Η αιτήτρια είναι Γιουγκοσλαβικής υπηκοότητας, νυμφευμένη με τον επίσης Γιουγκοσλάβο υπήκοο Marijo Krzic και μητέρα του ανήλικου Aleksandar Krzic. Ο σύζυγος της αιτήτριας είναι μέτοχος της Κυπριακής εταιρείας περιορισμένης ευθύνης INFOGATE ENTERPRISES LTD η οποία συστάθηκε την 22.1.2000 σύμφωνα με τις πρόνοιες του Περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 και εδρεύει στη Λεμεσό. Κατόπιν σχετικής αιτήσεως των δικηγόρων της πιο πάνω εταιρείας προς τις αρμόδιες αρχές, χορηγήθηκε στον μεν σύζυγο της αιτήτριας άδεια προσωρινής διαμονής για εργασία (employment) ως Διευθυντής της INFOGATE, μέχρι 21.1.2001 υποκείμενη σε ανανέωση, στη δε αιτήτρια και το ανήλικο τέκνο τους εκδόθηκε άδεια προσωρινής διαμονής τους στην Κύπρο μέχρι 28.10.2000 για να διαμένουν, όπως σημειώθηκε στο σχετικό έγγραφο, μαζί με το σύζυγο ως επισκέπτες (visitors). Η αιτήτρια υπέβαλε, πριν την εκπνοή της άδειας παραμονής που της χορηγήθηκε, αίτημα για παράταση της προσωρινής διαμονής της όπως και της διαμονής του εξαρτώμενου τέκνου της στη Δημοκρατία ζητώντας να τους επιτραπεί η παραμονή μέχρι την 21.1.2001, ημερομηνία κατά την οποίαν, όπως ήδη επισημάνθηκε, έληγε η άδεια παραμονής και εργασίας του συζύγου της. Ο υπεύθυνος του Κλάδου Αλλοδαπών Επαρχίας Λεμεσού σημείωσε στο σχετικό έντυπο ότι «η αίτηση συνιστάται» και ότι υπάρχει «ισχύουσα τραπεζική εγγύηση για την αλλοδαπή μέχρι 31.3.2001». Αντίθετα, ο Λειτουργός Μετανάστευσης με σημείωμά του στο ίδιο έντυπο ανέφερε ότι «η τραπεζική εγγύηση ισχύει μέχρι 31.3.2000 και ως εκ τούτου «δεν μπορούμε να συστήσουμε θετικά». Ακολούθησε η έκδοση και κοινοποίηση της προσβαλλόμενης απόφασης στην αιτήτρια.

Ο δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση, υποβάλλει από την πλευρά του, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παρουσιάζει επαρκή αιτιολογία, λήφθηκε κατά τον ορθό τρόπο κατά τη δέουσα άσκηση της διακριτικής ευχέρειας των αρμοδίων οργάνων, είχε ως νομικό υπόβαθρο τους πρόσφατα τροποποιηθέντες περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμούς (Κ.Δ.Π. 216/2000 και ειδικότερα τον Κανονισμό 15Α(α)) και η αρχή που την εξέδωσε είχε ενώπιον της το σχετικό φάκελο με τα στοιχεία, γεγονός που οδηγεί, κατά την άποψή του, στο συμπέρασμα ότι η αιτιολογία «προκύπτει από το σύνολο της διοικητικής ενέργειας». Υπενθυμίζει ακόμα την ευρεία εξουσία του Λειτουργού Μεταναστεύσεως σε θέματα έκδοσης αδειών εισόδου και εξόδου αλλοδαπών στη Δημοκρατία, με αναφορά σε σχετικές δικαστικές αποφάσεις.

Στα πιο πάνω γίνεται αναφορά σε αίτημα της αιτήτριας για παραμονή τους στη Δημοκρατία ως επισκέπτες, ενώ επρόκειτο κατ΄ακρίβειαν για αίτηση παράτασης της ήδη υφιστάμενης προσωρινής άδειας παραμονής που τους χορηγήθηκε. Το αίτημα απορρίπτεται κατόπιν όπως σημειώνεται, προσεκτικής εξέτασης, διότι «σύμφωνα με την υπάρχουσα πολιτική δεν κατέστη δυνατό να εγκριθεί». Η τελευταία αυτή πρόταση επιχειρείται να καλύψει την απαίτηση του Νόμου για αιτιολόγηση των διοικητικών αποφάσεων. Παρά την ευρεία εξουσία του κράτους ως προς την είσοδο και παραμονή στη Δημοκρατία αλλοδαπών, το ουσιαστικό θέμα που εγείρεται στην παρούσα προσφυγή είναι το κατά πόσο η αίτηση εξετάσθηκε με αναφορά προς όλες τις παραμέτρους που διέπουν την υπόθεση, ούτως ώστε να μπορεί με βεβαιότητα να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση υποστηρίζεται από τα περιεχόμενα στο φάκελο στοιχεία στο βαθμό που απαιτείται για την πλήρωση της ανάγκης αιτιολόγησης, η οποία προφανώς απουσιάζει από το κείμενό της. Προσεκτική μελέτη του φακέλου αποκαλύπτει ότι στην προκειμένη περίπτωση το αίτημα για περαιτέρω άδεια παραμονής απορρίφθηκε ως αποτέλεσμα και μόνο της διαπίστωσης του Λειτουργού Μεταναστεύσεως ότι η τραπεζική εγγύηση ασφάλειας εξόδων επαναπατρισμού της αιτήτριας, που συνόδευε την αίτηση, έληγε την 31.3.2000. Επρόκειτο για εσφαλμένη διαπίστωση, γεγονός που καταμαρτυρεί η ύπαρξη στο φάκελο δύο τραπεζικών εγγυήσεων της Λαϊκής Τράπεζας οι οποίες εκδόθηκαν, κατόπιν αιτήματος του συζύγου της αιτήτριας, υπέρ αυτής και του ανήλικου και εξέπνεαν στις 31.3.2001 και 23.4.2002 αντιστοίχως. Πέρα από την αρνητική θέση του Λειτουργού Μεταναστεύσεως, η οποία σε αντίθεση με την ευνοϊκή για το αίτημα στάση των Αστυνομικών Αρχών, οδήγησε στην απορριπτική απόφαση, δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο που να αποδεικνύει ότι το θέμα διερευνήθηκε με επάρκεια. Ούτε παρέχεται στοιχειώδης αιτιολόγηση της στάσης που τηρήθηκε εκ μέρους των καθ΄ων η αίτηση. Η αναφορά σε Κανονισμούς που τροποποιήθηκαν γίνεται εκ των υστέρων και δεν είναι δυνατό να θεραπεύσει τα ελαττώματα που χαρακτηρίζουν την απόφαση, αφού ούτε καν προσδιορίζονται στο σώμα της επίδικης απόφασης, ή στο σχετικό φάκελο. Αντίθετα, με δεδομένο το γεγονός της εγκριθείσας ήδη προσωρινής άδειας διαμονής προς το σύζυγο με παράλληλη άδεια εργασίας, μέχρι 21.1.2001, και με ισχύουσα τραπεζική εγγύηση για την αιτήτρια και τον ανήλικο Aleksandar, οι οποίοι όπως δηλώθηκε στο έντυπο αίτησης, θα παρέμειναν ως επισκέπτες με την οικονομική υποστήριξη του συζύγου και πατέρα, όφειλαν οι καθ΄ων η αίτηση, να αιτιολογήσουν την απόφαση σε συνάρτηση με όλους τους πιο πάνω παράγοντες. Σχετική με το υπό κρίση ζήτημα είναι η στάση που τηρήθηκε από το Σ.τ.Ε στην υπόθεση αρ. 2879 και υιοθετήθηκε από το Νικήτα, Δ. στην Todorov v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 109/00, ημερ. 14.12.2000:

Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.

Π. Αρτέμης,