|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 147
9 Μαρτίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΜΠΟΡΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 885/1998)
Δήμοι ― Τέλη ακίνητης ιδιοκτησίας ― Άρθρα 74 και 78 του περί Δήμων Νόμου αρ. 111/85 ― Τύπος επιβολής των τελών ― Δεν τηρήθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις και συνέπειες.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της απαίτησης του καθ'ου η αίτηση Δήμου να καταβάλει καθυστερημένα τέλη ακίνητης ιδιοκτησίας προηγουμένων ετών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Το Άρθρο 74 του περί Δήμων Νόμου αρ. 111/85 απαιτεί η επιβολή δημοτικού τέλους ακίνητης ιδιοκτησίας να γίνεται με έγγραφο που να έχει τη σφραγίδα του δήμου. Καθορίζει δηλαδή συγκεκριμένο τύπο ο οποίος δεν τηρήθηκε για την επιβολή των σχετικών τελών στον αιτητή αναφορικά με τα έτη 1990 - 1997.
Συνεπώς ο ισχυρισμός του καθ΄ου η αίτηση ότι δεν είχε υποχρέωση να κοινοποιήσει στον αιτητή ειδοποίηση επιβολής του σχετικού τέλους είναι νόμω αβάσιμος.
Στην κρινόμενη προσφυγή, οι δημοσιεύσεις που έγιναν στον ημερήσιο τύπο ήταν υπενθυμίσεις προς το κοινό για την πληρωμή των σχετικών τελών που γίνονταν λίγες ημέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας πληρωμής τους.
Κατά συνέπεια ο καθ΄ου η αίτηση προέβηκε σε παράβαση του Νόμου. Είχε υποχρέωση να επιβάλει τα σχετικά τέλη με έγγραφο όπως έκανε και για το έτος 1998. Ως εκ τούτου δεν είχε δικαίωμα είσπραξης τελών αφού τέτοια τέλη δεν επεβλήθηκαν ποτέ νομίμως.
Η�προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Papaioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 103,
L' Union Nationale (Tourism & Sea Resorts) Ltd κ.ά. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντος (1998) 3 Α.Α.Δ. 513.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τον αιτητή κατά της απόφασης για υποχρέωση καταβολής καθυστερημένων τελών ακίνητης ιδιοκτησίας.
Ντ. Παπαδόπουλος για Λ. Παπαφιλίππου, για τον Αιτητή.
Χ" Τζιοβάνης για K. Μιχαηλίδη, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης ακίνητης ιδιοκτησίας που βρίσκεται στη Λεωφόρο Διγενή Ακρίτα αρ. 45, εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Λευκωσίας.
Ο Δήμος Λευκωσίας (στο εξής καθ΄ου η αίτηση) απέστειλε στον αιτητή ειδοποίηση ημερομηνίας 2.7.98 με την οποία του επέβαλε τέλος ακίνητης ιδιοκτησίας για το έτος 1998 το ποσό των £102,00. Με την ειδοποίηση αυτή κλήθηκε ακόμα να πληρώσει το ποσό των £670,50 με την ένδειξη καθυστερημένα πλέον επιβάρυνση £60,37. Αναγραφόταν συνολικό ποσό £832,87 το οποίο ήταν πληρωτέο μέχρι 30.9.98. Δεν υπήρξε αναφορά στα έτη και στο αντίστοιχο ποσό που ο αιτητής παρέλειψε να καταβάλει το οφειλόμενο τέλος. Η μόνη αναφορά σ΄αυτά γίνεται στην ένσταση του καθ΄ου η αίτηση. Σ΄αυτή αναφέρεται ότι ο αιτητής παρέλειψε να καταβάλει τα τέλη για τα έτη 1990 μέχρι 1997 με αναφορά στο οφειλόμενο ποσό κάθε έτους.
Ο αιτητής κατέβαλε στην τασσόμενη προθεσμία το ποσό των £102,00, επιβληθέν τέλος για το έτος 1998, όχι όμως το ποσό των £670,50 και την επιβάρυνση. Με την κρινόμενη προσφυγή αμφισβητείται η εγκυρότητα της απόφασης του καθ΄ου η αίτηση να καταβληθούν από τον αιτητή καθυστερημένα τέλη ακίνητης ιδιοκτησίας.
Ο δικηγόρος του καθ΄ου η αίτηση πρόβαλε προδικαστική ένσταση ότι η κρινόμενη προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Ανέφερε για υποστήριξη αυτής ότι ο καθ΄ου η αίτηση καλούσε με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατά την περίοδο του έτους κατά την οποία το τέλος καθίστατο πληρωτέον, όλους τους ιδιοκτήτες ακίνητης ιδιοκτησίας που βρισκόταν εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Λευκωσίας όπως προσέλθουν στο ταμείο του Δήμου για να εξοφλήσουν το επιβληθέν σ΄αυτούς δημοτικό τέλος ακίνητης ιδιοκτησίας. Ισχυρίστηκε ότι ο αιτητής για σειρά ετών δεν προσήλθε για να καταβάλει το σχετικό τέλος. Παρέπεμψε στη συνέχεια σε νομολογία για να υποστηρίξει ότι η γνωστοποίηση με δημοσίευση μπορούσε να θέσει σε κίνηση την προθεσμία που απαιτεί το άρθρο 146.3 του Συντάγματος για την άσκηση προσφυγής.
Έκανε αναφορά μεταξύ άλλων αποφάσεων στην Papaioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 103. Σ' αυτή κρίθηκαν μεταξύ άλλων τα πιο κάτω.
Η γνωστοποίηση της απόφασης όταν προβλέπεται από το Νόμο δεν είναι ανάγκη να γίνεται με οποιοδήποτε επίσημο τύπο· μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοσδήποτε τύπος νοουμένου ότι είναι αποτελεσματικός.
Όταν ο Νόμος απαιτεί έγγραφη γνωστοποίηση η αποστολή της γνωστοποίησης δεν αποτελεί κατ' ανάγκη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της προθεσμίας. Η προθεσμία αρχίζει από τη στιγμή που ο επηρεαζόμενος λαμβάνει γνώση της απόφασης, Έτσι, αν η γνώση αποκτηθεί με άλλο τρόπο η προθεσμία αρχίζει να κινείται από τότε.
Ο αιτητής πρόβαλε, μεταξύ άλλων λόγων ακύρωσης, για να πλήξει το κύρος της προσβαλλόμενης απόφασης, ότι δεν κοινοποιήθηκαν σ΄αυτόν τα τέλη που του επιβλήθηκαν για τα έτη πριν το 1998 με έγγραφο κεκυρωμένο με τη σφραγίδα του Δήμου όπως απαιτεί το άρθρο 74 του Περί Δήμων Νόμου του 1985 (Ν. 111/85).
Μελέτησα την προδικαστική ένσταση του καθ΄ου η αίτηση καθώς και τη νομολογία στην οποία παρέπεμψε. Οι νομολογιακές αρχές οι οποίες προκύπτουν απ΄αυτή δεν έχουν εφαρμογή στην κρινόμενη προσφυγή, όπως θα εξηγήσω πιο κάτω.
Κρίνω σκόπιμη την παράθεση των άρθρων 74 και 78 του Νόμου. Το άρθρο 74 καθορίζει:
"74. Το συμβούλιον οιουδήποτε δήμου κέκτηται εξουσίαν όπως επιβάλλη, δι΄εγγράφου κεκυρωμένου δια της σφραγίδος του δήμου εν σχέσει προς άπασαν την ακίνητον ιδιοκτησίαν την κειμένην εντός των δημοτικών ορίων της περιοχής εντός της οποίας τούτο ασκεί τας αρμοδιότητάς του, επί των ιδιοκτητών της τοιαύτης ακινήτου ιδιοκτησίας ετήσιον φόρον καλούμενον "δημοτικόν τέλος ακινήτου ιδιοκτησίας", αι εισπράξεις του οποίου κατατίθενται εις το δημοτικόν ταμείον."
Το άρθρο 78 καθορίζει:
"78(1) Το δημοτικόν τέλος επί της ακινήτου ιδιοκτησίας της κειμένης εντός των δημοτικών ορίων οιουδήποτε δήμου καθίσταται πληρωτέον υπό του ιδιοκτήτου της τοιαύτης ιδιοκτησίας την τριακοστήν Ιουνίου του έτους αναφορικώς προς το οποίον τούτο επεβλήθη.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
(2) Εάν το δημοτικόν τέλος ακινήτου ιδιοκτησίας δεν καταβληθή μέχρι της 30ής Σεπτεμβρίου του έτους αναφορικώς προς το οποίον τούτο επεβλήθη, θα προστίθεται εις αυτό επιβάρυνσις ίση προς το εκάστοτε μέγιστον επιτρεπόμενον επιτόκιον εις την Δημοκρατίαν.
(3) Παν πρόσωπον αρνούμενον να καταβάλη το υπ΄αυτού οφειλόμενον τέλος, ομού μετά της υπό του εδαφίου (2) προβλεπόμενης επιβαρύνσεως, εντός τριάκοντα ημερών από της 30ής Σεπτεμβρίου, είναι ένοχον αδικήματος και, εν περιπτώσει καταδίκης, υπόκειται εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας διακοσίας λίρας."
Το άρθρο 74 του Νόμου, όπως πιο πάνω παρατέθηκε, απαιτεί η επιβολή δημοτικού τέλους ακίνητης ιδιοκτησίας να γίνεται με έγγραφο που να έχει τη σφραγίδα του δήμου. Καθορίζει δηλαδή συγκεκριμένο τύπο ο οποίος δεν τηρήθηκε για την επιβολή των σχετικών τελών στον αιτητή αναφορικά με τα έτη 1990 - 1997.
Συνεπώς ο ισχυρισμός του καθ΄ου η αίτηση ότι δεν είχε υποχρέωση να κοινοποιήσει στον αιτητή ειδοποίηση επιβολής του σχετικού τέλους είναι νόμω αβάσιμος.
Εν όψει του άρθρου 74 η παρούσα περίπτωση διακρίνεται από την υπόθεση L' Union Nationale (Tourism & Sea Resorts) Ltd κ.ά. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού - Αμαθούντος (1998) 3 Α.Α.Δ. 513. Σ΄αυτή κρίθηκε ότι η γνωστοποίηση για τα πληρωτέα τέλη αποχέτευσης, που έγινε με δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ήταν ικανή να θέσει σε κίνηση την προθεσμία που ορίζεται από το άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Η γνωστοποίηση με τον τρόπο αυτό καθοριζόταν στους σχετικούς Κανονισμούς.
Στην κρινόμενη προσφυγή, οι δημοσιεύσεις που έγιναν στον ημερήσιο τύπο ήταν υπενθυμίσεις προς το κοινό για την πληρωμή των σχετικών τελών που γίνονταν λίγες ημέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας πληρωμής τους.
Καταλήγω ότι ο καθ΄ου η αίτηση προέβηκε σε παράβαση του Νόμου. Είχε υποχρέωση να επιβάλει τα σχετικά τέλη με έγγραφο όπως έκανε και για το έτος 1998. Ως εκ τούτου δεν είχε δικαίωμα είσπραξης τελών αφού τέτοια τέλη δεν επεβλήθηκαν ποτέ νομίμως.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η�προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.