|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 525/2003 )
15 Ιουνίου, 2004
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]
Αναφορικά με τα αρθρα 146, 29, 28, 23, 25 και 26 του Συντάγματος
FROSCO ENTERPRISES LTD,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ Ων η Αίτηση.
_________________
Α.Σ. Αγγελίδης
, για την Αιτήτρια.Μ. Μαλαχτού-Παμπαλλή, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 22.2.2001 η Αιτήτρια εταιρεία υπέβαλε αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση οικοδομής. Ταυτοχρόνως υπέβαλε και αίτημα για παρέκκλιση από τις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάπτυξης ώστε (1) η οικοδομή να συνίσταται σε γραφειακό χώρο αντί κατοικία και (2) ο συντελεστής δόμησης μην μειωθεί στο 70% του επιτρεπομένου. Αρμόδια Αρχή είναι για μεν την πολεοδομική άδεια το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως για δε την παρέκκλιση το Υπουργικό Συμβούλιο. Εξετάσθηκε βέβαια πρώτα το αίτημα για παρέκκλιση. Το Υπουργικό Συμβούλιο, αφού έλαβε υπ΄όψη τις απόψεις της πολεοδομικής αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Δήμου της περιοχής, απέρριψε το αίτημα. Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας όπως προνοείται στους σχετικούς Κανονισμούς και κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια. Κατόπιν τούτου, και η πολεοδομική αρχή απέρριψε την αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για τους ακόλουθους λόγους:
"(500) Η προτεινόμενη ανάπτυξη η οποία αφορά χρήση των υπό ανάπτυξη τεμαχίων για εκθεσιακό χώρο/γραφεία σε σχέση με την προβολή/πώληση ακινήτων δεν επιτρέπεται σύμφωνα με το χάρτη χρήσεως γης του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας και τις πρόνοιες της πολιτικής 7.4 και 22 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας (Πολιτική 9.6 και 29 του ανθεωρημένου Τ.Σ.Λ. 21.03.2003).
(501) Μέρος της προτεινόμενης οικοδομής εκτείνεται/επεμβαίνει και σε τμήμα της διεύρυνσης του αυτοκινητόδρομου Λευκωσίας-Λεμεσού και Λεωφόρου Αρχιεπισκόπου Κυπριανού αντί να απέχει τουλάχιστον 15.00 μέτρα από την γραμμή διεύρυνσης του αυτοκινητόδρομου Λευκωσίας-Λεμεσού κατά παράβαση των προνοιών της Παρ. 10.3 του Παραρτήματος Β. Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
(502) Η προτεινόμενη ανάπτυξη θα επηρεάζει δυσμενώς τις ανέσεις της οικιστικής ζώνης στην περιοχή που βρίσκονται τα υπό ανάπτυξη τεμάχια κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1(ε) του Παραρτήματος Β των Γενικών Προνοιών Πολιτικής του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
(503) Η προτεινόμενη ανάπτυξη θα προκαλεί κυκλοφοριακές επιβαρύνσεις στον ευρύτερο οδικό κόμβο της υπό ανάπτυξη περιοχής και θα έχει σαν επακόλουθο την δημιουργία προβλημάτων στην οδική ασφάλεια της περιοχής. Κατά συνέπεια η προσπέλαση που διαθέτουν τα υπό ανάπτυξη τεμάχια για τον συγκεκριμένο τύπο ανάπτυξης δεν κρίνεται ως άνετη και ασφαλής και συνεπώς η αίτηση δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες της παραγράφου 1(γ) του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας."
Η Αιτήτρια καταχώρησε τόσο την προσφυγή 403/2003 εναντίον της απόρριψης του αιτήματος της για παρέκκλιση όσο και αργότερα την προσφυγή αυτή εναντίον της απόρριψης της αίτησης της για χορήγηση πολεοδομικής άδειας. Με την Ένσταση της η Δημοκρατία έθεσε θέμα κατάχρησης της διαδικασίας ως εκ του ότι οι δύο προσφυγές έχουν το ίδιο αντικείμενο. Είναι η θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για τη Δημοκρατία ότι εκτελεστή απόφαση είναι εκείνη του Υπουργικού Συμβουλίου την οποία προσβάλλει η προσφυγή 403/2003 και όχι εκείνη της πολεοδομικής αρχής την οποία προσβάλλει η προσφυγή αυτή. Η αποφασιστική αρμοδιότητα, λέγει η
κα Μαλαχτού-Παμπαλλή, είναι εκείνη του Υπουργικού Συμβουλίου, η δε πολεοδομική αρχή δεν μπορεί να εκδώσει πολεοδομική άδεια αν δεν δοθεί πρώτα η παρέκκλιση. Η αίτηση για παρέκκλιση γίνεται μεν και αποφασίζεται στα πλαίσια της αίτησης για πολεοδομική άδεια ως μίας ενιαίας διαδικασίας, η ουσιαστική απόφαση όμως λαμβάνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και συνιστά τη μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη, καθ΄όσον δημοσιεύεται και στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ενώ η επ΄αυτής ακόλουθη απόφαση της πολεοδομικής αρχής είναι αποτέλεσμα και βεβαίωση εκείνης και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα.Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια εισηγείται ότι οι δύο αποφάσεις συνιστούν διαφορετικές και ανεξάρτητες εκτελεστές διοικητικές πράξεις εφ΄όσον έχουν διαφορετικό αντικείμενο. Τοσούτο μάλλον αφού από την ημέρα που κοινοποιήθηκε η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου (11.3.2003) μέχρι την ημέρα που απορρίφθηκε η αίτηση για πολεοδομική άδεια (16.4.2003) υπήρξε μεταβολή στο νομικό καθεστώς που αφορούσε το εν λόγω κτήμα ώστε να
επιβάλλετο περαιτέρω εξέταση της αίτησης για πολεοδομική άδεια ως ανεξάρτητης του αιτήματος για παρέκκλιση.Εδώ ακριβώς όμως φρονώ ότι έγκειται και το θέμα. Η αίτηση για πολεοδομική άδεια δεν υπεβλήθη και δεν είχε νόημα ανεξάρτητα από το αίτημα για παρέκκλιση, το οποίο μάλιστα είχε υποβληθεί ως παράρτημα και αναπόσπαστο μέρος της αίτησης για πολεοδομική άδεια με πλήρη και εκτενή παράθεση των λόγων για τους οποίους εδικαιολογείτο η αιτούμενη παρέκκλιση σε συνάρτηση με την οικοδομή για την οποία υπεβάλλετο η
αίτηση για πολεοδομική άδεια. Εξ ου και το αίτημα για παρέκκλιση εξετάσθηκε, όπως υποδεικνύει και η κα Μαλαχτού-Παμπαλλή, στα πλαίσια της αίτησης για πολεοδομική άδεια και προς το σκοπό διάγνωσης της, οι δε λόγοι για την απόρριψη της αίτησης αφορούσαν αποκλειστικά τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου προς τις οποίες προσέκρουε η προτεινόμενη οικοδομή ώστε να μην μπορούσε να δοθεί παρέκκλιση. Η Αιτήτρια δεν ζήτησε εξέταση της αίτησης της ανεξάρτητα από το αίτημα για παρέκκλιση. Υπό αυτές τις συνθήκες, και δεδομένου ότι η αιτηθείσα παρέκκλιση ήταν προϋπόθεση για την περαιτέρω εξέταση και έγκριση της αίτησης για πολεοδομική άδεια, η προσφυγή αυτή δεν θα μπορούσε εν πάση περιπτώσει να επιτύχει εφ΄όσον δεν είχε δοθεί η αιτηθείσα παρέκκλιση. Δεν εξετάζω κατά πόσο η νομιμότητα της απόφασης για απόρριψη του αιτήματος για παρέκκλιση θα μπορούσε να διαγνωσθεί στην προσφυγή αυτή, στη βάση της αντίληψης ότι η τελική απόφαση της διοίκησης για απόρριψη της αίτησης για πολεοδομική άδεια ενσωματώνει και την απόφαση για απόρριψη του αιτήματος για παρέκκλιση (έστω και αν η ίδια η Αιτήτρια δεν θέτει έτσι το θέμα). Η Αιτήτρια επέλεξε να καταχωρίσει δύο προσφυγές με τις οποίες προσβάλλεται η νομιμότητα και οι συνέπειες της απόφασης για απόρριψη του αιτήματος για παρέκκλιση. Με την προσφυγή 403/2003 προσβάλλεται ευθέως η απόφαση εκείνη. Με την προσφυγή αυτή προσβάλλεται και πάλι η απόφαση εκείνη μέσω της προσβολής της απόφασης για μη χορήγηση πολεοδομικής άδειας ακριβώς διότι δεν εδόθη παρέκκλιση, οι δε λόγοι ακύρωσης που συζητούνται στην αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για την Αιτήτρια αφορούν την απόρριψη του αιτήματος για παρέκκλιση. Υπάρχει λοιπόν και κατάχρηση της διαδικασίας.Για τους λόγους αυτούς η προσφυγή δεν μπορεί να προωθείται και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει £400 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π