ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

30 Οκτωβρίου, 2003

[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

LAGOUDIS & KOKIS CO LTD,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ

ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ,

- - - - - -

- - - - - -

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: H αιτήτρια εταιρεία κατά πάντα ουσιώδη χρόνο ήταν ιδιοκτήτρια κατά 1/2 μερίδιο του ακινήτου με κτηματολογικά στοιχεία 4763,Φ/Σχ.33/61.Ε.1 τεμάχιο 41 στο Παραλίμνι (εφεξής «το κτήμα»). Οι μέτοχοι και διευθυντές της εταιρείας, Δ. Κοκής και Σ. Λαγούδης κατείχαν από Ό μερίδιο, ο καθένας επί του κτήματος.

Στις 27.10.01 οι προαναφερόμενοι Δ. Κοκής και Σ. Λαγούδης κατέθεσαν στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Αμμοχώστου Δηλώσεις Πωλήσεως με αριθμούς Π850/01 και Π852/01, αφορώσες αντιστοίχως στην πώληση των μεριδίων τους επί του κτήματος στην εταιρεία αντί ποσού ΛΚ15000 για το κάθε μερίδιο δυνάμει συμφωνίας πωλήσεως ημερομηνίας 20.10.00.

Επί του κτήματος υπήρχαν δυο κτίρια, Block A και Block B. Η ανέγερση του κτιρίου Block A συμπληρώθηκε το 1999 ενώ το κτίριο Block B παρέμεινε ημιτελές.

Η αιτήτρια ζήτησε από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας (στο εξής το «Κτηματολόγιο») όπως η μεταβίβαση των μεριδίων των μετόχων προς την εταιρεία θεωρηθεί ως μεταβίβαση χωραφιού. Το

(α) ΔΠ850/2001 £50.00 @ 3% = Λ.Κ.1500

(β) ΔΠ852/2001 £50.00 @ 5% = Λ.Κ2,500.

Η αιτήρια, υπέβαλε ένσταση ημερ. 15.1.02 για την αγοραία αξία που καθορίστηκε για τις πιο πάνω δηλώσεις πώλησης, σύμφωνα με την παρ. 3 (β)(ιν) του Πίνακα στο Κεφ. 219.

Οι καθ' ων η αίτηση γνωστοποίησαν στην αιτήτρια (γνωστοποιήσεις ημερ. 23.2.02) ότι η αγοραία αξία των μεταβιβασθέντων μεριδίων καθορίστηκε, ύστερα από επιτόπια έρευνα και εκτίμηση, στις ΛΚ50000 για κάθε μερίδιο και ότι τα δικαιώματα εγγραφής τίτλου επί της καθορισθείσας αγοραίας αξίας ανέρχονταν στις £1500 και £2500 αντίστοιχα δηλαδή, όπως είχαν αρχικά υπολογιστεί.

Η αιτήτρια αμφισβητεί την νομιμότητα των αποφάσεων των καθ΄ ων η αίτηση που της είχαν κοινοποιηθεί με τις πιο πάνω γνωστοποιήσεις ημερ. 23.2.02. Για πρώτη φορά προβλήθηκε ισχυρισμός στην αγόρευση των ευπαίδευτων συνηγόρων της αιτήτριας ότι οι επίδικες αποφάσεις είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα επειδή οι καθ΄ ων η αίτηση παρέλειψαν να απαντήσουν στην ένσταση της αιτήτριας ημερ. 15.1.02 αναφορικά με τον υπολογισμό των δικαιωμάτων αλλά και στο παράλληλο αίτημα για επανεξέταση του θέματος. Λέγει συναφώς η αιτήτρια ότι η παράλειψη των καθ΄ ων η αίτηση να απαντήσουν, αντιβαίνει στο δικαίωμα αναφοράς που κατοχυρώνει το άρθρο 29.1 του Συντάγματος.

Η αιτήτρια προσβάλλει τη νομιμότητα του τρόπου με τον οποίο οι καθ' ων η αίτηση καθόρισαν τα δικαιώματα εγγραφής. Η θέση της αιτήτριας επί του προκειμένου είναι ότι οι καθ' ων η αίτηση παράνομα υπολόγισαν την αγοραία αξία των μεταβιβασθέντων μεριδίων συνυπολογίζοντας και το ήμισυ της αξίας των κτιρίων που βρίσκονταν στο συγκεκριμένο τεμάχιο του οποίου και η ίδια ήταν συνιδιοκτήτρια κατά το ½ μερίδιο. Λέγει συναφώς η αιτήτρια πως τα αποδεικτικά στοιχεία που επισύναψαν στην επιστολή τους οι λογιστές της, καταδείχνουν ότι τα κτίρια εντός του συνιδιόκτητου τεμαχίου είχαν ανεγερθεί με δικά της έξοδα και πλήρωσε τους σχετικούς φόρους. Ωστόσο, τα στοιχεία αυτά αγνοήθηκαν από τους καθ΄ ων η αίτηση η δε έρευνα στην οποία προέβησαν είναι ελλιπής. Λέγει περαιτέρω η αιτήτρια ότι οι καθ΄ ων η αίτηση απέστησαν από την τακτική που ακολουθούν σε ανάλογες περιπτώσεις δηλαδή, να μην υπολογίζουν την ύπαρξη κτιρίων επί ακινήτου για σκοπούς καθορισμού των δικαιωμάτων εγγραφής όταν ο αγοραστής παρουσιάζει επαρκείς αποδείξεις ότι ανήγειρε ο ίδιος τα κτίρια.

Η κατοχή ακίνητης ιδιοκτησίας κατ' εξ αδιαιρέτου ιδανικές μερίδες σημαίνει ότι όλοι οι συγκύριοι έχουν δικαιώματα βάσει του άρθρου 21 του Κεφ. 224 ανάλογα με το μερίδιο τους σε ολόκληρο το εξ αδιαιρέτου κατεχόμενο ακίνητο.

Οι καθ' ων η αίτηση, ζήτησαν από την αιτήτρια την προσκόμιση έγκυρης συμφωνίας πώλησης για να διαπιστώσουν το χρόνο σύναψης της συμφωνίας και αν υπήρχαν τότε κτίρια στο πωλούμενο ακίνητο. Στην προκείμενη περίπτωση, ο Διευθυντής προχώρησε με την επιβολή τελών μόνο για το Block A που είχε αποπερατωθεί πριν τις 20.10.00 που έγινε η προαναφερθείσα γραπτή συμφωνία.

Το βασικό κριτήριο για την λήψη απόφασης σχετικά με τον καθορισμό τελών εγγραφής τίτλου είναι το κατά πόσο υπήρχαν κτίρια στο κτήμα κατά το χρόνο σύναψης της συμφωνίας πώλησης των προμνησθέντων μεριδίων, ανεξάρτητα από ποιο πρόσωπο ανεγέρθηκαν αυτά. Η απόρριψη επομένως από το Διευθυντή της εισήγησης της αιτήτριας να μην συνυπολογισθούν τα κτίρια στην αγοραία αξία του ακινήτου που θα αγόραζε επειδή ανεγέρθηκαν από την ίδια ήταν νομικά ορθή.

Ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι δεν έγινε δέουσα έρευνα και ότι αγνοήθηκαν τα στοιχεία που είχε προσκομίσει, δεν ευσταθεί. Το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου αποδεικνύει ότι οι καθ' ων η αίτηση είχαν λάβει υπόψη τους την ένσταση της αιτήτριας και ερεύνησαν όλους τους σχετικούς παράγοντες που διαμόρφωναν την αγοραία αξία του ακινήτου για σκοπούς υπολογισμού των δικαιωμάτων. Οι καθ΄ ων η αίτηση μελέτησαν την έκθεση του εμπειρογνώμονα/εκτιμητή και αρμόδιοι λειτουργοί επισκέφτηκαν επιτόπου το κτήμα για σκοπούς εκτίμησης. Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι το κτίριο Block A προϋπήρχε της σύναψης της συμφωνίας και γι΄ αυτό επιβλήθηκαν δικαιώματα, ενώ για το κτίριο Block B που ήταν ακόμα ημιτελές δεν επιβλήθηκαν άλλα δικαιώματα.

Η αιτήτρια επιπλέον εισηγείται ότι οι επίδικες αποφάσεις είναι αντίθετες προς το άρθρο 9(2) του Κεφ. 219. Παράλληλα θεωρεί ότι για σκοπούς επιστροφής των τελών που καταβλήθηκαν σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο ως εκτιμημένη αξία του ακινήτου θα λογίζεται η αξία του ακινήτου όπως αυτή είναι καταχωρημένη στα Μητρώα του Τμήματος.

Αναφορικά με την δεύτερη πτυχή, σύμφωνα με περί Κτηματολογίου και Χωρομετρικού Τμήματος (Τέλη και Δικαιώματα) Νόμο Κεφ. 219, η επιβολή τελών σε περίπτωση μεταβίβασης γίνεται επί της αγοραίας αξίας του υπό πώληση ακινήτου. Στο άρθρο 2 η έννοια της «αγοραίας αξίας » ορίζεται ως εξής:

Ακολουθεί πως η ερμηνευτική εκδοχή της αιτήτριας είναι λανθασμένη.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους καταλήγω ότι οι καθ' ων η αίτηση άσκησαν σύννομα την διακριτική τους ευχέρεια κατά τη λήψη των προσβαλλόμενων αποφάσεων και δεν διακρίνω βάσιμο λόγο επέμβασης προς ακύρωση των εν λόγω αποφάσεων.

Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

ΣΦ.