Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ -

Μιχάλη Καλλένου από το Δάλι

- και -

Δήμου Λακατάμιας

---------------------------

Για τον αιτητή: Αρ. Γεωργίου

Για τον καθού η αίτηση: Α.Σ. Αγγελίδης

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Ε. Ευσταθίου

----------------------------

Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Δήμου Λακατάμιας (καθού η αίτηση) να διορίσει το ενδιαφερόμενο μέρος Αλέξανδρο Αλεξάνδρου (Ε.Μ.) στη θέση Λειτουργού Μηχανογράφησης 2ης τάξης, που είναι θέση πρώτου διορισμού. Προηγήθηκε γραπτή εξέταση των υποψηφίων, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Αξιολόγησης Υποψηφίων για Διορισμό στη Δημόσια Υπηρεσία Νόμου του 1998 (αρ. 6(1)/98), όπως τροποποιήθηκε. Στην περίπτωση αυτή την εξέταση διενήργησε το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ας διευκρινιστεί από τώρα ότι ο όρος "δημόσια υπηρεσία" ρητά περιλαμβάνει, σύμφωνα με τις ερμηνευτικές διατάξεις του άρθρ. 2 του νόμου, και την υπηρεσία στους δήμους.

Η κύρια, θα έλεγα, εισήγηση του αιτητή είναι ότι το Ε.Μ. δεν κατείχε το προσόν της παραγρ. 3(1)(α) του οικείου σχεδίου υπηρεσίας το οποίο απαιτεί:

Ο αιτητής υποστήριξε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) δεν έκαμε τη δέουσα έρευνα ως προς το ζήτημα αυτό με αποτέλεσμα να υποπέσει σε πλάνη. Ούτε ήταν σε θέση να αιτιολογήσει την προκαταρκτική του αυτή απόφαση που, αναπόφευκτα, συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την τελική επιλογή. Περαιτέρω, δεν ασχολήθηκε με το προσόν της πείρας που, σύμφωνα με την παραγρ. 4 του σχεδίου υπηρεσίας, αποτελεί πλεονέκτημα:

Τέλος, ο αιτητής θίγει και θέμα αιτιολόγησης της ίδιας της απόφασης.

Το Ε.Μ. έχει δίπλωμα του Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτου Κύπρου (Α.Τ.Ι.), που πήρε το 1982. Επίσης του απονεμήθηκε ο τίτλος Bsc in Electronic Engineering από το Πανεπιστήμιο City του Λονδίνου. Περαιτέρω, παρακολούθησε διάφορα βραχυχρόνια σεμινάρια (βλ. φάκελο) για τα οποία εφοδιάστηκε με σχετικά πιστοποιητικά. Ο αιτητής έχει τα διπλώματα που αναφέρονται στην αίτηση του για να προσληφθεί. Και επίσης τον τίτλο Master in Computing από πανεπιστήμιο του Λονδίνου.

Είναι γεγονός ότι το Δ.Σ. είχε αμφιβολίες σχετικά με την καταλληλότητα του κύριου διπλώματος του Ε.Μ. (electronic engineering) και αν τούτο ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Γιαυτό και υποβλήθηκε σχετικό ερώτημα στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Με την απάντηση του ημερ. 22/11/99 το Υπουργείο ουσιαστικά περιορίστηκε στην υπόδειξη ότι το θέμα έπρεπε να αποφασιστεί από το Δ.Σ., που είχε και την αρμοδιότητα:

Ο δικηγόρος του Δήμου, επικαλούμενος τις αποφάσεις Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Ζωής Στεφάνου (1994) 3 Α.Α.Δ. 133 και Α.Ε. 2053 Π. Δημητρίου ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 13/2/98, υπογράμμισε τον κανόνα ότι το ζήτημα κατοχής των προσόντων από υποψήφιο, όπως και η ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του διορίζοντος οργάνου. Η δε επέμβαση του ακυρωτικού δικαστηρίου έχει περιορισμένο πεδίο και είναι επιτρεπτή μόνο για λόγους, που εδώ δεν υφίστανται. Κατά την εισήγηση, τα σχετικά στοιχεία ήταν ενώπιον του Δ.Σ. που πληροφορήθηκε από το Υπουργείο ότι τα δύο διπλώματα του Ε.Μ. από το Α.Τ.Ι. και το πανεπιστήμιο City δόθηκαν από αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ο δικηγόρος του Ε.Μ. ανέφερε ότι το θέμα διευκρινίστηκε κατά την κρίσιμη συνεδρίαση της 9/12/99 με ερωτήσεις που υπέβαλαν τα μέλη του Δ.Σ. προς το Ε.Μ., που αφορούσαν τη γνώση των καθηκόντων του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης. Επισυνάφθηκε δε έγγραφο με επικεφαλίδα The City University, που ο δικηγόρος ισχυρίζεται ότι είναι τα μαθήματα που διδάχθηκε το Ε.Μ. κατά το 2ο και 3ο έτος των σπουδών του. Εισηγείται ότι από αυτά φαίνεται η κατεύθυνση των σπουδών του αιτητή στον κλάδο της ηλεκτρονικής και ότι ο κατάλογος περιλαμβάνει και μαθήματα που έχουν σχέση με την πληροφορική.

Παρατηρώ ότι δε φαίνεται το έγγραφο αυτό να ήταν ενώπιον του Δ.Σ. κατά τον ουσιώδη χρόνο. Αλλά και να είχε τεθεί στο Συμβούλιο, δεν μπορούσαν να συναχθούν οποιαδήποτε συμπεράσματα από την απλή απαρίθμηση αριθμού μαθημάτων. Ούτε ασφαλώς το Δικαστήριο μπορεί να το αξιολογήσει. Το μόνο που υπογραμμίζει η παρουσίαση του είναι την ανάγκη διερεύνησης του υπό συζήτηση θέματος από το ίδιο το Πανεπιστήμιο ή άλλο οργανισμό όπως, λ.χ., το Βρετανικό Συμβούλιο.

Το κυριώτερο όμως είναι ότι το ερώτημα του Δ.Σ. προς το Υπουργείο "κατά πόσο σύμφωνα με τα προσόντα που υπόβαλε ο υποψήφιος (Ε.Μ.) πληρεί τα προβλεπόμενα απαιτούμενα προσόντα από το Σχέδιο Υπηρεσίας" (βλ. επιστολή ημερ. 4/10/99) δεν απαντήθηκε. Και μένει μετέωρο. Και δε λύθηκε ούτε μπορούσε να λυθεί μόνο με την υποβολή ερωτήσεων προς τους διαδίκους κατά την προφορική εξέταση. Η έλλειψη δέουσας έρευνας είναι προφανής. Το Δ.Σ., όπως προκύπτει από το πρακτικό, δεν ασχολήθηκε άλλο με το ζήτημα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να απευθυνθεί στο ΚΥΣΑΤΣ, το κατ' εξοχήν όργανο, για να διαλευκάνει το ζήτημα ή τέλος πάντων να ζητήσει την αρωγή του. Ας σημειωθεί ότι οι περί Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης και Παροχής Σχετικών Πληροφοριών Κανονισμοί του 1999 (Κ.Δ.Π. 172/99) με βάση το σχετικό νόμο δημοσιεύθηκαν πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης στις 30/7/99.

Και για τους τρεις λόγους που εξέθεσα ακυρώνω την επίδικη απόφαση, σύμφωνα με το άρθρ. 146.4(β) του Συντάγματος. Τα έξοδα του αιτητή σε βάρος του Δήμου.