O αιτητής, αλλοδαπός από την Ουκρανία, ήρθε στην Κύπρο με τη γυναίκα του το 1990. Στην Κύπρο όπου εργαζόταν και διέμενε νόμιμα, απέκτησε δύο παιδιά. Υπέβαλε αίτηση για πολιτογράφηση η οποία δεν εξετάστηκε γιατί ο αιτητής δεν είχε συμπληρώσει δέκα χρόνια συνεχούς παραμονής στην Κύπρο όπως προβλέπουν οι σχετικές πρόνοιες του περί Πολίτου της Κυπριακής Δημοκρατίας (Τροποποιητικού) (Αρ. 2) Νόμου του 1996. Για την απόρριψη της αίτησής του ο αιτητής πληροφορήθηκε με επιστολή του Λειτουργού Μετανάστευσης ημερομηνίας 20.9.99. Ωστόσο, εγκρίθηκε παράταση της άδειας παραμονής του αιτητή στην Κύπρο μέχρι τις 15.8.2000 για να συμπληρώσουν τα παιδιά του τη σχολική χρονιά. Ο αιτητής με επιστολή του δικηγόρου του ημερομηνίας 7.11.2000 ζήτησε επανεξέταση της αίτησής του για πολιτογράφηση. Ο Λειτουργός Μετανάστευσης με επιστολή του ημερομηνίας 3.11.2000 απέρριψε το αίτημα επειδή δεν τηρούνταν οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια που απαιτούνται από το νόμο. Στην επιστολή του Λειτουργού Μετανάστευσης επισημαίνεται επίσης ότι ο αιτητής από 15.8.2000 παραμένει και εργάζεται παράνομα και εζητείτο από το δικηγόρο του να συμβουλεύσει τον πελάτη του να αναχωρήσει από την Κύπρο μαζί με την οικογένειά του μέσα σε 15 μέρες. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν υποχρεωμένος (ο Λειτουργός Μετανάστευσης) να προχωρήσει στην έκδοση και εκτέλεση ειδικού διατάγματος κράτησης και απέλασης.

Ο δικηγόρος του αιτητή παρέλειψε να πληροφορήσει τον πελάτη του αναφορικά με την πιο πάνω απάντηση του Λειτουργού Μετανάστευσης και ο αιτητής μέσω άλλου δικηγόρου υπέβαλε νέα αίτηση για πολιτογράφηση η οποία απορρίφθηκε (15.12.2000) για τους ίδιους λόγους όπως και η προηγούμενη.

Μετά την απόρριψη της αίτησης για πολιτογράφηση το Τμήμα Μετανάστευσης κάλεσε τον αιτητή να αναχωρήσει από την Κύπρο. Ο αιτητής δεν συμμορφώθηκε με αποτέλεσμα να καταστεί απαγορευμένος μετανάστης. Στις 5.2.2001 εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Η κράτηση του αιτητή δυνάμει του εκδοθέντος διατάγματος επετεύχθη στις 14.2.01.

Με την παρούσα προσφυγή ζητούνται οι πιο κάτω θεραπείες:

Ο αιτητής αξιώνει όπως η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρωθεί επειδή, καθώς ισχυρίζεται, είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα της Δημοκρατίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Λέγει επίσης ότι η εν λόγω απόφαση λήφθηκε υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα. Η θέση του αιτητή είναι ότι η άρνηση των καθ΄ ων η αίτηση να επιτρέψουν τη συνέχιση της παραμονής του στην Κύπρο με τη σύζυγο και τα ανήλικα τέκνα του υπό τις συνθήκες και τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση, παραβιάζει τα άρθρα 8, 9 και 11 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα άρθρα 3-5 του Νόμου 39/62 και του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι οι καθ΄ ων η αίτηση τον έχουν στιγματίσει με την ετικέτα του "απαγορευμένου μετανάστη" γεγονός το οποίο οδήγησε στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.

Αναφορικά με το δικαίωμα του κράτους να ρυθμίζει θέματα που αφορούν την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφος της Δημοκρατίας το άρθρο 32 του Συντάγματος προβλέπει:

Στην προκείμενη περίπτωση οι καθ΄ων η αίτηση κατόπιν εξέτασης των αιτήσεων που υπέβαλε ο αιτητής για πολιτογράφηση και απόρριψής τους για τους λόγους που έχουν προαναφερθεί με επιστολή τους προς τον προηγούμενο δικηγόρο του αιτητή και με νεότερη προς τον δικηγόρο που τώρα τον εκπροσωπεί, κάλεσαν τον αιτητή να αναχωρήσει από την Κύπρο μαζί με την οικογένειά του. Ολα τα διαβήματα του αιτητή για πολιτογράφηση απέτυχαν και η διοίκηση καλόπιστα θεώρησε πως δεν υπήρχε πλέον νομιμοποιητικό έρεισμα παραμονής του αιτητή και της οικογένειάς του στο έδαφος της Δημοκρατίας εφόσον δεν υπήρχαν σε ισχύ ούτε άδεια εργασίας ούτε άδεια παραμονής του αλλοδαπού στην Κύπρο. Η νομοθεσία της Κύπρου δεν παρέχει στον αλλοδαπό δικαίωμα παραμονής στο έδαφος της Δημοκρατίας πέραν του χρόνου που καθόρισε η διοίκηση στην άδεια παραμονής.

Οι ισχυρισμοί του αιτητή ότι η επίδικη απόφαση είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν ευσταθεί. Το γεγονός ότι τα μικρά παιδιά του αιτητή γεννήθηκαν στην Κύπρο και έτυχε να φοιτήσουν εδώ σε σχολείο για μικρό χρονικό διάστημα δεν αποτελεί παράγοντα δημιουργίας ισχυρού δεσμού του αιτητή και της οικογένειάς του με τη χώρα η διακοπή του οποίου θα συνιστούσε παραβίαση δικαιωμάτων κατοχυρωμένων από το Σύνταγμα ή την Ευρωπαϊκή Σύμβαση. Η παραμονή του αιτητή και της οικογένειας του στο έδαφος της Δημοκρατίας ήταν καθορισμένης χρονικής διάρκειας κατά τη λήξη της οποίας ο αιτητής όφειλε να αναχωρήσει μαζί με την οικογένειά του από τη χώρα, πράγμα που δεν έπραξε. Οι καθ΄ ων η αίτηση εύλογα υπό τις περιστάσεις χαρακτήρισαν τον αιτητή ως απαγορευμένο μετανάστη και αποφάσισαν την απέλασή του.

Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ύστερα από δέουσα έρευνα και ορθή εκτίμηση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση. Η απόφαση της διοίκησης συνάδει με το νόμο και δεν αντίκειται προς το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Α. Κραμβής,