|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 44/2002)
30 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
HOUSE ON THE BEACH LTD,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
,Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Αντ. Σ. Παπαντωνίου,
για τους Αιτητές.Ε. Γεωργίου-Αντωνίου(κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή αξιώνεται ακύρωση της επιβολής φόρου προστιθέμενης αξίας συνολικού ύψους £7.631,49, πλέον τόκους και επιβαρύνσεις, που επιβλήθηκε από τον ΄Εφορο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (στο εξής «ο ΄Εφορος»).
Οι αιτητές έχουν ως εμπορική δραστηριότητα την εκμετάλλευση και διαχείριση εστιατορίου στην Αγία Νάπα και την ενοικίαση κρεβατιών και ομπρελών στην παραλία. ΄Υστερα από έλεγχο που διενεργήθηκε στα υποστατικά των αιτητών, που άρχισε στις 2.7.2001 και ολοκληρώθηκε στις 10.9.2001, διαπιστώθηκε ότι οι αιτητές δεν είχαν τηρήσει σειρά υποχρεώσεών τους.
Δειγματοληπτικά αναφέρεται ότι δεν είχαν τηρηθεί όλα τα δελτία πωλήσεως «Ζ» που εκδίδονταν από την ταμειακή μηχανή, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η επαλήθευση των εκροών και του φόρου εκροών που καταχωρήθηκαν, δεν ετηρείτο αρχείο για τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης τα οποία διέθετε προς ιδιωτική χρήση και δεν ετηρείτο μητρώο αποθεμάτων, ούτε στοιχεία σχετικά με τη διακύμανση των αποθεμάτων, έτσι που να μπορεί να ελεγχθεί η ορθή καταβολή του φόρου σύμφωνα με το άρθρο 39(1) του Ν.246/90.
Οι αιτητές απέτυχαν επίσης στον έλεγχο αξιοπιστίας για τις δηλωμένες εκροές που πραγματοποιήθηκαν με τη μέθοδο του περιθωρίου κέρδους ποτών και της σχέσης ποτών ως προς το σύνολο των εκροών. Μεταξύ άλλων, ακόμα, δεν είχαν δηλώσει εισπράξεις από τις ενοικιάσεις κρεβατιών και ομπρελών για την περίοδο μεταξύ Αυγούστου 1999 και Δεκεμβρίου του 1999, ούτε και παρουσίασαν σχετικά στοιχεία.
Οι λειτουργοί της Υπηρεσίας Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, αφού έκριναν ότι οι αιτητές δεν απέδωσαν ολόκληρο το ποσό του φόρου εκροών που αναλογούσε στις φορολογητέες παραδόσεις αγαθών και στις φορολογητέες παροχές υπηρεσιών που πραγματοποίησαν κατά τις φορολογικές περιόδους από 1.8.1999 μέχρι 30.6.2001 και ακολουθώντας μέθοδο η οποία δεν είναι ανάγκη να εξηγηθεί εδώ, υπολόγισαν τις αντίστοιχες αδήλωτες πωλήσεις.
Ο ΄Εφορος αφού έκρινε τελικά ότι οι φορολογικές δηλώσεις τις οποίες οι αιτητές είχαν υποβάλει για τις πιο πάνω φορολογικές περιόδους ήταν ελλειπείς ή περιείχαν σφάλματα, προέβη σε βεβαίωση φόρου εκροών με βάση το άρθρο 34(1) του Ν.246/90 και τους ειδοποίησε ότι όφειλαν να καταβάλουν το ποσό των £7.631,49. Οι αιτητές προσέβαλαν την πιο πάνω απόφαση με προσφυγή.
Υποστηρίζουν ότι η πράξη βεβαίωσης επιβολής φόρου πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο διαδικασιών που δεν γνώριζαν και στις οποίες δεν συμμετείχαν και ούτε κλήθηκαν ποτέ να συμμετάσχουν, στερούμενοι έτσι του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης, γεγονός που καθιστά την απόφαση άμεσα ακυρωτέα.
Σύμφωνα με το άρθρο 34(1) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990, Ν.246/90, όταν ο ΄Εφορος κρίνει ότι οι φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν είναι ελλιπείς ή περιέχουν σφάλματα, τότε μπορεί ο ίδιος να βεβαιώσει το ποσό του οφειλόμενου φόρου προστιθέμενης αξίας, χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του.
Ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος και αποτελεί ευθύνη του φορολογούμενου να καταγράφει ή να λαμβάνει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να καθιστά δυνατή τη βεβαίωση και πληρωμή του.
Στην παρούσα υπόθεση ο έλεγχος έδειξε ότι οι αιτητές δεν είχαν τηρήσει τις απορρέουσες από το νόμο υποχρεώσεις τους. Παρέλειψαν να τηρήσουν την υποχρέωση να αποκαλύπτουν το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας που εισέπρατταν, αφού τον χρέωναν και τον εισέπρατταν από τους πελάτες τους. Δεν νομίζω ότι οι αιτητές είχαν δικαίωμα ακρόασης. Επιπροσθέτως μπορεί να λεχθεί ότι παρέλειψαν να εξασκήσουν το δικαίωμα ένστασης που τους παρέχει το άρθρο 52.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ακόμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει ως προς τα στοιχεία που αναφέρονται σ΄ αυτήν και αντιφάσκει με τα πραγματικά γεγονότα. Η απόφαση περιέχει ανακριβή στοιχεία που είναι αντιφατικά με τα στοιχεία που βρίσκονται εντός του διοικητικού φακέλου, με τρόπο ώστε να την καθιστά νομικά διάτρητη και ακυρωτέα όπως διεξοδικά αναλύεται από τους ελεγκτές των αιτητών στην έκθεσή τους που επισυνάφθηκε στη γραπτή τους αγόρευση.
΄Εχει επανειλημμένα λεχθεί ότι η εξουσία του ακυρωτικού δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης. Το δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην κρίση του αρμόδιου οργάνου, ούτε στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης, εκτός αν φανεί ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο ή υπέρβαση εξουσίας (Γεωργιάδης ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος, Α.Ε. 2389, ημερ. 1.3.2000). ΄Οπως έχει διατυπωθεί, η εκτίμηση των γεγονότων από τον ΄Εφορο ευσταθεί σε όλες τις περιπτώσεις που βρίσκεται στο όριο του λογικά εφικτού (Georghiades v. Republic (1982) 3 C.L.R. 659, Βαρναβίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας, (1990) 3 Α.Α.Δ. 3376 και Δημοκρατία ν. Λέρνη (1991) 3 Α.Α.Δ. 346).
Ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντιφατική προς τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, δεν ευσταθεί. Ο έλεγχος κράτησε πέραν των δύο μηνών και βασίστηκε σε συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία ο λειτουργός που διενήργησε την έρευνα συνέλεξε και διασταύρωσε μέσα από τα βιβλία των αιτητών.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ακόμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς το νόμο σε σχέση με τον τρόπο και τη μεθοδολογία υπολογισμού του φόρου. Κατ΄ αρχάς θα πρέπει να λεχθεί ότι στην ίδια τη βεβαίωση (Παράρτημα Γ, ερυθρό 88 και 89, καθώς και στην έκθεση του λειτουργού που διεξήγαγε την έρευνα, Παράρτημα Β, σελ. 78 και 79), καταγράφεται ο τρόπος με τον οποίο ενήργησε ο ΄Εφορος για να καταλήξει στη βεβαίωση φόρου.
Ο ΄Εφορος νομιμοποιείται να ασκήσει τις εξουσίες του αν συντρέχει οποιαδήποτε από τις προϋποθέσεις του άρθρου 34 (1), όπως στην παρούσα περίπτωση. Ο μόνος περιορισμός που τίθεται στον ΄Εφορο, είναι να υπολογίσει τον οφειλόμενο φόρο, χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του.
΄Οπως επισημάνθηκε στην υπόθεση Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2421, ημερ. 24.1.2000, σύμφωνα με το άρθρο 34(1), αν ο φορολογούμενος παραλείπει να υποβάλει τις φορολογικές δηλώσεις που απαιτούνται ή δεν τηρεί τα αναγκαία έγγραφα ή όταν ο ΄Εφορος κρίνει ότι οι φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν είναι ελλειπείς ή περιέχουν σφάλματα, ο ΄Εφορος μπορεί να βεβαιώσει το ποσό του οφειλόμενου φόρου χρησιμοποιώντας κατά τον καλυτερο δυνατό τρόπο την κρίση του.
Στον ΄Εφορο παρέχεται διακριτική ευχέρεια επιλογής της μεθόδου υπολογισμού του φόρου με βάση τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του (Δημοκρατία ν. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant Ltd, A.E. 2621, ημερ. 20.11.2000
).Οι αιτητές ισχυρίζονται περαιτέρω ότι ο ΄Εφορος δεν προέβη σε δέουσα έρευνα και δεν έλαβε υπ΄ όψιν όλα τα περιστατικά της υπόθεσης αναφορικά με τη διαπίστωση ότι οι αιτητές υπέβαλαν ελλιπείς φορολογικές δηλώσεις και δεν τηρούσαν όλα τα απαραίτητα στοιχεία.
Ούτε ο ισχυρισμός αυτός ευσταθεί. Από την έκθεση του λειτουργού που διενήργησε την έρευνα, αλλά και από ολόκληρο το ενώπιόν μου υλικό, είναι φανερό ότι η έρευνα που διενεργήθηκε ήταν ενδελεχής. ΄Εχει επανειλημμένα λεχθεί ότι η έκταση και μορφή της έρευνας είναι συνυφασμένες με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας που διεξάγεται είναι η δυνατότητα εξαγωγής ασφαλών συμπερασμάτων από τα υπάρχοντα στοιχεία που θα γίνουν δεκτά. Τίποτε από ό,τι έχει λεχθεί δεν δείχνει ότι η έρευνα που έγινε ήταν ελλιπής.
΄Αλλος λόγος που προβάλλεται είναι και η κατ΄ ισχυρισμόν έλλειψη αιτιολογίας. Ούτε και αυτός ο ισχυρισμός ευσταθεί. Από μόνη της η έκθεση του λειτουργού που διενήργησε την έρευνα αιτιολογεί την απόφαση που λήφθηκε. Ακόμα και η ίδια η απόφαση, δηλαδή η βεβαίωση φόρου, εμπεριέχει τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση για βεβαίωση.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι ο ΄Εφορος χωρίς δικαιολογία προχώρησε και χωρίς να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια ως όφειλε, χρησιμοποίησε τη μέθοδο υπολογισμού φόρου με βάση το άρθρο 34(2) του Νόμου 246/90. Βρίσκω το επιχείρημα εντελώς αβάσιμο. Ο ΄Εφορος, όπως είχε το δικαίωμα, απέρριψε τους ισχυρισμούς των αιτητών και κατέληξε στα δικά του συμπεράσματα με βάση τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του, όπως και βάσει των αποτελεσμάτων της έρευνας που διεξήχθη (Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2644, ημερ.
14.12.2000). ΄Οπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας, ανωτέρω, φορολογούμενος ο οποίος δεν τηρεί κανονικά βιβλία, δεν δικαιούται σε ουσιαστικές επιτρεπόμενες εκπτώσεις γιατί ο παραβάτης δεν είναι δυνατόν να αναμένει την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Εφόρου προς όφελός του.Ως προς τον τελευταίο λόγο που επικαλούνται οι αιτητές ότι η απόφαση είναι σε αντίθεση με το Σύνταγμα και τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της φυσικής δικαιοσύνης, αρκεί να λεχθεί ότι χωρίς την καταγραφή οποιασδήποτε επιχειρηματολογίας και λόγω της γενικότητας που εγείρονται οι πιο πάνω ισχυρισμοί, δεν μπορούν να τύχουν και οποιασδήποτε σοβαρής εξέτασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.