|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 859/2001)
9 Σεπτεμβρίου, 2003
[
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 859/2001)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - -
(Υπόθεση Αρ. 872/2001)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΒΛΑΜΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - -
Α. Κωνσταντίνου,
για τον Αιτητή στην Προσφ. Αρ. 859/2001.Χρ. Χριστάκης για Α.Σ. Αγγελίδη, για τον Αιτητή στην Προσφ. Αρ. 872/2001.
Δ. Κούσιου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
Α. Ταλιαδώρος, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) σε συνεδρία της στις 7.12.2000, αφού πληροφορήθηκε από την αρμόδια αρχή για μια κενή μόνιμη θέση Υπολογιστή Ποσοτήτων 2ης Τάξης, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, αποφάσισε να την πληρώσει. Επειδή η επίδικη θέση είναι πρώτου διορισμού, έδωσε οδηγίες για δημοσίευση της σχετικής προκήρυξης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στην οποία τέθηκε προθεσμία τριών εβδομάδων για υποβολή αιτήσεων.
Στην προκήρυξη ανταποκρίθηκαν 31 υποψήφιοι. Η ΕΔΥ στις 17.1.2001 απέστειλε, όπως προβλέπεται, όλες τις υποβληθείσες αιτήσεις μαζί με τα αντίγραφα της σχετικής γνωστοποίησης και του οικείου Σχεδίου Υπηρεσίας στο Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Με την έκθεσή της η Συμβουλευτική Επιτροπή σύστησε τέσσερις υποψηφίους ως τους καταλληλότερους για την επίδικη θέση. Μεταξύ αυτών ήσαν το ενδιαφερόμενο μέρος Μαρία Τουραπή (Ε.Μ.) και ο αιτητής στην προσφυγή 872/2001 Γεώργιος Κ. Βλάμης. Ο αιτητής στην προσφυγή 859/2001 Οδυσσέας Οδυσσέως δεν συστήθηκε. Κατά την προφορική συνέντευξη ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής (Σ.Ε.), το Ε.Μ. και ο αιτητής στην προσφυγή 872/2001 βαθμολογήθηκαν ως εξαίρετοι, ενώ ο αιτητής στην προσφυγή 859/2001 ως Παρά πολύ καλός. Η Σ.Ε. σημείωσε ότι ο αιτητής στην προσφυγή 859/2001 Οδυσσέας Οδυσσέως ήταν ο μόνος από τους τρεις που κατείχαν το πλεονέκτημα του Σχεδίου Υπηρεσίας, δηλαδή πείρα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία.
Η ΕΔΥ αφού μελέτησε και αξιολόγησε την έκθεση της Σ.Ε. αποφάσισε να καλέσει ενώπιόν της σε προφορική εξέταση έξι από τους υποψηφίους στους οποίους περιλαμβάνοντο το Ε.Μ. και ο αιτητής Γεώργιος Κ. Βλάμης, όχι όμως ο αιτητής Οδυσσέας Οδυσσέως. Για τον τελευταίο η ΕΔΥ, αντίθετα με τη Σ.Ε. αποφάσισε ότι δεν κατείχε το πλεονέκτημα αναφέροντας τα εξής:
"Όσον αφορά το πλεονέκτημα, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας έκρινε ότι ο υποψήφιος ΟΔΥΣΣΕΩΣ Οδυσσέας, ο οποίος κρίθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή ότι το διαθέτει, δεν το διαθέτει, διότι η απόσπασή του για εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων τα οποία έχουν σχέση με την επιμέτρηση ποσοτήτων έγινε στις 23.2.99 και, επειδή ο ουσιώδης χρόνος είναι η 8.1.01, αυτός δεν συμπληρώνει τα δύο χρόνια πείρας σχετικής με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία, τα οποία η Συμβουλευτική Επιτροπή καθόρισε ως πλεονέκτημα σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και τα οποία η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας υιοθετεί."
Μετά το πέρας των προσωπικών συνεντεύξεων στις 27.8.2001, η ΕΔΥ κρίνοντας ότι το Ε.Μ. υπερείχε γενικά έναντι των άλλων υποψηφίων προσέφερε σ΄αυτό το διορισμό, τον οποίο και αποδέχθηκε.
Κατόπι συναίνεσης όλων των πλευρών το Δικαστήριο διέταξε, λόγω της συνάφειας των πραγματικών και νομικών λόγων, καθώς και του γεγονότος ότι προσβάλλεται η ίδια διοικητική πράξη, τη συνεκδίκασή τους.
Προσφυγή αρ. 859/2001
Με τον πρώτο και κύριο λόγο ακύρωσης ο συνήγορος του αιτητή προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η ΕΔΥ, κατά πλάνη, αντίθετα με τη Σ.Ε., αποφάσισε ότι δεν κατείχε το πλεονέκτημα που προβλέπεται από το οικείο Σχέδιο Υπηρεσίας ως εξής:
"Πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία θα αποτελεί πλεονέκτημα."
Η ΕΔΥ, επειδή το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν προνοούσε χρονική διάρκεια, την καθόρισε σε πείρα διαρκείας δύο ετών. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι από την 1.11.1996 μέχρι και την ημερομηνία προκήρυξης της θέσης ήταν απεσπασμένος στο Τμήμα Δημοσίων Έργων για εκτέλεση των ειδικών καθηκόντων του Υπολογιστή Ποσοτήτων, δηλαδή κατείχε πείρα πέραν των τεσσάρων χρόνων. Ισχυρίζεται ότι η ΕΔΥ επλανήθη υπολογίζοντας την πείρα του από 23.2.1999 και όχι από 1.11.1996.
Μετά από προσεκτική μελέτη των φακέλων της υπόθεσης, ιδιαίτερα του προσωπικού φακέλου του αιτητή, έχω διαπιστώσει ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή ευσταθούν.
Με απόφαση της ΕΔΥ ημερ. 21.10.1996 ο αιτητής απεσπάσθη στο Τμήμα Δημοσίων Έργων για ικανοποίηση υπηρεσιακών αναγκών. Η απόφαση αυτή δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης την 1.11.1996. Οι υπηρεσιακές ανάγκες συνίσταντο σε εργοδότηση ενός Υπολογιστή Ποσοτήτων για τα νέα έργα της Αστυνομίας και των επεκτάσεων/βελτιώσεων των υφισταμένων κτιρίων πάνω σε παγκύπρια βάση. Αυτά αναφέρονται σε υπηρεσιακές επιστολές μεταξύ των εμπλεκομένων Υπουργείων, δηλαδή του Υπουργείου Συγκοινωνιών προς το Διευθυντή Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων ημερ. 26.3.1996, του Υπουργείου Γεωργίας προς το Υπουργείο Συγκοινωνιών ημερ. 31.7.1996, του Υπουργείου Συγκοινωνιών προς το Υπουργείο Οικονομικών ημερ. 29.8.1996.
Οι ισχυρισμοί του αιτητή επιβεβαιώνονται από σχετική γραπτή βεβαίωση του Υπουργείου Συγκοινωνιών η οποία υπογράφεται από τον Αναπληρωτή Διευθυντή του Τμήματος Δημοσίων Έργων ημερ. 23.6.2000.
Ενόψει των πιο πάνω έχω καταλήξει ότι η ΕΔΥ επλανήθη ως προς την κατοχή του πλεονεκτήματος από τον αιτητή.
Σύμφωνα με τη νομολογία η πλάνη περί τα πράγματα συνιστά λόγο ακύρωσης. Ακόμα και η πιθανολόγηση και η θεμελίωση του ενδεχομένου πλάνης στοιχειοθετεί λόγο ακύρωσης. (Βλέπε: Χρ. Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 ΑΑΔ 228 και Μιχαήλ Ιακωβίδης ν. ΕΔΥ (1997) 3 ΑΑΔ 28 και Γεώργιος Ιορδάνου ν. ΕΔΥ (1997) 3 ΑΑΔ 250
).Στην παρούσα υπόθεση η ΕΔΥ κατέληξε στην κρίση της με την εσφαλμένη αντίληψη ότι ο αιτητής δεν κατείχε το πλεονέκτημα. Διαπιστώνεται, ως εκ τούτου, πλάνη, ως προς την κατοχή του πλεονεκτήματος από τον αιτητή και ως τέτοια κρίνεται ουσιώδης. Όπως αναφέρεται στην υπόθεση Ιορδάνου (πιο πάνω) "Δεν είναι επίδικο το κατά πόσο, πράγματι είχε ισότιμο προσό το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, αλλά το κατά πόσο ευλόγως έκρινε η ΕΔΥ ότι το κατείχε πάνω στη βάση της αιτιολόγησης της κρίσης της και των στοιχείων προς τα οποία αυτή συναρτήθηκε. Ούτε και είναι επιτρεπτή η πιθανολόγηση ως προς το ποία θα μπορούσε να ήταν η κρίση της ΕΔΥ αν προσέγγιζε το θέμα πάνω στην ορθή πραγματική του βάση." (Βλέπε: Παπαϊωάννου κ.ά. (Αρ. 2) ν. Δημοκρατία (1991) 3 ΑΑΔ 713
).Και στην παρούσα υπόθεση είναι άγνωστο πως θα ενεργούσε η ΕΔΥ στη συνέχεια αν δεν ενέπιπτε στην πλάνη και το πώς θα αξιολογούσε το πλεονέκτημα του αιτητή, η παραγνώριση του οποίου απαιτεί ειδική αιτιολογία.
Κατά συνέπεια η στοιχειοθέτηση της πλάνης της ΕΔΥ από τον αιτητή οδηγεί σε ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Προσφυγή αρ. 872/2001
Παρά την ακύρωση της απόφασης της ΕΔΥ στην προσφυγή αρ. 859/2001 θεωρώ σκόπιμο και αναγκαίο να επιληφθώ των λόγων ακύρωσης που αναφέρονται στη δεύτερη προσφυγή.
Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή προσβάλλει την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ως αναιτιολόγητης και ειδικά προσβάλλει την αξιολόγηση του Ε.Μ. ως εξαίρετου. Σημειώνω ότι και ο ίδιος ο αιτητής αξιολογήθηκε από τη Σ.Ε. ως εξαίρετος.
Η επίδικη θέση είναι θέση πρώτου διορισμού. Η έκθεση της Σ.Ε. έχει καθαρό συμβουλευτικό χαρακτήρα. Ο αιτητής δεν παρουσίασε κανένα αντικειμενικό στοιχείο που να δικαιολογεί τη θέση του. Η Σ.Ε. είχε ενώπιόν της όλα τα στοιχειά και άκουσε και αξιολόγησε τους υποψηφίους κατά την προφορική εξέταση. Έδωσε δε επαρκή αιτιολογία για το χαρακτηρισμό ως εξαίρετος τόσο για τον ίδιο τον αιτητή όσο και για το Ε.Μ. Η αξιολόγηση από τη Σ.Ε. ήταν εύλογος και ή αιτιολογημένη. Κατά συνέπεια οι αιτιάσεις του αιτητή δεν ευσταθούν.
Περαιτέρω, ο αιτητής προβάλλει ότι η συμμετοχή του Διευθυντή κατά την προφορική εξέταση ενώπιον της ΕΔΥ ήταν παράνομη και ότι επηρέασε την ΕΔΥ με την έκφραση της εξωγενούς και αναιτιολόγητης άποψής του. Ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί. Με βάση το άρθρο 33(10) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 1/90 η ΕΔΥ κατά την προφορική εξέταση των υποψηφίων "μπορεί να βοηθείται από λειτουργό ή λειτουργούς που λόγω των ειδικών γνώσεων είναι σε θέση να βοηθήσουν." Στην προκειμένη περίπτωση ο ρόλος του Διευθυντή εντασσόταν σ΄αυτό το πλαίσιο. Οι απόψεις του Διευθυντή δεν συνιστούσαν ξεχωριστό στοιχείο κρίσης που θα λάμβανε υπόψη η ΕΔΥ στο τελικό στάδιο, αλλά μόνο βοήθημα στο έργο της σε εκείνο το στάδιο για να σχηματίσει καλύτερα η ίδια άποψη. Η έκφραση άποψης από το Διευθυντή αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων, θεωρήθηκε νόμιμη από τη νομολογία. (Βλέπε: Ιακωβίδης, πιο πάνω και
Republic v. Panayiotides (1987) 3 CLR 1081).Είναι ακόμα ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η ΕΔΥ έδωσε υπερβάλλουσα βαρύτητα στα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης και παραγνώρισε τα υπέρτερα προσόντα του. Περαιτέρω, και κατά συνέπεια του πιο πάνω λόγου, ισχυρίζεται ότι η ΕΔΥ παρέλειψε να διεξάγει τη δέουσα έρευνα και να αιτιολογήσει επαρκώς την απόφασή της.
Έχω μελετήσει την τελική απόφαση της ΕΔΥ και τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων στην οποία προέβη. Η ΕΔΥ έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία που ήσαν ενώπιόν της συμπεριλαμβανομένων της απόδοσης των υποψηφίων κατά την ενώπιόν της προφορική εξέταση καθώς και τα προσόντα των υποψηφίων και ιδιαίτερα αυτά του αιτητή. Η απόφασή της ήταν εύλογη υπό τις περιστάσεις και δεν παρεισέφρησε οποιαδήποτε παρανομία. Η ΕΔΥ διόρισε το Ε.Μ. το οποίο έκρινε ότι ήταν καταλληλότερο για την επίδικη θέση. Η άποψη της ΕΔΥ, εφόσον είναι εύλογη, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την άποψη του Δικαστηρίου. (Βλέπε:
Christou v. Republic 4 R.S.C.C. 1).Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει το στοιχείο της έκδηλης υπεροχής έναντι του Ε.Μ., όπως έχει ερμηνευθεί από τη νομολογία. (Βλέπε:
Alexandridou v. C.T.O. (1980) 3 CLR 360, Vourkos and Another v. Republic (1983) 3 CLR 1442 και Κλέαρχος Μιλτιάδους κ.ά. ν. ΕΔΥ, ΑΕ789, ημερ. 30.5.1989).Κατά συνέπεια, έχω καταλήξει ότι κανένας λόγος ακυρότητας δεν έχει στοιχειοθετηθεί στην παρούσα προσφυγή.
Τελικά η προσφυγή αρ. 589/2001 επιτυγχάνει με έξοδα και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Η προσφυγή αρ. 872/2001 απορρίπτεται. Ενόψει όμως της ακύρωσης της επίδικης απόφασης στην προσφυγή αρ. 589/2001 δεν εκδίδεται καμιά διαταγή για έξοδα.
Μ. Κρονίδης,
Δ.
/ΧΤΘ