Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

ΠΑΥΛΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ,

από τη Λευκωσία,

και

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω

Υπουργού Εσωτερικών,

------------------------------

Για τον Αιτητή: κα Ξ. Κουσταή για κ. Στ. Παναγίδη.

Για τους Καθ'ων η αίτηση: κ. Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της

Δημοκρατίας Α΄.

----------------------

Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου να απορρίψει την ένσταση που υπέβαλε για τη μερική τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου Πόλης Χρυσοχούς που θα του επέτρεπε να αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία του στην Πόλη Χρυσοχούς.

Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης των τεμαχίων 37 και 46 που προέκυψαν από την εφαρμογή σχεδίου αναδασμού και βρίσκονται στο χωριό Προδρόμι, μέσα στα διοικητικά όρια του Δήμου Πόλης Χρυσοχούς.

Με τον καθορισμό των Πολεοδομικών Ζωνών στην περιοχή του Δήμου Πόλης Χρυσοχούς (ΚΔΠ 213 της 14/9/79) στα πιο πάνω τεμάχια επιτρεπόταν η ανέγερση οικοδομών εκτός αποθηκών, βιομηχανικών οικοδομών και υποστατικών μαζικής εκτροφής χοίρων, με ορισμένες λεπτομερειακές διαφοροποιήσεις.

Ως αποτέλεσμα αίτησης που υποβλήθηκε από τον αιτητή, το Επαρχιακό Γραφείο Αναδασμού στις 7/1/94 ενέκρινε το διαχωρισμό των πιο πάνω τεμαχίων σε 13 νέα τεμάχια. Ο αιτητής αποτάθηκε στις 24/1/94 στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Πάφου για την έκδοση τίτλων, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 27 του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224.

Προτού εκδοθούν οι τίτλοι ιδιοκτησίας στις 3/2/95 δημοσιεύθηκε το Τοπικό Σχέδιο Πόλης Χρυσοχούς σύμφωνα με τις πρόνοιες του οποίου τα δύο τεμάχια του αιτητή εντάχθηκαν στην πολεοδομική ζώνη Γα2 που εθεωρείτο ως γεωργική, με συντελεστή δόμησης 0.06:1, ποσοστό κάλυψης 0.06:1 και ανέγερση 2 ορόφων. Πιο συγκεκριμένα το Τοπικό Σχέδιο επέτρεπε την ανέγερση μονοκατοικίας μόνο σε τεμάχια που είχαν εμβαδό τουλάχιστον 4.000 τ.μ. νοουμένου ότι αυτά θα διέθεταν την κατάλληλη, ικανοποιητική, άνετη και ασφαλή δημόσια προσπέλαση. Οι σχετικές πρόνοιες του σχεδίου επέτρεπαν επίσης την ανέγερση μέχρι και τεσσάρων μονοκατοικιών, όταν το εμβαδό της ακίνητης περιουσίας ήταν τουλάχιστον 16.000 τ.μ. και υπήρχε προς τούτο κατάλληλη και ικανοποιητική υδατοπρομήθεια.

Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι ο αιτητής δεν υπέβαλε αίτηση στο Δήμο Πόλης Χρυσοχούς και μετά την 3/2/95 στην Πολεοδομική Αρχή για την ανάπτυξη των δύο πιο πάνω τεμαχίων και ότι τα τεμάχια αυτά δεν διέθεταν επαρκή και κατάλληλη υδατοπρομήθεια.

Ο αιτητής υπέβαλε την 1/9/95 ένσταση κατά των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Πόλης Χρυσοχούς ζητώντας την αναθεώρηση του για να καταστεί δυνατή η εξασφάλιση 13 αδειών οικοδομής. Η αρμόδια Επαρχιακή Συμβουλευτική Επιτροπή εξέτασε την ένσταση και αφού διεξήγαγε έρευνα επί τόπου και άκουσε τις απόψεις του Δημοτικού Συμβουλίου Πόλης Χρυσοχούς αποφάσισε την απόρριψη του αιτήματος του αιτητή. Στα σχετικά πρακτικά σημειώνονται τα πιο κάτω:

Ακολούθως το Κεντρικό Συντονιστικό Κλιμάκιο στο οποίο παραπέμφθηκε το θέμα, αποφάσισε ομόφωνα την απόρριψη όλων των ενστάσεων που υποβλήθηκαν εκτός μιας. Σημειώνω από τα σχετικά πρακτικά τα ακόλουθα:

Ο αιτητής αμφισβητεί την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης γιατί σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του έχει σημειωθεί

(i) Ελλειψη δέουσας έρευνας και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης,

(ii) Ελλειψη αιτιολογίας, και

(iii) Παραβίαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας.

Περιληπτικά ο αιτητής εισηγείται ότι παρατηρείται στην όλη διαδικασία που υιοθετήθηκε έλλειψη δέουσας έρευνας και χρηστής διοίκησης (αφού η αίτηση του δεν μελετήθηκε σωστά), έλλειψη αιτιολογίας (αφού στην επιστολή τους της 15/6/2000 οι καθ'ων η αίτηση δεν φαίνεται πού στηρίζουν την απόφαση τους), όπως επίσης και παράβαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας (αφού δεν τους επετράπηκε η εξασφάλιση των αδειών για τα 13 τεμάχια όπως αυτά εγκρίθηκαν από το Τμήμα Αναδασμού).

Από τα πιο πάνω διαφαίνεται ότι οι καθ'ων η αίτηση είχαν προβεί στη δέουσα έρευνα και αφού έλαβαν υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία κατέληξαν στην απόφαση της απόρριψης της ένστασης του αιτητή.

Η εισήγηση του αιτητή απορρίπτεται.

Η εισήγηση του αιτητή ότι η επίδικη απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης αιτιολογίας βασίζεται στη θέση ότι η απόφαση είναι δυσμενής γι' αυτόν και περιορίζει το δικαίωμα ανάπτυξης και απόλαυσης της περιουσίας του.

Η εισήγηση αυτή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η επιστολή της 15/6/2000, με την οποία ο αιτητής πληροφορήθηκε για την απόρριψη της ένστασης του είναι αρκετά ενημερωτική και προσφέρει την απαραίτητη αιτιολογία. Ο αιτητής επεδίωκε με την ένσταση του την τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου που εκπονήθηκε με ισορροπημένες διευθετήσεις. Οπως επισημαίνεται στην πιο πάνω επιστολή των καθ'ων η αίτηση, αποδοχή της ένστασης του αιτητή θα επέφερε τη διατάραξη της πολιτικής και των ρυθμίσεων του Τοπικού Σχεδίου. Η πιο πάνω αναφορά σε σχέση με το περιεχόμενο των στοιχείων που έχουν κατατεθεί συνιστούν την απαραίτητη αιτιολογία για την εγκυρότητα της επίδικης απόφασης. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται σε θέματα τεχνικής φύσεως, γιατί η διοίκηση είναι ο καλύτερος γνώστης και κριτής. Οπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Δημητριάδης κ.α. ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.α. (1996) 3 ΑΑΔ 85,

Για τους πιο πάνω λόγους η εισήγηση για την έλλειψη αιτιολογίας απορρίπτεται.

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση παραβίασε το δικαίωμα του της ιδιοκτησίας που κατοχυρώνει το άρθρο 23 του Συντάγματος. Και τούτο γιατί είναι τώρα αδύνατη η υποβολή αίτησης για την έκδοση άδειας οικοδομής για τα 13 τεμάχια, όπως αυτά είχαν εγκριθεί από το Τμήμα Αναδασμού. Ο αιτητής διαμαρτύρεται γιατί ενώ η αγοραία αξία της ακίνητης ιδιοκτησίας του ανέρχεται σε £400.000, με την αποστέρηση ανάπτυξης της πιο πάνω περιουσίας, υφίσταται "τεράστια οικονομική καταστροφή και η αξία της ιδιοκτησίας αυτής μειώνεται κατακόρυφα".

Η έγκριση του Τοπικού Σχεδίου δεν αποστερεί από τον αιτητή το δικαίωμα της περιουσίας, όπως αυτή διασφαλίζεται με το άρθρο 23 του Συντάγματος. Το πιο πάνω σχέδιο δεν αποστέρησε από τον αιτητή το δικαίωμα της ιδιοκτησίας αλλά επέβαλε μερικούς περιορισμούς που δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν σαν καταστροφικοί, σε βαθμό που θα ισοδυναμούσαν με αποστέρηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας. Οπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Δημητριάδης κ.α. ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.α. (πιο πάνω),

Εχοντας υπόψη τα πιο πάνω η σχετική εισήγηση απορρίπτεται.