|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 270
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 254/2001
Ενώπιον
: ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Renos Pitros Homes Limited από την Πάφο
Αιτήτριας< /P>
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Επαρχιακού Λειτουργού
Τμήματος Πολεοδομίας & Οικήσεως Πάφου
Καθ΄ ης η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 26.3.2002Για την αιτήτρια: κ. Θεοδώρου για κα Κορακίδου.
Για την καθ΄ης η αίτηση: κα Μ. Μαλαχτού, Ανώτερη Δικηγόρος της
Δημοκρατίας.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του τεμαχίου 740 στην Τάλα της Πάφου. H ανάπτυξη του τεμαχίου 740 διέπεται από τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Πάφου, σύμφωνα με τις οποίες μέρος του τεμαχίου 740 βρίσκεται στην πολεοδομική ζώνη Κα9 (οικιστική) και μέρος στην πολεοδομική ζώνη Γα4 (γεωργική).
Στις 7.8.2000 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση εντός του ανατολικού-οικιστικού τμήματος του τεμαχίου 740 δύο κατοικιών με πισίνες. Αφού μελέτησε την αίτηση, η καθ΄ης η αίτηση, με επιστολή της ημερομηνίας 30.10.2000, ζήτησε από την αιτήτρια να υποβάλει «νέο χωροταξικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο θα διασφαλίζονται οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής στην οποία βρίσκεται το υπό ανάπτυξη τεμάχιο (απαραίτητο οδικό δίκτυο, χώροι πρασίνου και άλλοι αναγκαίοι χώροι)». Για το σκοπό αυτό, η καθ΄ης η αίτηση ετοίμασε η ίδια χωροταξικό σχέδιο και το απέστειλε στην αιτήτρια ώστε, με βάση αυτό, η τελευταία να προσαρμόσει το χωροταξικό σχέδιο το οποίο είχε υποβάλει με την αίτησή της. Η διαδικασία αυτή προτιμήθηκε από την καθ΄ης η αίτηση για να μην απαιτηθεί από την αιτήτρια να οικοπεδοποιήσει το τεμάχιο 740 πριν τη χορήγηση της ζητηθείσας πολεοδομικής άδειας.
Το χωροταξικό σχέδιο το οποίο στάληκε στην αιτήτρια στηρίχθηκε και σε υφιστάμενες δεσμεύσεις εντός του συνορεύοντος τεμαχίου 157 στο οποίο βρισκόταν σε εξέλιξη διαχωρισμός οικοπέδων με βάση πολεοδομική άδεια η οποία είχε ήδη εκδοθεί από τις 16.9.1999. Για τον εν λόγω διαχωρισμό η καθ΄ης η αίτηση είχε λάβει υπόψη ότι η διάνοιξη δρόμου, επί του κοινού συνόρου των τεμαχίων 740 (της αιτήτριας) και του τεμαχίου 157 (υπό διαχωρισμό), θα δημιουργούσε πολύ επικίνδυνη οδική συμβολή (απότομη στροφή και συμβολή των δρόμων υπό οξεία γωνία). Γι΄ αυτό αποφάσισε να περάσει το δρόμο διαμέσου του τεμαχίου 157, προσωρινά δε η πρόσβαση στον κύριο δρόμο να γινόταν μέσω στενής ασφαλτοστρωμένης λωρίδας πλάτους 4.80 μέτρων η οποία, μελλοντικά, όταν θα αναπτύσσετο και το τεμάχιο 740, θα μετατρεπόταν σε πεζόδρομο, το δε οδικό δίκτυο θα συμπληρωνόταν με μέρος του τεμαχίου 740. Δηλαδή, ο δρόμος που θα προέκυπτε τελικά θα αποτελείτο από μέρος του τεμαχίου 157 και από μέρος του τεμαχίου 740 μαζί.
Εις απάντηση της επιστολής της 30.10.2000, η αιτήτρια, με επιστολή της ημερομηνίας 14.11.2000, πληροφόρησε την καθ΄ης η αίτηση ότι θεωρούσε ότι το χωρομετρικό σχέδιο το οποίο είχε υποβάλει η ίδια ήταν ικανοποιητικό εφόσον «λήφθηκαν υπόψιν οι σωστές και απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής» και παρακάλεσε όπως η καθ΄ης η αίτηση προχωρήσει άμεσα στην έκδοση πολεοδομικής άδειας για τις προτεινόμενες δύο κατοικίες. Κατόπιν τούτου, η καθ΄ης η αίτηση, με επιστολή της ημερομηνίας 12.1.2000, γνωστοποίησε στην αιτήτρια την άρνησή της να χορηγήσει πολεοδομική άδεια για την ανάπτυξη που ζητήθηκε. Οι λόγοι της αρνήσεως διατυπώθηκαν ως εξής:
«Η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν επιτρέπεται γιατί αυτή θα εκτελεστεί σε τεμάχιο διαμέσου του οποίου δεν έχουν διασφαλισθεί οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής στην οποία αυτό ευρίσκεται (το απαραίτητο οδικό δίκτυο, χώρος πρασίνου και άλλοι αναγκαίοι χώροι).
(Παρ. 1(β) του Παραρτήματος Β των Γενικών Προνοιών Πολιτικής του Τοπικού Σχεδίου Πάφου).»
Η πιο πάνω αρνητική απόφαση της καθ΄ης η αίτηση είναι το αντικείμενο της προσφυγής.
Προς διευκόλυνση της διαδικασίας η δικηγόρος της καθ΄ης η αίτηση παρουσίασε στο Δικαστήριο τρία χωρομετρικά σχέδια με αριθμό 1 έως 3 ως εξής (επισυνάπτονται στη γραπτή της αγόρευση):
(α) Στο χωρομετρικό σχέδιο με αριθμό 1 φαίνεται το τεμάχιο 740 της αιτήτριας (κίτρινο) και το γειτονικό τεμάχιο 157 (γαλάζιο). Με κόκκινο χρώμα φαίνονται τα σημεία όπου, με βάση τα δικά της σχέδια, η αιτήτρια τοποθέτησε τις δύο κατοικίες με τις πισίνες.
(β) Στο χωρομετρικό σχέδιο με αριθμό 2 φαίνεται το σχέδιο διαχωρισμού του τεμαχίου 157 σε οικόπεδα, όπως αυτό εγκρίθηκε με την πολεοδομική άδεια που χορηγήθηκε στις 16.9.1999. Σημειώνεται το οδικό δίκτυο (κόκκινο) και οι χώροι πρασίνου (πράσινο).
(γ) Στο χωρομετρικό σχέδιο με αριθμό 3 φαίνεται η εισήγηση της καθ΄ης η αίτηση προς την αιτήτρια. Το γαλάζιο μέρος θα ενωνόταν με το οδικό δίκτυο για συμπλήρωσή του και το πράσινο μέρος θα ενωνόταν με τον χώρο πρασίνου ο οποίος είχε ήδη εξασφαλιστεί από το τεμάχιο 157. (Βλ. χωρομετρικό σχέδιο αριθμός 2).
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι, εφόσον δεν είχε προηγηθεί η δημοσίευση συγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου διεύρυνσης του υφιστάμενου οδικού δικτύου και διάνοιξης νέου δρόμου, η καθ΄ης η αίτηση δεν εδικαιούτο να ζητήσει από την αιτήτρια να υποβάλει νέο χωροταξικό σχέδιο, προσαρμοσμένο στους υφιστάμενους όρους εντός του συνορεύοντος τεμαχίου 157 και, δεδομένης της άρνησης της αιτήτριας να ικανοποιήσει τους εν λόγω όρους, να αρνηθεί, με τη σειρά της, να χορηγήσει στην αιτήτρια την πολεοδομική άδεια για την ανάπτυξη που ζητήθηκε. Προς υποστήριξη της θέσης της η δικηγόρος της αιτήτριας επικαλέσθηκε τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία, κατά τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας, δεν είναι επιτρεπτή η επιβολή όρων για παραχώρηση μέρους της ιδιοκτησίας για τις ανάγκες οδικού δικτύου εκτός εάν έχει προηγηθεί η δημοσίευση ρυμοτομικού σχεδίου όπου να διαφαίνεται σαφώς η έκταση του επηρεασμού. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Μυριανθέα ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 910/97, 24.2.1999 και Δημοκρατία ν. Λάμπρου, ΑΕ2176, 28.9.1999
).Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως δεν ευσταθεί. Η νομολογία την οποία επικαλείται η δικηγόρος της αιτήτριας αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου η ζητηθείσα πολεοδομική άδεια χορηγήθηκε υπό όρους και το επίδικο ζήτημα ήταν η νομιμότητα της επιβολής των όρων. Στην προκείμενη περίπτωση δεν χορηγήθηκε πολεοδομική άδεια υπό όρους. Υπήρξε, αντίθετα, άρνηση χορήγησης πολεοδομικής άδειας και το επίδικο ζήτημα είναι κατά πόσο, υπό τις περιστάσεις, η καθ΄ης η αίτηση είχε υποχρέωση ή, έστω, διακριτική ευχέρεια, να αρνηθεί τη χορήγησή της για τους λόγους τους οποίους επικαλέσθηκε. Είναι ορθή η θέση ότι η μη δημοσίευση του συγκεκριμένου οδικού δικτύου δεν επέτρεπε στην καθ΄ης η αίτηση να επιβάλει, παράλληλα με τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας, όρους για παραχώρηση του επηρεαζόμενου μέρους στο οδικό δίκτυο. Αυτό λέει η νομολογία. Από την άλλη, όμως, η μη δημοσίευση του συγκεκριμένου οδικού δικτύου
δεν εξυπακούει ότι η καθ΄ης η αίτηση είχε και καθήκον να το αγνοήσει και να χορηγήσει την άδεια. Σύμφωνα με το άρθρο 26(i) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, «Για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση δυνάμει του παρόντος Νόμου, η Πολεοδομική Αρχή λαμβάνει υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου σχεδίου αναπτύξεως καθώς και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα.». Ενόψει του άρθρου τούτου, η καθ΄ης η αίτηση είχε, όχι μόνο τη διακριτική ευχέρεια, αλλά και την υποχρέωση να λάβει υπόψη, ως «ουσιώδη παράγοντα», την επιτόπου πραγματική κατάσταση όπως είχε αντικειμενικά διαμορφωθεί με τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας για διαχωρισμό του τεμαχίου 157 σε οικόπεδα από τις 16.9.1999. Αυτό και έπραξε, με αποτέλεσμα να καταλήξει, εύλογα, στην επίδικη αρνητική απόφαση.Η προσφυγή απορρίπτεται με £500 έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.
Ρ. Γαβριηλίδης
Δ.
/ΧΤΘ