|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 596
20 Ιουνίου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 1169/1999)
αυγη σωτηριαδου,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεων,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1170/1999)
μαρουλλα τυμβιου,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεων,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1173/1999)
μαρια σοφοκλεουσ,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεωΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1180/1999)
�ελενη γρηγοριου χ" νικολαου,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεων,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1238/1999)
σταυρουλλα ιακωβου,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1239/1999)
θεκλα κουμενη,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεων,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1258/1999)
δεσΠοινα χριστακη ερωτοκριτου,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεωΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1474/1999)
ελενη κ. μυριανθη,
Αιτήτρια,
ν.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεωΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 268/2000)
μαρω μακριδου,
Αιτήτρια,
v.
ΚυΠριακησ δημοκρατιασ, μεσω
του διευθυντη τμηματοσ κοινωνικων ασφαλισεων,
Καθ' ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 1169/1999, 1170/1999,
1173/1999, 1180/1999, 1238/1999, 1239/1999,
1258/1999, 1474/1999, 268/2000)
Διοικητική πράξη ― Βεβαιωτική ― Κατά πόσο αίτημα για επανεξέταση με την επίκληση της νεώτερης νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, συνιστά αίτημα βασισμένο σε νέα ουσιώδη πραγματικά δεδομένα ― Αρνητική απάντηση ― Υιοθέτηση της απόφασης της Ολομέλειας Χριστοδουλίδου v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 855.
Οι αιτήτριες προσέβαλαν την απόρριψη του αιτήματός τους, για ταυτόχρονη καταβολή σε αυτές σύνταξης γήρατος και χηρείας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
Ο εξεταστής απαιτήσεων με την αρχική του απόφαση εν προκειμένω, είχε πληροφορήσει τις αιτήτριες ότι δεν δικαιούνταν σε ταυτόχρονη καταβολή συντάξεων γήρατος και χηρείας και γι' αυτό θα τους καταβαλλόταν μόνο σύνταξη γήρατος. Η απόφαση αυτή είχε όλα τα στοιχεία εκτελεστής διοικητικής πράξης. Δημιούργησε άμεσα αποτελέσματα, προερχόταν από διοικητικό όργανο στα πλαίσια της λειτουργίας του και εξέφραζε τη βούληση της διοίκησης. Η απόφαση δεν προσεβλήθη και συνεπώς διατήρησε το τεκμήριο της νομιμότητάς της.
Το ίδιο θέμα απασχόλησε το Δικαστήριο και στην προσφυγή Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (2000) 4 Α.Α.Δ. 783. Η απόφαση επικυρώθηκε από την Ολομέλεια στην απόφαση Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 855. Η Ολομέλεια, με αναφορά στην υπόθεση Κληρίδης ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 575, η οποία ασχολήθηκε με το ερώτημα αν διαφοροποίηση της νομολογίας μπορεί να αποτελέσει νέο στοιχείο που θα επέβαλλε την επανεξέταση αίτησης, κατέληξε ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν ορθή και ότι η προσβαλλόμενη πράξη ήταν επιβεβαιωτική της αρχικής.
Η προσβαλλόμενη πράξη και εδώ επιβεβαιώνει απλώς την προηγούμενη απόφαση, χωρίς να έχει επακολουθήσει νέα έρευνα. Κανένα νέο στοιχείο δεν παρουσιάστηκε, έτσι που η διοίκηση να υποχρεούται σε επανεξέταση.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.
�Αναφερόμενες υποθέσεις:
Νικολαΐδου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 7,
Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (2000) 4 Α.Α.Δ. 783,
Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 855,
Κληρίδης ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 575.
Προσφυγές.
Αγ. Ξενοφώντος, για τις Aιτήτριες (σε όλες τις προσφυγές).
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
�Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Με τις παρούσες προσφυγές αξιώνεται ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των αιτητριών να τύχουν ταυτόχρονα σύνταξης γήρατος και χηρείας.
Στις αιτήτριες καταβαλλόταν σύνταξη χηρείας. Μετά τη συμπλήρωση της συντάξιμης ηλικίας υπέβαλαν αίτηση για σύνταξη γήρατος. Η αίτησή τους εξετάστηκε με βάση τις διατάξεις των άρθρων 36, 39 και 61 των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων. Ο εξεταστής απαιτήσεων αφού τερμάτισε την πληρωμή της σύνταξης χηρείας ενέκρινε προς τις αιτήτριες πληρωμή σύνταξης γήρατος αυξημένη κατά ένα μέρος από το ποσό της βασικής σύνταξης χηρείας που δικαιούνταν, σύμφωνα με το εδάφιο (6) του άρθρου 36. Ταυτόχρονα τις πληροφόρησε ότι δεν δικαιούνταν σε ταυτόχρονη πληρωμή σύνταξης γήρατος και χηρείας και ότι θα τους καταβαλλόταν μόνο η σύνταξη γήρατος.
Οι αιτήτριες επικαλέστηκαν την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που είχε εκδοθεί στο μεταξύ στην υπόθεση Νικολαΐδου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 7 και αξίωσαν και την προς αυτές πληρωμή και των δύο συντάξεων. Η απάντηση ήταν και πάλι αρνητική με αποτέλεσμα να καταχωρηθούν οι παρούσες προσφυγές.
Στην επιστολή με την οποία κοινοποιήθηκε η απόφαση των καθ' ων η αίτηση αναφέρεται ότι η απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Νικολαΐδου, ανωτέρω, δεν συνιστούσε νέο στοιχείο που να δικαιολογεί αναθεώρηση της προηγούμενης απόφασης του εξεταστή απαιτήσεων.
Ο συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση εγείροντας προδικαστική ένσταση ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά βεβαιωτική προηγούμενης.
Ο εξεταστής απαιτήσεων με την αρχική του απόφαση είχε πληροφορήσει τις αιτήτριες ότι δεν δικαιούνταν σε ταυτόχρονη καταβολή συντάξεων γήρατος και χηρείας και γι' αυτό θα τους καταβαλλόταν μόνο σύνταξη γήρατος. Η απόφαση αυτή είχε όλα τα στοιχεία εκτελεστής διοικητικής πράξης. Δημιούργησε άμεσα αποτελέσματα, προερχόταν από διοικητικό όργανο στα πλαίσια της λειτουργίας του και εξέφραζε τη βούληση της διοίκησης. Η απόφαση δεν προσεβλήθη και συνεπώς διατήρησε το τεκμήριο της νομιμότητάς της.
Το ίδιο θέμα απασχόλησε το Δικαστήριο και στην προσφυγή Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (2000) 4 Α.Α.Δ. 783. Η απόφαση επικυρώθηκε από την Ολομέλεια στην απόφαση Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 855. Η Ολομέλεια, με αναφορά στην υπόθεση Κληρίδης ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 575, η οποία ασχολήθηκε με το ερώτημα αν διαφοροποίηση της νομολογίας μπορεί να αποτελέσει νέο στοιχείο που θα επέβαλλε την επανεξέταση αίτησης, κατέληξε ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν ορθή και ότι η προσβαλλόμενη πράξη ήταν επιβεβαιωτική της αρχικής.
Με την πιο πάνω θέση, από την οποία, εν πάση περιπτώσει, δεσμεύομαι, συμφωνώ απολύτως. Η προσβαλλόμενη πράξη επιβεβαιώνει απλώς την προηγούμενη απόφαση, χωρίς να έχει επακολουθήσει νέα έρευνα. Κανένα νέο στοιχείο δεν παρουσιάστηκε, έτσι που η διοίκηση να υποχρεούται σε επανεξέταση.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το επιχείρημα που ηγέρθη στην παρούσα υπόθεση ότι η προσφυγή υπ΄αρ. 1163/99 ήταν εντελώς διαφορετική, γιατί εκεί η αιτήτρια όχι μόνο δεν ανέπτυξε, αλλά ούτε και έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου τον ισχυρισμό ότι επρόκειτο για εξέταση ενός εντελώς νέου αιτήματος και όχι επανεξέταση παλαιότερου, θα πρέπει να απορριφθεί. Αίτημα των αιτητριών παραμένει η καταβολή προς αυτές και των δύο συντάξεων. Δεν βλέπω πως οι παρούσες περιπτώσεις διαφοροποιούνται.
Εν όψει των ανωτέρω, οι προσφυγές απορρίπτονται, με έξοδα εναντίον των αιτητριών, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω σε κάθε προσφυγή στις £300. Θα ήταν όμως ευχής έργο αν, εν όψει της μεγάλης ηλικίας των αιτητριών, η πολιτεία δεν επέμενε στην είσπραξή τους.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.