|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 1232
21 Δεκεμβρίου, 2001
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 51/2001)
Κοινωνικές Ασφαλίσεις ― Σύνταξη γήρατος ― Αναδρομική χορήγηση ― Καν. 3(3) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Παροχές) Κανονισμών του 1997 (Κ.Δ.Π. 350/97) ― Εύλογη αιτία της καθυστέρησης στην υποβολή της αίτησης για χορήγηση της σύνταξης ― Περιστάσεις υπό τις οποίες κρίθηκε ως εύλογη η αιτία της καθυστέρησης ― Κακή χρήση της διακριτικής εξουσίας του αρμοδίου οργάνου.
Ο αιτητής προσέβαλε την απόρριψη του αιτήματός του για αναδρομική χορήγηση σύνταξης γήρατος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Σύμφωνα με τον Καν. 3(3) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Παροχές) Κανονισμών του 1997, Κ.Δ.Π. 350/97, αίτηση για σύνταξη γήρατος υποβάλλεται μέσα σε χρονικό διάστημα τριών μηνών από την ημέρα για την οποία απαιτείται η χορήγηση της παροχής. Η προθεσμία παρατείνεται μέχρι δώδεκα μήνες από την αφετηρία της, αν ο αιτών αποδείξει ότι η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης οφειλόταν σε εύλογη αιτία που υφίστατο σε όλο το χρονικό διάστημα από την εκπνοή της προθεσμίας μέχρι την υποβολή της αίτησης.
Ο αιτητής εν προκειμένω πληροφορήθηκε για πρώτη φορά την πραγματική ημερομηνία γέννησής του, όταν για άλλο σκοπό προκάλεσε έρευνα στα βιβλία της κοινότητας. Αμέσως επισύναψε στην αίτηση που υπέβαλε για παροχή σύνταξης γήρατος, το πιστοποιητικό γέννησης που εξασφάλισε.
Δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε υπαιτιότητα εκ μέρους του. Αντίθετα, μπορεί να λεχθεί ότι αποδεικνύεται ότι η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης οφειλόταν σε εύλογη αιτία. Η αρμόδια υπηρεσία έκανε κακή χρήση της διακριτικής της εξουσίας υπερβαίνοντας συνάμα τα όριά της. Το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, από τη στιγμή που δέχθηκε ως πραγματική ημερομηνία γέννησης του αιτητή τις 20.1.1936, θα έπρεπε, κάτω από τις περιστάσεις, να δεχθεί την αξίωσή του για αναδρομική καταβολή σύνταξης πέραν των τριών μηνών που προνοούνται από τον Κανονισμό 3(β).
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Homus Development Ltd κ.ά. v. Δήμου Λεμεσού (2001) 3 Α.Α.Δ. 761,
Παναγιώτου v. Δημοκρατίας (1990) 3(Ε) Α.Α.Δ. 3506.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τον αιτητή προς ακύρωση της απόφασης του Εξεταστή Απαιτήσεων του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία εγκρίθηκε η αίτησή του για σύνταξη γήρατος από 20.1.1999, αλλά απορριπτόταν το αίτημα για παροχή σύνταξης για την περίοδο από 20.1.1999 μέχρι 18.6.2000.
Α. Χάσικος, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής αξιώνει ακύρωση της απόφασης του Εξεταστή Απαιτήσεων του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 10.11.2000, με την οποία εγκρίθηκε η αίτησή του για σύνταξη γήρατος από 20.1.1999, αλλά απορριπτόταν το αίτημα για παροχή σύνταξης για την περίοδο από 20.1.1999 μέχρι 18.6.2000.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο αιτητής κατά την εγγραφή του στο σχέδιο Κοινωνικών Ασφαλίσεων το 1964 δήλωσε ως ημερομηνία γέννησής του την 9.1.1938, χωρίς αυτό να επιβεβαιώνεται με οποιοδήποτε επίσημο πιστοποιητικό. Όταν πρόσφατα χρειάστηκε πιστοποιητικό γέννησης για να απολυθεί από τις τάξεις της Εθνοφυλακής, βρέθηκε καταχωρημένος στα βιβλία του κοινοτάρχη Αστρομερίτη με ημερομηνία γέννησης την 20.1.1936. Έτσι στις 18.9.2000 ο Έπαρχος Λευκωσίας εξέδωσε πιστοποιητικό γέννησης για την πιο πάνω ημερομηνία.
Ο αιτητής επισύναψε το πιστοποιητικό γέννησης που εξασφάλισε από τον Έπαρχο στην αίτηση που υπέβαλε στις 19.9.2000 για παροχή σύνταξης γήρατος. Έρευνα που διεξήχθη από το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων αναφορικά με την ορθότητα της ημερομηνίας γέννησης του αιτητή, οδήγησε στην αποδοχή της 20.1.1936 ως της ορθής ημερομηνίας. Ο Εξεταστής Απαιτήσεων ενέκρινε την παροχή σύνταξης γήρατος προς τον αιτητή από 19.6.2000, δηλαδή τρεις μήνες αναδρομικά από την ημέρα υποβολής της αίτησής του.
Σύμφωνα με τον Καν. 3(3) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Παροχές) Κανονισμών του 1997, Κ.Δ.Π. 350/97, αίτηση για σύνταξη γήρατος υποβάλλεται μέσα σε χρονικό διάστημα τριών μηνών από την ημέρα για την οποία απαιτείται η χορήγηση της παροχής. Η προθεσμία παρατείνεται μέχρι δώδεκα μήνες από την αφετηρία της, αν ο αιτών αποδείξει ότι η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης οφειλόταν σε εύλογη αιτία που υφίστατο σε όλο το χρονικό διάστημα από την εκπνοή της προθεσμίας μέχρι την υποβολή της αίτησης.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η απόφαση του Εξεταστή είναι παράνομη, γιατί είναι αναιτιολόγητη, έχει ληφθεί υπό πλάνη περί τα πράγματα, ενώ οι σχετικοί κανονισμοί και ο νόμος ερμηνεύτηκαν λανθασμένα. Προβάλλει τέλος τον ισχυρισμό ότι η απόφαση ελήφθη καθ' υπέρβαση εξουσίας και παραβιάζει τους κανόνες της χρηστής διοίκησης και της φυσικής δικαιοσύνης. Το όλο θέμα καταλήγει στο κατά πόσο η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης οφειλόταν σε εύλογη αιτία.
Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στο έργο της διοίκησης, παρά μόνο όταν διαπιστωθεί πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο, ή στην περίπτωση που η διοίκηση έχει υπερβεί τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας, υπό την έννοια ότι η απόφαση δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία. Εύλογα επιτρεπτή είναι η απόφαση στην οποία θα μπορούσε να καταλήξει ένα λογικό πρόσωπο με τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της η διοίκηση, ανεξάρτητα αν ένα άλλο πρόσωπο μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετική απόφαση (βλέπε Ηomus Development Ltd κ.ά. ν. Δήμου Λεμεσού (2001) 3 Α.Α.Δ. 761).
Ο αιτητής πληροφορήθηκε για πρώτη φορά την πραγματική ημερομηνία γέννησής του, όταν για άλλο σκοπό προκάλεσε έρευνα στα βιβλία της κοινότητας. Αμέσως επισύναψε στην αίτηση που υπέβαλε για παροχή σύνταξης γήρατος, το πιστοποιητικό γέννησης που εξασφάλισε.
Δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε υπαιτιότητα εκ μέρους του. Αντίθετα, μπορεί να λεχθεί ότι αποδεικνύεται ότι η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης οφειλόταν σε εύλογη αιτία. Στην παρούσα περίπτωση, όπως και στην υπόθεση Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας, (1990) 3(Ε) Α.Α.Δ. 3506, η αρμόδια υπηρεσία έκανε κακή χρήση της διακριτικής της εξουσίας υπερβαίνοντας συνάμα τα όριά της. Το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, από τη στιγμή που δέχθηκε ως πραγματική ημερομηνία γέννησής του τις 20.1.1936, θα έπρεπε, κάτω από τις περιστάσεις, να δεχθεί την αξίωσή του για αναδρομική καταβολή σύνταξης πέραν των τριών μηνών που προνοούνται από τον Κανονισμό 3(β). Είναι φανερό ότι ο αιτητής αγνοούσε την αληθινή ημερομηνία γέννησής του, χωρίς οποιαδήποτε υπαιτιότητα εκ μέρους του.
Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ' ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η�προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.