|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 1040
31 Οκτωβρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 332/1998)
ΝΙΟΒΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 438/1998)
ΝΙΚΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ου η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 332/1998, 438/1998)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Αίτηση τροποποίησης της αιτούμενης θεραπείας ― Απέληγε στην προσθήκη νέας προσβαλλόμενης πράξης στην κριθείσα περίπτωση ― Η αίτηση απορρίφθηκε ― Περιστάσεις.
Πολεοδομία ― Πολεοδομική Άδεια ― Φύση και συσχετισμός της με την άδεια οικοδομής ― Οι δύο πράξεις συναφείς αλλά αυτοτελείς ― Συνέπειες στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές επεδίωξαν με ενδιάμεσες αιτήσεις τους την τροποποίηση του αιτητικού των προσφυγών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις αιτήσεις, αποφάσισε ότι:
Στην παρούσα υπόθεση, επιζητείται συγκαλυμμένα η προσθήκη θεραπείας που οδηγεί σε προσβολή άλλης αυτοτελούς διοικητικής πράξης, δηλαδή της έκδοσης της πολεοδομικής άδειας. Παρόλο ότι η πράξη αυτή είναι συναφής με την προσβαλλόμενη άδεια οικοδομής, εντούτοις δεν παύει από του να είναι μία ξεχωριστή διοικητική πράξη που στο στάδιο αυτό προσβολή της είναι σαφώς εκπρόθεσμη.
Οι αιτήσεις απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Βασιλείου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 485,
Ζαντής ν. Επάρχου Λευκωσίας (1992) 4(Στ) Α.Α.Δ. 4841,
Παντελή ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά. (1997) 4(Β) Α.Α.Δ. 902.
Αίτηση για τροποποίηση ημερ. 29.11.02 στην 332/98.
Αίτηση για τροποποίηση ημερ. 6.12.02 στην 438/98.
Ι. Νικολάου, για τους Αιτητές στην 332/98.
Ε. Βραχίμη, για την Αιτήτρια στην 438/98.
Κυθραιώτου για Κ. Μιχαηλίδη, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Πασιαρδής για Κ. Αιμιλιανίδη, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
�
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Στις πολύ ταλαιπωρημένες συνεκδικασθείσες αυτές προσφυγές που καταχωρήθηκαν στις 28.4.98 και 19.5.98 αντίστοιχα, υπήρξαν επανειλημμένες αναβολές, τροποποίησή τους, καθώς και αλλαγή δικηγόρων. Τελικά καταχωρήθηκαν οι παρούσες αιτήσεις που, αφού εγκαταλείφθηκαν την ημέρα της ακρόασης ορισμένα από τα αιτήματα σε αυτές, οι αιτητές ζητούσαν αντικατάσταση της αιτούμενης θεραπείας Α, ούτως ώστε να παραμείνουν τα ακόλουθα:
«(α) Δήλωση και/ή απόφαση ότι η άδεια οικοδομής με αρ. 2421 ημερ. 28.8.97 στην οποία ενσωματώνεται η πολεοδομική άδεια 1848 ημερ. 27.1.97 . . . κ.λ.π.»
Στην ουσία δηλαδή ζητήθηκε να περιληφθεί η αναφορά στην πολεοδομική άδεια με αρ. 1848. Επίσης, αφού εγκαταλείφθηκε η αλλαγή της περιγραφής των γεγονότων παρέμειναν μόνο δύο προτάσεις, που οι αιτητές ήθελαν να προστεθούν, στις οποίες δεν υπάρχει ανάγκη να αναφερθώ στο στάδιο αυτό.
Ήταν η θέση των αιτητών, ότι έπρεπε να τροποποιηθεί η αιτούμενη θεραπεία, αφού η πολεοδομική άδεια είναι συναφής πράξη που ενσωμάτωνεται στην άδεια οικοδομής. Επίσης οι αιτητές παρέπεμψαν σε σειρά αυθεντιών, από τις οποίες φαίνεται ότι, εκτός όπου προκαλείται δυσμενής επηρεασμός στα δικαιώματα της άλλης πλευράς, η τροποποίηση επιτρέπεται ακόμη και σε προχωρημένο στάδιο της υπόθεσης.
Οι καθ΄ων η αίτηση ενέστησαν στο πιο πάνω αίτημα, προβάλλοντας την θέση ότι η πολεοδομική άδεια συνιστά αυτοτελή διοικητική πράξη εναντίον της οποίας χωρεί προσφυγή και πως, αν το αίτημα των αιτητών γινόταν αποδεκτό, τότε θα σήμαινε ότι θα τους επιτρέπετο η προσβολή άλλης εκτελεστής πράξης, που, παρελθούσης κατά πολύ της προθεσμίας προσβολής της, θα συνιστούσε ανεπίτρεπτο διάβημα.
Το ότι μια τέτοια προσφυγή θα ήταν εκπρόθεσμη είναι προφανές από την ημερομηνία καταχώρησης των προσφυγών, πριν από την οποία είχε ήδη εκδοθεί η πολεοδομική άδεια, και δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.
Στην υπόθεση Βασιλείου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 485, αποφασίστηκε πως η διοικητική πράξη έκδοσης πολεοδομικής άδειας και η πράξη έκδοσης άδειας οικοδομής, παρόλο ότι εκδίδονται από διαφορετικά όργανα σε διαφορετικά διαστήματα, είναι, σύμφωνα και με την ελληνική νομολογία, συναφείς, αφού η μία πράξη αποτελεί και προϋπόθεση της άλλης.
Όμως, όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Ζαντής ν. Επάρχου Λευκωσίας (1992) 4(Στ) Α.Α.Δ. 4841, «η πολεοδομική άδεια συνιστά αυτοτελή πράξη, εκτελεστή σε όλη την έκταση της, καθοριστική για τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη να προβεί σε ανάπτυξη της γης στην οποία αναφέρεται».
Στην υπόθεση Παντελή ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά. (1997) 4(Β) Α.Α.Δ. 902, λέχθηκαν τα πιο κάτω:
«Έχει καθιερωθεί ότι τροποποίηση της προσφυγής δεν επιτρέπεται αν θα συνιστά ουσιαστικά νέα προσφυγή που προσβάλλει άλλη συγκεκριμένη διοικητική πράξη και η οποία αν καταχωρείτο κατά την ημερομηνία της τροποποίησης θα βρισκόταν εκτός της χρονικής προθεσμίας που προνοεί το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος (βλ. Lanitis Farm Ltd v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 124, 132, 133 και Theodora Alexandrou Kkeli v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2030)».
Στην παρούσα υπόθεση, όπως ήδη ανέφερα, επιζητείται συγκαλυμμένα η προσθήκη θεραπείας που οδηγεί σε προσβολή άλλης αυτοτελούς διοικητικής πράξης, δηλαδή της έκδοσης της πολεοδομικής άδειας. Παρόλο ότι η πράξη αυτή είναι συναφής με την προσβαλλόμενη άδεια οικοδομής, εντούτοις δεν παύει από του να είναι μία ξεχωριστή διοικητική πράξη που στο στάδιο αυτό προσβολή της είναι σαφώς εκπρόθεσμη.
Στην αγόρευση του ενώπιον μου ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών στη 332/98, ανέφερε ότι οι δύο πράξεις είναι μεν συναφείς αλλά πρόσθεσε ακόμη ότι η μία ενσωματώνεται στην άλλη μέσα από τα γεγονότα του δικογράφου της προσφυγής και έτσι μπορεί να εξετασθεί η νομιμότητά της. Εάν πράγματι τούτο είναι ορθό και δεν επιδιώκεται, στην ουσία, η προσβολή άλλης αυτοτελούς διοικητικής πράξης, τέτοια εξέταση θα μπορεί να γίνει και χωρίς τροποποίηση του αιτητικού της προσφυγής και είναι θέμα το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί ενώπιόν μου κατά το στάδιο της ακρόασης της ουσίας της υπόθεσης.
Κάτω από το φως των πιο πάνω, οι αιτήσεις απορρίπτονται με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Οι αιτήσεις απορρίπτονται με έξοδα.