|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
MICHAEL THEODOSSIOU CO. LTD. ν. MUNICIPALITY OF LIMASSOL (1975) 3 CLR 195
EVANGELIA I. KYRIACIDES ν. MUNICIPALITY OF NICOSIA (1976) 3 CLR 183
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Προσφυγή Αρ. 30/2003)
12 Iανουαρίου, 2004
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]
Αναφορικά με τα αρθρα 23, 25, 26, 28, 29 και 146
του Συντάγματος
1. Δημήτρης Αυγουστή Αλεξίου
2. Ανδρέας Αυγουστή Αλεξίου
Αιτητές
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ μέσω
Επαρχιακού Γραφείου Πολεοδομίας Πάφου
Καθ΄ Ης η Αίτηση
_________________
κ. Α. Σ. Αγγελίδης
, για τους Αιτητές.κα Σπηλιωτοπούλου, για την Καθ΄ Ης η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι Αιτητές είναι ιδιοκτήτες ακινήτου στο νέο χωριό Πάφου. Στις 11.7.2002 υπέβαλαν αίτηση στην Πολεοδομική Αρχή προς εξασφάλιση Πολεοδομικής Άδειας για την ανέγερση κατοικίας, κολυμβητικής δεξαμενής και περίφραξης στο εν λόγω ακίνητο. Η αίτηση απερρίφθη στις 29.10.2002 με την ακόλουθη αιτιολογία:
"Το υπό ανάπτυξη τεμάχιο περιλαμβάνεται στη περιοχή όπου βρίσκεται ο ασβεστολιθικός υδροφορέας της περιοχής και ειδικότερα οι υφιστάμενες και προτεινόμενες γεωτρήσεις ύδρευσης του Νέου Χωρίου (ουσιώδης παράγων). Με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 26(ι) του Περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου 90/72 η Πολεοδομική Αρχή θεωρεί ως ουσιώδη παράγοντα την προστασία του υδροφορέα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Η αίτηση δεν έχει μελετηθεί όσον αφορά άλλες πτυχές της ισχύουσας Νομοθεσίας."
Είναι η εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για τους Αιτητές ότι, όταν υπεβλήθη και απερρίφθη η αίτησή τους, δεν υπήρχαν εν ισχύ περιορισμοί δυνάμει νόμου ή κανονισμού για προστασία του υδροφορέα παρά μόνο σκέψεις για μελλοντική ρύθμιση του θέματος, με αποτέλεσμα να μην ήταν νόμιμη η απόρριψη
της αίτησής τους για το λόγο που εδόθη. Παραπέμπει δε και σε σχετική νομολογία, την απόφαση του Καλλή, Δ., στην υπόθεση Ταύρου ν. Δημοκρατίας, 468/01, κ.α., 21.6.2002, ως ρυθμιστική του θέματος.Η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία αντιτείνει ότι η υπόθεση Ταύρου διαφοροποιείται από την προκειμένη κατά το ότι το σκεπτικό της απόρριψης της αίτησης εκεί ήταν διάφορο εκείνου στην προκειμένη. Παραπέμπει δε στο άρθρο 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, Ν90/72, το οποίο προνοεί:
"Για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση δυνάμει του παρόντος Νόμου, η Πολεοδομική Αρχή λαμβάνει υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου αναπτύξεως καθώς και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα."
Η παρουσία και προστασία των υδατίνων πόρων, λέγει η κα Σπηλιωτοπούλου, ήταν ένας ουσιώδης παράγων που μπορούσε να ληφθεί υπόψη κατά την εξέταση της αίτησης, ανεξαρτήτως του ότι δεν υφίστατο κατά το σχετικό χρόνο νομική ρύθμιση για προστασία του υδροφορέα στα πλαίσια του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών Νόμου του 1991, Ν69/91.
Ο κ. Αγγελίδης απαντά με παραπομπή σε πρακτικό σύσκεψης ημερομηνίας 17.10.2002 βάσει του οποίου, όπως λέγει, η Πολεοδομική Αρχή εθεώρησε εαυτή δεσμευμένη. Στο εν λόγω πρακτικό αναφέρονται ως αποφασισθέντα τα ακόλουθα:
"(α) Το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων να προβεί σε δημοσίευση σχετικού Διατάγματος σύμφωνα με τον περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών Νόμου (Νόμος 69 του 1991 και 76(1) του 1992) το οποίο να καθορίζει τρεις ζώνες ανάλογες με τις πρόνοιες της Νομοθεσίας:
(i) Ζώνη I ή Ζώνη Άμεσης Προστασίας,
(ii) Ζώνη II ή Ελεγχόμενη Ζώνη και
(iii) Ζώνη III ή Εξωτερική Ζώνη Προστασία,
(β) Στις Ζώνες I και II θα απαγορεύεται παντελώς οποιαδήποτε ανάπτυξη.
(γ) Στη Ζώνη III θα επιτρέπεται ανάπτυξη με στεγανή δεξαμενή. Στην περίπτωση αυτή: (ι) θα γίνεται τεχνικός έλεγχος υδατοστεγανότητας και λειτουργίας και θα ελέγχονται τόσο η κατανάλωση νερού όσο και η κένωση των στεγανών δεξαμενών υπό την απόλυτη ευθύνη του Κοινοτικού Συμβουλίου Νέου Χωρίου, το οποίο εξασφαλίζοντας τα έξοδα λειτουργίας με ετήσιο τέλος από τους επηρεαζομένους και υπό τη συντονιστική εποπτεία του Επάρχου θα ελέγχει και αδειάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα τις στεγανές δεξαμενές αποχέτευσης. Υπογραμμίστηκε ότι για να εφαρμοστεί αυτή η δυνατότητα θα πρέπει να τοποθετηθεί το Κοινοτικό Συμβούλιο αν αναλαμβάνει την ευθύνη αυτή. Προς διερεύνηση και διασφάλιση αυτής της υπηρεσίας θα πρέπει ο ΄Επαρχος να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες.
(δ) Όσον αφορά τις υφιστάμενες οικοδομές στη Ζώνη ΙΙ θα καταβληθεί προσπάθεια επιβολής για εγκατάσταση στεγανής δεξαμενής. Για όσες αδειούχες οικοδομές δεν έχει ξεκινήσει η ανέγερσή τους θα ετοιμαστούν άμεσα από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως Διατάγματα ανάκλησης των αδειών.
(ε) Όσον αφορά νέες αναπτύξεις που προτείνονται σε τεμάχια γης που μέρος της έκτασης τους κείται στη Ζώνη ΙΙ και μέρος τους στη Ζώνη ΙΙΙ θα επιτρέπεται να λάβουν χώρα με τη βασική προϋπόθεση ότι θα διασφαλίζεται η απόρριψη των αποβλήτων τους σε στεγανή δεξαμενή η οποία θα χωροθετείται στο μέρος των τεμαχίων που θα κείται μέσα στη Ζώνη ΙΙΙ και νοουμένου ότι θα εφαρμόζονται όλες οι προϋποθέσεις και μέτρα που παρατίθενται στην παράγραφο 1(γ) πιο πάνω."
Οι εισηγήσεις της κας Σπηλιωτοπούλου με βρίσκουν σύμφωνο και θεωρώ ότι η υπόθεση Ταύρου διαφοροποιείται από την προκειμένη. Το σκεπτικό της απόρριψης της αίτησης στην υπόθεση εκείνη εβασίσθη στο ότι οι πρόνοιες του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών Νόμου είχαν εφαρμογή και συνιστούσαν ουσιώδη παράγοντα που ελαμβάνετο υπόψη κατά τη λήψη απόφασης στα πλαίσια του άρθρου 26(1). Έτσι είχε, εξ άλλου, τεθεί και η ενώπιον του Δικαστηρίου επιχειρηματολογία και από τις δύο πλευρές. Ανάλογο λοιπόν ήταν και το σκεπτικό του Δικαστηρίου, ότι η απόφαση δεν μπορούσε να ελαμβάνετο "κατ΄ επίκληση νομοθετικών διατάξεων εκτός αν η διαδικασία που προβλέπεται από τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις έχει συμπληρωθεί" (σελ. 11), που δεν είχε. Εξ ου και η αναφορά στις υποθέσεις
Michael Theodosiou Co. Ltd v. Municipality of Limassol (1975) 3 CLR 195 και Kyriakides v. Municipality of Nicosia (1976) 3 CLR 183, ως ανάλογες, όπου η απόρριψη της αίτησης είχε γίνει για το λόγο ότι τα ακίνητα είχαν απαλλοτριωθεί με διαδικασία απαλλοτρίωσης, που δεν ήταν καλός λόγος εφ΄ όσον η διαδικασία της απαλλοτρίωσης δεν είχε συμπληρωθεί.Στην προκειμένη περίπτωση το σκεπτικό της απόρριψης της αίτησης δεν είχε οποιαδήποτε αναφορά στη νομική κατάσταση του ακινήτου ως προς την περιοχή του υδροφορέα και ήταν ανεξάρτητο της προ δύο και πλέον ετών (στις 17.10.2000) λήψης απόφασης για προώθηση διατάγματος για καθορισμό ζωνών στα πλαίσια του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών Νόμου. Το σκεπτικό της απόρριψης εβασίζετο όχι σε νομικό αλλά σε πραγματικό παράγοντα, αυτή καθ΄ αυτή την ύπαρξη του υδροφορέα και των γεωτρήσεών του και ο παράγων αυτός ήταν νόμιμο να ελαμβάνετο υπόψη στα πλαίσια του άρθρου 26(1) το οποίο αναφέρεται, όπως παρατηρεί και η κα Σπηλιωτοπούλου, τόσο στις πρόνοιες του σχεδίου ανάπτυξης (περιλαμβάνοντος το σύνολο των πολεοδομικών ρυθμίσεων ως νομικής κατάστασης) όσο και σε "οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα" που η Πολεοδομική Αρχή λαμβάνει υπόψη της, όπως είναι η φυσική κατάσταση του υδροφορέα ως πραγματικό γεγονός. Ούτε εγείρει βεβαίως η προσφυγή θέμα, αν ο εν λόγω παράγων ήθελε κριθεί ως νομίμως ληφθείς υπόψη, ότι δεν ήταν "ουσιώδης", που ασφαλώς είναι εξ άλλου ως εκ της τεράστιας και πολύπλευρης σημασίας του υδροφορέα.
Ο κ. Αγγελίδης εισηγείται επίσης ότι η απόρριψη της αίτησης παραβίαζε την αρχή της ισότητας και της συνέπειας ως προς τη καλή πίστη της διοίκησης καθ΄ όσον, όπως τίθεται στην προσφυγή, "στην ίδια τοποθεσία είχαν δοθεί άδειες για ανέγερση κατοικίας με κολυμβητική δεξαμενή και περίφραση". Να πω, κατά πρώτο, ότι δεν δίδονται στην προσφυγή οποιαδήποτε στοιχεία τέτοιων περιπτώσεων. Στην αγόρευση της κας Σπηλιωτοπούλου γίνεται μία αναφορά που και πάλι δεν εξειδικεύεται, εν πάση περιπτώσει όμως δεν θα ήταν δυνατή η εισαγωγή μαρτυρίας μέσω των αγορεύσεων. Και αν δε ακόμα ελαμβάνοντο υπόψη τα όσα αναφέρει η κα Σπηλιωτοπούλου στην απουσία των στοιχείων των αορίστως αναφερομένων ακινήτων, προκύπτει, από τα αναφερόμενά της, ότι δεν θα υπήρχε θέμα άνισης μεταχείρισης ή ασυνέπειας ως προς την καλή πίστη, ιδιαιτέρως αν το πρόβλημα με τον υδροφορέα είχε εντοπιστεί το 1999.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Οι Αιτητές θα καταβάλουν £400 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΕΧ