|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 530/2001.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Ανδρέα Ζύγκα,
Αιτητή
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών,
Καθ' ων η αίτηση.
_________________
11 Ιουλίου, 2002
.Για τον αιτητή: Ε. Χειμώνας.
Για τους καθ' ων η αίτηση: Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας Α' εκ μέρους του Γ-Ε.
___________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής είναι κάτοχος άδειας οδικής χρήσης αγροτικού λεωφορείου με αριθμό εγγραφής ΜΧ 909 για μεταφορά επιβατών από τον Πεδουλά στη Λεμεσό. Η εν λόγω άδεια εκδόθηκε στις 31 Μαϊου 2000 και λήγει στις 27 Φεβρουαρίου 2005. Με αίτηση του προς την Αρχή Αδειών, ημερ. 10 Ιουνίου 2000, ζήτησε την αλλαγή της πιο πάνω άδειας ώστε να μπορεί να μεταφέρει μαθητές από τα χωριά Πεδουλάς, Μουτουλλάς, Καλοπαναγιώτης, Οίκος στο Γυμνάσιο Σολέας κατά τη σχολική χρονιά 2000-2001.
Ο Γεώργιος Αριστοτέλους (το Ε.Μ.), με επιστολή του ημερ. 7.7.2000 προς το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, ανέφερε ότι ενίσταται στη χορήγηση άδειας οδικής χρήσης στον αιτητή για την πιο πάνω διαδρομή.
Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών εισηγήθηκε «όπως μέσα στα πλαίσια της παροχής ίσης ευκαιρίας κτήσεως κέρδους σε όλους τους λεωφορειούχους της περιοχής, χορηγηθεί άδεια για την εκ περιτροπής και εξίσου μεταφορά των μαθητών και από τους δύο λεωφορειούχους».
Με απόφαση της ημερ. 8.11.2000 η Αρχή Αδειών αποφάσισε να παραχωρήσει την αιτούμενη μεταφορά στον αιτητή και στο Ε.Μ. εκ περιτροπής.
Στις 14.2.2001 το Ε.Μ. υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή κατά της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών. Με απόφαση της ημερ. 23.4.2001 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ομόφωνα αποδέχθηκε την πιο πάνω ιεραρχική προσφυγή και ακύρωσε το μέρος της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών με την οποία χορηγήθηκε στον αιτητή άδεια για μεταφορά μαθητών εκ περιτροπής με το Ε.Μ.. Παραθέτω την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών:
«Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών με την οποία χορηγήθη άδεια για μεταφορά μαθητών επί μισθώσει από Πεδουλά-Καλοπαναγιώτη-Οίκο-Μουτουλλά στο γυμνάσιο Σολέας για τη σχολική χρονιά 2000-2001 στον κ. Ανδρέα Ζύγκα.
Τα γεγονότα της παρούσας προσφυγής έχουν ως ακολούθως:
Στις 10.1.2001 η Αρχή Αδειών αποφάσισε την ως άνω χορήγηση στον ενδιαφερόμενο. Η αιτιολογία για τη χορήγηση της πιο πάνω άδειας στηρίχτηκε στη διασφάλιση ίσης ευκαιρίας κτίσεως κέρδους σε όλους τους λεωφορειούχους της περιοχής. Οι λόγοι επί των οποίων στηρίχτηκε η προσφυγή του προσφεύγοντα αναφέρονται στην προσφυγή του και αιτιολογήθηκαν περιπλέον από το δικηγόρο του προσφεύγοντος στις 22.3.2001 ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Συνοπτικά η αγόρευση του δικηγόρου του προσφεύγοντος ανάφερε ότι ο πελάτης του μεταφέρει επί μισθώσει τους μαθητές από Πεδουλά-Καλοπαναγιώτη-Οίκο-Μουτουλλά στο γυμνάσιο Σολέας εδώ και 16 χρόνια χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα. Ενόψει της εξασφάλισης της διαδρομής τούτης ο πελάτης του έχει δημιουργήσει δάνεια ύψους περίπου £30.000. Στο γυμνάσιο Σολέας φοιτά ένας μόνο μαθητής από τον Πεδουλά, ενώ από τον Καλοπαναγιώτη φοιτούν 7 μαθητές και από τον Οίκο 3. Αναφέρθη δε επίσης στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερ. 19.5
Το ενδιαφερόμενο μέρος δια του δικηγόρου του προσπάθησε να πείσει την Αρχή Αδειών ότι στα πλαίσια της διασφάλισης ίσης ευκαιρίας κτίσεως κέρδους σωστά του χορηγήθηκε η συγκεκριμένη άδεια.
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών μέσα στις εξουσίες που τις χορηγεί ο Νόμος και η Νομολογία κατά την εξέταση μιας Ιεραρχικής Προσφυγής που στρέφεται εναντίον απόφασης της Αρχής Αδειών έχει το δικαίωμα σε κάθε περίπτωση να εξετάζει εξυπαρχής αυτή. Αυτό σημαίνει πως η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών διεξαγάγει δική της έρευνα χωρίς δέσμευση από τα οποιαδήποτε συμπεράσματα ή την απόφαση της Αρχής Αδειών και καταλήγει στα δικά της συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας που η Αρχή Αδειών οφείλει να διεξαγάγει συναρτάται με τα γεγονότα της υπόθεσης όπως παρουσιάζονται και ειδικά με τους λόγους που επικαλείται και τους ισχυρισμούς που προβάλλει ο προσφεύγων στην Ιεραρχική Προσφυγή.
'Εχοντας υπόψη τους λόγους που υποστηρίζουν την Ιεραρχική Προσφυγή, τα πρακτικά και την απόφαση της Αρχής Αδειών, το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου καθώς και την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο ενώπιον μας με ημερ. 19.5.99, διαπιστώνουμε ότι τα γεγονότα από της εκδόσεως της αποφάσεως της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερ. 19.5.99 δεν έχουν αλλάξει ή διαφοροποιηθεί ουσιωδώς, σεβόμενοι από την μια τη ίση ευκαιρία κτίσεως κέρδους αλλά και από την άλλη την μεγάλη ζημιά που ενδέχεται να υποστεί το ενδιαφερόμενο μέρος το οποίο για 16 και πλέον έτη χρησιμοποιούσε τη συγκεκριμένη άδεια οδικής χρήσης και ότι του ανανεώθηκε μέχρι το 2005.
'Εχοντας δε κατά νου και τη διαδρομή, την άδεια οδικής χρήσης του ενδιαφερόμενου μέρους η οποία είναι προς Λεμεσό, το γεγονός ότι επιδοτείται για άλλες μεταφορές, θεωρούμε ότι η παραχώρηση σε αυτόν και αυτής της οδικής χρήσης της προσωρινής εκ περιτροπής και εξίσου με τον προσφεύγοντα, οι συνέπειες από την χορήγηση τούτη θα είναι ζημιωγόνες σε μεγαλύτερο βαθμό αν χορηγηθεί τούτη στο ενδιαφερόμενο μέρος συγκρινόμενη με την θετική συνέπεια που θα είχε η χορήγηση στο ενδιαφερόμενο μέρος.
Ως εκ των ανωτέρω, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ομόφωνα αποδέχεται την προσφυγή του προσφεύγοντα και ακυρώνεται το μέρος της απόφασης της Αρχής Αδειών ημερ. 10.1.2001 με την οποία χορηγήθηκε στον ενδιαφερόμενο η προσωρινή άδεια σε αυτόν από την 1.2.2001 μέχρι τη λήξη της σχολικής χρονιάς στο λεωφορείο του ενδιαφερόμενου.»
Στην πιο πάνω απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών γίνεται αναφορά σε απόφαση της ημερ. 19.5.99. Με την απόφαση ημερ. 19.5.99 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών απέρριψε την προσφυγή εταιρείας του αιτητή εναντίον αρνητικής απόφασης της Αρχής Αδειών για χορήγηση άδειας μεταφοράς μαθητών από τον Πεδουλά, Μουτουλλά, Καλοπαναγιώτη, Οίκο στο Γυμνάσιο Σολέας.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερ. 23.4.2001.
Οι λόγοι ακύρωσης
.Ο κ. Χειμώνας, εκ μέρους του αιτητή, υπέβαλε ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έλαβε «υπόψη παράγοντες οι οποίοι δεν καθορίζονται από τη σχετική νομοθεσία αλλά καθ' υπέρβαση της κείμενης νομοθεσίας». Υποστήριξε ότι οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη καθορίζονται από τα άρθρα 5(13) και 8(3) (α) (ε) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Νόμος 9/82, όπως έχει τροποποιηθεί). Σύμφωνα με τον κ. Χειμώνα δεν έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη ο παράγοντας της δημιουργίας δανείων ύψους Λ.Κ.30,000 από το Ε.Μ. για να εξασφαλίσει την εκτέλεση της διαδρομής από τον Πεδουλά προς το Γυμνάσιο Σολέας.
Ο κ. Χειμώνας υποστήριξε ότι ο ισχυρισμός για δημιουργία δανείου εκτός από άσχετος δεν είναι αληθής. Δεν ήταν δυνατό για το Ε.Μ. να είχε «δημιουργήσει αυτά τα χρέη». Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται από τους φακέλους ούτε και υποστηρίζεται από άλλη μαρτυρία ούτε και η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έκαμε έρευνα για να διαπιστώσει την αλήθεια αυτού του ισχυρισμού.
Η μεταφορά μαθητών με λεωφορεία είναι δυνατή «κατόπιν αδείας χορηγουμένης υπό της Αρχής Αδειών» (βλ. άρθρο 8(1) του Νόμου 9/82). Η χορήγηση τέτοιας άδειας εμπίπτει εντός της διακριτικής εξουσίας της Αρχής Αδειών. Σύμφωνα με το άρθρο 8(3) του Νόμου 9/82 «η Αρχή Αδειών εν τη ενασκήσει της διακριτικής αυτής εξουσίας θα λαμβάνει υπ' όψιν τα κάτωθι:
«(α) Την έκτασιν των μεταφορικών αναγκών τας οποίας σκοπεί να εξυπηρετήση η αιτούμενη οδική γραμμή
(β) την ύπαρξιν άλλων αδειούχων μεταφορικών επιχειρήσεων παρεχουσών τας αυτάς ή παρομοίας μεταφορικάς υπηρεσίας εις την περιοχήν και τον βαθμόν επαρκείας και τακτικότητος εις τον οποίον αι τοιαύται υπηρεσίαι παρέχονται
.(γ) τον βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ούτος θα δύναται να παρέχη ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικάς υπηρεσίας
.(δ) την ανάγκην συντονισμού της οδικής μεταφοράς επιβατών εις την περιοχήν προς εξασφάλισιν επαρκών, καταλλήλων και αποτελεσματικών μεταφορικών υπηρεσιών και αποφυγήν επιβλαβούς ανταγωνισμού των αναμεμιγμένων εις τας τοιαύτας μεταφοράς προσώπων
.(ε) την έκτασιν καθ' ην η προτεινόμενη οδική γραμμή είναι αναγκαία ή ευκταία εν τω δημοσίω συμφερόντι.»
Σύμφωνα με το άρθρο 5(1) του Νόμου 9/82 η οδική χρήση μηχανοκινήτων οχημάτων είναι δυνατή μόνον κατόπιν χορηγήσεως άδειας οδικής χρήσεως. Περαιτέρω σύμφωνα με το εδάφιο 13 του άρθρου 5 οι διατάξεις του τελευταίου «θα εφαρμόζονται κατά τρόπον παρέχοντα, κατά το δυνατόν, εις πάντας τους ενδιαφερομένους ίσην ευκαιρίαν κτήσεως κέρδους».
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι το Ε.Μ. ήταν αδειούχος μεταφορέας σε σχέση με την επίδικη διαδρομή. Αυτό το στοιχείο αποτελούσε ένα από τους παράγοντες που μπορούσαν να ληφθούν υπόψη (βλ. άρθρο 8(3) (β) του Νόμου 9/82). 'Εχω την άποψη πως η δημιουργία δανείων για σκοπούς που σχετίζονται με την υφιστάμενη άδεια αποτελεί στοιχείο άμεσα συνδεδεμένο με την άδεια και κατά συνέπεια σχετικό παράγοντα εντός της έννοιας του άρθρου 8(3) (β). Ορθά λοιπόν λήφθηκαν υπόψη. Η σχετική εισήγηση δεν ευσταθεί. Αναφορικά με το αληθές του ισχυρισμού για δημιουργία δανείου το Ε.Μ. είχε προβάλει τον σχετικό ισχυρισμό κατά την ακρόαση ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στην παρουσία του δικηγόρου του αιτητή και ο τελευταίος δεν αντέδρασε με οποιοδήποτε τρόπο. Το βάρος απόδειξης ότι ο σχετικός ισχυρισμός είναι αναληθής το φέρει ο αιτητής, ο οποίος έπρεπε να το αποσείσει με κατάλληλη μαρτυρία και όχι μέσα από την αγόρευση του δικηγόρου του. Καθώς έχει νομολογηθεί οι αγορεύσεις των δικηγόρων αποτελούν το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι το υποκατάστατο της στοιχειοθέτησης τους (Θεοφάνους κ.α. ν. Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Α.Ε. 2948/5.6.2002
).'Ενας άλλος παράγοντας ο οποίος, σύμφωνα με τον κ. Χειμώνα, δεν έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη είναι η επιδότηση του αιτητή για άλλες μεταφορές. Ο κ. Χειμώνας υποστήριξε ότι «δεν διευκρινίζεται τί εννοεί η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών με την επισήμανση που κάμνει στην απόφαση της επί του σημείου αυτού».
Κατά την ακρόαση της Ιεραρχικής Προσφυγής ο Πρόεδρος της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών έθεσε στο δικηγόρο του αιτητή το ερώτημα κατά πόσο ο αιτητής έχει επιδότηση για άλλες μεταφορές. Ο τελευταίος έδωσε αρνητική απάντηση. Στη συνέχεια, όμως, μετά από υπόδειξη του Πρόεδρου, ότι «μέσα από το φάκελο φαίνεται ότι κάνει και άλλες μεταφορές», ο δικηγόρος του αιτητή ανέφερε ότι ο τελευταίος «έχει εισοδήματα £3000 και επιπλέον £400 ετήσια για επιπρόσθετη μεταφορά μαθητών του δημοτικού από τα χωριά Οίκο-Καλοπαναγιώτη-Μουτουλλά προς Πεδουλά για ιδιαίτερα μαθήματα».
Διαπιστώνω επομένως ότι η αναφορά «σε επιδότηση για άλλες μεταφορές» είχε σαν έρεισμα την πιο πάνω παραδοχή του δικηγόρου του αιτητή για «επιπλέον £400 ετήσια για επιπρόσθετη μεταφορά μαθητών του δημοτικού». Κατά συνέπεια δεν χρειάζεται οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση. Η κτήση
κέρδους αποτελεί ένα από τους παράγοντες που μπορούν να ληφθούν υπόψη (βλ. άρθρο 5(13) του Νόμου 9/82). Επομένως η επιδότηση του αιτητή για άλλες μεταφορές αποτελούσε σχετικό παράγοντα και νόμιμα λήφθηκε υπόψη.Περαιτέρω ο κ. Χειμώνας υπέβαλε ότι δεν έπρεπε να είχε ληφθεί υπόψη η άδεια του Ε.Μ. για μεταφορά μαθητών από το χωριό Πεδουλάς προς το Γυμνάσιο Σολέας μέχρι το 2005 με το λεωφορείο ER 787.
Σύμφωνα με τον κ. Χειμώνα το βασικό δρομολόγιο που διεξάγει το λεωφορείο αυτό είναι διαφορετικό και υπάρχει ο πρόσθετος όρος στην άδεια που του παρέχει αυτό το δικαίωμα. 'Ομως στην παρούσα περίπτωση - συνέχισε ο κ. Χειμώνας - μιλούμε για άδεια επέκτασης δρομολογίου η οποία έχει ως στόχο την μεταφορά μαθητών επί τη μισθώσει του Υπουργείου Παιδείας που επιδοτεί τη
διαδρομή και που επιχορηγεί κατά έτος τέτοιες διαδρομές. Είναι διαφορετικό - κατέληξε ο κ. Χειμώνας - να έχει δικαίωμα μεταφοράς μαθητών επί κομίστρω και διαφορετικό γεγονός να έχει κάποιος δικαίωμα μεταφοράς μαθητών επί μισθώσει.
Θεωρώ ότι η άδεια που κατείχε το Ε.Μ. εμπίπτει εντός της έννοιας του άρθρου 8(3) (β) του Νόμου 9/82. Αποτελούσε, όπως έχει ήδη υποδειχθεί, σχετικό παράγοντα. Η διαφοροποίηση μεταξύ «μεταφοράς επί μισθώσει» και «μεταφοράς επί κομίστρω», στην οποία έχει αναφερθεί ο κ. Χειμώνας, δεν προωθεί την υπόθεση του αιτητή. Για τους σκοπούς άσκησης της διακριτικής εξουσίας, δυνάμει του άρθρου 8(3) του Νόμου 9/82 αυτό που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι «η ύπαρξη άλλων αδειούχων μεταφορικών επιχειρήσεων» (βλ. άρθρο 8(3) (β) του Νόμου). Η περίπτωση του Ε.Μ. αποτελούσε αδειούχα μεταφορική επιχείρηση εντός της έννοιας του άρθρου 8(3) (β) και η πιο πάνω διαφοροποίηση δεν είναι ικανή να διαδραματίσει οποιοδήποτε ρόλο. Ορθά λοιπόν λήφθηκε υπόψη η άδεια του Ε.Μ. για μεταφορά μαθητών προς το Γυμνάσιο Σολέας μέχρι το 2005.
Μια άλλη εισήγηση του κ. Χειμώνα αναφέρεται στην απουσία έρευνας. 'Ερεισμα της εισήγησης αυτής ήταν η αναφορά στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στο δικαίωμα της σε «κάθε περίπτωση να εξετάζει εξυπαρχής αυτή και να διεξαγάγει δική της έρευνα». Με βάση τα όσα επικαλείται στην απόφαση της η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών - συνέχισε ο κ. Χειμώνας - «τίθεται το ερώτημα τί είδους έρευνα έκαμε για να καταλήξει στα δικά της συμπεράσματα».
Θεωρώ ότι στόχος του επίμαχου αποσπάσματος ήταν η καταγραφή των εξουσιών της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Σε σχέση με την εισήγηση περί απουσίας έρευνας οι αρχές του διοικητικού δικαίου υπαγορεύουν τη διεξαγωγή έρευνας με σκοπό τη διαπίστωση όλων των ουσιωδών γεγονότων. Ωστόσο η έκταση, ο τρόπος και
η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα, ανάγεται δε στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης (Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α., Α.Ε. 1518/1.11.96, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου, Α.Ε. 1575/14.7.97 και Nicolaou v. Minister of Interior and Another (1974) 3 C.L.R. 189). Η μορφή της έρευνας είναι συνυφασμένη με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Η τελική εκτίμηση των γεγονότων και η λήψη της σχετικής απόφασης αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του αρμοδίου οργάνου. Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων τα οποία παρέχουν βάση για ασφαλή συμπεράσματα (Βλ. Ζάμπογλου, πιο πάνω). Η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται (Βλ. Motorways Ltd v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2371/25.6.99).Στην παρούσα υπόθεση η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έχει προβεί στη διεξαγωγή ακροαματικής διαδικασίας. 'Εδωσε την ευκαιρία στον αιτητή και το Ε.Μ. να θέσουν και εξηγήσουν ενώπιον της τις θέσεις τους. Είχε ενώπιον της το φάκελο της «πρωτόδικης διαδικασίας». Θεωρώ ότι κάτω από τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης η έρευνα της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ήταν επαρκής. Ο σχετικός λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί και απορρίπτεται.
Ο κ. Χειμώνας υπέβαλε, επίσης, ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν μπορούσε να λάβει υπόψη της το γεγονός ότι «η άδεια οδικής χρήσης» του αιτητή «είναι προς Λεμεσό» γιατί δεν της παρέχεται από το Νόμο να λάβει υπόψη ένα τέτοιο στοιχείο αφού δεν απαγορεύεται να επεκταθεί η διαδρομή και προς άλλη κατεύθυνση. Η εισήγηση δεν ευσταθεί. Η λήψη υπόψη του επίμαχου παράγοντα είναι δυνατή εν όψει των προνοιών του άρθρου 8(3) (γ) και (δ) του Νόμου 9/82. Εφόσον η υφιστάμενη άδεια οδικής χρήσης του αιτητή αφορά στη μεταφορά επιβατών από τον Πεδουλά στη Λεμεσό και εφόσον γεωγραφικά το Γυμνάσιο Σολέας βρίσκεται προς την αντίθετη κατεύθυνση υπεισέρχονται στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας της Αρχής οι παράγοντες που μνημονεύονται από τις παραγ. (γ) και (δ) του άρθρου 8(3).
Η κρίση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών για τη ζημιά που θα υποστεί το Ε.Μ. έχει προσβληθεί με άλλο λόγο ακύρωσης. Ο κ. Χειμώνας υποστήριξε πως η επίδικη προσέγγιση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών είναι έξω από το γράμμα και το πνεύμα του Νόμου που δεν καθιερώνει τέτοιες αρχές ή έστω κατευθυντήριες γραμμές.
Η σχετική εισήγηση δεν ευσταθεί. Το Ε.Μ. ήταν αδειούχος μεταφορέας σε σχέση με την επίδικη διαδρομή μέχρι το έτος 2005. Η ύπαρξη τέτοιας άδειας αποτελεί στοιχείο που νόμιμα μπορεί να λαμβάνεται υπόψη εν όψει των προνοιών του άρθρου 8(3) (β) του Νόμου 9/82. Εφόσον η υπάρξη της άδειας μπορούσε να ληφθεί υπόψη και εφόσον η άδεια είχε ισχύ μέχρι το έτος 2005 το ενδεχόμενο της ζημιάς λόγω της χορήγησης άδειας και στον αιτητή σε σχέση με διαδρομή για την οποία το Ε.Μ. είχε άδεια μέχρι το έτος 2005 συνιστά, κατά την κρίση μου, παράγοντα ο οποίος μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη.
Συναφώς με τον τελευταίο λόγο ακύρωσης ο κ. Χειμώνας υπέβαλε ότι έχει σημειωθεί παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης που καθιερώνεται από το Σύνταγμα και το άρθρο 5(13) του Νόμου 9/82.
Η συνταγματική αρχή της ισότητας συνεπάγεται την ίση ή ομοιόμορφη μεταχείριση όλων εκείνων που τελούν υπό τας αυτάς συνθήκας (
Republic v. Arakian (1972) 3 C.L.R. 294). Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής και το Ε.Μ. δεν τελούσαν υπο τας αυτάς συνθήκας. Δεν έχει, επομένως, παραβιασθεί η αρχή της ισότητας. Η διοίκηση είχε την υποχρέωση να σταθμίσει και συγκρίνει τις δύο περιπτώσεις με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά τους. 'Εδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο ότι το Ε.Μ. εκτελούσε την επίδικη διαδρομή για 16 έτη. 'Εδωσε, επίσης, βαρύτητα στο ότι η άδεια του ίσχυε μέχρι το έτος 2005 και είχε συνάψει χρέη της τάξεως των £30,000 για να μπορέσει να ανταποκριθεί προς τις υποχρεώσεις του που πηγάζουν από τις άδειες οδικής χρήσης που του είχαν χορηγηθεί. Θεωρώ ότι λαμβανομένων υπόψη των πραγματικών περιστατικών που περιβάλλουν την κάθε μια από τις δύο περιπτώσεις, όπως αυτά έχουν εκτεθεί στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, η τελευταία δεν έχει υπερβεί τα άκρα όρια της διακριτικής της εξουσίας. Τονίζεται ότι ο δικαστικός έλεγχος της άσκησης διακριτικής εξουσίας της διοίκησης αφορά, μεταξύ άλλων, την εξέταση του κατά πόσο η διοίκηση «διέπραξε κακή χρήση ή υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής εξουσίας» (Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Τρίτη έκδοση, παραγ. 3632).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.