|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 585
11 Ιουνίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
NΙΚΟΛΑΟΣ ΚΕΤΤΕΝΗΣ,
Aιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ/Η ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Kαθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 501/2001)
Έννομο Συμφέρον ― Αξιωματικού του Στρατού της Δημοκρατίας να προσβάλει διορισμό συναδέλφου του χωρίς να επιδιώκει ο ίδιος διορισμό στην επίδικη θέση, αλλά μόνο για να μην ανατραπεί η κατάταξή τους στην επετηρίδα ― Ειδικά η περίπτωση επανεξέτασης μετά από ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά του αναδρομικού (από 2/12/1991) μετά από επανεξέταση, διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή ρητά αναφέρεται πως ο αιτητής δεν εισηγείται πως έπρεπε αυτός να διοριστεί. Δεν διεκδικεί κάτι τέτοιο. Αυτό που προτείνει, και σ' αυτό στηρίζει το έννομό του συμφέρον στην προώθηση της προσφυγής, είναι πως δεν έπρεπε να διοριστεί το ενδιαφερόμενο μέρος, γιατί με τη σχετική επίδικη απόφαση του αναδρομικού διορισμού του στο βαθμό του ανθυπολοχαγού από 2.12.91, ανατρέπεται η κατάταξή τους στην επετηρίδα, στην οποία ο αιτητής είναι σε ψηλότερη θέση.
O αιτητής έχει πράγματι, εξ αντικειμένου, έννομο συμφέρον στην προσφυγή. Ήταν μεταξύ των υποψηφίων κατά την επανεξέταση. Από τη στιγμή όμως που ρητά δέχεται πως δεν δικαιούται, και ως εκ τούτου δεν επιδιώκει διορισμό στην επίδικη θέση, γιατί προφανώς λόγω της κατάταξής του στον Πίνακα αξιολογήσεων (31ος) δεν μπορούσε να προσμένει κάτι τέτοιο, απεμπολεί ο ίδιος το έννομό του συμφέρον, μια και στρέφεται μόνον εναντίον του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους, χωρίς να εισηγείται πως θάπρεπε να διοριστεί ο ίδιος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Οδυσσέως κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 894.
Προσφυγή.
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜIΔΗΣ, Δ.: Θα παραθέσω πρώτα τα γεγονότα με χρονολογική σειρά και θα ασχοληθώ στη συνέχεια με τα ζητήματα που εγείρονται στην προσφυγή. Στις 21.12.98 η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Οδυσσέως κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 894, αποδέκτηκε μερικώς την έφεση και ακύρωσε το διορισμό δύο από τα ενδιαφερόμενα μέρη στο βαθμό του ανθυπολοχαγού στον κυπριακό στρατό, που έγινε το 1991 με ισχύ από 2.12.91. Ενόψει της πιο πάνω απόφασης, και σε συμμόρφωση μ' αυτή, η διοίκηση θα έπρεπε να επανεξετάσει το ζήτημα, του διορισμού δηλαδή δυο υπαξιωματικών στο βαθμό του ανθυπολοχαγού, για να πληρωθεί το κενό που δημιουργήθηκε με την ακυρωτική απόφαση. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού 23(1) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας Κανονισμών του 1990, που αφορά στο διορισμό υπαξιωματικών σε ανθυπολοχαγούς, στο βαθμό αυτό διορίζονται οι πρώτοι κατά σειρά στον Πίνακα της τελικής κατάταξης των υποψηφίων που αξιολογήθηκαν. Η εξουσία δε για διορισμό, βάσει του άρθρου 8(1) των περί Στρατού της Δημοκρατίας Νόμων, ανήκει στο Υπουργικό Συμβούλιο. Το Συμβούλιο Αξιολόγησης συνήλθε στις 19.12.00 και προέβη σε αξιολογήσεις των υποψηφίων που δικαιούνταν, για το έτος 1991, να διοριστούν στο βαθμό του ανθυπολοχαγού, πλην αυτών που ο διορισμός τους επικυρώθηκε στην πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Κατάταξε δε τους υποψηφίους σε πίνακα, με βάση τη σειρά τελικής βαθμολογίας τους, όπως καθορίζεται στις διατάξεις του Μέρους VII των κανονισμών. Μεταξύ αυτών που αξιολογήθηκαν ήταν ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή και το ενδιαφερόμενο μέρος. Το ενδιαφερόμενο όμως μέρος ήταν 2ος στον πίνακα, ενώ ο αιτητής ο 31ος. Μετά την αξιολόγηση από το Συμβούλιο Αξιολογήσεων ο Υπουργός Άμυνας προώθησε πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο με την οποία εισηγείτο το διορισμό των δύο πρώτων στον πίνακα, ο δεύτερος ήταν το ενδιαφερόμενο μέρος. Το Υπουργικό Συμβούλιο, στις 22.3.01, ενεργώντας σύμφωνα με την πρόταση, διόρισε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στο βαθμό του ανθυπολοχαγού αναδρομικά από 2.12.91. Να σημειώσω εδώ πως η αξιολόγηση από το Συμβούλιο Αξιολογήσεων, έγινε σύμφωνα με την πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας, με κριτήριο τη γενική βαθμολογία στη βάση των εκθέσεων ικανότητας.
Είναι αυτή την απόφαση που προσβάλλει ο αιτητής. Στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του ρητά αναφέρεται πως ο αιτητής δεν εισηγείται πως έπρεπε αυτός να διοριστεί. Δεν διεκδικεί κάτι τέτοιο. Αυτό που προτείνει, και σ' αυτό στηρίζει το έννομο του συμφέρον στην προώθηση της προσφυγής, είναι πως δεν έπρεπε να διοριστεί το ενδιαφερόμενο μέρος, γιατί με τη σχετική επίδικη απόφαση του αναδρομικού διορισμού του στο βαθμό του ανθυπολοχαγού από 2.12.91, ανατρέπεται η κατάταξη τους στην επετηρίδα, στην οποία ο αιτητής είναι σε ψηλότερη θέση. Στο βαθμό του ανθυπολοχαγού είχαν διοριστεί και οι δυο στις 30.12.92, σαν αποτέλεσμα της αξιολόγησης που έγινε μέσα στο 1992. Κατά τις αξιολογήσεις υπαξιωματικών που έγιναν το έτος 1991 ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος μολονότι αξιολογήθηκαν, λόγω της σειράς κατάταξής τους στον πίνακα δεν είχαν διοριστεί στο βαθμό του ανθυπολοχαγού.
Στην ένσταση και στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της Δημοκρατίας δεν εγείρεται ζήτημα εννόμου συμφέροντος του αιτητή να προσβάλει την επίδικη απόφαση, προφανώς γιατί συμφωνεί με την εισήγηση πως, εφόσον ανατρέπεται η σειρά στην επετηρίδα και ως εκ τούτου επηρεάζεται η υπηρεσιακή κατάσταση του αιτητή, έχει έννομο συμφέρον να ζητά την ακύρωση της επίδικης απόφασης.
O αιτητής έχει πράγματι, εξ αντικειμένου, έννομο συμφέρον στην προσφυγή. Ήταν μεταξύ των υποψηφίων κατά την επανεξέταση. Έχω όμως τη γνώμη πως, από τη στιγμή που ρητά δέχεται πως δεν δικαιούται, και ως εκ τούτου δεν επιδιώκει διορισμό στην επίδικη θέση, γιατί προφανώς λόγω της κατάταξης του στον Πίνακα αξιολογήσεων (31ος) δεν μπορούσε να προσμένει κάτι τέτοιο, απεμπολεί ο ίδιος το έννομο του συμφέρον, μια και στρέφεται μόνον εναντίον του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους, χωρίς να εισηγείται πως θάπρεπε να διοριστεί ο ίδιος. Η ενδεχόμενη ανατροπή της σειράς κατάταξης του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους στην επετηρίδα, θα είναι το αποτέλεσμα της επίδικης αξιολόγησης του Συμβουλίου Αξιολογήσεων, που έγινε κατά την επανεξέταση για το διορισμό δυο υπαξιωματικών για να πληρωθεί το κενό που δημιουργήθηκε με την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πιο πάνω έφεση, και σε συμμόρφωση μ' αυτή. Δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική του επιχειρήματος του αιτητή, ο οποίος ουσιαστικά ισχυρίζεται πως δεν έπρεπε να διοριστεί το ενδιαφερόμενο μέρος γιατί ο διορισμός αυτός ανατρέπει την επετηρίδα εις βάρος του. Εισηγείται δηλαδή πως θα έπρεπε να διοριστεί κάποιος άλλος, παραγνωρίζοντας τα αξιολογικά κριτήρια, και με μόνο κριτήριο να μην ανατραπεί εις βάρος του η κατάταξη στην επετηρίδα; Αυτό θα ήταν αντίθετο με το νόμο, κάθε αρχή δικαίου, και ειδικώτερα εδώ με την απόφαση του Εφετείου. Θα πρέπει επίσης να σημειώσω πως το μέρος της γραπτής αγόρευσης του δικηγόρου του αιτητή, στο οποίο γίνεται συζήτηση για το πότε ανακαλείται μια διοικητική απόφαση, ακολουθεί ολωσδιόλου εσφαλμένη νομική πορεία. Προβάλλεται το επιχείρημα πως ήταν παράνομη «η ανάκληση», όπως την αποκαλεί, του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους, και ο επαναδιορισμός του από 2.12.91. Μα δεν πρόκειτο εδώ για ανάκληση διοικητικής απόφασης, αλλά για υποχρέωση της διοικητικής αρχής να συμμορφωθεί με τη δικαστική απόφαση, της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πιο πάνω υπόθεση, βάσει των ρητών διατάξεων του άρθρου 146.5 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται με £500 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.