|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 4 ΑΑΔ 1050
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 436/01
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.Αναφορικά με τα άρθρα 25 και 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Φαρμακεία Φροντίδα Λίμιτεδ
Αιτητρίας
- και -
Κυπριακής Δημοκατίας μέσω
(α) Υπουργείου Υγείας, Φαρμακευτικές Υπηρεσίες
(β) Εφόρου Συμβουλίου Φαρμακευτικής
Καθών η αίτηση
----------------------
Ημερομηνία:
31 Ιανουαρίου, 2002Αίτηση του Παγκύπριου Φαρμακευτικού Συλλόγου
για παρέμβαση στη διαδικασία
Για τον αιτητή-παρεμβαίνοντα Σύλλογο: Α.Σ. Αγγελίδης και
Δ. Παπαδόπουλος
Για την καθής η αίτηση εταιρεία (αιτήτρια
στην κύρια αίτηση): Γ. Γεωργίου για Κ. Μιχαηλίδη
Για την καθής η αίτηση Δημοκρατία
(και καθής στην προσφυγή): Δ. Κούσιου, Δικηγόρος της
Δημοκρ ατίας
-------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το αίτημα της προσφυγής είναι διττό. Όμως το πρώτο μέρος (Α) φανερώνει, εκτός από την ουσιαστική αξίωση και τη φύση της διαφοράς:
"(Α) Η άρνησις του Καθ' ού η αίτησις, η οποία εκοινοποιήθη εις τους Αιτητάς δι' επιστολής ημερ. 14.3.2001, να εξετάση και ή εκδώση άδειαν λειτουργίας φαρμακείου εις την οδόν Κυψέλης 2 εις Στρόβολον στο όνομα των Αιτητών εκτός εάν προσκομισθή υπεύθυνη δήλωσις του φαρμακοποιού που θα το διευθύνει ότι είναι κάτοχος τουλάχιστον του 51% του μετοχικού κεφαλαίου των Αιτητών και μέλος του Διοικητικού των Συμβουλίου είναι παράνομη, άκυρη και άνευ οιασδήποτε νομικής ισχύος."
Ο Παγκύπριος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ο Σύλλογος) είναι πλάσμα δικαίου. Ιδρύθηκε από τον περί Φαρμακοποιών (Σύλλογοι, Πειθαρχία και Ταμείο Συντάξεων) Νόμο του 1972 (αρ. 39/72), όπως τροποποιήθηκε, ο οποίος διέπει τα της σύστασης και λειτουργίας του. Και επίσης καθορίζει τις αρμοδιότητες του. Το άρθρ. 13(1) ορίζει ότι:
"13.(1) Το Συμβούλιον εξετάζει άπαντα τα εφαπτόμενα του φαρμακευτικού επαγγέλματος θέματα και λαμβάνει άπαντα τα μέτρα άτινα εκάστοτε ήθελε κρίνει σκόπιμα προς τούτο. άνευ δε επηρεασμού της γενικότητος της ανωτέρω διατάξεως ή οιασδήποτε ετέρας εξουσίας χορηγηθείσης εις αυτό υπό του παρόντος Νόμου, το Συμβούλιον κέκτηται τας ακολούθους εξουσίας:
(α)............................... ...............................................
(β) να ρυθμίζη διά κανονισμών την αφορώσαν εις την άσκησιν του φαρμακευτικού επαγγέλματος δεοντολογίαν.
.................................. .................................................. ....
(ε) να εκπροσωπή το φαρμακευτικόν σώμα δι' οιονδήποτε θέμα ως προς το οποίον η τοιαύτη εκπροσώπησις θεωρείται αναγκαία ή σκόπιμος
."Με ad hoc αίτηση του ο Σύλλογος επιζητεί να παρέμβει στη διαδικασία ως ενδιαφερόμενο μέρος. Πρόθεση του είναι να υποστηρίξει την προσβαλλόμενη απόφαση. Η Δημοκρατία δεν ενίσταται στο αίτημα. Ο δικηγόρος της καθής άφησε το ζήτημα στην κρίση του Δικαστηρίου. Όμως υπέμνησε ότι το έννομο συμφέρον είναι προϋπόθεση του παραδεκτού της κρινόμενης αίτησης. Και υπέβαλε ότι ο Σύλλογος δεν έχει τέτοιο συμφέρον, αφού η εταιρεία Φαρμακεία Φροντίδα Λίμιτεδ στρέφεται με την προσφυγή της
, όπως το έθεσε, κατά μιας ατομικής πράξης.Δεν έχουμε θεσμοθετήσει στην Κύπρο το δικαίωμα παρέμβασης, αντίθετα με ότι συμβαίνει στο ελληνικό δίκαιο. Όμως ο δικονομικός αυτός δίαυλος προς το Δικαστήριο από τρίτους είναι ανοικτός εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της νομολογίας. Έχει γίνει δεκτό ως θέμα αρχής πως είναι δυνατή η πρόσβαση τρίτων στο Δικαστήριο και η συμμετοχή τους στη διοικητική δίκη ως ενδιαφερομένων μερών.
Στην υπόθεση
Vorkas & Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 87, ομάδα κυβερνητικών γιατρών πρόσβαλαν τους περιορισμούς που τέθηκαν από τη διοίκηση αναφορικά με την παροχή των υπηρεσιών τους της προς ίδιο όφελος. Επιτράπηκε στο "Σύνδεσμο Ιδιωτών Γιατρών", εγγεγραμμένο με βάση τις διατάξεις του περί Σωματείων Νόμου αρ. 57/72, να παρέμβει στη δίκη για να προασπίσει τα συμφέροντα των μελών του στην ολότητα τους. Αυτό το τελευταίο έχει σημασία. Στην Pasydy v. Republic (1978) 3 C.L.R. 27, η παρέμβαση κρίθηκε απαράδεκτη, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση έθιγε μόνον τους άνδρες-μέλη της κυβερνητικής συντεχνίας και όχι τις γυναίκες-μέλη της, που ευνoούσε η απόφαση.Ομοίως, στην υπόθεση
Institute of Certified Accountants v. Republic (1987) 3 C.L.R. 445, αποφασίστηκε ότι ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος είχε έννομο συμφέρον να παρέμβει σε προσφυγή αναφορικά με θέμα που θα είχε αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις στο σύνολο των μελών του. Η απόφαση αυτή υπογράμμισε ότι η παρέμβαση είναι επιτρεπτή στην περίπτωση που ο τρίτος στοχεύει στην υποστήριξη της εκκαλούμενης απόφασης. βλ. ωστόσο τις παρατηρήσεις του Π. Δ. Δαγτόγλου, "Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο", (1993) 2η έκδοση, σελ. 271. Αναφορά μπορεί να γίνει και στην τελευταία απόφαση της Ολομέλειας στην Α.Ε. 3209 Κυπριακή Δημοκρατία ν. Ιωάννη Σολωμού ημερ. 13/11/01, στην οποία ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου ανασκοπεί και την προγενέστερη νομολογία.Το έννομο συμφέρον νομικών προσώπων προς παρέμβαση πραγματεύεται στο "Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο", ανωτέρω, ο καθηγητής Π. Δ. Δαγτόγλου
στις σελ 272, 273. Αξίζει να αναφέρουμε το σχετικό σύντομο απόσπασμα, γιατί η παραπάνω κυπριακή νομολογία, κινήθηκε ανάμεσα στις ίδιες παραμέτρους:"Τα νομικά πρόσωπα που επιδιώκουν επαγγελματικούς σκοπούς έχουν έννομο συμφέρον να παρέμβουν, μόνο αν από την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως θίγονται ως τοιαύτα ή αν θίγονται τα συμφέροντα του συνόλου των μελών τους, όχι όμως αν θίγονται τα συμφέροντα ορισμένων μόνο (έστω πολλών) από τα μέλη τους, γιατί τα νομικά αυτά πρόσωπα έχουν σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων όλων των μελών τους και όχι μόνο ορισμένων από αυτούς και μάλιστα εις βάρος, τυχόν, των συμφερόντων άλλων μελών."
Το απόσπασμα στηρίζεται στις αποφάσεις του Σ.τ.Ε., που ο συγγραφέας καταγράφει στις υποσημειώσεις.
Δεν είναι άσχετο να αναφερθεί ότι το Σ.τ.Ε. έκρινε σε παρόμοια περίπτωση ότι υπάρχει έννομο συμφέρον παρέμβασης από φαρμακευτικό σύλλογο. Ο Α. Λοϊζου Π, όπως ήταν τότε, εξέφρασε την επιδοκιμασία του στην υπόθεση ΄Εμετακλ Αλουμίνιουμ Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 2964, 2969, για όσα σχετικά γράφει ο Μ.Δ. Στασινόπουλος "Δίκαιο Διοικητικών Διαφορών", 4η έκδοση στη σελ. 245:
"Το έννομον συμφέρον του παρεμβαίνοντος κρίνεται με την ιδίαν ευρύτητα, με την οποίαν κρίνεται το έννομον συμφέρον του ασκούντος την αίτησιν ακυρώσεως. Π.χ. εις δίκην αφορώσαν το σχέδιον πόλεως, δύναται να παρέμβη ο οικείος δήμος, αλλά και πας παρόδιος ιδιοκτήτης (Σ.Ε. 187 (1939)), φαρμακευτικός σύλλογος έχει έννομον συμφέρον να παρέμβη εις δίκην αφορώσαν άρνησιν του αρμοδίου υπουργού, να χορηγήση άδειαν φαρμακείου (Σ.Ε. 480 (1930), 299 (1932)), οι περιλαμβανόμενοι εις πίνακα προακτέων υπάλληλοι έχουν έννομον συμφέρον να παρέμβουν κατά την συζήτησιν αιτήσεως ακυρώσεως, στρεφομένης κατά του πίνακος τούτου (Σ.Ε. 744 (1932)) κλπ."
Καταλήγω, έχοντας υπόψη τις παραπάνω αρμοδιότητες τις οποίες ο νόμος παραχωρεί στο Σύλλογο, ότι αυτός έχει έννομο συμφέρον να παρέμβει και εκθέσει τις απόψεις του υπέρ του κύρους της προσβαλλόμενης απόφασης. Ο Σύλλογος δικαιούται να λάβει μέρος στη διαδικασία ως ενδιαφερόμενο μέρος. Και μπορεί να καταθέσει, μέσα
σε τρεις εβδομάδες, χωριστή ένσταση. Η υπόθεση ορίζεται για οδηγίες την 1/3/2002.
Σ. Νικήτας, Δ.
/Κασ