|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 988/2003)
15 Μαρτίου, 2004
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]
Αναφορικά με τΟ αρθρΟ 146 του Συντάγματος
ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΣΑ, διά του κατά νόμον
υπεύθυνου Χρίστου Κ. Σαβεριάδη
Αιτητές,
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
(α) Υπουργείου Εσωτερικών,
(β) Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης,
Καθ΄ων η αίτηση.
----------------------
κα Δικομίτη,
για τους Αιτητές.κα Παπαϊωάννου, για τους Καθ΄ ων η Αίτηση.
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το Εσπερινό Λύκειο ΚΑΣΑ ζήτησε από το Υπουργείο Εσωτερικών όπως εγκριθούν αιτήσεις τις οποίες υπέβαλε για θεώρηση εισόδου αλλοδαπών ώστε να φοιτήσουν σε αυτό. Το Υπουργείο Εσωτερικών ενέκρινε μόνο τις αιτήσεις που αφορούσαν όσους δεν υπερέβαιναν την ηλικία των
21 ετών, σύμφωνα και με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Το ΚΑΣΑ κατεχώρησε τότε την προσφυγή αυτή, επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασης για μη παραχώρηση θεώρησης στους αλλοδαπούς που υπερέβαιναν την ηλικία των 21 ετών.Με την ένσταση ετέθη θέμα έλλειψης άμεσου έννομου συμφέροντος του ΚΑΣΑ, θέμα που είχε εγερθεί, όπως και μπορούσε, αυτεπαγγέλτως και από το Δικαστήριο. Εκλήθησαν έτσι οι ευπαίδευτοι συνήγοροι να αγορεύσουν επ΄ αυτού ως προδικαστικού θέματος. Είναι η κατάληξη μου ότι το ΚΑΣΑ όντως στερείται άμεσου έννομου συμφέροντος να ασκεί την προσφυγή. Το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος δίδει δικαίωμα προσφυγής μόνο σε πρόσωπο του οποίου το ίδιον και ενεστώς έννομον συμφέρον προσεβλήθη ευθέως από την προσβαλλόμενη πράξη. Στην προκειμένη περίπτωση τα πρόσωπα αυτά ήσαν οι εν λόγω αλλοδαποί και όχι το ΚΑΣΑ το οποίο μόνο εμμέσως και όχι ευθέως επηρεάζετο από την απόφαση που ρύθμιζε δικαιώματα άλλων. Ο νόμος είναι στον αλλοδαπό που δίδει δικαίωμα να αποταθεί για άδεια εισόδου και παραμονή για συγκεκριμένο σκοπό
(περιλαμβανομένης της φοίτησης) και όχι στο οποιοδήποτε πρόσωπο που μπορεί να αφορά ο σκοπός της εισόδου και παραμονής του αλλοδαπού. Το γεγονός ότι το αίτημα υπεβλήθη από το ΚΑΣΑ ουδόλως διαφοροποιεί τα πράγματα. Το θέμα έχει εξετασθεί νομολογιακά, αναφέρομαι δε στην υπόθεση Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3 CLR 2583 η οποία αφορούσε αίτημα εταιρείας για είσοδο και παραμονή αλλοδαπού προς εργοδότηση του από την εταιρεία. Αποφαινόμενος ότι η εταιρεία δεν είχε έννομο συμφέρον, ο Πικής, Δ. (ως ήτο τότε) είπε (σελ. 2586):"A question untouched by the parties but one I cannot overlook in the exercise of my powers under Article 146 of the Constitution, concerns the legitimacy of the interest of the applicants to prosecute the present recourse. Neither the Aliens and Immigration Law nor the Regulations made thereunder confer upon citizens of the Republic a right to employ aliens. The only right conferred by law is to aliens wishing to enter the country, a right to apply for entry coupled with a corresponding obligation on the part of the authorities to consider their application. Of course nothing prohibits the making of an application as in this case on behalf of an alien for entry. The fact that the application is made by a third person on behalf of the alien does not transfer any right in the representative, whoever may be, whether a stranger or a prospective employer. Under Article 146.2 a direct personal interest is necessary in order to legitimize a party applying for the review of administrative action. The interest of the applicants in this case in indirect; it emanates from alleged violation of the right or interest of a third person, namely, Mr. Dacosta. Only he had a sufficient interest to seek the review of the decision of the Immigration Authorities denying him entry to the country."
Τα λεχθέντα στην υπόθεση
Amanda Marga Ltd v. Republic, η οποία ακολουθήθηκε από τον Κωνσταντινίδη, Δ., στην υπόθεση Τύμβιου κ.α ν. Δημοκρατίας, 656/01, 2.9.2002, έχουν πλήρη εφαρμογή στην προκειμένη υπόθεση και οδηγούν στην κατάληξη ότι το ΚΑΣΑ στερείται άμεσου έννομου συμφέροντος να ασκεί την προσφυγή, η οποία και ως εκ τούτου απορρίπτεται.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΕΧ