|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθ εση Αρ. 354/2003)
1 Σεπτεμβρίου, 2004
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ης η αίτηση.
- - - - - -
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Α. Βασιλειάδης, για την Καθ΄ ης η αίτηση.
Π. Κυπριανού, για τα Ενδ. Μέρη 1, 2 και 3.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια, ήταν υποψήφια για διορισμό σε μια από τις τρεις κενές θέσεις Αρχαιολογικού Λειτουργού, θέσεις μόνιμες και πρώτου διορισμού. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) με απόφασή της ημερ. 21.2.00, διόρισε στις πιο πάνω θέσεις τα ενδιαφερόμενα μέρη Ευτυχία Ζαχαρίου, Εύη Φιουρή-Πάτσαλου και Δέσπω Πηλείδου, αναδρομικά από 17.7.95. Επρόκειτο για διαδικασία επανεξέτασης πλήρωσης των θέσεων που έγινε ύστερα από ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η 17.7.95 είναι η ημερομηνία κατά την οποία λήφθηκε η πρώτη στη σειρά απόφαση διορισμού των ενδιαφερομένων μερών στην επίδικη θέση.
Με την απόφαση στην Ελένη Αυγερινού ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ΑΕ 2428, ημερ. 22.10.99, ακυρώθηκε από την Ολομέλεια η πρωτόδικη απόφαση με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή της αιτήτριας που είχε ως αντικείμενο τους προμνησθέντες διορισμούς. Ο λόγος της ακύρωσης συναρτήθηκε με όρο του σχεδίου υπηρεσίας της επίδικης θέσης που αφορά στο πλεονέκτημα ήτοι,
«Πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε στην υπηρεσία σε δημόσια θέση, είτε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία θα αποτελεί πλεονέκτημα.»
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στο σχέδιο υπηρεσίας δεν καθοριζόταν η χρονική έκταση της πείρας και η ΕΔΥ θεώρησε πως αυτή έπρεπε να καλύπτει ελάχιστη περίοδο 12 μηνών. Η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι κατείχε το πλεονέκτημα από έκτακτη εργασία στο Τμήμα Αρχαιοτήτων ως αρχαιολογική λειτουργός από 21.1.74 μέχρι 24.8.74. Αποτελεί επίσης γεγονός ότι η αιτήτρια εργάστηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών από 3.9.71 μέχρι 16.9.90 δηλαδή για 16 περίπου χρόνια.
Στην Αυγερινού ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) η Ολομέλεια έκρινε, χωρίς να επεκταθεί σε οποιοδήποτε άλλο θέμα ότι η απόφαση της ΕΔΥ ήταν αναιτιολόγητη. Σχετική είναι η πιο κάτω περικοπή της απόφασης:
«Γενικά είναι επιτρεπτό εκ μέρους της ΕΔΥ να καθορίζει, όπου το σχέδιο δεν το προβλέπει, λογική χρονική διάρκεια για να θεωρείται ως πλεονέκτημα η πείρα, και τούτο γιατί η πείρα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι ουσιαστική (βλ. Τυρίμου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, προσφ. αρ. 285/89, ημερ. 30/11/90, Μιχαήλ ν. Ε.Δ.Υ. προσφ. αρ. 409/94, ημερ. 31/10/95).
Στην παρούσα όμως περίπτωση κρίνουμε ότι ο καθορισμός των 12 μηνών ήταν αυθαίρετος. Η ΕΔΥ, καθορίζουσα τους 12 μήνες ως ελάχιστη περίοδο για απόκτηση πείρας που να ικανοποιεί το σχέδιο υπηρεσίας, δεν εξέτασε τη φύση της εργασίας που διεξείγε η εφεσείουσα. Ο καθορισμός του χρόνου πρέπει να αιτιολογείται και η αιτιολόγηση πρέπει να συναρτάται με το χρόνο, την ένταση και τη φύση της εμπειρίας σε κάθε περίπτωση. Στην παρούσα υπόθεση ο καθορισμός της ελάχιστης περιόδου των 12 μηνών ήταν παντελώς αναιτιολότητος.
Ως συνέπεια των πιο πάνω, η έφεση γίνεται αποδεκτή επί του πρώτου λόγου που αναφέρεται στον καθορισμό δωδεκάμηνης περιόδου για την πείρα που συνιστά πλεονέκτημα. εν όψει της κατάληξης μας δεν θα υπεισέλθουμε στους υπόλοιπους λόγους έφεσης. Η πρωτόδικη απόφαση ανατρέπεται και η επίδικη διοικητική πράξη ακυρώνεται με έξοδα υπέρ της εφεσείουσας τόσο κατ΄ έφεση όσο και πρωτόδικα.»
Η ΕΔΥ, κατά την επανεξέταση που ακολούθησε, επανέλαβε (21.2.00) την απόφαση της, καθορίζοντας τη διάρκεια της πείρας στους 12 μήνες αφού την αιτιολόγησε. Η αιτήτρια άσκησε νέα προσφυγή προς ακύρωση της προμνησθείσας απόφασης της ΕΔΥ ημερ. 21.2.00 και ανεπιτυχώς ήγειρε ζήτημα παραβίασης του δεδικασμένου. Κρίθηκε όμως ότι η αιτιολογία της απόφασης δεν ήταν νόμιμη καθότι, η αιτιολογία με αναφορά στα προσόντα των υποψηφίων, αφίστατο της πραγματικότητας. Οι διορισμοί ακυρώθηκαν και για το λόγο ότι η πείρα της αιτήτριας που απέκτησε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών δεν αξιολογήθηκε καθόλου. Διαπιστώθηκε πως δεν δόθηκε η παραμικρή αιτιολογία γιατί δεν μπορούσε να ληφθεί υπόψη, όχι στο πλαίσιο της πρόνοιας για κατοχή του πλεονεκτήματος αλλά στο ευρύτερο και πιο σημαντικό πλαίσιο της πείρας, ως μιας από τις πλέον στέρεες βάσεις της αξίας ενός επιστήμονα ή τουλάχιστον ως παράγοντα ενισχυτικού της οποιασδήποτε αξίας του. Κρίθηκε εν κατακλείδι ότι ο όλος χειρισμός που είχε ως αποτέλεσμα να μην αξιολογηθεί το στοιχείο της πείρας αποτελούσε σοβαρή πλημμέλεια της απόφασης. Βλ. Ελένη Αυγερινού ν. Δημοκρατίας, υπόθεση αρ. 801/00, ημερ. 8.8.2002.
Η ΕΔΥ ύστερα και από την τελευταία ακύρωση των διορισμών, αποφάσισε να καλέσει τους υποψήφιους σε προφορική εξέταση στα πλαίσια επανεξέτασης. Μετά το πέρας της προφορικής εξέτασης, ο Διευθυντής αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων και αποχώρησε από τη συνεδρία. Στη συνέχεια η Επιτροπή υπό το φως και των κρίσεων του Διευθυντή, αξιολόγησε τους υποψηφίους και με βάση τα αναγόμενα στον ουσιώδη χρόνο στοιχεία και την απόδοση των υποψηφίων κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση, έκρινε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν γενικά της άλλης υποψήφιας και τις επέλεξε ως τις πιο κατάλληλες για διορισμό στην επίδικη θέση αναδρομικά από 17.7.95. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οκτώ από τους δώδεκα υποψήφιους, μεταξύ των οποίων και η αιτήτρια, δεν προσήλθαν στην προφορική εξέταση άνκαι είχαν κληθεί. Στα πρακτικά της Επιτροπής, παραπλεύρως των ονομάτων των υποψηφίων που δεν προσήλθαν, σημειώθηκε η φράση «Δεν ενδιαφέρεται». Αναφορικά με το θέμα της μη προσέλευσης της αιτήτριας στην προφορική συνέντευξη προέκυψε ζήτημα. Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αναφερόμενος στο γεγονός στη γραπτή αγόρευσή του παρέπεμψε σε επιστολή διαμαρτυρίας ή ένσταση, όπως διαφορετικά την αποκαλεί, ημερομηνίας 25.11.2002 που απέστειλε εκ μέρους της αιτήτριας προς την ΕΔΥ με την οποία διαμαρτυρόταν για την προφορική εξέταση που επρόκειτο να διεξαχθεί και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους η διεξαγωγή νέων συνεντεύξεων ήταν παράνομη. Μολονότι αναφέρεται στην αγόρευση ότι η επιστολή επισυνάπτεται ως «παράρτημα Χ» εντούτοις το έγγραφο δεν ήταν επισυνημμένο στην αγόρευση. Από πλευράς των καθ΄ ων η αίτηση ο ευπαίδευτος συνήγορος τους στη γραπτή αγόρευσή του αναφέρει ότι «....... από παραδρομή ίσως, δεν έχω την επιστολή διαμαρτυρίας που αναφέρεται στη σελ. 4 της γραπτής αγόρευσης του ευπαιδεύτου δικηγόρου της αιτήτριας (Παρ. Χ)».
Μετά την επιφύλαξη της απόφασης εντόπισα το κενό, ότι δηλαδή η επιστολή ημερομηνίας 25.11.2002 δεν ήταν επισυνημμένη στη γραπτή αγόρευση του κ. Αγγελίδη και διαπίστωσα επίσης πως δεν υπήρχε ούτε και στον προσωπικό φάκελο της αιτήτριας. Ενόψει τούτου κρίθηκε σκόπιμο το επανάνοιγμα της υπόθεσης για να απαντηθεί το ερώτημα κατά πόσο η ΕΔΥ είχε υπόψη της και εξέτασε το περιεχόμενο της επιστολής σε συνάρτηση βέβαια προς τη σημείωση στα πρακτικά της ΕΔΥ «Δεν ενδιαφέρεται» παραπλεύρως του ονόματος της αιτήτριας.
Αυτό που προέκυψε από τις διευκρινίσεις που δόθηκαν είναι ότι η ΕΔΥ δεν έλαβε γνώση της επιστολής αφού σύμφωνα με την υπεύθυνη του αρχείου τέτοια επιστολή δεν έφθασε στην ΕΔΥ ενώ από την άλλη ο δικηγόρος της αιτήτριας παρουσίασε αντίγραφο του φαξ με το οποίο στάληκε η επιστολή στην ΕΔΥ. Το γεγονός είναι ότι η ΕΔΥ προχώρησε στη διεξαγωγή των προφορικών εξετάσεων χωρίς να είχε υπόψη της την προμνησθείσα επιστολή.
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια αμφισβητεί τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και επιδιώκει την ακύρωσή της.
Οπως έχει ειπωθεί, η τελευταία ακύρωση του διορισμού των ενδιαφερομένων μερών στην επίδικη θέση έγινε στις 8.8.02 (Βλ. Ελένη Αυγερινού ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 801/2002, ημερ. 8.8.02). Οι λόγοι ακύρωσης της απόφασης της ΕΔΥ συνοψίζονται στο ότι η απόφαση της ΕΔΥ λήφθηκε κατόπιν λανθασμένης εκτίμησης των ακαδημαϊκών προσόντων του ενδιαφερόμενου μέρους κας Ζαχαρίου και δεν αξιολογήθηκε καθόλου η πείρα που απέκτησε η αιτήτρια στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών όπου εργάστηκε για 16 περίπου έτη και η οποία σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου έπρεπε να είχε αξιολογηθεί και να προσμετρήσει.
Οταν στη διαδικασία της επανεξέτασης είχε κληθεί η αιτήτρια να προσέλθει σε προφορική συνέντευξη, αυτή θεώρησε ότι η διεξαγωγή της συνέντευξης ήταν παράνομη και δεν προσήλθε, αφαιρώντας έτσι κάθε δυνατότητα αξιολόγησης της πείρας που απέκτησε στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών με αποτέλεσμα η ΕΔΥ να διορίσει τα ενδιαφερόμενα μέρη στις επίδικες θέσεις αναδρομικά από 17.7.95. Προδήλως, η στάση που τήρησε η αιτήτρια εξουδετέρωσε την ευκαιρία που δικαιωματικά είχε με βάση την ακυρωτική απόφαση για αξιολόγηση της πείρας που αυτή απέκτησε στο Μουσείο των Αθηνών. Εδώ πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι μεταξύ της πρώτης και της τελευταίας διοικητικής πράξης μεσολάβησε αλλαγή στη σύνθεση της ΕΔΥ.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 34 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, η διοίκηση έχει υποχρέωση να διοργανώσει συνεντεύξεις προς επιλογή των κατάλληλων προσώπων για την πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού, όπως είναι η επίδικη θέση. Στη Δημοκρατία ν. Κοντογιώργη, ΑΕ 2641, ημερ. 26.11.2001, η Ολομέλεια με διευρυμένη σύνθεση, επιδοκίμασε την αρχή της υποχρεωτικής διεξαγωγής νέας προφορικής εξέτασης όταν αυτή απαιτείται από επιτακτική νομοθετική πρόνοια όπως συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση. Και εφόσον η αιτήτρια δεν προσήλθε στην προφορική εξέταση αυτή στερείται εννόμου συμφέροντος προσβολής της επίδικης απόφασης.
Η προσφυγή κρίνεται ως μη παραδεκτή και απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.