|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 260/2001
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:ΙΡΙΣ ΤΑΛΙΑΔΟΡΟΥ
Αιτήτριας
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπουργείου Εσωτερικών,
Επαρχιακή Διοίκηση Πάφου
Καθ΄ ων η αίτηση
__________
19 Σεπτεμβρίου, 2002
Για την αιτήτρια : κ. Κ. Δημητριάδης.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: κα Μ. Μαλαχτού- Παμπαλλή, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια αξιώνει ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 10.1.2001 να μην της χορηγήσουν άδεια οικοδομής στα Τεμάχια 31 και 120 του Φ/Σχ. 35/36, στην Κ. Ακουρδάλια, καθώς και της απόφασης να ζητήσουν την κατεδάφιση τμήματος κάποιων τοίχων.
Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια οικίας που κρίθηκε διατηρητέα στο χωριό Κάτω Ακουρδάλια. Στις 19.5.2000 Ο Διευθυντής του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως συναίνεσε στην εκτέλεση σ΄ αυτήν οικοδομικών εργασιών, προσθηκών και μετατροπών. Στη συνέχεια, η αρμόδια πολεοδομική αρχή χορήγησε ανάλογη πολεοδομική άδεια.
Ακολούθως, η αιτήτρια, η οποία, ας σημειωθεί, είχε ήδη προχωρήσει με την εκτέλεση των μετατροπών, υπέβαλε στον ΄Επαρχο Πάφου, την αρμόδια αρχή, αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής.
Στα πλαίσια της εξέτασης της αίτησης αυτής ο ΄Επαρχος ζήτησε και πήρε απόψεις από το Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και τον Επαρχιακό Λειτουργό του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, στην Πάφο.
Στις 10.1.2001 η αιτήτρια πληροφορήθηκε με επιστολή τις ενέργειες στις οποίες θα έπρεπε να προβεί για να καταστεί δυνατή η χορήγηση της άδειας οικοδομής. Συγκεκριμένα αναφερόταν ότι, για να μπορέσει το Γραφείο της Επαρχιακής Διοίκησης Πάφου να προχωρήσει στην έκδοση άδειας οικοδομής, θα έπρεπε, σύμφωνα με υπόδειξη του αρμόδιου λειτουργού, να προηγηθούν η κατεδάφιση ενός τοίχου, ο οποίος λόγω του μεγάλου ύψους εμπόδιζε την απόλαυση φωτός από το παράθυρο γειτνιάζουσας οικοδομής, καθώς και τμήμα άλλου τοίχου που επενέβαινε μέσα σε παρακείμενο τεμάχιο, ενώ παραβίαζε χώρο της συναίνεσης, αφού αποτελούσε πρόσθετη τοιχοποιία σε σημείο που εφάπτονται γειτονικές πετρόκτιστες οικοδομές και ο οποίος τοίχος εμπόδιζε την απόλαυση φωτός από την πιο πάνω συνορεύουσα οικοδομή.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Οι καθ΄ ων η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενοι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη στα πλαίσια του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος.
΄Εχει επανειλημμένα λεχθεί ότι το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης είναι η παραγωγή εννόμων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (Δημοκρατία ν.
Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 A.A.Δ. 26. Βλέπε επίσης Α. Τάχου, Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο, 4η έκδοση, 1993, σελ. 356).Σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας εκτελεστές πράξεις είναι εκείνες διά των οποίων δηλούται βούληση διοικητικού οργάνου που αποσκοπεί στην παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικουμένων και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή της διά της διοικητικής οδού. Το κύριο στοιχείο της έννοιας της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, συνισταμένου
στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, ήτοι δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα στους διοικουμένους (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 236-237).Γνώμες που εκφράζει η Διοίκηση επί ενός θέματος, οι οποίες δεν έχουν ως συνέπεια την άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, δεν αποτελούν εκτελεστές πράξεις (Krashias Modern Land & Building Developers Ltd v. Δήμου ΄Εγκωμης, (1995) 3 Α.Α.Δ. 198, 208
).Επιστολή που καλούσε αιτητή να κατεδαφίσει οικοδομή, προειδοποιώντας ότι, αν δεν συμμορφωθεί, θα ληφθούν εναντίον του δικαστικά μέτρα, κρίθηκε ότι εξέφραζε την πρόθεση και όχι τη βούληση της διοίκησης και συνεπώς δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη (
Makris and another v. The Republic and others (1984) 3 C.L.R. 10. Βλέπε επίσης Siman (No.2) v. The Municipality of Famagusta (1972) 3 C.L.R. 329).Στην παρούσα περίπτωση η Διοίκηση ούτε αρνείται, ούτε και εγκρίνει τη σχετική αίτηση. Απλώς πληροφορεί την αιτήτρια για τα συγκεκριμένα προβλήματα που η αίτησή της παρουσιάζει, παρέχοντάς της την ευκαιρία να τα επιλύσει, ώστε να καταστεί δυνατή η έκδοση της άδειας. Δεν διαπιστώνεται η επιβολή οποιωνδήποτε υποχρεώσεων οι οποίες δεν υφίσταντο πριν από την αποστολή της επιστολής, η μη εκπλήρωση των οποίων θα παρείχε το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεστεί την επιβολή του νόμου, ούτε και η δημιουργία οιουδήποτε δικαιώματος.
Εν όψει των ανωτέρω, είναι φανερό ότι η πράξη στερείται εκτελεστού χαρακτήρα, αφού δεν δημιουργεί έννομα αποτελέσματα και συνεπώς η προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει και η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της αιτήτριας, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ