ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2003) 4 ΑΑΔ 433
13 Μαΐου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TORGUT YASHAR, ΩΣ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ
ΤΟΥ YUKSEL CEMAL HUDAVERDI,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 454/2002)
Διοικητική Πράξη ― Αποφάσεις στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου ― Κριτήρια διάκρισης ― Νομολογιακή αντιμετώπιση ― Απαραίτητη η αξιολόγηση των συγκεκριμένων δεδομένων που περιβάλλουν την κάθε υπόθεση.
Με οδηγίες του Δικαστηρίου εξετάστηκε προδικαστικά το ζήτημα κατά πόσο η προσβαλλόμενη πράξη ενέπιπτε στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, έκρινε ότι:
Ενώ η από μέρους του αρμοδίου λειτουργού τυχόν αντίρρηση με αναφορά στις διατυπώσεις που απαιτεί ο νόμος σε σχέση με τα υποβληθέντα αιτήματα ίσως να χαρακτήριζε το ζήτημα ως ζήτημα ιδιωτικού δικαίου, η αντίρρησή του με αναφορά στη διαχείριση της περιουσίας από την εν λόγω Κρατική Υπηρεσία, θα ενέτασσε το ζήτημα στον τομέα του δημοσίου δικαίου. Το ζήτημα θα αποφασιστεί στο τέλος της υπόθεσης.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Τόκα (1995) 3 Α.Α.Δ. 218,
Northgate Ltd v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1501.
Προσφυγή.
Μ. Βλαδιμήρου, για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Θεώρησα χρήσιμο να κατευθύνω σε αυτό το στάδιο την προσοχή μου στο κατά πόσο ό,τι προσβάλλεται με αυτή την προσφυγή εμπίπτει στον τομέα του δημοσίου δικαίου, εντός του Άρθρου 146 του Συντάγματος, αφού το Κτηματολόγιο λειτουργεί και στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου, λαμβάνοντας αποφάσεις που αφορούν σε αστικά δικαιώματα επί ακίνητης ιδιοκτησίας. Όπως ανέφερε η Ολομέλεια στη Δημοκρατία ν. Τόκα (1995) 3 Α.Α.Δ. 218 (Πικής, Π.):
«Η εγγενής φύση της πράξης, σε συνδυασμό με το συμφέρον του κοινού στο συγκεκριμένο τομέα λειτουργίας δημόσιας αρχής ή οργάνου, αποτελεί το βασικό κριτήριο για την οριοθέτηση των αντίστοιχων τομέων του δικαίου. Εάν η πράξη σκοπεί, κατά κύριο λόγο (primarily), στην προαγωγή δημόσιου σκοπού, αυτή ανάγεται στο πεδίο του δημοσίου δικαίου και, στην αντίθετη περίπτωση, σε εκείνο του ιδιωτικού δικαίου - (βλ. Antoniou and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 623. Machlouzarides v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2342, 2346).»
Στην προκείμενη περίπτωση ο Επαρχιακός Κτηματολογικός Λειτουργός Λάρνακας αντιμετώπισε στις 2 Οκτωβρίου 2001 αίτημα για καταχώριση πωλητηρίου εγγράφου προς τον σκοπό ειδικής εκτέλεσης και συνάμα, σε σχέση με την ίδια ακίνητη ιδιοκτησία, αίτημα για αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης. Παρουσιάστηκε εκ μέρους του ιδιοκτήτη πληρεξούσιος αντιπρόσωπος. Επειδή όμως, όπως πιστοποίησε ο κοινοτάρχης της περιοχής, ο ιδιοκτήτης ο οποίος γεννήθηκε στο Κιβισίλι έφυγε από την Κύπρο το 1962 και στη δήλωση εμφανιζόταν ως μόνιμος κάτοικος Αγγλίας χωρίς να αποκαλύπτεται η διεύθυνσή του, και επειδή επρόκειτο περί Τουρκοκυπριακής ιδιοκτησίας σε σχέση με την οποία το θέμα της μεταβίβασης τέθηκε υπόψη της Υπηρεσίας Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, η οποία εξήγησε το πώς το κτήμα είχε ήδη διατεθεί με κλήρους, ο Επαρχιακός Λειτουργός δεν προχώρησε περαιτέρω.
Μου φαίνεται πως ενώ η από μέρους του αρμοδίου λειτουργού τυχόν αντίρρηση με αναφορά στις διατυπώσεις που απαιτεί ο νόμος σε σχέση με τα υποβληθέντα αιτήματα ίσως να χαρακτήριζε το ζήτημα ως ζήτημα ιδιωτικού δικαίου, η αντίρρησή του με αναφορά στη διαχείριση της περιουσίας από την εν λόγω Κρατική Υπηρεσία θα ενέτασσε το ζήτημα στον τομέα του δημοσίου δικαίου: βλ. την Northgate Ltd v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1501 (απόφαση Χρυσοστομή, Δ.). Θα αποφασίσω λοιπόν για το ζήτημα στο τέλος της υπόθεσης όταν θα έχω, με το διοικητικό φάκελο, τα πλήρη στοιχεία όπως και την περαιτέρω επιχειρηματολογία των συνηγόρων. Θα δώσω τώρα οδηγίες για τα περαιτέρω.
Διαταγή ως ανωτέρω.