|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 746
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 619/2000
Ενώπιον
: ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Κώστα Πρατζιώτη από τον Ψευδά
Αιτητή
- και -
Συμβουλίου Εμπορίας Κυπριακών
Ελαιοκομικών Προϊόντων (ΣΕΚΕΠ)
Καθ΄ ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 13.9.2002Για τον αιτητή: κα Α. Ευσταθίου.
Για το καθ΄ου η αίτηση: κ. Λ. Βασιλείου.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το 1985 ο αιτητής διορίσθηκε στη θέση Αποθηκάριου του Συμβουλίου Εμπορίας Κυπριακών Ελαιοκομικών Προϊόντων (ΣΕΚΕΠ) επί ωρομίσθιας βάσεως. Στις 27.5.1996 το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΚΕΠ (το Συμβούλιο), με επιστολή του προς το Υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού (το Υπουργείο), ζήτησε την έγκριση του Σχεδίου Υπηρεσίας προτεινόμενης θέσης Γενικού Γραφέα / Αποθηκάριου. Το Υπουργείο, όμως, δεν έκρινε σκόπιμη την έγκριση του Σχεδίου Υπηρεσίας και ενημέρωσε σχετικά το Συμβούλιο με επιστολή του, ημερομηνίας 20.11.1996. Μετά μια βδομάδα, στις 28.11.1996, το Συμβούλιο αποφάσισε την πλήρωση της θέσης Γενικού Γραφέα / Αποθηκάριου με τη μέθοδο της μετάταξης. Και, διόρισε τον αιτητή στη θέση Γενικού Γραφέα / Αποθηκάριου από 1.1.1997 επί δοκιμασία για περίοδο δύο ετών. Μετά 3 ½ περίπου χρόνια, με επιστολή του προς το Συμβούλιο, ημερομηνίας 9.2.2000, το Υπουργείο, αφού σημείωσε ότι ο διορισμός του αιτητή στη θέση Γενικού Γραφέα / Αποθηκάριου έγινε χωρίς να υπάρχει νόμιμα εγκριμένο Σχέδιο Υπηρεσίας, υπέδειξε την ανάκληση της σχετικής απόφασης. Κατόπιν τούτου, το Συμβούλιο, κατά τη συνεδρία του της 24.2.2000, ανακάλεσε την απόφαση διορισμού του αιτητή στη θέση Γενικού Γραφέα / Αποθηκάριου από 1.1.1997 και τον επανένταξε στο ωρομίσθιο προσωπικό. Η ανακλητική απόφαση κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 25.2.2000 και είναι το αντικείμενο της προσφυγής.
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι η ανάκληση του διορισμού του αιτητή από το Συμβούλιο παραβιάζει την αρχή της καλής πίστης και τις αρχές οι οποίες διέπουν την ανάκληση των διοικητικών πράξεων.
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως δεν ευσταθεί.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 5(1) των περί του Συμβουλίου Εμπορίας Κυπριακών Ελαιοκομικών Προϊόντων (Όροι Υπηρεσίας Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1992 (ΚΔΠ 285/92):
«Η κατηγορία της κάθε θέσης, τα καθήκοντα και οι ευθύνες που συνεπάγεται, καθώς και τα απαιτούμενα για διορισμό ή προαγωγή σε αυτήν προσόντα, καθορίζονται στα οικεία σχέδια υπηρεσίας που καταρτίζονται από το Συμβούλιο και εγκρίνονται από τον Υπουργό.»
Στην προκείμενη περίπτωση, το Συμβούλιο, κατά παράβαση του πιο πάνω Κανονισμού 5(2), πλήρωσε την επίδικη θέση χωρίς να έχει εγκριθεί οποτεδήποτε Σχέδιο Υπηρεσίας της από τον Υπουργό. Επομένως, η πράξη διορισμού του αιτητή ήταν παράνομη διοικητική πράξη υποκείμενη σε ανάκληση σύμφωνα με τις αρχές οι οποίες διέπουν την ανάκληση των παράνομων διοικητικών πράξεων. Ήταν, δηλαδή, επιτρεπτή μέσα σε εύλογο χρόνο και, εφόσον το επέβαλλε το δημόσιο συμφέρον, οποτεδήποτε. (Βλ., μεταξύ άλλων, Θ. Ιωαννίδου ν. ΕΕΥ, ΑΕ2350, 29.2.2000).
Έχω την άποψη ότι, στην περίπτωση του αιτητή, η ανάκληση του παράνομου διορισμού του, μετά παρέλευση 3 ½ περίπου χρόνων, έγινε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα
* και, εν πάση περιπτώσει, επιβαλλόταν από το δημόσιο συμφέρον εφόσον αυτός είχε διορισθεί σε μη νομοθετημένη θέση.Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Ρ. Γαβριηλίδης
Δ.
/ΧΤΘ