|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 128/2001)
7 Οκτωβρίου 2003
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ΄ ων η Αίτηση.
---------------------------
Μ. Κυπριανού
, για τον Αιτητή.Ρ. Χαραλάμπους, για τους Καθ΄ ων η Αίτηση.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Επάρχου Λευκωσίας, ημερ. 24 Νοεμβρίου 2000, για την ακύρωση άδειας ανόρυξης φρέατος στο κτήμα του, τεμ. αρ. 823 (νυν 898), Φ/Σχ 30/2, στους Αγ. Τριμιθιάς.
Το κτήμα ο αιτητής το απέκτησε το 1992. Υπήρχε για την άρδευση μόνιμων φυτειών διάτρηση, σε σχέση με την οποία είχε εκδοθεί άδεια το 1979. Κατά το 1997 ο αιτητής αποτάθηκε για την ανόρυξη δεύτερης διάτρησης σε απόσταση μικρότερη των 20 ποδών από την υφιστάμενη, επικαλούμενος ανεπάρκεια της. Εκδόθηκε νέα άδεια με όρο τη μόλωση της υφισταμένης διάτρησης αλλά ο αιτητής δεν προχώρησε στην ανόρυξη. Ωστόσο, στις 25 Αυγούστου 2000 υπέβαλε αίτηση για ανανέωση της άδειας, και στις 21 Νοεμβρίου 2000 η αίτηση εγκρίθηκε.
Κατά τον Αύγουστο του 2000 υπήρξαν εξελίξεις και σε ένα άλλο πεδίο. Η Πολεοδομική Αρχή είχε λίγο ενωρίτερα χορηγήσει στην Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου πολεοδομική άδεια για την εγκατάσταση/τοποθέτηση εναέριου ηλεκτρικού δικτύου για μεταφορά διπλού κυκλώματος 132 Kv, με πυλώνες, από την περιοχή της Π. Δευτεράς, Αγίων Τριμιθιάς προς τον υποσταθμό «Κοκκινοτριμιθιάς» στο Παλιομέτοχο. Το σχέδιο περιλάμβανε την τοποθέτηση πυλώνα στο εν λόγω κτήμα του αιτητή. Επειδή στο σημείο όπου θα ετοποθετείτο ο πυλώνας ο αιτητής διατηρούσε δικαίωμα ανόρυξης φρέατος και επειδή ο αιτητής δεν συγκατατέθηκε στη διέλευση της σκοπούμενης ηλεκτρικής γραμμής από το κτήμα του, η Α.Η.Κ. ζήτησε από τον Έπαρχο Λευκωσίας να παράσχει επί του προκειμένου τη συγκατάθεση της, βάσει του άρθρου 31(1) του περί Ηλεκτρισμού Νόμου, Κεφ. 170, (όπως τροποποιήθηκε).
Ο Έπαρχος στις 20 Σεπτεμβρίου 2000 παρέσχε τη ζητηθείσα συγκατάθεση. Κατ΄ ακολουθίαν, με την προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 24 Νοεμβρίου 2000, ανακάλεσε την άδεια για ανόρυξη φρέατος και ειδοποίησε περί τούτου τον αιτητή. Η απόφαση κοινοποιήθηκε με επιστολή της ίδιας ημερομηνίας με την οποία εξηγήθηκε στον αιτητή ότι η ακύρωση καθίστατο επιβεβλημένη προς το δημόσιο συμφέρον
αφού «στο εγκριμένο σημείο ανόρυξης της γεώτρησης θα ανεγερθεί πυλώνας της Α.Η.Κ. για τη διέλευση γραμμής υψηλής τάσης που θα τροφοδοτήσει με ηλεκτρικό ρεύμα τις κοινότητες της περιοχής».Οι λόγοι τους οποίους ο αιτητής επικαλείται για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης έχουν ως συνισταμένη την άποψη του ότι ο Έπαρχος θα έπρεπε να ζητούσε τροποποίηση του σχεδίου της Α.Η.Κ. ώστε να μην τοποθετείτο πυλώνας στο σημείο όπου υπήρχε το δικαίωμα διάτρησης. Όμως αυτό δεν μπορεί να ελεγχθεί με την παρούσα προσφυγή
. Εξέτασα τέτοιο ζήτημα πρόσφατα στη Νίκος Τσιάκκα κ.α. ν. 1. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου, 2. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Επάρχου Λεμεσού, υπόθ. αρ. 495/2000, ημερ. 18 Σεπτεμβρίου 2002, όπου ανέφερα σχετικά τα εξής:«Απασχόλησε κατ΄ αρχάς, προς διευκρίνιση του αντικειμένου, ο συσχετισμός μεταξύ της απόφασης της Α.Η.Κ. για την εγκατάσταση του αγωγού και της συγκατάθεσης του Επάρχου. Είναι νομίζω προφανές πως εκτελεστή είναι μόνο η απόφαση της Α.Η.Κ., κατόπιν της τελείωσής της με την απαιτούμενη συγκατάθεση του Επάρχου, η οποία συνιστούσε προϋπόθεση. Σε αυτό το πλαίσιο ελέγχεται βέβαια και η συγκατάθεση με αναφορά στα ερείσματα και το περιεχόμενό της.»
Η παρούσα προσφυγή προσβάλλει όχι την απόφαση της Α.Η.Κ., σε συνάρτηση με την οποία ελέγχεται και η συγκατάθεση του Επάρχου. Προσβάλλει την ανεξάρτητη, επακόλουθη εκτελεστή απόφαση του Επάρχου, η οποία είχε ως αφετηρία την πρώτη. Εξετάζεται λοιπόν τώρα η περίπτωση με βάση το δεδομένο ότι θα ετοποθετείτο από την Α.Η.Κ. πυλώνας στο σημείο ακριβώς όπου είχε δοθεί το
δικαίωμα διάτρησης. Με αυτό το δεδομένο είναι νομίζω πρόδηλο ότι η απόφαση του Επάρχου για την ακύρωση της άδειας διάτρησης ήταν αναπόφευκτη, αφού δεν αμφισβητήθηκε ότι η τοποθέτηση πυλώνα, σε εκείνο το σημείο, ήταν ασυμβίβαστη με την ύπαρξη διάτρησης. Η εξήγηση που ο Έπαρχος έδωσε στον αιτητή αποτελούσε ικανή αιτιολογία με την οποία στοιχειοθετείτο το δημόσιο συμφέρον ως έρεισμα για την ακύρωση της εκδοθείσας άδειας.Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ