ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

14 Οκτωβρίου, 2004

[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ Χ" ΑΝΤΩΝΗ,

v.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΔΙΟΙΚΗΤΗ 6^ΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΕΖΙΚΟΥ Ε.Φ.,

__________

_________

Ο αιτητής είναι Ταγματάρχης και από τον Αύγουστο του 2000 υπηρετεί στο 232 Τάγμα Πεζικού της Εθνικής Φρουράς, ως διοικητής μονάδας. Στις 22.11.2002 κατά την καταμέτρηση των υλικών του Τάγματος που έγινε εν όψει αλλαγής του διαχειριστή υλικού της μονάδας, διαπιστώθηκε ότι έλειπε ένα στρατιωτικό τυφέκιο G3A3. Διατάχτηκε η διενέργεια ανάκρισης για εξακρίβωση των συνθηκών κάτω από τις οποίες απωλέστηκε το τυφέκιο. Ο Διοικητής του 6^ου Συντάγματος Πεζικού, στον οποίο υπάγεται διοικητικά ο αιτητής, στις 29.11.2002 τον κάλεσε σε διοικητική απολογία, γιατί, όπως προέκυψε από τα στοιχεία διενεργηθείσας πρόχειρης εξέτασης, είχε υποπέσει στο παράπτωμα της μη άσκησης του επιβαλλόμενου ελέγχου στο διαχειριστή της μονάδας του. Στην απολογία του ο αιτητής το μόνο που ανέφερε ήταν ότι αποδεχόταν τις ευθύνες που τυχόν θα του αποδίδοντο από την υπηρεσία.

Στις 4.12.2002, κρίθηκε ένοχος πειθαρχικού παραπτώματος και τιμωρήθηκε πειθαρχικά με δεκαήμερη φυλάκιση. Με την παρούσα προσφυγή αξιώνεται η ακύρωση της πιο πάνω απόφασης.

Πριν ασχοληθώ με την ουσία, θα πρέπει να εξετάσω την προδικαστική ένσταση που εγείρουν οι καθ΄ ων η αίτηση, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Συγκεκριμένα προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι στο έγγραφο της απόφασης τιμωρίας του ημερ. 4.12.2002, ο αιτητής με υπογραφή του δηλοί ότι έλαβε γνώση, ενώ λίγες μέρες αργότερα, στις 18.12.2002 του έγινε και γνωστοποίηση της απόφασης. Συνεπώς, καταλήγουν οι καθ΄ ων η αίτηση, ο αιτητής έλαβε γνώση της τιμωρίας του στις 4.12.2002, γεγονός που καθιστά την προσφυγή που καταχωρήθηκε στις 3.3.2003 εκπρόθεσμη.

Στο απόσπασμα «Ημερήσιας Διαταγής της 4 Δεκεμβρίου, 2002» όπου αναφέρεται η απόφαση για την τιμωρία, υπάρχει σημείωση με κεφαλαία «ΕΛΑΒΕ ΓΝΩΣΗ» και υπογραφή του αιτητή. Ο αιτητής υποστηρίζει ότι υπέγραψε το συγκεκριμένο έγγραφο όταν του διαβιβάστηκε, ταυτόχρονα με το έγγραφο ημερ. 18.12.2002, προκειμένου να το υπογράψει και να το επιστρέψει στο 6^ο Σύνταγμα Πεζικού για αρχειοθέτηση, όπως η κρατούσα διαδικασία.

Η χωρίς ημερομηνία υπογραφή του αιτητή δεν επιβεβαιώνει ότι αυτός έλαβε γνώση της απόφασης την ίδια ημέρα που αυτή εξεδόθη. Για το χρόνο γνώσης δεν υπάρχει καμιά απολύτως ένδειξη.

Είναι νομολογιακά καθιερωμένο πως όταν υπάρχει αμφιβολία ως προς το πότε η επίδικη απόφαση περιήλθε εις γνώση του αιτητή, η αμφιβολία επενεργεί υπέρ του (Kritiotis v. Municipality of Paphos and Others (1986) 3 C.L.R. 322, 346). Η ένσταση απορρίπτεται.

Ο αιτητής προβάλλει το επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη πράξη πάσχει γιατί ελήφθη χωρίς οποιανδήποτε δέουσα έρευνα και είναι αναιτιολόγητη.

Το επιχείρημα για έλλειψη δέουσας έρευνας στηρίζεται στον ισχυρισμό ότι δεν εξακριβώθηκαν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες απωλέσθη το τυφέκιο. Ο διενεργείσας την ανάκριση αναφέρει στο απόσπασμα της ημερήσιας διαταγής, στο οποίο περιέχεται και η επίδικη απόφαση, ότι έλαβε την απόφασή του από τα στοιχεία που προέκυψαν από πρόχειρη εξέταση.

Δεν χρειάζεται να σχολιαστεί ιδιαίτερα η δήλωση του αιτητή στην απολογία του, ότι αποδέχεται τις ευθύνες που τυχόν θα του αποδοθούν από την υπηρεσία. Συμφωνώντας μαζί του καταλήγω ότι δεν φαίνεται ότι αποδέχεται ευθύνη για την απώλεια του τυφεκίου.

Οι καθ΄ ων η αίτηση υποστήριξαν ότι σύμφωνα με τον Καν. 6(2) των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς, Τρίτο Παράρτημα της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας, ημερ. 3.12.1964, όπως τροποποιήθηκαν, η έρευνα αυτή δεν απαιτείται να είναι γραπτή, αλλά μπορεί να είναι και προφορική, αρκεί να γίνεται από το διοικούντα αξιωματικό προσωπικώς.

Ο Διοικητής κάλεσε τον αιτητή σε διοικητική απολογία γιατί, όπως προέκυψε από τα στοιχεία πρόχειρης εξέτασης, είχε υποπέσει σε πειθαρχικό αδίκημα. Ο Καν. 6(2) δεν προβλέπει για πρόχειρη έρευνα, αλλά για προσωπική έρευνα από τον διοικούντα αξιωματικό. ΄Οπως έχει τονιστεί και στην υπόθεση Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 74, 76, οι αρχές της χρηστής διοίκησης επιβάλλουν όπως η έρευνα που διενεργείται από το αρμόδιο διοικητικό όργανο για τη διαπίστωση των γεγονότων είναι η ενδεδειγμένη. Η έρευνα έχει αυτό το χαρακτήρα εφ΄ όσον εκτείνεται στην αναζήτηση και διερεύνηση κάθε γεγονότος που είναι ουσιώδες για τη λήψη της επίδικης απόφασης. Σίγουρα, η και κατά παραδοχή πρόχειρη έρευνα δεν είναι αρκετή.

Καταλήγω ότι η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί γιατί η παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας καθιστά τη διοικητική απόφαση τρωτή, ως αποτέλεσμα πλημμελούς άσκησης διακριτικής εξουσίας και κατ΄ επέκταση ακυρωτέας ως ληφθείσης καθ΄ υπέρβαση εξουσίας (βλέπε Παναγιωτίδης ν. Υπουργείου Συγκοινωνιών και ΄Εργων κ.α. (1998) 3 Α.Α.Δ. 342, 347).

Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.