγές 425/02 και 434/02.Ν. Παπαμιλτιάδους για την αιτήτρια στην προσφυγή 464/02.
Μ. Σταματάρης για την αιτήτρια στην 617/02.
Ε. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
Ε. Φλωρέντζου για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Α. Παναγιώτου.
Ι. Νικολάου για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Α. Γρηγορίου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με τις 4 συνεκδικασθείσες προσφυγές προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), ημερομηνίας 27.2.02, κατά το μέρος της που αφορά στην προαγωγή στη θέση Ανώτερου Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού, των Χαρ. Τσίγκου, Μ. Ζαχαριάδου, Λ. Παπαθανασίου, Κ. Κυριακίδη, Π. Γεωργίου, Γ. Άσσου, Ε. Μαρκίδου, Α. Γρηγορίου, Α. Γαβριήλ, Γ. Χριστοδουλίδου, Α. Παναγιώτου και Ε. Σταυρίδου.
Οι ισχυρισμοί των αιτητών περιστρέφονται γύρω από τη σύσταση του Διευθυντή της Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού και δεν θα χρειαστεί να ξεχωρίσουμε τους ενδιαφερόμενους κατά προσφυγή. Σημειώνω όμως πως, για αδιευκρίνιστο λόγο, η αιτήτρια Ελένη Σταυρινίδου άσκησε δυο προσφυγές, με διαφορετικούς δικηγόρους. Την 434/02 σε σχέση με ορισμένους από τους ενδιαφερόμενους και την 617/02 σε σχέση με άλλη.
Τίποτε από τα υπηρεσιακά δεδομένα όπως αυτά προκύπτουν από τους φακέλους δεν αναδείκνυε τους ενδιαφερόμενους ως καταλληλότερους. Οι αξιολογήσεις τους ήταν ουσιαστικά στο ίδιο επίπεδο, υπεροχή κάποιου ως προς τα προσόντα δεν επισημαίνεται και ο αιτητής/αιτήτριες ήταν αρχαιότεροι, έστω και απομακρυσμένα, από τους ενδιαφερόμενους. Την κρίση πως οι ενδιαφερόμενοι ήταν συγκριτικά καταλληλότεροι την καθόρισε η υπέρ τους σύσταση του διευθυντή και οι αιτητές, επικαλούνται τη, ρητή μάλιστα, επισήμανση ιδιοτήτων και ικανοτήτων τους κατά παρέκκλιση από όσα οι ετήσιες αξιολογήσεις τους υποδεικνύουν.
Πράγματι. Ο Διευθυντής διαπίστωσε "ισοπεδωτική" αξιολόγηση στις εμπιστευτικές/υπηρεσιακές εκθέσεις και αφού έλαβε υπόψη "ότι τα μέλη του Γενικού Γραμματειακού Προσωπικού είναι διασκορπισμένα σε πολλές υπηρεσίες, απασχολούνται σε ευρύ φάσμα εργασιών και αξιολογούνται από διαφορετικά κλιμάκια αξιολόγησης" προέβη ο ίδιος, όπως αναφέρει, σε "προσπάθεια σύνθεσης της πραγματικής εικόνας κάθε υποψηφίου". Χρησιμοποίησε συναφώς πληροφορίες που πήρε από τους άμεσα προϊσταμένους τους "τόσο όσον αφορά την εν γένει απόδοση και προσφορά τους στη θέση που τώρα κατέχουν όσο και σε ό,τι αφορά στις προσωπικές ιδιότητες, δεξιότητες και ικανότητες τους σε σχέση με τα καθήκοντα και τις ευθύνες της υπό πλήρωση θέσης". Εξειδίκευσε, λοιπόν, για τον καθένα από τους ενδιαφερόμενους, τις ιδιότητες και τις ικανότητες που τους καθιστούν συγκριτικά καταλληλότερους. Παρά το γεγονός ότι αυτές αναφέρονται σε στοιχεία που διαχρονικά βαθμολογούνταν στις εμπιστευτικές/υπηρεσιακές εκθέσεις, οι οποίες δεν δικαιολογούσαν την κρίση για υπεροχή των ενδιαφερομένων σ΄αυτούς τους τομείς.
Αντίθετα προς την εισήγηση των καθ΄ ων η αίτηση και των ενδιαφερομένων που εκπροσωπήθηκαν πως, κατά τη νομολογία μας ορθά προσεγγιζόμενη, ήταν επιτρεπτή η πορεία που ακολούθησε ο διευθυντής, κρίνω πως η σύσταση ήταν εκδήλως απαράδεκτη. Εδώ έχουμε δηλωμένη ανάπλαση της εικόνας όπως τη συνθέτουν οι φάκελοι που κατ΄επανάληψη αποδοκιμάστηκε. Σημειώνω συναφώς τα πιο κάτω από την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 626, στην οποία ο διευθυντής, όπως και εδώ, ιδιαιτέρως τόνισε το γεγονός ότι οι ετήσιες αξιολογήσεις των υποψηφίων είχαν γίνει από διαφορετικές ομάδες:
"Οι υποψήφιοι βαθμολογούνταν και σε σχέση με αυτές τις ιδιότητες και το έχουμε πως η ενδιαφερόμενη δεν ξεχώριζε, με βάση τις ετήσιες αξιολογήσεις ως προς αυτές, έναντι της εφεσείουσας. Είχε συνείδηση αυτής της πραγματικότητας ο Διευθυντής και το εξήγησε πως διαμόρφωσε κρίση από τις γνώσεις και την εμπειρία του, "ανεξάρτητα από το αν αυτό δεν αντικατοπτρίζεται πλήρως στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις."
Στις υποθέσεις Papadopoulos και Παπαδόπουλος (ανωτέρω) ενώ έγινε αναφορά σε μεγαλύτερη βαρύτητα εκθέσεων που ετοιμάζονται από τους ίδιους λειτουργούς, εισηγήσεις πως εκθέσεις που ετοιμάστηκαν από διαφορετικούς αξιολογούντες λειτουργούς δεν ήταν ασφαλές κριτήριο, απορρίφθηκαν.
Πάντως, δεν μπορεί το όποιο περιθώριο παρέχεται κατά περίπτωση, ενόψει των πιο πάνω, ως προς την εκτίμηση της βαρύτητας των διαφορών που αναδεικνύουν οι εκθέσεις, να αναβαθμιστεί και σε δυνατότητα ανάπλασης της εικόνας για αναγνώριση υπέρ υποψηφίου κατά τρόπο θετικό, δηλαδή με τη μορφή διαπίστωσης, πως υπερέχει στην πραγματικότητα εκεί όπου οι ετήσιες αξιολογήσεις δεν τον εμφανίζουν να υπερέχει. Και ακριβώς έχουμε εν προκειμένω τέτοια κρίση, εκ των υστέρων και βέβαια πάλιν υποκειμενική, στηριγμένη σε πληροφορίες και σε προσωπική διαχρονική γνώση, αναφορικά με την ποιότητα των υποψηφίων. Το βασικό πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην επάρκεια της αιτιολογίας από την άποψη της αποκάλυψης ονομάτων και των στοιχείων που οδήγησαν στις διαπιστώσεις. Αυτό αφορά στις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για τη διαμόρφωση κρίσεων για ιδιότητες ως προς τις οποίες οι υποψήφιοι αξιολογούνταν ετησίως. Ούτε ο διευθυντής ούτε οι προϊστάμενοι και οι αξιολογούντες λειτουργοί μπορούν, έξω από το θεσμοθετημένο πλαίσιο αξιολόγησης και με δοσμένες έγκυρες ετήσιες αξιολογήσεις, να διαμορφώνουν εκ των υστέρων νέα κατάσταση αναφορικά με την αξιολογηθείσα ποιότητα των λειτουργών".
Και τα πιο κάτω από την απόφαση της πλήρους Ολομέλειας στην Ιωάννης Μοδίτης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 2852 ημερομηνίας 25.10.02:
"Καταλήγουμε πως η σύσταση του προϊσταμένου εκδήλως δεν μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί από την υπηρεσιακή εικόνα των υπαλλήλων. Δεν είναι πηγή τέτοιας πληροφόρησης και δε συναρτάται προς την αξία, ως του ενός από τα κριτήρια που προβλέπει ο Νόμος. Η σύσταση, στην οποία αναφέρεται ο Νόμος, εμπεριέχει μόνο τη συμβουλή ή γνώμη του προϊσταμένου ως προς τον κατάλληλο για προαγωγή στη βάση του συνόλου των κριτηρίων, με δοσμένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως την αποτυπώνουν οι φάκελοι. Ο προϊστάμενος του τμήματος στο οποίο υφίσταται η κενή θέση γνωρίζει στην πράξη τις ανάγκες εκείνης της θέσης και εξ αυτού προκύπτει και ο ρόλος του. Να επισημάνει τί από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ΄αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος. Οπότε, και στην περίπτωση που η ΕΔΥ έχει άλλη άποψη ως προς το ποιός είναι ο καταλληλότερος, να χρειάζεται να αιτιολογήσει αυτή την απόκλιση ειδικά."
Η σύσταση συγκρούεται προς τα στοιχεία των φακέλων αφού εμφανίζει τους ενδιαφερομένους να υπερτερούν σε τομείς στους οποίους, κατά τα στοιχεία των φακέλων δεν υπερτερούν, και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας. Οι προσφυγές επιτυγχάνουν, εξ αυτών οι τρεις με έξοδα. Σε σχέση με τη μεταγενεστέρως ασκηθείσα προσφυγή αρ. 617/02 από την αιτήτρια που άσκησε και την 434/02, δεν θα εκδώσω διαταγή για έξοδα. Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
C:\My Documents\2004\part4\425-02etc.doc