|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 1136
29 Νοεμβρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 233/2001)
ΣΑΒΒΑΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 704/2001)
ΑΙΜΙΛΙΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ ΓΕΡΟΥΔΗ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 233/2001, 704/2001)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος ― Σύγκρουση της σύστασης προς τα υπηρεσιακά δεδομένα των υποψηφίων ― Περιστάσεις και συνέπειες.
Οι αιτητές στις δύο συνεκδικασθείσες προσφυγές προσέβαλαν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Λειτουργού Ευημερίας 1ης Τάξεως.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Ο αιτητής στην υπ. αρ. 233/01 αξιολογήθηκε τα έτη 1996-1999 εξαίρετος σε όλα τα στοιχεία αξιολόγησης. Συνεπώς δεν προκύπτει από τους φακέλους η υπεροχή των Ε.Μ. στα στοιχεία που η Αναπληρώτρια Διευθύντρια αναφέρθηκε. Η ΕΔΥ δεν έπρεπε να δώσει βαρύτητα στη σύσταση. Συνυπολογίστηκε όμως κατά την τελική επιλογή και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
2. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι η σύσταση πάσχει και για το λόγο ότι στο μέρος που αφορούσε το Ε.Μ. Παπαδοπούλου, η Αναπληρώτρια Διευθύντρια ανέφερε ότι «έχει ευρύτητα εμπειριών και μπορεί να εποπτεύσει και να εκπαιδεύσει νεότερο προσωπικό.»
Δεν εξειδικεύτηκε ο,τιδήποτε από το οποίο να προκύπτει υπέρτερη πείρα ούτε προκύπτει από τους φακέλους.
Η σύσταση πάσχει και για το λόγο αυτό.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Μοδίτης v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695.
Προσφυγή.
Α. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή, στην Υπόθεση Αρ. 233/01.
Α. Παστελλή Χριστοφίδη, για την Αιτήτρια, στην Υπόθεση Αρ. 704/01.
Δ. Καλλίγερος, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Καμιά εμφάνιση για τα Ενδιαφερόμενα μέρη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι προσφυγές αυτές συνεκδικάστηκαν γιατί παρουσιάζουν κοινά νομικά σημεία και πραγματικά γεγονότα.
Με την Προσφυγή Αρ. 233/01 προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) με την οποία προάχθηκαν στη θέση Λειτουργού Ευημερίας 1ης τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, τα Ε.Μ. Μαρία Δεσπότου, Φλώρα Μούστρα και Ελένη Παπαδοπούλου.
Με την Προσφυγή Αρ. 704/2001 προσβάλλεται η απόφαση της ΕΔΥ με την οποία προάχθηκαν στην επίδικη θέση τα Ε.Μ. Δεσπότου και Μούστρα.
Η ΕΔΥ επιλήφθηκε του θέματος πλήρωσης της επίδικης θέσης στη συνεδρία της ημερομηνίας 30.11.2000. Παρέστη σ' αυτή και προέβη σε σύσταση η Αναπληρώτρια Διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, κ. Αννίτα Κονή. Προηγουμένως διαβουλεύθηκε με τους άμεσα προϊσταμένους των υποψηφίων από τους οποίους πήρε πληροφορίες για τις ικανότητες και την προσφορά τους στην υπηρεσία και αφού έλαβε υπόψη τα κριτήρια αξία, προσόντα και αρχαιότητα, σύστησε για προαγωγή τις Μαρία Δεσπότου, Ελένη Παπαδοπούλου και Φλώρα Μούστρα. Ανέφερε γι' αυτές τα πιο κάτω:
«Η Δεσπότου Μαρία υπηρετεί στο Επαρχιακό Γραφείο Ευημερίας Λάρνακας και ασχολείται με διάφορα θέματα κοινωνικής εργασίας. Τώρα ασχολείται εξειδικευμένα με περιπτώσεις υιοθεσίας, που είναι δύσκολες περιπτώσεις. Είναι λειτουργός που διακρίνεται για την εργατικότητα, τη συνέπεια και τη σταθερή απόδοση στην εργασία της. Χαρακτηρίζεται από ωριμότητα και είναι αφοσιωμένη στην υπηρεσία.
Η Παπαδοπούλου Ελένη υπηρετεί στο Επαρχιακό Γραφείο Ευημερίας Λευκωσίας. Ασχολείται με διάφορα θέματα κοινωνικής εργασίας και είναι έμπειρη υπάλληλος. Διακρίνεται για την εργατικότητα, τη συνέπεια, την αποτελεσματικότητα και τη σταθερή απόδοση στην εργασία της, καθώς και την αφοσίωσή της στην υπηρεσία. Η εργασία της χαρακτηρίζεται από ποιότητα. Έχει ευρύτητα εμπειριών και μπορεί να εποπτεύσει και να εκπαιδεύσει νεότερο προσωπικό.
Η Μούστρα Φλώρα υπηρετεί στο Επαρχιακό Γραφείο Ευημερίας Λεμεσού. Έχει ασχοληθεί με διάφορες περιπτώσεις κοινωνικής εργασίας. Παλιότερα εργαζόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού, τώρα ασχολείται με παροχή Δημόσιων Βοηθημάτων. Διακρίνεται για την εργατικότητα, τη συνέπεια, την αφοσίωση στην υπηρεσία και την αποτελεσματικότητα στην εργασία της. Η εργασία της χαρακτηρίζεται από ποιότητα.»
Στη συνέχεια η ΕΔΥ αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία έκρινε ότι οι εν λόγω συστηθείσες υπερέχουν των άλλων υποψηφίων. Ανέφερε για την επιλογή τους τα πιο κάτω:
«Επιλέγοντας τις πιο πάνω, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτές ουδενός υστερούν σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις των υποψηφίων, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα, αξιολογηθείσες ως καθόλα εξαίρετες, έναντι δε των υποψηφίων που προηγούνται αυτών σε αρχαιότητα και δεν επιλέγηκαν υπερέχουν σε αξία, έστω και αν η υπεροχή αυτή σε ορισμένες περιπτώσεις είναι οριακή.»
Καθώς και ότι:
«. . . . . . ορισμένοι δε άλλοι υποψήφιοι, που επίσης δεν επιλέγηκαν, προηγούνται των Παπαδοπούλου και Μούστρα με βάση την ημερομηνία γέννησής τους. Η Επιτροπή, ωστόσο, έκρινε ότι η αρχαιότητα αυτή δεν μπορεί από μόνη της να ανατρέψει τη γενική υπεροχή των επιλεγεισών, οι οποίες υπερέχουν έναντι των εν λόγω υποψηφίων σε αξία και, επιπλέον, έχουν υπέρ τους την αιτιολογημένη σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας, η οποία ενισχύει ακόμα περισσότερο την αξία τους.»
Η ΕΔΥ αποφάσισε την προαγωγή των Δεσπότου, Μούστρα και Παπαδοπούλου στην επίδικη θέση από 1.1.01.
Ο δικηγόρος του αιτητή στην Προσφυγή Αρ. 233/01 πρόβαλε ότι η σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας πάσχει. Ανέφερε ότι η τελευταία υπερτόνισε ορισμένες «ιδιότητες» των Ε.Μ. στις οποίες ο αιτητής δεν υστερούσε, όπως προκύπτει από τις ετήσιες εκθέσεις των ετών 1996-1999, αντίθετα αξιολογήθηκε το ίδιο ως εξαίρετος.
Αναφέρθηκε η Αναπληρώτρια Διευθύντρια στην εργατικότητα, τη συνέπεια, την απόδοση στην εργασία και την αφοσίωση στην υπηρεσία που χαρακτηρίζουν τα Ε.Μ.. Σε ορισμένα δε από τα στοιχεία αυτά ανέφερε ότι «διακρίνονται».
Είναι η θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι η χρήση της λέξης «διακρίνεται» από την Αναπληρώτρια Διευθύντρια για να υπερτονίσει τις αναφερθείσες ιδιότητες και ικανότητες των Ε.Μ. υποδηλώνει ότι τα Ε.Μ. υπερέχουν των άλλων υποψηφίων σ' αυτές σε σύγκρουση προς τα στοιχεία των φακέλων.
Ο δικηγόρος του αιτητή έκανε αναφορά σε εκτεταμένη νομολογία για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του αυτό.
Θα συμφωνήσω μαζί του εφαρμόζοντας την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας που δόθηκε στην υπόθεση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695. Παραθέτω τα πιο κάτω αποσπάσματα απ' αυτή:
«Καταλήγουμε πως η σύσταση του προϊσταμένου εκδήλως δεν μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί από την υπηρεσιακή εικόνα των υπαλλήλων. Δεν είναι πηγή τέτοιας πληροφόρησης και δε συναρτάται προς την αξία, ως του ενός από τα κριτήρια που προβλέπει ο Νόμος. Η σύσταση, στην οποία αναφέρεται ο Νόμος, εμπεριέχει μόνο τη συμβουλή ή γνώμη του προϊσταμένου ως προς τον κατάλληλο για προαγωγή στη βάση του συνόλου των κριτηρίων, με δοσμένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως την αποτυπώνουν οι φάκελοι. Ο προϊστάμενος του τμήματος στο οποίο υφίσταται η κενή θέση γνωρίζει στην πράξη τις ανάγκες εκείνης της θέσης και εξ αυτού προκύπτει και ο ρόλος του. Να επισημάνει τί από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ' αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος.»
«Όσα εξειδικεύει ως ικανότητες και ιδιότητες των συστηθέντων, αναμφιβόλως είναι σχετικά και θα μπορούσαν να είχαν αποτελέσει τους λόγους της επιλογής που έκαμε. Εννοείται όμως πως τα αναφέρει συγκριτικά. Δεν μπορεί να του αποδοθεί πως προτείνει ορισμένους για προαγωγή για συγκεκριμένους λόγους όταν θεωρεί πως οι ίδιοι οι λόγοι συντρέχουν και για εκείνους που δε συστήνει. Κατ' ανάγκην όσα εξειδικεύει μεταφέρουν το μήνυμα της υπεροχής εκείνων που συστήνονται στους αντίστοιχους τομείς. Ώστε αυτοί να αναδεικνύονται ως οι καταλληλότεροι. (βλ. συναφώς Κίκης Ονουφρίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 833). Δεν προκύπτει όμως τέτοια υπεροχή από τους φακέλους και η επίκληση από τον προϊστάμενο της προσωπικής του γνώσης, εισάγει πηγή πληροφόρησης αντίθετη προς το Νόμο και, πάντως, η σύσταση συγκρούεται προς τα στοιχεία των φάκελων.»
Ο αιτητής αξιολογήθηκε τα έτη 1996-1999 εξαίρετος σε όλα τα στοιχεία αξιολόγησης. Συνεπώς δε προκύπτει από τους φακέλους τέτοια υπεροχή των Ε.Μ. στα στοιχεία που η Αναπληρώτρια Διευθύντρια αναφέρθηκε. Η ΕΔΥ δεν έπρεπε να δώσει βαρύτητα στη σύσταση. Συνυπολογίστηκε όμως κατά την τελική επιλογή και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι η σύσταση πάσχει και για το λόγο ότι στο μέρος που αφορούσε το Ε.Μ. Παπαδοπούλου, η Αναπληρώτρια Διευθύντρια ανέφερε ότι «έχει ευρύτητα εμπειριών και μπορεί να εποπτεύσει και να εκπαιδεύσει νεότερο προσωπικό.»
Παρατηρώ ότι δεν εξειδικεύτηκε ο,τιδήποτε από το οποίο να προκύπτει υπέρτερη πείρα ούτε προκύπτει από τους φακέλους.
Καταλήγω ότι η σύσταση πάσχει και για το λόγο αυτό.
Ως συνέπεια των πιο πάνω δεν θα εξετάσω τους υπόλοιπους λόγους.
Η δικηγόρος της αιτήτριας στην Προσφυγή Αρ. 704/01 πρόβαλε ότι η σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας πάσχει ως αναιτιολόγητη κατά παράβαση του άρθρου 35(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90) που απαιτεί αιτιολογημένη σύσταση του προϊσταμένου για την πλήρωση θέσης προαγωγής όπως η επίδικη.
Δεν θα ασχοληθώ με τον ισχυρισμό αυτό λόγω της κατάληξής μου ότι η σύσταση πάσχει ως συγκρουόμενη προς τα στοιχεία των φακέλων.
Ισχύουν εδώ όσα λέχθηκαν για τον αιτητή στην Προσφυγή Αρ. 233/01.
Για τους πιο πάνω λόγους οι προσφυγές επιτυγχάνουν και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ των αιτητών.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.