|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1151/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Έλενας Χαραλάμπους
Αιτήτριας
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω:
1. Υπουργείου Εσωτερικών
2. Λειτουργού Μετανάστευσης
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
5 Δεκεμβρίου 2001
Για την Αιτήτρια: κ. Θ. Μόντης.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κ. Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την προσφυγή της η Αιτήτρια ζητά τρεις θεραπείες:
"(Α) Δήλωση του Δικαστηρίου διακηρύσσουσα ότι η από τους Καθ΄ων η Αίτηση έκδοση διαταγμάτων απέλασης και κράτησης της Αιτήτριας με ημερομηνία κατά ή περί την 21.7.2000 είναι άκυρη και/ή εστερημένη παντός εννόμου αποτελέσματος και/ή παράνομη.
(Β) Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα η ως άνω πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ων η Αίτηση.
(Γ) Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποίαν να μη επικυρώνεται η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ων η Αίτηση και να αναγνωρίζεται στην Αιτήτρια το δικαίωμα ανανεώσεως της αδείας παραμονής της στην Κύπρο."
Πρόδηλο είναι ότι η θεραπεία (Β) δεν προσθέτει οτιδήποτε στη θεραπεία (Α). Και ότι η θεραπεία (Γ), καθ΄ο μέτρο ζητά μεν να μην επικυρωθεί η απόφαση της διοίκησης και πάλι δεν προσθέτει οτιδήποτε στη θεραπεία (Α), καθ΄ο μέτρο ζητά δε να αναγνωρισθεί δικαίωμα ανανέωσης της παραμονής της Αιτήτριας στην Κύπρο δεν μπορεί να δοθεί αφού το Δικαστήριο ενεργεί προς έλεγχο της νομιμότητας των αποφάσεων της διοίκησης και όχι προς έκδοση διοικητικών αποφάσεων. Ουσία της προσφυγής είναι λοιπόν το διάταγμα απέλασης της Αιτήτριας προς εκτέλεση του οποίου και εκρατήθη.
Η Αιτήτρια, που κατάγεται από τη Ρουμανία, ταξίδευε στην Κύπρο από το 1992. Φαίνεται ότι χρησιμοποιούσε τρία διαβατήρια με τρία διαφορετικά επίθετα, με αποτέλεσμα να ανοιχθούν τρεις φάκελοι στο Τμήμα Μετανάστευσης ως αναφερόμενοι σε τρία διαφορετικά πρόσωπα. Στις 14.8.1997 τέλεσε γάμο στη Ρουμανία με Κύπριο και στις 7.9.1997 ήρθε στην Κύπρο με τέταρτο διαβατήριο με το επίθετο τώρα του συζύγου της. Της εδόθη άδεια παραμονής ενός έτους, δηλαδή μέχρι τις 7.9.1998. Το Νοέμβριο 1997 ο σύζυγος της υπέβαλε αίτηση διαζυγίου την οποία απέσυρε, καταχώρησε όμως νέα αίτηση διαζυγίου το Σεπτέμβριο 1998. Στις 5.5.1998 η Αιτήτρια υπέβαλε αίτηση εργασίας, η οποία απορρίφθηκε στις 21.1.1999 στη βάση σχετικής έρευνας, οπότε και της ζητήθηκε να εγκαταλείψει την Κύπρο. Λόγω όμως του ότι εκκρεμούσε προσφυγή της Αιτήτριας (880/98) ως προς τη διεξαχθείσα έρευνα, η Αιτήτρια δεν απελάθηκε. Η εν λόγω προσφυγή της απορρίφθηκε στις 1.6.2000 και η Αιτήτρια στις 5.6.2000 υπέβαλε νέα αίτηση για άδεια εργασίας. Εν τω μεταξύ στις 2.6.2000 η Αιτήτρια ζήτησε άδεια παραμονής για ένα έτος για το σκοπό εκδίκασης της αίτησης διαζυγίου του συζύγου της. Στις 21.7.2000 εξεδόθη το προσβαλλόμενο διάταγμα απέλασης της Αιτήτριας στη βάση ότι αυτή ήταν απαγορευμένος μετανάστης δυνάμει του άρθρου 6(1)(κ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφάλαιο 105.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια στη γραπτή αγόρευση του αναφέρεται σε έκταση σε γεγονότα. Στο βαθμό που αυτά δεν προκύπτουν από την προσφυγή και την ένσταση και τα στοιχεία των φακέλων δεν μπορούν βέβαια να ληφθούν υπ΄όψη αφού ο σκοπός της αγόρευσης είναι άλλος και με αυτή δεν προσκομίζεται μαρτυρία. Πέραν τούτου όμως, πλείστα όσα αναφέρονται είναι άσχετα προς τα επίδικα θέματα.
Ο πρώτος λόγος ακύρωσης που εισηγείται ο κ. Μόντης είναι ότι ο Λειτουργός Μετανάστευσης δεν έλαβε υπ΄όψη του το γάμο της Αιτήτριας με Κύπριο, προφανώς για να καταδειχθεί έλλειψη δέουσας έρευνας. Κακώς, λέγει, ο Λειτουργός Μετανάστευσης θεώρησε ότι επρόκειτο για γάμο ευκαιρίας με σκοπό της Αιτήτριας
να εξασφαλίσει άδεια παραμονής στην Κύπρο, εφ΄όσον το ιστορικό των σχέσεων της Αιτήτριας με το σύζυγο της δεν καταδείκνυε κάτι τέτοιο. Η εισήγηση αυτή αγνοεί βέβαια τη βάση στην οποία εκδόθηκε το διάταγμα απέλασης, δηλαδή το ότι η Αιτήτρια, με τη λήξη της άδειας παραμονής της στις 7.9.1998, κατέστη απαγορευμένος μετανάστης, υποκείμενη έκτοτε και για τούτο σε απέλαση. Και αυτό που προσβάλλει η Αιτήτρια είναι το διάταγμα απέλασης της και όχι οποιαδήποτε άλλη απόφαση με επιδίωξη την ανατροπή του καθεστώτος της Αιτήτριας ως απαγορευμένου μετανάστη, ως προς το οποίο δεν υπήρχε πλάνη ή έλλειψη δέουσας έρευνας. Περαιτέρω όμως, η εισήγηση δεν ευσταθεί ούτε επί των δικών της όρων, εφ΄όσον, όπως και η ίδια η Αιτήτρια δέχεται, ο γάμος της δεν είχε ουσιαστική υπόσταση μετά το Σεπτέμβριο 1998 που ο σύζυγος της καταχώρησε τη δεύτερη αίτηση διαζυγίου, πέραν τούτου δε και η προσφυγή της Αιτήτριας 880/98 για έλλειψη δέουσας έρευνας ως προς τα γεγονότα που αφορούσαν την άδεια παραμονής της, και δη την υπόσταση του γάμου της, απερρίφθη την 1.6.2000. Ούτε ως προς την υπόσταση του γάμου της Αιτήτριας, ούτε ως προς οτιδήποτε άλλο περαιτέρω αναφερόμενο, δηλαδή την υγεία ή τη φοίτηση της Αιτήτριας σε κολέγιο ή την ανάγκη παρουσίας της Αιτήτριας στην Κύπρο για σκοπούς της υπόθεσης διαζυγίου της, υπήρχε πλάνη ή έλλειψη δέουσας έρευνας της διοίκησης σε συνάρτηση με την απόφαση για απέλαση της.Στην υπόθεση Maghdessian v. Δημοκρατίας, 9/2001, 4.7.2001, ασχολήθηκα με τα πλαίσια των δικαιωμάτων αλλοδαπών για είσοδο και παραμονή στη Δημοκρατία σε συνάρτηση και με το άρθρο 6 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφάλαιο 105, στο οποίο βασίσθηκε η εδώ προσβαλλόμενη απόφαση, και επαναλαμβάνω τα εκεί λεχθέντα. Σίγουρα δεν καταδεικνύεται ούτε πλάνη ούτε κακή πίστη της διοίκησης, όπως περαιτέρω εισηγείται ο κ. Μόντης. Τονίζω και πάλι ότι το προσβαλλόμενο με την προσφυγή είναι το διάταγμα απέλασης και όχι οποιαδήποτε άλλη απόφαση σε σχέση με συγκεκριμένο αίτημα της Αιτήτριας, και δη αίτημα για άδεια παραμονής ή εργασίας.
Ακόλουθα απορριπτέα είναι και η άλλη εισήγηση του κ. Μόντη για έλλειψη αιτιολογίας. Η αιτιολογία της απόφασης εμπεριέχεται σε αυτή και είναι η ίδια η ιδιότητα της Αιτήτριας ως απαγορευμένου μετανάστη που δικαιολογούσε την απέλαση της.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ της Δημοκρατίας.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π