|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.723/2002)
11 Ιουλίου, 2003
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Ο αιτητής εμφανίζεται προσωπικά
.Λ. Χριστοδουλίδου,
Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για τον Καθ΄ου η Αίτηση 1Π. Λυσάνδρου, για τον Καθ΄ου η Αίτηση 2.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.
: Ο αιτητής είναι δημότης Στροβόλου.Μετά τη δημοσίευση διατάγματος του Επάρχου Λευκωσίας, δυνάμει του άρθρου 2 του περί Ταφής Νόμου, Κεφ. 247 (ο Νόμος), για τη δημιουργία νέου κοιμητηρίου για τη χρήση από την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα του Δήμου Στροβόλου, ο Δήμος Στροβόλου, αφού εξασφάλισε τις απόψεις του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και του Διευθυντή Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης, για τη χωροθέτηση του κοιμητηρίου και της καταλληλότητας του εδάφους, προχώρησε στην απαλλοτρίωση αριθμού ιδιωτικών τεμαχίων γης εντός των ορίων των κοινοτήτων Νήσου και Πέρα Χωρίου για τη δημιουργία του νέου κοιμητηρίου, καταβάλλοντας σχετικές αποζημιώσεις ύψους £434.250, πλέον £195.750 για την περίφραξη του χώρου.
Σύμφωνα με το άρθρο 6 του Νόμου, το κόστος απόκτησης της γης και της περίφραξης των κοιμητηρίων κατανέμεται μεταξύ των κατοίκων της πόλης, χωριού ή ενορίας, οι οποίοι ανήκουν στη θρησκευτική κοινότητα για χρήση της οποίας προορίζεται το κοιμητήριο, ανάλογα με τα οικονομικά μέσα του καθενός. Τα άρθρα 9 και 13 του ίδιου Νόμου παρέχουν εξουσία
είσπραξης και ανάκτησης των οφειλόμενων ποσών ως, ουσιαστικά, φόρων και, σε περίπτωση παράλειψης, με κατάσχεση και πώληση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του προσώπου το οποίο παραλείπει να καταβάλει το οφειλόμενο ποσό.Ο Δήμος Στροβόλου κατένειμε τη σχετική φορολογία και, με γνωστοποίηση 4.4.2002, πληροφόρησε σχετικά τους δημότες του ενώ, ταυτόχρονα, κάλεσε οποιονδήποτε ενίσταται αναφορικά με το ύψος του ποσού το οποίο αποφασίστηκε να του επιβληθεί να καταχωρήσει γραπτή αιτιολογημένη ένσταση προς τον Έπαρχο Λευκωσίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 7 του Νόμου.
Ο αιτητής υπέβαλε γραπτή ένσταση, ημερομηνίας 19.6.2002, για το ποσό των £42 το οποίο του επιβλήθηκε, για το λόγο ότι "έχει οικογενειακό τάφο στο χωριό του όπου και θα ταφεί με τη σύζυγό του". Αν και η ένσταση ήταν εκπρόθεσμη, αυτή εξετάστηκε από τον Έπαρχο Λευκωσίας και απορρίφθηκε στη βάση του άρθρου 6 του Νόμου σύμφωνα με το οποίο το κόστος της απόκτησης της γης και της περίφραξής της κατανέμεται μεταξύ των κατοίκων της πόλης, χωριού ή ενορίας, οι οποίοι ανήκουν στη θρησκευτική κοινότητα για χρήση της οποίας προορίζεται το κοιμητήριο, ανάλογα με τα οικονομικά μέσα του καθενός, ανεξάρτητα του κατά πόσο αυτοί θα εξυπηρετηθούν ή όχι από το υπό δημιουργία κοιμητήριο.
Με την προσφυγή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
"(A) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται οι Καθων η αίτηση να διαγράψουν το όνομα του Αιτητή από τον κατάλογο των κατοίκων Στροβόλου που ετοίμασαν οι Καθων η αίτηση για να πληρώσουν τέλος ή φόρο ή συνεισφορά Κοιμητηρίου.
(Β) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται ο Καθου η αίτηση αρ. 2 να απαλλάξει τον Αιτητή από την υποχρέωση να πληρώσει τέλος ή φόρο ή συνεισφορά Κοιμητηρίου £42 για το Κοιμητήριο στην Νήσου.
(Γ) Έξοδα."
Οι δικηγόροι των καθ΄ων η αίτηση πρόβαλαν, μεταξύ άλλων, την προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί σύμφωνα με το Άρθρο 134.2 του Συντάγματος, ως προδήλως αβάσιμη, εφόσον με αυτή δεν επιδιώκεται η ακύρωση οποιασδήποτε διοικητικής πράξης ή παράλειψης
.Η ένσταση ευσταθεί. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την Α. Οικονόμου ν. Δημοκρατίας μέσω ΕΤΕΚ, ΑΕ2138, 29.6.1998
:"Οι θεραπείες που μπορεί να παρασχεθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο, στο πλαίσιο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας, προσδιορίζονται στην παράγραφο 4, του άρθρου 146. Είναι συνυφασμένες με το αντικείμενο της αναθεώρησης, την απόφαση, πράξη ή παράλειψη που τίθεται προς αναθεώρηση. Περιορίζονται στην επικύρωση, η ακύρωση, μερικώς ή εξ ολοκλήρου της απόφασης, πράξης ή παράλειψης η οποία προσβάλλεται και την αποκήρυξη συνεχιζόμενης παράλειψης με το διατακτικό να εκτελεστεί παν παραλειφθέν. Η τελευταία θεραπεία δεν μας αφορά˙ σχετίζεται αποκλειστικά με παραλείψεις στην εκπλήρωση καθήκοντος το οποίο οριστικοποιεί ο νόμος. Ο προςσδιορισμός της θεραπείας είναι άρρηκτα συνυφασμένος με τον καθορισμό της πράξης, απόφασης ή παράλειψης η οποία προσβάλλεται.
Στην προσφυγή του εφεσείοντα δεν καθορίζονται οι αποφάσεις, πράξεις ή παραλείψεις που προσβάλλονται ούτε επιζητείται θεραπεία γνωστή στο Σύνταγμα. Προστακτικό διάταγμα μπορεί να εκδοθεί βάσει της παραγράφου 4(γ) μόνο στην περίπτωση παράλειψης εκπλήρωσης καθήκοντος, το οποίο θετικά επιβάλλει ο Νόμος. (Βλ. Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ165˙ Δήμος Λάρνακας ν. Mobil Oil Ltd (1995) 3ΑΑΔ 400˙
Mustafa Huniza Vluday v. Republic 5R.S.C.C131˙ Police Association and Others n. Republic (1972) 3CLR˙ The Cyprus Tannery Ltd v. The Republic (1980) 3CLR405˙ Ekaterini Colocassidou Costea v. Republic (1983) 3C.L.R.115)."Στην προκείμενη περίπτωση δεν προσδιορίζεται στο Αιτητικό της προσφυγής η πράξη ή η απόφαση ή η παράλειψη της οποίας επιδιώκεται η ακύρωση. Ζητείται ευθέως η έκδοση προστακτικών διαταγμάτων κατά των καθ΄ων η αίτηση τα οποία δεν έχουν σχέση με οποιαδήποτε κατ΄ισχυρισμό παράλειψη εκπλήρωσης καθήκοντος εκ μέρους τους. Ζητείται, με άλλα λόγια, θεραπεία την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να παράσχει στα πλαίσια του Άρθρου 146.4 του Συντάγματος.
Εν πάση περιπτώσει, και αν ακόμη ήθελε θεωρηθεί ότι, με την προσφυγή, επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης του καθ΄ου η αίτηση 1 να απορρίψει την ένσταση του αιτητή και εμμείνει στην απαίτηση για την εκ μέρους του καταβολή του ποσού των £42, είναι πρόδηλο ότι η απόφαση λήφθηκε εύλογα, μέσα στα πλαίσια του Νόμου, εφόσον το γεγονός ότι ο αιτητής δεν θα εξυπηρετείτο από το νέο κοιμητήριο δεν συνιστούσε, κατά νόμο, λόγο εξαίρεσής του από την καταβολή του εν λόγω ποσού.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ