ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Υπόθεση αρ. 713/02

21 Σεπτεμβρίου, 2004

[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ

- ν. -

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

----------------------------------< /P>

Α. Ευσταθίου (κα), για τον αιτητή

Ρ. Παπαέτη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την καθής η αίτηση

Α.Σ. Αγγελίδης, για το ενδιαφερόμενο μέρος

------------------------

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού με έγγραφο του διαβίβασε έγκριση της αρμόδιας αρχής (Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού) για πλήρωση τριών θέσεων Επιθεωρητή Α΄, δύο θέσεων Επιθεωρητή Φιλολογικών Μαθημάτων και μίας θέσης Επιθεωρητή Αγγλικών προς την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (στο εξής Ε.Ε.Υ.ή Επιτροπή).

Στις 7.1.2002 η Επιτροπή αποφάσισε την προκήρυξη της εν λόγω θέσης, που είναι προαγωγής, με δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Ως τελευταία ημερομηνία υποβολής των αιτήσεων καθορίστηκε η 4/2/02.

Κατάλογος όλων των αιτητών μαζί με τις αιτήσεις τους, αντίγραφο της δημοσίευσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και οι φάκελοι υπηρεσιακών εκθέσεων των αιτητών διαβιβάστηκαν στο Δρ. Πέτρο Καρεκλά, Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, ο οποίος, σύμφωνα με το Νόμο, είναι Πρόεδρος της οικείας Συμβουλευτικής Επιτροπής (στο εξής Σ.Ε.).

Στις 20/2/02 ο Πρόεδρος της Σ.Ε. με έγγραφο του διαβίβασε την έκθεση της μαζί με κατάλογο των υποψηφίων τους οποίους συστήνει η Σ.Ε.

Η Επιτροπή στις 5/3/02 εξέτασε τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν εκ μέρους των ενδιαφερομένων για αναθεώρηση του καταλόγου. Για τον κατάλογο υποβλήθηκαν δύο ενστάσεις, μια εκ μέρους του αιτητή και μια του ενδιαφερόμενου μέρους (ε.μ.).

Μετά την εξέταση των ενστάσεων, η Επιτροπή προχώρησε στην εξέταση της νομιμότητας του καταλόγου που καταρτίστηκε από τη Σ.Ε. και διαπίστωσε ότι όλοι οι υποψήφιοι πληρούν τις πρόνοιες του Σχεδίου Υπηρεσίας. Συγκεκριμένα:

Ακολούθως η Επιτροπή κατάρτισε τον τελικό κατάλογο των υποψηφίων για τη θέση, στον οποίο περιλήφθηκαν οι ακόλουθοι:

ΠΜΠ 4835 Αφροδίση Κούλα

ΠΜΠ 6173 Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος

ΠΜΠ 7277 Παυλίδης Χρίστος

Η Επιτροπή στη συνέχεια αποφάσισε να καλέσει τους πιο πάνω υποψηφίους σε προσωπική συνέντευξη στις 8 Μαρτίου 2002.

Κατά την ίδια συνεδρία η Επιτροπή καθόρισε τα κριτήρια για την αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων στη συνέντευξη και μελέτησε τον προσωπικό φάκελο και το φάκελο υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων.

Οι προσωπικές συνεντεύξεις έγιναν στις 8.3.2002 οπότε και η Επιτροπή πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση προσφέροντας προαγωγή στην κα Κούλα Αφροδίση (ΠΜΠ 4835) στη θέση Επιθεωρητή Α΄ (Μέση Εκπαίδευση) για τα Αγγλικά από 15.3.2002, την οποία απόφαση προσβάλλει ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή.

Η δικηγόρος του αιτητή στη γραπτή της αγόρευση προβάλλει, προς υποστήριξη της προσφυγής, τους ακόλουθους λόγους ακύρωσης:

Η δικηγόρος των καθών στη δική της αγόρευση ισχυρίζεται τα ακόλουθα:

1. Από τους περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμους 1969-2003 και ειδικότερα από το άρθρο 35Β(8) προκύπτει ευθέως τόσο ο συμβουλευτικός ρόλος της Σ.Ε., όσο και η εξουσία της Επιτροπής να εξετάσει τη νομιμότητα του καταλόγου χωρίς να απαιτείται ειδική αιτιολογία για την αποδοχή των ενστάσεων.

2. Η υπεροχή του ε.μ. σε αρχαιότητα δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή του. Το ε.μ. υπερείχε τόσο σε αρχαιότητα όσο και σε αξία (είχε ελαφρώς καλύτερη βαθμολογία κατά μέσο όρο, και καλύτερη απόδοση στη συνέντευξη). Το ε.μ. υπερέχει του αιτητή σε αρχαιότητα όχι μόνο στην αμέσως προηγούμενη θέση, αυτή του διευθυντή, αλλά και στις προηγούμενες.

3. Είναι νομολογημένο ότι σε θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής και/ή σε θέσεις που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία η προφορική εξέταση μπορεί να παίξει ουσιώδη ρόλο και/ή να έχει σημαντική βαρύτητα καθώς και ότι συνιστά ξεχωριστό στοιχείο κρίσης.

4. Η βαρύτητα που δόθηκε στις συνεντεύξεις ήταν καθόλα νόμιμη, λογική και μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του διορίζοντος οργάνου στην προσπάθεια του να διορίσει στην επίδικη θέση τους καταλληλότερους κατά την κρίση του υποψηφίους.

5. Είναι νομολογημένο ότι η κατοχή πρόσθετων ακαδημαϊκών προσόντων πέραν των απαιτούμενων από το σχέδιο υπηρεσίας που δεν αποτελούν πλεονέκτημα, δεν συνιστούν έκδηλη υπεροχή του καταλληλότερου υποψηφίου.

6. Η υπόθεση πρέπει να εξεταστεί με βάση τις δύο αρχές που συνόψισε η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σειρά αποφάσεων (βλ. μεταξύ άλλων, Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852, Georghiou and others v. Republic (1988) 3 Α.Α.Δ. 678, Κλέαρχος Μιλτιάδους κ.α. ν. Δημοκρατίας, (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318, ότι δηλαδή:

(α) Το διοικητικό δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή.

(β) Το δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση, αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου για προαγωγή ή διορισμό, με την κρίση του αρμόδιου οργάνου.

7. Ο αιτητής είχε το βάρος απόδειξης της ισχυριζόμενης έκδηλης υπεροχής, κάτι που απέτυχε να πράξει.

Ο δικηγόρος του ε.μ. αφού υιοθετεί την αγόρευση των καθών η αίτηση προχωρεί και παραθέτει τους εξής νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη της νομιμότητας της επίδικης απόφασης:

(α) Το ε.μ. δεν είχε υποχρέωση να αποδείξει έκδηλη υπεροχή.

(β) Το ε.μ. υπερτερεί και στα τρία στοιχεία αξία, αρχαιότητα, προσόντα.

(γ) Ο αιτητής όφειλε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή.

Αρχίζω την εξέταση της υπόθεσης από τον ισχυρισμό ότι είναι πεπλανημένη η τελική απόφαση των καθών η αίτηση και χωρίς ειδική αιτιολόγηση η απόκλιση από την απόφαση της Συμβουλευτικής Επιτροπής.

Σύμφωνα με το πρώτο σκέλος του νομικού ισχυρισμού βλέπουμε ότι ενώ η Σ.Ε. διαπιστώνει ότι όλοι οι υποψήφιοι είναι ίσοι στο κριτήριο αξία και ενώ η ίδια η Ε.Ε.Υ. δεν κάνει αποδεκτή την ένσταση του ε.μ. στο συγκεκριμένο σημείο αλλά αναφέρει ότι είναι με βάση τις υπηρεσιακές εκθέσεις των υποψηφίων στη θέση του Βοηθού Διευθυντή που προβαίνει σε σύγκριση, εντούτοις δίνει προβάδισμα στο ε.μ. ότι υπερτερεί ελαφρώς στο σύνολο των βαθμολογιών. Αφού και οι τρεις υποψήφιοι από τις αξιολογήσεις τους των τριών τελευταίων ετών στη θέση Βοηθού Διευθυντή αξιολογούνται ακριβώς το ίδιο (38,39,39), στη συνέχεια και πεπλανημένα, όπως θα εξηγήσω πιο κάτω, η Ε.Ε.Υ. εξέλαβε ότι το ε.μ. υπερέχει έστω και ελαφρώς στις υπηρεσιακές εκθέσεις.

Ο δικηγόρος του αιτητή με παρέπεμψε στο πιο κάτω απόσπασμα της έκθεσης της Σ.Ε.:

Με βάση το άρθρο 35Β(8) η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας εξέτασε τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν και αποφάσισε τα ακόλουθα:

Από την παράθεση των πιο πάνω αποτελεσμάτων προκύπτει ότι η Ε.Ε.Υ. απορρίπτει την ένσταση του δικηγόρου της αιτήτριας κρίνοντας στα πλαίσια εξέτασης της ένστασης και του βάσιμου αυτής (άρθρο 35Β (7) και (8) ότι ορθά ενήργησε η Σ.Ε. λαμβάνοντας υπόψη της τα τρία τελευταία έτη τις βαθμολογίες 38,39,39) που έτυχαν αξιολόγησης από μέρους της Σ.Ε.

Στην απόφαση της ημερ. 8/3/02, παράρτημα ΣΤ, η Επιτροπή δίνει όμως προβάδισμα στο ε.μ. με το ακόλουθο πρακτικό, το οποίο θεωρώ σημαντικό να παρατεθεί αυτούσιο:

(Η υπογράμμιση είναι δική μου)

Το πιο πάνω πρακτικό παραπέμπει στο παράρτημα Α το οποίο επίσης θεωρώ χρήσιμο να παρατεθεί αυτούσιο:

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ «ΑΞΙΑ»

Από την παράθεση του πιο πάνω πρακτικού και από το Παράρτημα Α προκύπτει ότι ο ισχυρισμός του αιτητή περί πλάνης ως προς τα πραγματικά γεγονότα, ευσταθεί. Συγκεκριμένα ενώ στην έκθεση της Σ.Ε. διαπιστώνεται ότι όλοι οι υποψήφιοι είναι ίσοι στο κριτήριο αξία και ενώ η ίδια η Ε.Ε.Υ. δεν κάνει αποδεκτή την ένσταση του ε.μ. ακριβώς γιατί και οι δυο υποψήφιοι έχουν τις ίδιες βαθμολογίες (38,39 και 39) τα τρία τελευταία έτη που έτυχαν αξιολόγησης, έρχεται η ίδια να αναιρέσει την ίδια της την απόφαση και να υιοθετήσει διαδικασία που περιλαμβάνει εννέα έτη από το 92/93 - 00/01 και να καταλήξει σε οριακή υπεροχή του ε.μ.. Αυτό έγινε κατά παράβαση της ίδιας της απόφασης της που στα πλαίσια της διαδικασίας του άρθρου 35Β(7) και 35Β(8) έκρινε ίσο σε αξία το ε.μ. με βάση τις τρεις βαθμολογίες που σημειώνεται αφορούν μόνο βαθμολογίες στη θέση Βοηθών Διευθυντών. Πέραν τούτου η Επιτροπή για τον αιτητή και τον υποψήφιο Κωνσταντινίδη λαμβάνει υπόψη της τη βαθμολογία 92/93 που ήταν καθηγητές (και όχι Βοηθοί Διευθυντές) ενώ αποφεύγει να λάβει υπόψη της τη βαθμολογία 91/92 του ε.μ. (βλ. διοικητικό φάκελο ΠΜΠ 4835ΙΙ) που το ε.μ. είχε βαθμολογία 37.

Κατά συνέπεια διακρίνω πλάνη της Επιτροπής με ανατροπή των αντικειμενικών δεδομένων τα οποία η ίδια είχε διαπιστώσει προηγουμένως. Η δε πλάνη της είναι ουσιώδης αφού αυτή σημειώνεται στο πρακτικό με τρόπο ώστε να προσδοθεί υπεροχή στο ε.μ.. Συγκεκριμένα αναφέρει τα εξής:

(Η υπογράμμιση είναι δική μου)

Σε άλλο μέρος της απόφασης της (βλ. παράγραφο 5.4) η Επιτροπή επαναλαμβάνει ότι έδωσε περισσότερη βαρύτητα στο κριτήριο της αξίας. Συγκεκριμένα αναφέρει:

Με όσα εξήγησα πιο πάνω είναι φανερό ότι αν στο θέμα της βαθμολογίας με βάση τις υπηρεσιακές εκθέσεις εκρίνοντο οι υποψήφιοι ομοιόμορφα τότε θα είχαν ο αιτητής και το ε.μ. την ίδια βαθμολογία και εφόσον ο αιτητής κρίθηκε ότι υπερτερούσε στα προσόντα, δυνατό η απόφαση της Επιτροπής να ήταν διαφορετική, αφού έλαβε, όπως αναφέρει, υπόψη και το ότι το επιπρόσθετο προσόν του αιτητή έχει κάποια, έστω και οριακή, σημασία.

Σύμφωνα με τη νομολογία και συγκεκριμένα στην υπόθεση Παπαϊωάννου κ.α. (Αρ. 2) ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 713, 724:

Στην παρούσα υπόθεση η πλάνη έχει σαφώς επηρεάσει την κρίση της Ε.Ε.Υ. Όπως έχει ήδη υποδειχθεί, αυτό καταδεικνύεται από το λεκτικό της απόφασης (ανωτέρω). Ήταν επομένως ουσιώδης. Κρίνεται ουσιώδης αν λάβουμε υπόψη ότι ενώ η Επιτροπή καταλήγει ότι «το περιεχόμενο του προσωπικού φακέλου δεν διαφοροποιεί από μόνο του τους τρεις υποψήφιους σε βαθμό ο οποίος δίνει προβάδισμα σε ένα από τους τρεις» καταλήγει σε προβάδισμα του ε.μ. με βάση τις υπηρεσιακές εκθέσεις και συγκεκριμένα τη βαθμολογία που είχαν οι υποψήφιοι. Ο τρόπος όμως με τον οποίο η Ε.Ε.Υ. αξιολόγησε τις βαθμολογίες του αιτητή και του ε.μ. δεν ήταν ομοιόμορφος ούτως ώστε κατέληγε σε άνιση μεταχείριση. Αν εκρίνοντο με τις τρεις τελευταίες βαθμολογίες που ήσαν οι ίδιες και για τους δύο (αιτητή και ε.μ.) δηλαδή 38,39,39 τότε δε θα είχε το ελάχιστο, έστω, προβάδισμα το ε.μ. Όμως η Ε.Ε.Υ. έλαβε υπόψη 4 βαθμολογίες για τον αιτητή (και 5 για τον άλλο υποψήφιο Κωνσταντινίδη) στις οποίες η μια (η παλαιότερη) ήταν 37 ούτως ώστε κατά μέσο όρο εξασφάλιζε 38,25 αντί 38,66 που θα εξασφάλιζε όπως και το ε.μ. Ο τρόπος αυτός, όπως ήδη ανάφερα, παραβιάζει την αρχή της ίσης και /ή ομοιόμορφης μεταχείρισης όπως ήταν ήδη γνωστή από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που ερμήνευσε το άρθρο 28 του Συντάγματος σε σχέση με υποθέσεις αυτής της φύσης και όπως έχει ενσωματωθεί στο άρθρο 38 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Νόμος 158(1)/99). Σημειώνω ότι αν θα λαμβάνοντο βαθμολογίες άλλες από τις 3 τελευταίες τότε είχε και το ε.μ. βαθμολογία 37 κατά τα έτη 91/92 που έπρεπε να ληφθεί και αυτή υπόψη, οπότε θα μειώνετο και αυτής η βαθμολογία της κατά μέσο όρο.

Με βάση τα πιο πάνω καταλήγω ότι η παρούσα προσφυγή πρέπει να επιτύχει.