ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

12 Φεβρουαρίου, 2004

[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΒΡΑΧΙΜΗΣ ΧΑΤΖΗΧΑΝΝΑΣ,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

- - - - - -

- - - - - -

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι Γεωργικός Λειτουργός Α΄ στο Τμήμα Γεωργίας. Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής η καθ' ης η αίτηση) ημερ. 15.11.02, με την οποία ο Παπαπολυβίου Νικόλαος (ε.μ.) προήχθη στη θέση Ανώτερου Γεωργικού Λειτουργού αναδρομικά από 15.6.00.

Η επίδικη απόφαση προέκυψε κατόπιν επανεξέτασης μετά από την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή αρ.1095/00 που είχε καταχωρήσει ο ίδιος αιτητής εναντίον της πρώτης απόφασης προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους. Οι λόγοι ακύρωσης οι οποίοι διαπιστώθηκαν ήταν οι ακόλουθοι:

• Η σύσταση κρίθηκε αναιτιολόγητη αφού δεν συνήδε ούτε με τους υπηρεσιακούς φακέλους.
• Η παραγνώριση του πρόσθετου προσόντος του αιτητή δεν αιτιολογήθηκε ειδικά.

Ο Διευθυντής στη μακροσκελή σύσταση του με την οποία συστήνει το ενδιαφερόμενο μέρος, αναφέρει μεταξύ άλλων :

Αναφορικά με τον κ. Χατζηχάννα σημείωσε ορισμένα από τα πρόσθετα προσόντα και πιστοποιητικά του , τα οποία όμως έκρινε ότι δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας και ότι αν και ήταν πολυάριθμα και σχετικά με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης, εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν προσέδιδαν έκδηλη υπεροχή στον αιτητή.

Η καθ' ης η αίτηση στη συνέχεια, εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από τους προσωπικούς και υπηρεσιακούς φακέλους των υποψηφίων με ιδιαίτερη έμφαση στις υπηρεσιακές εκθέσεις των τελευταίων ετών. Αφού έλαβε υπόψη τα κριτήρια - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - και συνεκτίμησε όλα τα στοιχεία που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο, περιλαμβανομένης και της σύστασης του Διευθυντή, έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε και αποφάσισε να του προσφέρει προαγωγή.

Ο αιτητής στη μακροσκελή αγόρευση του προτείνει πολυάριθμους λόγους ακύρωσης, κάποιοι από τους οποίους συμπλέκονται μεταξύ τους. Εισηγείται καταρχήν ότι υπήρξε παραβίαση δεδικασμένου και παράβαση των αρχών της επανεξέτασης. Υποστήριξε συναφώς ότι η σύσταση που εδόθη από το Διευθυντή δεν συμμορφώθηκε με ότι υπαγόρευσε ο ακυρωτικός δικαστής αφού και πάλι είναι αναιτιολόγητη. Η διερεύνηση της βασικής πτυχής του πρώτου λόγου ακυρώσεως διέρχεται μέσα από την εξέταση της εγκυρότητας της σύστασης που αμφισβητείται επίσης με τον δεύτερο λόγο ακύρωσης.

Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα της απόφασης αρ. 1095/00, η οποία αποτέλεσε το έρεισμα των ισχυρισμών του αιτητή :

Όπως προκύπτει από το απόσπασμα της σύστασης που παρατέθηκε ανωτέρω και στο οποίο ο Διευθυντής αναφέρεται στο ενδιαφερόμενο μέρος, διακρίνει ορισμένες ιδιότητες όπως η αφοσίωση και η διακριτικότητα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, αυτόβουλη ανταπόκριση στις ανάγκες της υπηρεσίας και η ανάληψη πρόσθετων ευθυνών και καθηκόντων, ευγένεια και θετικότητα. Είναι πρόδηλο ότι οι ιδιότητες αυτές οι οποίες αξιολογούνται στη σύσταση αντιστοιχούν στα στοιχεία Υπηρεσιακό Ενδιαφέρον (3), Πρωτοβουλία (5) και Συμπεριφορά προς πολίτες (6) αντίστοιχα.

Τέτοια όμως υπεροχή δεν καταδεικνύεται στους φακέλους. Και οι δυο είναι εξαίρετοι στη βαθμολόγηση τους. Ειδικότερα, όπως κρίθηκε και στην ακυρωτική απόφαση, ο αιτητής τα τελευταία προς του ουσιώδους χρόνου 5 έτη (1995-1999) έχει 35 «εξαίρετα» ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος 37. Αλλά στο σύνολο των εκθέσεων από το 1990 ο αιτητής υπερέχει οριακά και μάλιστα αφενός στο στοιχείο της πρωτοβουλίας που προβάλλει ο Διευθυντής, και αφετέρου στο σημαντικό - για θέσεις ψηλά στην ιεραρχία όπως η επίδικη - τομέα της Διευθυντικής ικανότητας το ενδιαφερόμενο μέρος υστερεί σταθερά έναντι του αιτητή. Πρέπει εξάλλου να σημειωθεί ότι σε υπηρεσιακές εκθέσεις παλαιότερων ετών υπάρχουν πολύ ευνοϊκά σχόλια των αξιολογούντων λειτουργών για τον αιτητή, που ενισχύουν ακριβώς την εξαίρετη βαθμολόγηση του σε πολλά από τα στοιχεία που αναφέρονται στη σύσταση. (εκθέσεις 1990-1992).

Σύμφωνα με τις αρχές της Μοδίτης (πιο πάνω), η απόκλιση της σύστασης από την βαθμολογημένη αξία των υποψηφίων στους φακέλους την καθιστά τρωτή. Ο Διευθυντής επίσης αναφέρθηκε στα μεταπτυχιακού επιπέδου προσόντα του αιτητή εκφράζοντας την προσωπική του κρίση ότι δεν του προσέδιδαν έκδηλη υπεροχή. Παραθέτω τα σχόλια του:

Βεβαίως ο Διευθυντής στα πλαίσια εκτίμησης της καταλληλότητας των υποψηφίων για την θέση, είναι ο πλέον αρμόδιος να εκφράσει τη γνώμη του για τα προσόντα των υποψηφίων και κατά πόσο αυτά προσδίδουν στην αξία τους. Ωστόσο, η σύνδεση στην οποία προέβη ο Διευθυντής, των μεταπτυχιακών προσόντων του αιτητή, τα οποία αναντίλεκτα προσέδιδαν στην αιτητή πλεονέκτημα βάσει του Σχεδίου Υπηρεσίας, με την αξιολόγηση του ως προς το στοιχείο της Διευθυντικής ικανότητας είναι τουλάχιστον ατυχής. Αφενός δέχεται ότι τα προσόντα του αιτητή σχετίζονται άμεσα με τα θέματα διοίκησης - άρα αποτελούν αντικειμενικά τεκμήριο γνώσεων και εμπειριών στο συγκεκριμένο τομέα -, αφετέρου ακόμη και αν η συνάρτηση τους ως προς το βαθμολογημένο στοιχείο της Διευθυντικής ικανότητας ευσταθούσε, ο αιτητής έχει οριακά καλύτερη βαθμολογία σε αυτό το στοιχείο έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.

Εξάλλου κάποιες από τις κρίσεις του Διευθυντή είναι εξωγενείς και δεν μπορούν να ελεγχθούν, ούτε βρίσκουν έρεισμα στους φακέλους. Διακρίνει επίσης το στοιχείο της συνεργασίας - σχέσεων στο οποίο πράγματι ο αιτητής υστερεί έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, χωρίς όμως αυτό από μόνο του να είναι δυνατό να ανατρέψει την εν γένει ισοδυναμία τους στη βαθμολογημένη αξία, ούτε την υπεροχή του αιτητή στα προσόντα.

Συμπερασματικά έχω τη γνώμη ότι οι επιμέρους κρίσεις του Διευθυντή δεν ευσταθούν ως λόγοι της επιλογής που έκαμε διότι, στο βαθμό που ανέλυσα παραπάνω, συγκρούονται με τα στοιχεία των φακέλων. Ανατρέπουν επίσης την αντικειμενική αξία του αιτητή όπως αυτή αναδύεται μέσα από τον προσωπικό και τους φακέλους των υπηρεσιακών εκθέσεων. Η αιτιολογία της παραγνώρισης του πλεονεκτήματος και των λοιπών προσόντων του αιτητή και πάλι δεν κρίνεται επαρκής και ικανοποιητική. (Βλ. σχετικά Χατζηγιάννη κα. ν. Δημοκρατίας, (1991) 3 Α.Α.Δ. 317).

Με τα πιο πάνω δεδομένα η σύσταση κρίνεται αναιτιολόγητη και άκυρη. Ωστόσο ελήφθη υπόψη από την καθ' ης η αίτηση και μάλιστα με ιδιαίτερη βαρύτητα, όπως φανερώνει το περιεχόμενο του πρακτικού που κατέγραψε η ίδια για να αιτιολογήσει τη τελική απόφαση. Αυτό έγινε κατά παράβαση του δεδικασμένου.

Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

ΣΦ.