CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

ANDREAS KOUSOULIDES AND OTHERS ν. REPUBLIC (PUBLIC SERVICE COMMISSION) (1967) 3 CLR 438

IOANNIS N. PISSAS ν. REPUBLIC (PUBLIC SERVICE COMMISSION) (1974) 3 CLR 476

Μεστάνας Πέτρος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 213

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

Δεν θα συμφωνούσα ότι οι πιο πάνω αιτιάσεις του αιτητή μπορούν να ευσταθήσουν. Υπάρχει ρητή αναφορά στο κείμενο του πρακτικού της ΕΔΥ ημερομηνίας 4.6.99, ότι προτού προβεί στη σύστασή του ο Διευθυντής είχε στη διάθεσή του όλους τους Προσωπικούς Φακέλους και Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων όλων των υποψηφίων. Πουθενά δεν αναφέρεται η χρονική διάρκεια εξέτασης τους από αυτόν, ούτε κι΄ από το σύνολο των στοιχείων που ευρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου συνάγεται το συμπέρασμα ότι η μελέτη αυτών δεν ήταν η πρέπουσα ή ότι αυτή ήταν πρόχειρη. Εξάλλου ήδη από την πρώτη συνεδρία της Επιτροπής ημερομηνίας 2.3.99 είχε αποφασιστεί όπως κληθεί να παραστεί στην επόμενη της συνεδρία ημ. 4.6.99 όπου θα συζητείτο και θα λαμβάνετο απόφαση για την πλήρωση των τριάντα επίδικων θέσεων, ο εν λόγω Διευθυντής Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού. Ο Διευθυντής δηλαδή ήταν από τότε ενήμερος, ότι θα έπρεπε τη συγκεκριμένη ημερομηνία να είναι σε θέση να συμβουλεύσει την Επιτροπή τόσο για την κατοχή από τους υποψηφίους των απαιτουμένων από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντων, καθώς και για την καταλληλότητά τους για τη θέση. Έχοντας δε υπόψη του ποίες ήταν οι επίδικες θέσεις είχε όλο το χρόνο στη διάθεσή του (από 2.3.99-4.6.99) να προβεί στην αναγκαία προεργασία. Λειτουργεί επομένως το τεκμήριο της νομιμότητας και/ή κανονικότητας της επίδικης πράξης το οποίο δεν έχει ανατραπεί. (Βλ. Kousoulides v. Republic (1967) 3 CLR 438 και Kolokotronis v. Republic (1980) 3 CLR 419).

Πέραν των πιο πάνω ισχυρισμών, ο κ. Ερωτοκρίτου υποστηρίζει ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας γιατί συγκρούεται με τα αντικειμενικά στοιχεία των φακέλων. Ούτε με αυτό τον ισχυρισμό θα συμφωνούσα. Μία προσεκτική μελέτη και σύγκριση των στοιχείων των υποψηφίων που σχετίζονται με τα τρία νομοθετημένα κριτήρια, όπως αυτά εξάγονται από τους φακέλους τους, μας οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα πως η σύσταση του Διευθυντή όσον αφορά τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα είναι πλήρως δικαιολογημένη. Στον παράγοντα της αξίας, τα τελευταία πέντε χρόνια (1994-1998) στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, όλα ανεξαιρέτως τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα παρουσιάζονται υπέρτερα της αιτήτριας. Πιο συγκεκριμένα τα ενδιαφερόμενα μέρη με αρ. 3, 6, 8, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 25, 26, 27, 28, 29 και 30 βαθμολογήθηκαν σε όλα τα στοιχεία με το βαθμό εξαίρετα, ενώ τα ενδιαφερόμενα μέρη με αρ. 4, 5 και 23 βαθμολογήθηκαν για τα έτη 1995-1998 σε όλα τα στοιχεία με το βαθμό εξαίρετα εκτός του έτους 1994 που συγκέντρωσαν 7 Εξ. και 1 Π.Ι. Την ίδια βαθμολογία συγκέντωσε και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο με τον αρ. 7 μόνο που τα 7 Εξ. και το ένα Π.Ι. αφορούν για την περίπτωση του το έτος 1995. Επίσης, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο με τον αριθμό 9 βαθμολογήθηκε σε όλα τα στοιχεία για μεν τα έτη 1996-1998 με το βαθμό εξαίρετα για δε τα έτη 1995 και 1994 με 7 Εξ. και 1 Π.Ι. για κάθε έτος αντίστοιχα. Τέλος, το ενδιαφερόμενο μέρος με τον αρ. 24 για τα έτη 1997 και 1998 συγκέντρωσε σε όλα τα στοιχεία το βαθμό εξαίρετα και για τα έτη 1994-1996 βαθμολογήθηκε με 7 Εξ. και 1 Π.Ι. για κάθε έτος αντίστοιχα. Στην περίπτωση του δε η βαθμολογία Π.Ι. αφορά και για τα τρία έτη το ίδιο στοιχείο της Διευθυντικής/Διοικητικής ικανότητας. Σε αντιπαράθεση των όσων αναφέρθηκαν πιο πάνω, η αναλυτική βαθμολογία της αιτήτριας έχει ως εξής: (1998 8 Ε., 1997 7 Ε., 1 Π.Ι., 1996 6 Ε., 2.Π.Ι., 1995 8 Ε. και 1994 5 Ε., 3 Π.Ι.) (Δεν υπάρχουν ετήσιες εκθέσεις για το 1999). Συνεπώς, τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα είχαν σαφώς καλύτερο δείκτη υπηρεσιακής αξίας ο οποίος είναι εισήγησή μου, τους παρείχε εξ΄ αντικειμένου υπέρτερες διεκδικήσεις για προαγωγή. Πολύ ορθά επομένως έπραξε ο Διευθυντής συστήνοντας τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.

Το μόνο κριτήριο στο οποίο η αιτήτρια προηγείται των περισσοτέρων ενδιαφερομένων μερών είναι η αρχαιότητα. Αυτή δε η υπεροχή της συνίσταται σε μόνο τρεις μήνες στην αμέσως κατώτερη της επίδικης θέση και ανάγεται στην περίοδο 1985-1986, και τρία χρόνια στην προ-προηγούμενη θέση (του Γραφέα 2ης Τάξης). Το γεγονός όμως αυτό δεν καθιστά νομολογιακά δυνατή την προτίμησή της. Η αρχαιότητα είναι το τρίτο κατά σειρά κριτήριο που λαμβάνεται υπόψη μετά την αξία και τα προσόντα. Ενόψει δε και της υπεροχής των ενδιαφερομένων μερών ως προς την αξία, δεν μπορεί να της δοθεί πρωταρχική σημασία.

Ειδικότερα η ειδική αναφορά στην αιτήτρια σε αντιπαράθεσή της με τα ενδιαφερόμενα μέρη αποτελεί απόδειξη της δέουσας έρευνας όλων των αναγκαίων στοιχείων και της αιτιολογίας μέσα στα πλαίσια των νομολογημένων αρχών. Εξάλλου "το κατά πόσο μια διοικητική πράξη είναι αιτιολογημένη εξαρτάται από τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά της" (Πισσάς ν. Δημοκρατίας (1974) 3 ΑΑΔ 476). Ενόψει των πιο πάνω θα θεωρούσα ότι η αιτιολογία είναι πλήρης. Συμπληρώνεται μάλιστα και από τα στοιχεία των φακέλων. Οι καθ΄ων η αίτηση ενήργησαν νόμιμα και εύλογα υπό τις περιστάσεις και δεν υπάρχει λόγος που να δικαιολογεί την επέμβαση του Δικαστηρίου στην άσκηση της διακριτικής τους εξουσίας. Εξάλλου ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή του έναντι των ενδιαφερομένων μερών όπως απαιτεί η νομολογία.