|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 829
19 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΣΤΕΓΗΣ,
Καθ΄ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 697/2002)
Ακυρωτική απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Δεδικασμένο ― Παράβασή του αποτελεί λόγο ακυρώσεως ― Λήψη υπόψη δεύτερου βασικού προσόντος για την πρόσδοση υπεροχής στον επιλεγέντα, δεν παραβίασε το δεδικασμένο που αφορούσε στην παράνομη πρόσδοση υπεροχής μεταξύ των προσόντων των υποψηφίων, που προσμέτρησαν ως βασικά.
Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Στέγης ― Υπάλληλοι ― Διορισμοί ― Προσόντα ― Πρόσθετα προσόντα ― Κατοχή προσόντων πέραν του ενός, που προβλέπονται διαζευκτικά ως βασικά προσόντα στο σχέδιο υπηρεσίας ― Δυνατότητα λήψης υπόψη του δεύτερου ως πρόσθετου ακαδημαϊκού προσόντος σχετικού με τα καθήκοντα της θέσης ― Απόλυτα αιτιολογημένη η απόφαση ― Εντός των πλαισίων της διακριτικής ευχέρειας του οργάνου.
Οργανισμός Χρηματοδότησης Στέγης ― Υπάλληλοι ― Διορισμοί ― Έκδηλη υπεροχή ― Βάρος απόδειξης έχει ο αιτητής ― Δεν αποδείχτηκε εν προκειμένω, όπου μεταξύ ίσων υποψηφίων στα υπόλοιπα κριτήρια, ο διορισθείς υπερείχε στο πρόσθετο προσόν.
Ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση του κατ' επανεξέταση διορισμού, μετά από ακυρωτικές δικαστικές αποφάσεις, του ενδιαφερομένου μέρους στην θέση Διευθυντή των καθ' ων η αίτηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Δεν πρόκειται εδώ για παράβαση δεδικασμένου. Το δεδικασμένο στην Α.Ε.2947 ήταν ότι το βασικό προσόν του κ. Γεωργίου, το οποίο κατά την άποψη του Διοικητικού Συμβουλίου τον καθιστούσε προσοντούχο, ότι δηλαδή ήταν μέλος του ACCA, δεν μπορούσε να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από ότι το βασικό προσόν του κ. Παπαδόπουλου, δηλαδή το Β.Α. στη Δημόσια Διοίκηση. Στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν έγινε κάτι τέτοιο. Το τι έγινε ήταν ότι το Διοικητικό Συμβούλιο, θεωρώντας πλέον ως ισότιμα τα εν λόγω βασικά προσόντα του κ. Γεωργίου και του κ. Παπαδόπουλου, και κρίνοντας ότι και οι δύο είχαν το πλεονέκτημα του σχεδίου υπηρεσίας, προσέδωσε αποφασιστική βαρύτητα σε ένα άλλο προσόν του κ. Γεωργίου, δηλαδή το πτυχίο της ΑΣΟΕΕ.
2. Εγείρεται όμως θέμα μιας άλλης πτυχής της αρχής που εφαρμόσθηκε στην ΑΕ2947, κατά πόσο, στην περίπτωση υποψηφίου ο οποίος διαθέτει δύο διαζευκτικά βασικά προσόντα, το μεν ένα μπορεί να θεωρηθεί ότι τον καθιστά προσοντούχο το δε άλλο μπορεί να ληφθεί υπ' όψη ως πρόσθετο προσόν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης ώστε να καταστήσει τον κάτοχό του καταλληλότερο.
Η προσέγγιση αυτή σηματοδοτεί κατ' αναλογία την προσέγγιση και στο ενώπιον του Δικαστηρίου θέμα. Η κατοχή δύο διαζευκτικών βασικών προσόντων, το ένα από τα οποία είναι βέβαια επαρκές για να καταστήσει τον κάτοχό του προσοντούχο, δεν σημαίνει ότι το άλλο τέτοιο προσόν δεν μπορεί να ληφθεί υπ' όψη στα πλαίσια της συνολικής στάθμισης της καταλληλότητας του κάθε υποψηφίου που περιλαμβάνουν και το σύνολο των προσόντων του. Άλλως θα εξουδετερώνετο, η αξία του προσόντος αυτού και θα εγίνετο παράλογη διάκριση μεταξύ τέτοιου προσόντος και προσόντος που δεν συνιστά διαζευκτικό βασικό προσόν. Το γεγονός είναι ότι το τέτοιο προσόν είναι προσόν πρόσθετο προς εκείνο το οποίο κρίνεται ως το βασικό προσόν που καθιστά τον κάτοχό του προσοντούχο και η πραγματιστική λογική λέγει ότι, καθ' όσον ενδέχεται να είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης (όπως εκρίθη από το Διοικητικό Συμβούλιο και όπως εξ άλλου εκ προοιμίου θα ήταν σχετικό εφ' όσον θεωρείται ως βασικό προσόν από το σχέδιο υπηρεσίας), μπορεί να ληφθεί υπ' όψη.
3. Η άλλη εισήγηση είναι ότι η επιλογή του κ. Γεωργίου ήταν αναιτιολόγητη και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων. Εν όψει των πιο πάνω όμως, η επιλογή δεν ήταν αναιτιολόγητη. Το εν λόγω προσόν του κ. Γεωργίου, έστω και σε περιορισμένο βαθμό, βάρυνε την πλάστιγγα υπέρ του και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η άποψη του Διοικητικού Συμβουλίου, που βασίσθηκε και αιτιολογήθηκε σε αναφορά με αυτό, ήταν έξω από τα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειάς του.
4. Υπάρχει και εισήγηση για έκδηλη υπεροχή του κ. Παπαδόπουλου. Αυτή όμως δεν θα μπορούσε να στηριχθεί είτε στο Β.Α. του, εφ' όσον αυτό ήταν το βασικό προσόν που τον καθιστούσε προσοντούχο, είτε στο Μ.Α. του, εφ' όσον αυτό ήταν το προσόν που του προσέδιδε το πλεονέκτημα, και ασφαλώς τα εν λόγω προσόντα του κ. Παπαδόπουλου δεν θα μπορούσαν να αξιολογηθούν ως υπέρτερα των αντίστοιχων προσόντων του κ. Γεωργίου δοθέντος και ότι τέτοια διάκριση δεν γίνεται στο σχέδιο υπηρεσίας. Το βάρος είναι στον κ. Παπαδόπουλο να καταδείξει έκδηλη υπεροχή του και δεν καταδεικνύεται τέτοια με αναφορά στην πείρα του ως εκ της υπηρεσίας του στον ΟΧΣ. Εξ άλλου, το σχέδιο υπηρεσίας, αναφερόμενο στην πείρα ως επιπρόσθετο προσόν, αναφέρεται σε "Πείρα σε τραπεζικά ή συναφή ιδρύματα ή Οργανισμούς", και τέτοια πείρα διέθετε και ο κ. Γεωργίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χατζηβασιλείου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 796/96, ημερ. 31.3.1998,
Δημοκρατία ν. Πογιατζή (2001) 3 Α.Α.Δ. 787.
Προσφυγή.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Ν. Χρυσομηλά για Σκορδής, Παπαπέτρου & Σία, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
�Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Το ιστορικό της υπόθεσης αυτής είναι οκταετές. Στις 19.9.1995 ο Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Στέγης (ΟΧΣ) διόρισε το Ενδιαφερόμενο Μέρος κ. Γεωργίου στη θέση του Διευθυντή του. Η απόφαση αυτή ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην προσφυγή του Αιτητή κ. Παπαδόπουλου 953/95 στις 23.7.1998, για το λόγο ότι δεν είχε προσδιορισθεί το στοιχείο που προσέδιδε το πλεονέκτημα στον κ. Γεωργίου, δηλαδή κατά πόσο το πρόσθετο προσόν του κ. Γεωργίου αφορούσε στην "πείρα" ή στις "μεταπτυχιακές σπουδές" ή και στα δύο. Κατά την επανεξέταση διορίσθηκε και πάλι ο κ. Γεωργίου και ο κ. Παπαδόπουλος καταχώρησε νέα προσφυγή, την 904/98. Κατ' έφεση (Α.Ε.2947) το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση ημερομηνίας 29.5.2002 ακύρωσε και το νέο διορισμό του κ. Γεωργίου για το λόγο ότι η επιλογή του κ. Γεωργίου είχε βασισθεί στο ότι ήταν κάτοχος συγκεκριμένου προσόντος, που τον καθιστούσε καταλληλότερο, ενώ το προσόν αυτό είχε την ίδια βαρύτητα με το προσόν του κ. Παπαδόπουλου καθ΄όσον και τα δύο εθεωρούντο εξ ίσου κατάλληλα ως διαζευκτικά βασικά προσόντα στο σχέδιο υπηρεσίας. Υπήρξε έτσι δεύτερη επανεξέταση στις 4.6.2002. Κατ' αυτή, το Διοικητικό Συμβούλιο διόρισε και πάλι τον κ. Γεωργίου. Στα πρακτικά αναφέρεται συναφώς ότι:
"Το Συμβούλιο έλαβε υπ΄όψη ότι ο κ. Ανδρέας Γεωργίου κατέχει το προσόν του Μέλους Ανεγνωρισμένου Σώματος Επαγγελματιών Λογιστών του Ηνωμένου Βασιλείου που είναι ένα από τα, κατά διάζευξη, βασικά προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας, ως και πείρα σε Τραπεζικό Ίδρυμα, που αποτελεί επιπρόσθετο προσόν. Το Συμβούλιο περαιτέρω σημείωσε ότι, εκτός του άνω βασικού και του επιπρόσθετου προσόντος, ο κ. Γεωργίου κατέχει και Πτυχίο της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών της Αθήνας, που είναι ένα από τα λοιπά κατά διάζευξη βασικά προσόντα, και δυνατό να βοηθήσει ώστε να καταστεί ευχερέστερη η εκπλήρωση των καθηκόντων της υπό πλήρωση θέσης.
Το Συμβούλιο έκρινε, από τα ενώπιον του στοιχεία, ότι τα συνολικά προσόντα που κατέχει ο κ. Γεωργίου, τον καθιστούν καταλληλότερο για επιλογή."
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Παπαδόπουλο εισηγείται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει το δεδικασμένο της απόφασης στην Α.Ε.2947 κατά το ότι, ενώ το πτυχίο του κ. Γεωργίου της ΑΣΟΕΕ συνιστούσε ένα από τα διαζευκτικά βασικά προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, το Διοικητικό Συμβούλιο το θεώρησε ως πλεονέκτημα που έκλινε την πλάστιγγα υπέρ του κ. Γεωργίου.
Όπως βεβαίως τίθεται το θέμα, δεν πρόκειται για παράβαση δεδικασμένου. Τούτο επισημαίνει και ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Γεωργίου στην αγόρευση του. Το δεδικασμένο στην ΑΕ2947 ήταν ότι το βασικό προσόν του κ. Γεωργίου, το οποίο κατά την άποψη του Διοικητικού Συμβουλίου τον καθιστούσε προσοντούχο, ότι δηλαδή ήταν μέλος του ACCA, δεν μπορούσε να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από ότι το βασικό προσόν του κ. Παπαδόπουλου, δηλαδή το Β.Α. στη Δημόσια Διοίκηση. Στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν έγινε κάτι τέτοιο. Το τι έγινε ήταν ότι το Διοικητικό Συμβούλιο, θεωρώντας πλέον ως ισότιμα τα εν λόγω βασικά προσόντα του κ. Γεωργίου και του κ. Παπαδόπουλου, και κρίνοντας ότι και οι δύο είχαν το πλεονέκτημα του σχεδίου υπηρεσίας, προσέδωσε αποφασιστική βαρύτητα σε ένα άλλο προσόν του κ. Γεωργίου, δηλαδή το πτυχίο της ΑΣΟΕΕ. Εγείρεται όμως θέμα μιας άλλης πτυχής της αρχής που εφαρμόσθηκε στην Α.Ε.2947, κατά πόσο, στην περίπτωση υποψηφίου ο οποίος διαθέτει δύο διαζευκτικά βασικά προσόντα, το μεν ένα μπορεί να θεωρηθεί ότι τον καθιστά προσοντούχο το δε άλλο μπορεί να ληφθεί υπ΄όψη ως πρόσθετο προσόν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης ώστε να καταστήσει τον κάτοχό του καταλληλότερο.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι δεν με έχουν αναφέρει σε νομολογία επί του θέματος αυτού. Η δική μου έρευνα δεν με έχει οδηγήσει σε ακριβές προηγούμενο, δεν είναι άσχετη όμως η αναφορά που γίνεται στην απόφαση στην υπόθεση Χατζηβασιλείου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 796/96, ημερ. 31.3.1998, από τον αδελφό μου Νικολάου, Δ., ότι ιδιότητες και ικανότητες που περιλαμβάνονται στα απαραίτητα για τη θέση προσόντα μπορεί να επιτρέπουν (σ. 5) "...περιθώριο κατά την αξιολόγηση για συγκριτική προς τα άνω θεώρηση". Η προσέγγιση αυτή έτυχε περαιτέρω επεξεργασίας στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πογιατζή (2001) 3 Α.Α.Δ. 787. Δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας, ο Νικολάου, Δ., έθεσε τα πράγματα ως εξής:
"Προχωρούμε στο ζήτημα των προσόντων. Να πούμε, και εδώ με εκτίμηση, πως δεν συμμεριζόμαστε την πρωτόδικη άποψη ότι, ως ζήτημα γενικής αρχής, προσόν που συγκαταλέγεται στα απαιτούμενα του σχεδίου υπηρεσίας δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να έχει και πρόσθετη σημασία. Υπάρχει περιθώριο κατά την αξιολόγηση για συγκριτική προς άνω θεώρηση ανάλογα με ό,τι το προσόν επιπλέον εμπεριέχει και σε συνάρτηση πάντοτε με τις ανάγκες της θέσης. Στην Ανδρέα Χατζηβασιλείου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 796/96, ημερ. 31 Μαρτίου 1998, η οποία αφορούσε θέση προαγωγής και στην οποία συγκαταλέγονταν στα απαιτούμενα προσόντα ορισμένες ιδιότητες και ικανότητες όπως η πρωτοβουλία, η ευθυκρισία και η οργανωτική ικανότητα, που περιλαμβάνονταν στα βαθμολογημένα στοιχεία, λέχθηκε ότι ενώ όλοι οι υποψήφιοι τις κατείχαν, εντούτοις μπορούσε να λαμβανόταν υπόψη η ψηλότερη αξιολόγηση ενός υποψηφίου έναντι άλλου. Ισχύουν τότε τα όσα ορίζει η νομολογία για πρόσθετα προσόντα: βλ. την Πανίκος Πούρος κ.ά. ν. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3(Α) Α.Α.Δ. 374, όπου έγινε ανασκόπηση της σχετικής νομολογίας. Διακρίνονται οι περιπτώσεις χρησιμοποίησης του ίδιου προσόντος στην ίδια έκταση δύο φορές. Χρειάζεται βέβαια προσοχή. Δεν είναι εφικτή ή παραδεκτή η σύγκριση ανόμοιων εναλλακτικών προσόντων ή, ακόμα, του ίδιου κατ΄ουσίαν προσόντος για προτίμηση του ενός προσόντος έναντι του άλλου. Ακραίο παράδειγμα προσφέρει η Τάσου Κόκκαλου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4(Γ) Α.Α.Δ. 2233, όπου η προτίμηση είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό. Και, πάντως, χρειάζεται αιτιολόγηση."
Η προσέγγιση αυτή σηματοδοτεί κατ' αναλογία την προσέγγιση και στο ενώπιον μου θέμα. Η κατοχή δύο διαζευκτικών βασικών προσόντων, το ένα από τα οποία είναι βέβαια επαρκές για να καταστήσει τον κάτοχό του προσοντούχο, δεν σημαίνει ότι το άλλο τέτοιο προσόν δεν μπορεί να ληφθεί υπ΄όψη στα πλαίσια της συνολικής στάθμισης της καταλληλότητας του κάθε υποψηφίου που περιλαμβάνουν και το σύνολο των προσόντων του. Άλλως θα εξουδετερώνετο, όπως εισηγείται και ο κ. Κωνσταντίνου, η αξία του προσόντος αυτού και θα εγίνετο παράλογη διάκριση μεταξύ τέτοιου προσόντος και προσόντος που δεν συνιστά διαζευκτικό βασικό προσόν. Το γεγονός είναι ότι το τέτοιο προσόν είναι προσόν πρόσθετο προς εκείνο το οποίο κρίνεται ως το βασικό προσόν που καθιστά τον κάτοχο του προσοντούχο και η πραγματιστική λογική λέγει ότι, καθ΄όσον ενδέχεται να είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης (όπως εκρίθη από το Διοικητικό Συμβούλιο και όπως εξ άλλου εκ προοιμίου θα ήταν σχετικό εφ΄όσον θεωρείται ως βασικό προσόν από το σχέδιο υπηρεσίας), μπορεί να ληφθεί υπ΄όψη.
Η άλλη εισήγηση του κ. Αγγελίδη είναι ότι η επιλογή του κ. Γεωργίου ήταν αναιτιολόγητη και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων. Εν όψει των πιο πάνω όμως, η επιλογή δεν ήταν αναιτιολόγητη. Το εν λόγω προσόν του κ. Γεωργίου, έστω και σε περιορισμένο βαθμό, βάρυνε την πλάστιγγα υπέρ του και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η άποψη του Διοικητικού Συμβουλίου, που βασίσθηκε και αιτιολογήθηκε σε αναφορά με αυτό, ήταν έξω από τα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του.
Ο κ. Αγγελίδης εισηγείται όμως και έκδηλη υπεροχή του κ. Παπαδόπουλου. Αυτή όμως δεν θα μπορούσε να στηριχθεί είτε στο Β.Α. του, εφ΄όσον αυτό ήταν το βασικό προσόν που τον καθιστούσε προσοντούχο, είτε στο Μ.Α. του, εφ΄όσον αυτό ήταν το προσόν που του προσέδιδε το πλεονέκτημα, και ασφαλώς τα εν λόγω προσόντα του κ. Παπαδόπουλου δεν θα μπορούσαν να αξιολογηθούν ως υπέρτερα των αντίστοιχων προσόντων του κ. Γεωργίου δοθέντος και ότι τέτοια διάκριση δεν γίνεται στο σχέδιο υπηρεσίας. Ο κ. Αγγελίδης αναφέρεται όμως και στην πείρα του κ. Παπαδόπουλου ως προσδίδουσα σε αυτόν έκδηλη υπεροχή. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη θέση αυτή. Το βάρος είναι στον κ. Παπαδόπουλο να καταδείξει έκδηλη υπεροχή του και δεν καταδεικνύεται τέτοια με αναφορά στην πείρα του ως εκ της υπηρεσίας του στον ΟΧΣ. Εξ άλλου, το σχέδιο υπηρεσίας, αναφερόμενο στην πείρα ως επιπρόσθετο προσόν, αναφέρεται σε "Πείρα σε τραπεζικά ή συναφή ιδρύματα ή Οργανισμούς", και τέτοια πείρα διέθετε και ο κ. Γεωργίου ως εκ της ευρείας συναφούς απασχόλησης του που, όπως λεπτομερώς παρατηρεί και ο κ. Κωνσταντίνου, είναι μεγαλύτερης διάρκειας και εμβέλειας από ότι η πείρα του κ. Παπαδόπουλου.
Ως προς την τελευταία εισήγηση του κ. Αγγελίδη, ότι το Διοικητικό Συμβούλιο τελούσε υπό πλάνη στο να θεωρήσει ότι ο κ. Γεωργίου είχε το προσόν του μέλους του ACCA, να πω απλώς ότι τα στοιχεία κατοχής του εν λόγω προσόντος είναι επαρκή αλλά και ότι η κατοχή του προσόντος θα μπορούσε εν πάση περιπτώσει να θεωρηθεί μέρος του δεδικασμένου της Α.Ε.2947.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο αιτητής θα καταβάλει £500 έξοδα στον ΟΧΣ.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.