|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 1077
8 Νοεμβρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ,
Αιτητές,
v.
ΑΡΧHΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (ΑΡ. 2),
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 884/2001)
――――――――――――
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Επιβολή διοικητικού προστίμου για παράβαση της αναλογίας χρόνου μεταξύ εκπομπής προγραμμάτων και εκπομπής διαφημίσεων ― Άρθρα 33(2)(ε) και 34(1),(2) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμων του 1998(4) έως 2001 καθώς και παράγραφος ΣΤ(3) του Κώδικα Διαφημίσεων, Τηλεοπτικών Μηνυμάτων και Προγραμμάτων Χορηγίας, Κ.Δ.Π. 10/20000 ― Κατά πόσο η παράγραφος ΣΤ(3) υπερέβη την εξουσιοδότηση του Νόμου για έκδοση Κανονισμών.
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Διοικητικές κυρώσεις ― Ειδικά το Άρθρο 3(2) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998(4) έως 2001 ― Ερμηνεία ― Κατά πόσο μπορεί να επιβάλλεται διοικητική ποινή για κάθε συγκεκριμένη παράβαση ή για κάθε ημέρα παράβασης, όπως προνοεί ο Νόμος.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την σε βάρος της επιβολή διοικητικού προστίμου για σειρά παραβάσεων, κατά την κατανομή διαφημίσεων εντός του τηλεοπτικού χρόνου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, εν μέρει ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Το Άρθρο 34(1) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμων του 1998(4) έως 2001 οριοθετεί το χρόνο που μπορεί να αφιερωθεί στη μετάδοση διαφημιστικών μηνυμάτων και μηνυμάτων τηλεμπορίας, που καθορίζεται σε 15% του ημερήσιου χρόνου μετάδοσης, ενώ, το εδάφιο 2 του ιδίου άρθρου οριοθετεί την αναλογία του χρόνου μετάδοσης διαφημιστικών μηνυμάτων και μηνυμάτων τηλεμπορίας μέσα σε κάθε δεδομένη ωρολογιακή ώρα, που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%. Ο επίμαχος Κανονισμός ΣΤ.(3) της Κ.Δ.Π. 10/2000 εξειδικεύει αυτήν τη ρύθμιση, έτσι που οι διακοπές στο ενδιάμεσο προγράμματος για τη μετάδοση διαφημίσεων να μη υπερβαίνουν τα 3 1/2 λεπτά. Το σύνολο του επιτρεπόμενου από το Άρθρο 34 του Νόμου χρόνου για τη μετάδοση διαφημίσεων μπορεί να συμπληρωθεί κατά τη διάρκεια των διακοπών άλλων εκπομπών.
2. Ρητά τίθενται στις διατάξεις του Νόμου οι εξουσίες της Αρχής για την επιβολή των κυρώσεων. Και από αυτές δεν μπορεί να υπάρξει εκτροπή. Είναι και λογική η πρόνοια του Άρθρου 3(2) του Νόμου που αναφέρεται σε κύρωση για κάθε ημέρα παράβασης, αντί για κάθε παράβαση. Η φύση της λειτουργίας των σταθμών με τη μετάδοση καθημερινών και πολύωρων εκπομπών καθιστά εύλογη, και μελετημένη την πρόνοια αυτή του Νόμου, έτσι που οι αδειούχοι σταθμοί να μην εκτίθενται σε ανεξέλεγκτες κυρώσεις. Η προσφυγή, επομένως, θα επιτύχει μερικώς αναφορικά με αυτό το σκέλος της απόφασης.
3. Η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς. Το διοικητικό πρόστιμο που επιβλήθηκε εις βάρος της αιτήτριας, Λ.Κ.1.100 για κάθε μια από τις 45 παραβιάσεις του Νόμου και των Κανονισμών ακυρώνεται. Η Αρχή οφείλει να επανεξετάσει το ζήτημα αναφορικά με την ποινή που κρίνει ορθό να επιβάλει, σύμφωνα όμως με τις διατάξεις του Νόμου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, εν μέρει, χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Α. Κωνσταντίνου, για την Αιτήτρια.
Ν. Χαραλάμπους, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
AΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές, εγγεγραμμένη εταιρεία, είναι ιδιοκτήτρια του αδειούχου τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σταθμού ΑΝΤΕΝΝΑ. Η καθ' ης η αίτηση καθιδρύθηκε δυνάμει του άρθρου 3 των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμων του 1998(4) έως 2001.
Μετά από αυτεπάγγελτη διαδικασία εις βάρος της αιτήτριας αυτή κρίθηκε ένοχη παραβάσεων του άρθρου 33(2)(η) του Νόμου και της παραγρ. ΣΤ.3 του Κώδικα Διαφημίσεων, Τηλεοπτικών Μηνυμάτων και Προγραμμάτων Χορηγίας, Κ.Δ.Π.10/2000. Οι παραβάσεις συνίσταντο στο ότι στα πλαίσια εκπομπών η αιτήτρια μετέδωσε διαφημίσεις σε διάστημα λιγότερο των 20 λεπτών μεταξύ δύο διαδοχικών διακοπών, των οποίων η διάρκεια, των διαφημίσεων, ήταν πέραν των 3 1/2 λεπτών. Ο αριθμός των παραβάσεων ήταν 45, και η Αρχή επέβαλε 1.100 διοικητικό πρόστιμο για την κάθε μία, σύνολο 44.500.
Η αιτήτρια προσβάλλει την πιο πάνω απόφαση. Στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της εγείρονταν αρχικά 4 νομικοί λόγοι στους οποίους στήριζε την επιχειρηματολογία του κατά της επίδικης απόφασης. Στην απαντητική του αγόρευση όμως απέσυρε τους δύο. Παραμένουν προς εξέταση οι υπόλοιποι δυο, τους οποίους και συζητώ αμέσως υπό (α) και (β) παρακάτω.
(α) Ο δικηγόρος της αιτήτριας διατείνεται πως η παράγραφος ΣΤ.3 του Κώδικα είναι Ultra Vires του εξουσιοδοτούντος Νόμου. Η επίμαχη παράγραφος έχει ως εξής:
Οι διακοπές στο ενδιάμεσο προγράμματος για διαφημίσεις, τηλεμπορία και αναγγελίες προσεχών τηλεοπτικών εκπομπών, (trailers), δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 3 1/2 λεπτά.
Για τη προώθηση του πιο πάνω επιχειρήματος, ο δικηγόρος της αιτήτριας αναφέρεται στις πρόνοιες τω άρθρων 33.2(ε) και 34(1) και (2) του Νόμου που προβλέπουν:
33.-(2) ................................................
(ε) Η διαφήμιση και η τηλεμπορία πρέπει να παρεμβάλλονται μεταξύ των εκπομπών. Τηρουμένων των διατάξεων τω παραγράφων (στ) έως (θ) του εδαφίου αυτού, η διαφήμιση και η τηλεμπορία μπορούν να παρεμβάλλονται και κατά τη διάρκεια των εκπομπών, εφόσον δεν θίγεται η αρτιότητα και η αξία των εκπομπών, λαμβανομένων υπόψη των φυσικών διακοπών του προγράμματος, καθώς και της διάρκειας και της φύσης του και εφόσον δε θίγονται τα δικαιώματα των δικαιούχων.
34.-(1) Η αναλογία του χρόνου μετάδοσης που αφιερώνεται σε μήνυμα τηλεμπορίας, διαφημιστικά μηνύματα και λοιπές μορφές διαφήμισης, εκτός των χρονοθυρίδων ή τηλεμπορικών παραθύρων της τηλεμπορίας κατά την έννοια του άρθρου 34Α, δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20% του ημερήσιου χρόνου μετάδοσης. Ο χρόνος μετάδοσης των διαφημιστικών μηνυμάτων δεν πρέπει να υπερβαίνει ο 15% του ημερήσιου χρόνου μετάδοσης.
(2) Η αναλογία του χρόνου μετάδοσης διαφημιστικών μηνυμάτων και μηνυμάτων τηλεμπορίας μέσα σε κάθε δεδομένη ωρολογιακή ώρα δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%.
Διατείνεται ο δικηγόρος της αιτήτριας πως οι διατάξεις των πιο πάνω άρθρων του εξουσιοδοτικού Νόμου δεν θέτουν οποιοδήποτε όριο, περιορισμό ή απαγόρευση στη διάρκεια των διακοπών στο ενδιάμεσο προγράμματος για τη μετάδοση διαφημίσεων. Ο μόνος περιορισμός που τίθεται στο χρόνο διαφημίσεων είναι να μην υπερβαίνει το 15 ή 20% του ημερήσιου χρόνου μετάδοσης ή η αναλογία του χρόνου μετάδοσης διαφημιστικών μηνυμάτων μέσα σε κάθε δεδομένη ωρολογιακή ώρα να μην υπερβαίνει το 20%.
Ο δικηγόρος της Αρχής απαντά ως εξής: Το άρθρο 51(1) του Νόμου προβλέπει, για την καλή εφαρμογή του Νόμου, την έκδοση από την Αρχή, με την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου, Κανονισμών.
Μέσα στην πιο πάνω εξουσία περιλαμβάνεται, και η παραγρ.(ε) του εδαφίου 2 για την υιοθέτηση:
22.(ε) Κώδικα που να διέπει με λεπτομέρεια τα των διαφημίσεων, ο οποίος ετοιμάζεται από την Αρχή έπειτα από διαβουλεύσεις με το Σύνδεσμο Διαφημιστών.
Η παράγραφος ΣΤ.(3), λέει ο δικηγόρος της Αρχής, δεν αντιμάχεται τις διατάξεις του Νόμου, που παρέθεσα πιο πάνω, γιατί αυτή αναφέρεται στις διακοπές για διαφημίσεις στο ενδιάμεσο των προγραμμάτων. Ο χρόνος που παρέχουν ο διατάξεις του Νόμου για διαφημίσεις, στις εκπομπές, όπως καθορίζεται, δεν επηρεάζεται. Αν δεν συμπληρωθεί ο χρόνος που μπορεί ένας σταθμός να μεταδίδει διαφημίσεις, λόγω της εφαρμογής της παραγράφου ΣΤ.(3), ο χρόνος αυτός μπορεί να συμπληρωθεί κατά τη διάρκεια των διακοπών των εκπομπών, απλώς όμως δεν πρέπει η κάθε διακοπή στο ενδιάμεσο των προγραμμάτων να υπερβαίνει τα 3 1/2 λεπτά.
Συμφωνώ με τη θέση του δικηγόρου της Αρχής. Το συγκεκριμένο ζήτημα είχε εγερθεί και ενώπιον της κατά τη διαδικασία της αυτεπάγγελτης εξέτασης, και η Αρχή έδωσε, κατά τη γνώμη μου, ορθή ερμηνεία στο Νόμο και τον Κανονισμό. Έχω την άποψη πως το άρθρο 34(1) του Νόμου οριοθετεί το χρόνο που μπορεί να αφιερωθεί στη μετάδοση διαφημιστικών μηνυμάτων και μηνυμάτων τηλεμπορίας, που καθορίζεται σε 15% του ημερήσιου χρόνου μετάδοσης, ενώ, το εδάφιο 2 του ιδίου άρθρου οριοθετεί την αναλογία του χρόνου μετάδοσης διαφημιστικών μηνυμάτων και μηνυμάτων τηλεμπορίας μέσα σε κάθε δεδομένη ωρολογιακή ώρα, που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%. Αν δεχθούμε την εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας σημαίνει, και αυτό στην πραγματικότητα λέει, πως ο σταθμός μπορεί να χρησιμοποιεί το 20% του χρόνου σε κάθε δεδομένη ωρολογιακή ώρα για να μεταδίδει διαφημίσεις, για 16 συνεχή λεπτά δηλαδή. Ο επίμαχος Κανονισμός ΣΤ.(3) αυτό ακριβώς ρυθμίζει, έτσι που οι διακοπές στο ενδιάμεσο προγράμματος, (υπογραμμίζω τη λέξη προγράμματος σε αντιδιαστολή με τη λέξη εκπομπές που αναφέρεται στο άρθρο 34) για τη μετάδοση διαφημίσεων να μη υπερβαίνει τα 3 1/2 λεπτά. Το σύνολο του επιτρεπόμενου από το άρθρο 34 χρόνου για τη μετάδοση διαφημίσεων μπορεί να συμπληρωθεί κατά τη διάρκεια των διακοπών άλλων εκπομπών.
(β) Η δεύτερη εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας είναι πως η επιβολή του διοικητικού προστίμου, για κάθε μια από τις παραβάσεις, αντιβαίνει στο άρθρο 3(2) του Νόμου, που καθορίζει τις κυρώσεις ως εξής:
Για τους σκοπούς της παρούσας παραγράφου κύρωση περιλαμβάνει σύσταση, προειδοποίηση, προσωρινή αναστολή λειτουργίας σταθμού για περίοδο όχι μεγαλύτερη των τριών μηνών, ανάκληση της άδειας όπως καθορίζεται στο άρθρο 25 του παρόντος Νόμου, καθώς και επιβολή διοικητικού προστίμου για κάθε ημέρα παράβασης από το σταθμό του παρόντος Νόμου ή τω όρων της άδειας ως ακολούθως:
(i) Μέχρι Λ.Κ.5.000 για παγκύπριο τηλεοπτικό σταθμό·
(ii) μέχρι Λ.Κ.2.000 για παγκύπριο ραδιοφωνικό σταθμό·
(iii) μέχρι Λ.Κ.1.000 για τοπικό τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό·
(iv) μέχρι Λ.Κ.500 για μικρό τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό.
(η υπογράμμιση δική μου).
Όπως ανέφερα πιο πάνω η Αρχή επέβαλε 1.100 πρόστιμο για κάθε παράβαση, και όχι για κάθε ημέρα παράβασης. Ο δικηγόρος της Αρχής δέχεται την επισήμανση αυτή, εισηγείται όμως πως, εφόσον η Αρχή εδικαιούτο να επιβάλει πρόστιμο 55.000 για κάθε ημέρα παράβασης, το πρόστιμο που επέβαλε δεν υπερβαίνει εν πάση περιπτώσει αυτό που εδικαιούτο να επιβάλει για τις 18 ημέρες που έγιναν οι υπό διερεύνηση παραβάσεις.
Επί του σημείου αυτού δε συμφωνώ με το δικηγόρο της Αρχής. Η εισήγησή του δικηγόρου της αιτήτριας είναι ορθή. Ο Νόμος είναι σαφής. Ρητά τίθενται στις διατάξεις του οι εξουσίες της Αρχής για την επιβολή των κυρώσεων. Και από αυτές δεν μπορεί να υπάρξει εκτροπή. Είναι, κατά τη γνώμη μου, και λογική η πρόνοια του Νόμου που αναφέρεται σε κύρωση για κάθε ημέρα παράβασης, αντί για κάθε παράβαση. Η φύση της λειτουργίας των σταθμών με τη μετάδοση καθημερινών και πολύωρων εκπομπών καθιστά εύλογη, και μελετημένη, θα έλεγα, την πρόνοια αυτή του Νόμου, έτσι που οι αδειούχοι σταθμοί να μην εκτίθενται σε ανεξέλεγκτες κυρώσεις. Η προσφυγή, επομένως, θα επιτύχει μερικώς αναφορικά με αυτό το σκέλος της απόφασης.
Ενόψει των ανωτέρω, η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς. Το διοικητικό πρόστιμο που επιβλήθηκε εις βάρος της αιτήτριας, 1100 για κάθε μια από τις 45 παραβιάσεις του Νόμου και των Κανονισμών ακυρώνεται. Η Αρχή οφείλει να επανεξετάσει το ζήτημα αναφορικά με την ποινή που κρίνει ορθό να επιβάλει, σύμφωνα όμως με τις διατάξεις του Νόμου. Υπό τις περιστάσεις δεν γίνεται διαταγή ως προς τα έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, εν μέρει, χωρίς έξοδα.