ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

21 Απριλίου, 2004

[ ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

- ν. -

ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

---------------------------

Θ. Κορφιώτης, για τον αιτητή

Κ. Στιβαρού, για την καθής η αίτηση

------------------------------

ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ: Η καθής η αίτηση (στο εξής η Αρχή) στις 7/12/99 αποφάσισε την προαγωγή του αιτητή στη θέση Ανώτερου Τεχνίτη/Βοηθού Επιστάτη. Εναντίον της απόφασης έγινε προσφυγή και στις 21/9/01 το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του έκαμε δεχτή την προσφυγή και ακύρωσε την προαγωγή. Λόγος της ακύρωσης ήταν η έλλειψη αιτιολογίας ως προς την κρίση της Αρχής ότι ο αιτητής κατείχε το απαραίτητο προσόν της απαιτούμενης υπηρεσίας για τη θέση (βλ. Μάριος Γιαννάκη ν. Α.Η.Κ., προσφ. αρ. 179/00, ημερ. 21/9/01).

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής σε συνεδρία του ημερ. 19/3/02 εξέτασε το θέμα που προέκυψε και αποφάσισε την επαναπροκήρυξη της θέσης αφού διαπίστωσε ότι ο αιτητής δεν πληρούσε κατά τον ουσιώδη χρόνο το προσόν της συνολικής υπηρεσίας και δεν μπορούσε να γίνει υπεράριθμη προαγωγή του.

Στις 5/4/02 η συντεχνία, της οποίας ο αιτητής ήταν μέλος, έγραψε στην Αρχή και επικαλούμενη τις πρόνοιες του άρθρ. 45 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, αρ. 1/90, το οποίο τυγχάνει εφαρμογής και στην περίπτωση υπαλλήλων της Αρχής, ζητούσε την επανεξέταση της περίπτωσης του αιτητή και τον προάξει σαν υπεράριθμο και όπως ανακαλέσει την προκήρυξη της θέσης. Σαν αποτέλεσμα της επιστολής αυτής η Αρχή επανεξέτασε το θέμα στις 21/5/02 και αποφάσισε να επαναβεβαιώσει τη θέση που έλαβε στις 19/3/02 και να εξηγηθεί η θέση της αυτή στη συντεχνία.

Στις 3/6/02 οι δικηγόροι του αιτητή απηύθυναν σχετική επιστολή προς την Αρχή και ζητούσαν την αποκατάσταση του πελάτη τους κατ' εφαρμογήν των προνοιών του άρθρ. 45 με την υπεράριθμη αναδρομική προαγωγή του είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο η Αρχή θα έκρινε δίκαιο. Η Αρχή απάντησε μ' επιστολή ημερ. 1/7/02 και εξήγησε γιατί θεώρησε ότι η ορθή διαδικασία ήταν η επαναπροκήρυξη της θέσης και ότι είχαν λάβει μια τέτοια απόφαση σε συνεδρία τους στις 19/3/02 και 21/5/02.

Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει αυτή την απόφαση της Αρχής όπως διατυπώνεται στην επιστολή ημερ. 1/7/02 η οποία κατ' ισχυρισμό λήφθηκε στις 23/7/02. Η παρούσα προσφυγή καταχωρήθηκε στις 12/9/02.

Η Αρχή προβάλλει σειρά προδικαστικών ενστάσεων για το παραδεχτό της προσφυγής, η εξέταση των οποίων λογικά προηγείται της εξέτασης της ουσίας της προσφυγής. Θα τις εξετάσω όχι με τη σειρά που τέθηκαν από τη συνήγορο της Αρχής αλλά μ' αυτή που βρίσκω ότι είναι η πλέον κατάλληλη αρχίζοντας από την ένσταση που λογικά μεταξύ των ενστάσεων έχει προτεραιότητα.

Είναι ισχυρισμός της Αρχής ότι η μόνη εκτελεστή πράξη την οποία ο αιτητής θα μπορούσε να προσβάλει είναι αυτή ημερ. 19/3/02 με την οποία αποφασίστηκε η επαναπροκήρυξη της θέσης. Η απάντηση που η Αρχή έδωσε στην επιστολή των δικηγόρων του δεν ήταν παρά επαναβεβαίωση εκείνης. Είναι περαιτέρω η θέση της Αρχής ότι ο αιτητής είχε γνώση αυτής της απόφασης ήδη από 5/4/02, όταν η συντεχνία έγραψε τη γνωστή επιστολή. Εν πάση όμως περιπτώσει ο αιτητής γνώριζε την άνω απόφαση στις 3/6/02 όταν οι δικηγόροι του έγραψαν την επιστολή που προκάλεσε την επίδικη απόφαση. Η προσφυγή καταχωρήθηκε πολύ πέρα των 75 ημερών αφ' ότου ο αιτητής έλαβε γνώση και επομένως είναι εκπρόθεσμη.

Οι συνήγοροι του αιτητή απαντούν ότι στις 19/3/92 η Αρχή έλαβε δύο αποφάσεις και αν θεωρηθεί ότι ο αιτητής έλαβε γνώση, αυτή αφορά μόνο την προκήρυξη της θέσης όχι όμως και ότι εξέτασε και το θέμα εφαρμογής του άρθρ. 45 και είναι αυτή την απόφαση που ο αιτητής προσβάλλει δηλαδή την άρνηση εφαρμογής του άρθρ. 45.

Προβάλλουν γι' απάντηση τρία θέματα: (α) Πότε ο αιτητής έλαβε γνώση της απόφαση ημερ. 19/3/02, και αν η γνώση του αφορά μόνο την επαναπροκήρυξη της θέσης, (β) κατά πόσο όντως η επίδικη απόφαση συνιστά επιβεβαίωση αυτής ημερ. 19/3/02 ή αποτελεί αυτοτελή εκτελεστή διοικητική πράξη, και (γ) αν η απόφαση ημερ. 19/3/02 συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη που ο αιτητής θα μπορούσε με προσφυγή να είχε προσβάλει.

(α) Δίδοντας το ευεργέτημα υπέρ του αιτητή θα θεωρούσα ότι η επιστολή της συντεχνίας γράφτηκε χωρίς τη γνώση του αιτητή αλλά με πρωτοβουλία της ίδιας της συντεχνίας παρόλο ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο. Όμως στην επιστολή των δικηγόρων του ημερ. 3/6/02 σαφώς δηλώνεται γνώση του γεγονότος ότι η Αρχή αποφάσισε προκήρυξη της θέσης στις 20/3/02. Ο διαχωρισμός από πλευράς αιτητή σε δύο σκέλη ή σε δύο αποφάσεις στις 19/3/02 δεν ευσταθεί Δεν μπορούσε ο αιτητής εν πρώτοις να γνωρίζει μόνο το ένα μέρος της απόφασης και ν' αγνοεί το άλλο. Όμως και σαν ζήτημα κοινής λογικής θα έπρεπε κάποιος να γνωρίζει ότι η Αρχή έχοντας προκηρύξει τη θέση δεν ακολούθησε τη διαδικασία του άρθρ. 45.

(β) Είναι η επίδικη επιβεβαιωτική της απόφασης ημερ. 19/3/02.

Το κύριο στοιχείο της τελευταίας ήταν η επαναπροκήρυξη της θέσης, ότι δηλαδή δεν θ' ακολουθείτο η διαδικασία του άρθρ. 45. Η επιστολή των δικηγόρων του αιτητή ζητεί ακριβώς την παράκαμψη της διαδικασίας της επαναπροκήρυξης της θέσης, και την εφαρμογή των προνοιών του άρθρ. 45, παρόλο ότι όπως αναφέρεται στην ίδια την επιστολή ο αιτητής διεκδίκησε την επαναπροκηρυχθείσα θέση. Θεωρούν επομένως ότι η απόφαση της 19/3/02 επηρέασε δυσμενώς τα συμφέροντα του πελάτη τους. Η απάντηση της Αρχής στην πιο πάνω επιστολή δεν είναι τίποτε άλλο παρά επανάληψη των όσων η Αρχή αποφάσισε στις 19/3/02 και επανέλαβε στις 21/5/02 σ' απάντηση της επιστολής της συντεχνίας. Βρίσκω επομένως ότι όντως το περιεχόμενο της επιστολής της Αρχής ημερ. 1/7/02 που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή δεν είναι τίποτε άλλο παρά επανάληψη της απόφασης ημερ. 19/3/02.

(γ) Η απόφαση της 19/3/02.

Η απόφαση μπορούσε αυτοτελώς να προσβληθεί με προσφυγή. Ήταν απόφαση που με τρόπο άμεσο επηρέαζε τα συμφέροντα του αιτητή. Ο αιτητής ας σημειωθεί προήχθηκε σαν αποτέλεσμα της επαναπροκήρυξης της θέσης στις 18/3/03 με ισχύ από 1/4/03. Δεν προήχθηκε αναδρομικά. Η επαναπροκήρυξη της θέσης με κίνδυνο τότε τη μη αναδρομική προαγωγή του επηρέαζε δυσμενώς τα συμφέροντα του και θα μπορούσε να είχε προσβληθεί η απόφαση εκείνη σαν αυτοτελής εκτελεστή διοικητική πράξη. Ήταν κάτι αντίθετο με αυτό που διεκδικούσε κατ' εφαρμογή των προνοιών του άρθρ. 45, δηλαδή, την αναδρομική προαγωγή του σαν υπεράριθμου.

Ενόψει των πιο πάνω βρίσκω ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και θα πρέπει να απορριφθεί.

Δε χρειάζεται να εξετάσω οποιανδήποτε άλλη από τις προδικαστικές ενστάσεις ή οποιοδήποτε άλλο ζήτημα της ουσίας της προσφυγής.