Είναι προφανές, σύμφωνα με τον κ. Αγγελίδη, από το πιο πάνω κείμενο ότι στις 17.10.2000 δεν υπήρχε διάταγμα το οποίο αφορούσε στην εξειδικευμένη εφαρμογή του Νόμου 69/91. Ο Νόμος - συμπλήρωσε ο κ. Αγγελίδης - απαιτεί αποφάσεις και διατάγματα από άλλο Αρμόδιο 'Οργανο και ειδικά για κάθε περιοχή που δεν υπήρχαν. Μετά την απόφαση - Παράρτημα Β - δεν είχε εκδοθεί οποιοδήποτε διάταγμα.

Η απόφαση που λήφθηκε - συνέχισε η ευπαίδευτη συνήγορος - ήταν, βασικά, η προώθηση από το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων της διαδικασίας έκδοσης, από τον αρμόδιο Υπουργό (Υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος), διατάγματος καθορισμού προστατευομένων περιοχών δυνάμει των διατάξεων του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών Νόμου του 1991 (Νόμος 69/91). Κρίθηκε ότι η ευρύτερη προστατευόμενη περιοχή θα έπρεπε να χωριστεί σε τρεις περιοχές (Ζώνη Ι, Ζώνη ΙΙ και Ζώνη ΙΙΙ) γιατί ο βαθμός προστασίας που ήταν αναγκαίος διαφοροποιείτο ανάλογα με την εγγύτητα της κάθε ζώνης στις υφιστάμενες γεωτρήσεις. Και τα πέντε τεμάχια ενέπιπταν στην προτεινόμενη ζώνη «άμεσης προστασίας» (Ζώνη Ι).

Σύμφωνα με την ευπαίδευτη συνήγορο η αναφορά στις Ζώνες αυτές δεν ήταν επινόημα της σύσκεψης της 17.10.00. Αυτές καθορίζονται στους Καν. 10 έως 13 του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών (Μέτρα Προστασίας Υπογείων Νερών) Διάταγμα του 1996 (Κ.Δ.Π. 45/96).

Το νομικό ζήτημα που εγείρεται - κατέληξε η ευπαίδευτη συνήγορος - είναι κατά πόσον, κατά τη λήψη των επιδίκων αποφάσεων, η αρμόδια πολεοδομική αρχή είχε την εξουσία να λάβει τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στην εν λόγω σύσκεψη (στην οποία παρακάθησαν και λειτουργοί του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως) σε σχέση με την άμεση ανάγκη προστασίας του ασβεστολιθικού υδροφορέα της περιοχής.

Η κα. Μαλαχτού-Παμπαλλή έκαμε αναφορά στο άρθρο 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν 90/72, όπως τροποποιήθηκε). Υποστήριξε ότι ο παράγοντας που οδήγησε στην απόρριψη των αιτήσεων ήταν ουσιώδης παράγοντας εντός της έννοιας του άρ. 26(1).

Η πιο πάνω Κ.Δ.Π. 45/96 έχει εκδοθεί δυνάμει του άρ. 7(1) του Νόμου 69/91 σύμφωνα με το οποίο ο Υπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων «δύναται με διάταγμα να καθορίζει περιοχές μέσα στις οποίες δε θα γίνεται απόρριψη στο έδαφος ή στο υπέδαφος υγρού, ημιυγρού ή στερεού αποβλήτου ή οποιασδήποτε καθορισμένης κατηγορίας τέτοιου αποβλήτου». Σχετικοί για τους σκοπούς της παρούσας υπόθεσης είναι οι Καν. 3, 9(4), 10 και 11 της Κ.Δ.Π. 45/96 οι οποίοι έχουν ως εξής:

Λαμβάνω υπόψη τις πρόνοιες του άρ. 7 του Νόμου 69/91 σε συνάρτηση με τις πρόνοιες των Καν. 3, 9(4) και 10(2) της Κ.Δ.Π. 45/96. 'Εχω την άποψη πως η απόφαση για την περίληψη ενός τεμαχίου σε οποιαδήποτε από τις τρεις ζώνες εμπίπτει εντός της αποκλειστικής αρμοδιότητας του Υπουργού Γεωργίας και Φυσικών Πόρων. 'Εχω περαιτέρω την άποψη ότι τέτοια απόφαση αποκτά δεσμευτική ισχύ και εγκυρότητα μόνο μετά την καταγραφή της ζώνης και τοποθέτηση της σε κατάλληλο χάρτη (βλ. Καν. 10(2)).

Στην παρούσα υπόθεση το μόνο που έχει συντελεσθεί είναι η απόφαση Παράρτημα Β. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε απόφαση του Υπουργού. 'Επεται πως δεν υπάρχει έγκυρη απόφαση του αρμοδίου οργάνου - του Υπουργού - για την περίληψη των επιδίκων τεμαχίων στη Ζώνη Ι ή σε οποιαδήποτε άλλη Ζώνη. Με άλλα λόγια η απόφαση για περίληψη των επιδίκων τεμαχίων στη Ζώνη Ι δεν έχει συμπληρωθεί ή τελειοποιηθεί σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου 69/91 και της Κ.Δ.Π. 45/96.

Η αρχή η οποία προκύπτει από το πιο πάνω απόσπασμα και η οποία, κατ΄αναλογία, τυγχάνει εφαρμογής και στην παρούσα υπόθεση είναι τούτη:

Σε αιτήσεις για χορήγηση αδειών για ανάπτυξη ακίνητης ιδιοκτησίας δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη προηγούμενη απόφαση της διοίκησης που επηρεάζει την συγκεκριμένη ιδιοκτησία και η οποία έχει ληφθεί κατ' επίκληση νομοθετικών διατάξεων εκτός αν η διαδικασία που προβλέπεται από τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις έχει συμπληρωθεί.

Στην παρούσα υπόθεση έχει ληφθεί μόνο μια απόφαση από υπηρεσιακούς παράγοντες. Δεν έχει σημειωθεί πλήρης συμμόρφωση με το Νόμο 69/91 και την Κ.Δ.Π. 45/96. Στην περίπτωση των πιο πάνω δύο υποθέσεων η μη συμπλήρωση της διαδικασίας απαλλοτρίωσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου, λόγω της μη πληρωμής της αποζημίωσης, κρίθηκε ότι η απαλλοτρίωση αποτελούσε παράγοντα που δεν θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη για τους σκοπούς της χορήγησης άδειας οικοδομής. Κατ΄ αναλογία στην παρούσα υπόθεση η μη συμπλήρωση της διαδικασίας περίληψης των τεμαχίων των αιτητών στη Ζώνη Ι ή σε οποιαδήποτε άλλη ζώνη, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 69/91 και της Κ.Δ.Π. 45/96 οδηγεί στην κρίση ότι η απόφαση - Παράρτημα Β - αποτελεί παράγοντα που δεν θα μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη για τους σκοπούς χορήγησης πολεοδομικής άδειας.

'Επεται πως και για το λόγο αυτό οι προσβαλλόμενες αποφάσεις είναι νομικά εσφαλμένες και ακυρώνονται γιατί συνιστούν αποφάσεις που λήφθηκαν με τρόπο αντίθετο προς το νόμο και καθ' υπέρβαση εξουσίας.