|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 778
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1233/2002)
21 Σεπτεμβρίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ων η αίτηση
----------------
Ο αιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Κ. Καποδίστριας για τον κ. Κ. Βελάρη για τους καθ΄ ων η αίτηση
Α.Σ. Αγγελίδης για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο
----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής διεκδίκησε διορισμό στη θέση του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως (Θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής). Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) τον απέκλεισε ως μη προσοντούχο και επέλεξε για προαγωγή το Γιάννο Παπαδόπουλο. Ο αιτητής άσκησε την προσφυγή 816/93 και η προαγωγή ακυρώθηκε. Όπως κρίθηκε, η ΕΔΥ είχε αυτοδεσμευτεί πως η κρίση της για τα προσόντα του αιτητή ήταν συναρτημένη προς το κατά πόσο ήταν προσοντούχος για τη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας σε άλλη διαδικασία, το σχέδιο υπηρεσίας της οποίας ήταν όμοιο. Επομένως, αφού με τη μεταγενέστερη απόφαση της Ολομέλειας στην ΑΕ 1720 [βλ. Κυπριακή Δημοκρατία ν. Χρ. Ιωσηφίδη (1994) 3 ΑΑΔ 495] αποφασίστηκε πως ο αιτητής ήταν προσοντούχος για τη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, στην οποία μάλιστα εν τω μεταξύ διορίστηκε, ανατρεπόταν η εν προκειμένω αντίθετη κρίση της.
Η ΕΔΥ δεν εφεσίβαλε την ακυρωτική απόφαση στην προσφυγή 816/93 και τροχιοδρόμησε την επανεξέταση του θέματος, υπό το δεδομένο, βεβαίως, πως ο αιτητής ήταν προσοντούχος. Εφεσίβαλε όμως την απόφαση ο Γ. Παπαδόπουλος [ΑΕ 3033] και η διαδικασία της επανεξέτασης προχώρησε και ολοκληρώθηκε εκκρεμούσας αυτής της έφεσης. Η ΕΔΥ επαναπροήγαγε το Γ. Παπαδόπουλο αλλά, πλέον, ως τον καταλληλότερο κατά σύγκριση και προς τον αιτητή και ο αιτητής προσέβαλε αυτή την απόφαση με την προσφυγή 970/00. Επειδή, όμως, στη συνέχεια η ΑΕ 3033 απορρίφθηκε [βλ. Γιάννος Παπαδόπουλος ν. Χρίστου Ιωσηφίδη και Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 3033, ημερομηνίας 2.10.02] ο αιτητής απηύθυνε προς την ΕΔΥ την επιστολή ημερομηνίας 3.10.02. Περιλήφθηκαν σ΄αυτή τα τρία αιτήματα. Το τρίτο αφορά στο ενδεχόμενο απόφασης για αναπληρωματικό διορισμό και δεν συζητήθηκε. Παραθέτω το πρώτο και το δεύτερο:
"(α) Να επανεξετάσει την πλήρωση της θέσης Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, να ανακαλέσει την απόφασή της, η οποία δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 9 Αυγούστου 2002 και να διορίσει εκ νέου τον υπογράφοντα στη θέση αυτή από 1.7.1989.
(β) Να επανεξετάσει την κατ΄ επανάληψη πλήρωση της θέσης Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως με σκοπό την επιλογή του πιο κατάλληλου υποψηφίου ο οποίος, σύμφωνα με τα υπόψη της Ε.Δ.Υ. στοιχεία και τα καθεριωμένα κριτήρια είναι, πιστεύω, ο υπογράφων".
Η ΕΔΥ διατύπωσε τη διαφορετική δική της άποψη στην επιστολή ημερομηνίας 24.10.02. Παραθέτω το ουσιώδες μέρος της:
"Η Αναθεωρητική Έφεση 3033 καταχωρήθηκε από τον κ. Γ. Παπαδόπουλο εναντίον της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου στην Προσφ. Αρ. 816/93 με την οποία ακυρώνετο η προαγωγή του στη θέση Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οίκησης, Υπουργείο Εσωτερικών. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας δεν προχώρησε στην καταχώρηση Έφεσης, εναντίον της πιο πάνω απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου αλλά συμμορφούμενη προς αυτή, επανεξέτασε θεωρώντας σας ως προσοντούχο υποψήφιο και επέλεξε τον κ. Γ. Παπαδόπουλο ως καταλληλότερο.
Ήδη για την απόφαση που ακολούθησε την επανεξέταση πλήρωσης της θέσης Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οίκησης έχετε καταχωρήσει την Προσφυγή με Αρ. 970/00.
Ως εκ τούτου, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας έχει την άποψη ότι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην Αναθεωρητική Έφεση 3033 δεν την υποχρεώνει σε οποιαδήποτε ενέργεια αφού ήδη έχει συμμορφωθεί με την πρωτόδικη απόφαση της Προσφ. με Αρ. 816/93."
Ακολούθησε η παρούσα προσφυγή με αίτημα ως ακολούθως:
"Δήλωση του σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, που ανακοινώθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 24.10.2002, με την οποία οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν το αίτημα του αιτητή ως η επιστολή του με ημερομηνία 3.10.2002 και/η διατήρησαν σε ισχύ προηγούμενή τους απόφαση για προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Διευθυντή, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, αντί να προχωρήσουν σε επανεξέταση πλήρωσης της θέσης και/ή προαγωγή/διορισμό του αιτητή στην επίδικη θέση μετά την τελεσίδικη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου με ημερομηνία 2.10.2002 στην ΑΕ 3033 είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Τα επιχειρήματα του αιτητή στηρίζονται στη διαφορετική από την πρωτόδικη κρίση της Ολομέλειας στην ΑΕ 3033 αναφορικά με τα προσόντα του. Δεν χρειάζεται να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες ούτε να εμπλακώ στο μακρύ ιστορικό αναφορικά με τη διεκδίκηση από τον αιτητή της θέσης Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Είναι αρκετό να σημειωθεί πως με την απόφαση της Ολομέλειας κρίθηκε πως δεν ήταν ορθή η εξάρτηση της κρίσης για τα προσόντα του αιτητή από την αναφερθείσα αυτοδέσμευση της ΕΔΥ πως το αποτέλεσμα της διαδικασίας σε σχέση με τη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας θα καθόριζε το πρακτέο και εν προκειμένω. Σημειώνει συναφώς η Ολομέλεια πως ήδη το δεδομένο της πρωτόδικης κρίσης ουσιαστικά είχε παύσει να υφίσταται. Ο διορισμός του αιτητή στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας που ακολούθησε την ΑΕ 1720, ακυρώθηκε και η έφεση κατ΄ αυτής της ακύρωσης, ακριβώς με αναφορά στο ζήτημα των προσόντων, απορρίφθηκε. [Βλ. Χρίστος Ιωσηφίδης ν. Α. Δαβερώνα ΑΕ 3190 και 3194 ημερομηνίας 12.3.02.] Προσθέτω πως κατά την επανεξέταση προάχθηκε άλλος και πως κατά αυτής της προαγωγής ο αιτητής άσκησε την προσφυγή 991/02 η οποία εκκρεμεί. Κατά την κρίση λοιπόν της Ολομέλειας στην ΑΕ 3033, αντίθετα από εκείνη της Ολομέλειας στην Χρίστος Ιωσηφίδης ν. Α. Δαβερώνα (ανωτέρω), ενόψει της απόφασης στην ΑΕ 1720 (ανωτέρω) «η ΕΔΥ δεν διατηρούσε εν προκειμένω δυνατότητα να μη θεωρήσει τον εφεσίβλητο προσοντούχο» και «ήταν δεσμευμένη να θεωρήσει τον εφεσίβλητο δικαιούχο».
Ο αιτητής θεωρεί πως από την απόφαση στην ΑΕ 3033 προέκυπτε κατ' αρχάς καθήκον ανάκλησης της απόφασης για την πλήρωση της θέσης Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας και διορισμός του ιδίου, όπως ήταν το πρώτο αίτημα στην επιστολή του. Εκείνη όμως η απόφαση αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής 991/02 η οποία εκκρεμεί και θα ήταν ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε κρίση περί τη νομιμότητά της. Αυτό θα αποφασιστεί υπό τα δεδομένα που την αφορούν, βεβαίως και υπό το φως της απόφασης της Ολομέλειας στην ΑΕ 3033, στην έκταση που αυτή θα θεωρηθεί ότι επηρεάζει. Εκείνο που τώρα είναι το σημαντικό είναι η διαπίστωση πως δεν προκύπτει από την απόφαση στην ΑΕ 3033 καθήκον ανάκλησης και διορισμού του αιτητή στη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Στην ΑΕ 3033 τονίστηκε η διαφορετικότητα μεταξύ των δυο διαδικασιών για την πλήρωση της θέσης Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας και Διευθυντή Πολεοδομίας. Και επειδή, ακριβώς, ήταν διαφορετικές, αποφασίστηκε πως δεν δέσμευε η κατάληξη στην ΑΕ 3190 και 3194 (ανωτέρω) με τις οποίες το ίδιο ζήτημα, της δέσμευσης δηλαδή πως ο αιτητής ήταν προσοντούχος, αποφασίστηκε εναντίον του αιτητή.
Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση στην ΑΕ 3033, που εξέδωσε ο δικαστής Νικολάου:
"Θεωρούμε λοιπόν ότι η απόφαση της Ολομέλειας στη Χρ. Ιωσηφίδης ν. Α. Δαβερώνα (ανωτέρω), η οποία αφορούσε τη διαδικασία για τη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας δεν μας δεσμεύει σε ό,τι αφορά την κρίση μας σε σχέση με τη διαδικασία για τη θέση Διευθυντή, αφού τη συνάρτηση με την πρώτη την εξετάζουμε με αναφορά σε προγενέστερο χρόνο, στη βάση της δικής μας αντίληψης περί της απόφασης της Ολομέλειας στη Δημοκρατία ν. Χρίστου Ιωσηφίδη (ανωτέρω). Η διαφορά στο αποτέλεσμα, όσο και αν είναι ανεπιθύμητη, καθίσταται εν τούτοις αναπόφευκτη. Καταλήγουμε ότι η Ε.Δ.Υ. δεν διατηρούσε εν προκειμένω δυνατότητα να μη θεωρήσει τον εφεσίβλητο προσοντούχο."
Απαράδεκτη, όμως, είναι και κατά τα λοιπά η επιδιωκόμενη θεραπεία. Εδράζεται στην αντίληψη πως η ΕΔΥ είχε καθήκον να αναμένει την εκδίκαση της ΑΕ 3033 πριν να επανεξετάσει το θέμα. Και περαιτέρω πως, ούτως ή άλλως, μετά την έκδοση της απόφασης στην ΑΕ 3033 είχε καθήκον να μη διατηρήσει τη νέα απόφασή της για προαγωγή του Γιάννου Παπαδόπουλου αλλά να προβεί σε νέα επανεξέταση, και μάλιστα να διορίσει τον αιτητή, υπό το φως της κατάληξης και του σκεπτικού στην ΑΕ 3033. Αναφέρεται συναφώς σε σπουδή της ΕΔΥ, στην οποία καταλογίζει και αλλότρια κίνητρα και επικαλείται την απόφαση της Ολομέλειας στην Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού ν. Γεώργιου Λ. Σάββα ΑΕ 2919, ημερομηνίας 30.11.01, αναφορικά με το αντινομικό να ασκείται έφεση κατά ακυρωτικής απόφασης και παράλληλα να επανεξετάζεται το θέμα. Ταυτίζοντας δε την απόφαση στην ΑΕ 3033 με αυτόνομη ακυρωτική απόφαση, παραπέμπει στις γενικές αρχές για το καθήκον συμμόρφωσης, εν προκειμένω για νέα επανεξέταση.
Η απόφαση της Ολομέλειας στην ΚΟΑ ν. Γεώργιου Λ. Σάββα (ανωτέρω) είναι όντως σχετική. Όμως κάθε άλλο παρά βοηθά τον αιτητή. Εκεί την έφεση την άσκησε το ίδιο το διοικητικό όργανο, αφού προέβη και σε επανεξέταση και νέα προαγωγή. Σ΄αυτό έγκειτο η αντινομία και γι΄αυτό η έφεση απορρίφθηκε ως καταχρηστική, όχι βεβαίως για να παρακαμφθεί αλλά για να παραμείνει η ήδη γενομένη επανεξέταση ως προσδιοριστική των περαιτέρω εξελίξεων. Με τη σχετική και για την παρούσα υπόθεση υπενθύμιση στην απόφαση που εξέδωσε ο Πικής Π. πως «η άσκηση έφεσης δεν αναστέλλει την πρωτόδικη απόφαση» και πως «δεν είναι νοητή η συνύπαρξη δυο διοικητικών αποφάσεων επί του ίδιου ακριβώς θέματος». Και, περαιτέρω, με την επισήμανση πως «το βάθρο της επανεξέτασης δεν συναρτάται με τα επίδικα θέματα της προσφυγής ή το βάσιμό της αλλά με αυτή τούτη την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου.».
Ενώ, όταν την έφεση την άσκησε όχι το διοικητικό όργανο που προέβη σε επανεξέταση αλλά το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, στην Κώστας Χαραλάμπους ν. Γεώργιου Πουλλικά και Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου ΑΕ 3039 ημερομηνίας 24.10.02 (Βλ.και Δήμος Αραδίππου κ.α. ν. Ανδρέα Γεωργίου ΑΕ 3073 ημερομηνίας 15.1.03), κατά διαφοροποίηση προς την ΚΟΑ ν. Γεώργιου Λ. Σάββα (ανωτέρω), κρίθηκε πως η έφεση ήταν παραδεκτή και πως δεν είχε εξαφανιστεί, εξ αιτίας της επανεξέτασης, το αντικείμενό της. Με τον ακόλουθο όμως προσδιορισμό, στην απόφαση που εξέδωσε ο Αρτέμης Δ.:
"Δεν δεχόμαστε ότι η έφεση δεν έχει πλέον αντικείμενο. Αν ο εφεσείων-ΕΜ επιτύχει στην έφεση του και επικυρωθεί η επίδικη διοικητική απόφαση με ανατροπή της ετυμηγορίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η καθ΄ ης η αίτηση Αρχή Ηλεκτρισμού θα έχει τότε την υποχρέωση να ανακαλέσει τη δεύτερη απόφαση, συμμορφούμενη με το αποτέλεσμα της έφεσης."
Η απόφαση στην ΑΕ 3033 δεν ήταν δεύτερη ακυρωτική απόφαση, προς αντικατάσταση της πρωτόδικης. Αφορούσε στο σκεπτικό της κρίσης αναφορικά με τα προσόντα του αιτητή και ήδη το έχουμε πως ο αιτητής, κατά την επανεξέταση που έγινε, περιλήφθηκε στους υποψήφιους ως προσοντούχος. Αν επιλεγόταν ως ο καταλληλότερος και διοριζόταν, η τυχόν αμφισβήτηση από άλλο υποψήφιο θα εξεταζόταν στο πλαίσιο προσφυγής που θα ασκείτο, με δεδομένο πλέον και το σκεπτικό της απόφασης στην ΑΕ 3033. Η ΑΕ 3033 όμως δεν αλλοίωσε το γεγονός ότι είχε ήδη ακυρωθεί η προαγωγή του Γιάννου Παπαδόπουλου επειδή ο αιτητής κακώς απεκλείσθη αφού έπρεπε να θεωρηθεί ως υποψήφιος.
Από εκεί και πέρα, όπως ορθά εισηγούνται οι καθ΄ ων η αίτηση, οι διεκδικήσεις του αιτητή εντάσσονται στο αντικείμενο της προσφυγής 970/00 που άσκησε κατά του αποτελέσματος της επανεξέτασης. Η οποία στο μεταξύ απορρίφθηκε (και εφεσιβλήθηκε) αφού δεν έγιναν δεκτοί οι ισχυρισμοί του για παραβίαση δεδικασμένου και κρίθηκε πως εγκύρως, επί της ουσίας, επελέγη ο Γ. Παπαδόπουλος.
Μια τελική επισήμανση. Ο αιτητής, με αντέφεση, είχε υποστηρίξει και στο πλαίσιο της ΑΕ 3033 πως «το Δικαστήριο θα έπρεπε να διερευνούσε υπό το φως του ιστορικού και βάσει του ισχύοντος σχεδίου υπηρεσίας το κατά πόσο ο ίδιος κατείχε τα προσόντα, και να κατέληγε σε οριστική επί του ζητήματος απόφαση η οποία να μην άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο μελλοντικής αμφισβήτησης και νέας δικαστικής κρίσης [λόγοι αντέφεσης 1, 2 και 4]».
Για να υποδειχθεί από την Ολομέλεια πως ενώ πράγματι η ΕΔΥ ήταν δεσμευμένη να θεωρήσει τον εφεσίβλητο προσοντούχο «. σε ό,τι αφορά την ουσία του ζητήματος, δικαστικός έλεγχος δεν χωρεί εν προκειμένω παρά μόνο στο πλαίσιο προσφυγής προς αμφισβήτηση τυχόν διορισμού του».
Η επιδιωκόμενη θεραπεία εκλαμβάνει πως η ΕΔΥ παρέλειψε να εκτελέσει καθήκον ενέργειας ως οι λεπτομέρειές της, δεν έχει στοιχειοθετηθεί τέτοιο καθήκον και η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με έξοδα.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.C:\My Documents\2004\part4\1233-02.doc