και

Δήμου Μέσα Γειτονιάς, από τη Λεμεσό,

οδός Γρίβα Διγενή 14, Μέσα Γειτονιά,

---------------------------

Για τους Αιτητές: κα Ν. Ιωάννου.

Για τον Καθ'ου η αίτηση: κ. Σπυριδάκης για κ. Π.Α. Αναστασιάδη.

------------------------

Το Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (που πιο κάτω θα αποκαλούνται ως οι αιτητές), είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου που ιδρύθηκε και λειτουργεί με βάση τον περί Υδατοπρομήθειας (Δημοτικές και άλλες Περιοχές) Νόμο, Κεφ. 350 με σκοπό την παροχή ικανοποιητικής ποιότητας και ποσότητας νερού για την κάλυψη των οικιακών όσο και εμποροβιομηχανικών αναγκών των κατοίκων της Λεμεσού.

Προς εκπλήρωση των πιο πάνω υποχρεώσεων τους οι αιτητές διατηρούν σε ένα ακίνητο που βρίσκεται μέσα στα δημοτικά όρια του Δήμου Μέσα Γειτονιάς (που πιο κάτω θα αποκαλούνται ως οι καθ'ων η αίτηση) μια δεξαμενή νερού, ένα κτίριο μέσα στο οποίο στεγάζεται μια μηχανή άντλησης νερού, το αντλιοστάσιο και ένα μικρό δωμάτιο για το φύλακα. Στις 29/8/99 οι αιτητές παρέλαβαν μια γνωστοποίηση από τους καθ'ων η αίτηση με την οποία επληροφορούντο ότι όφειλαν το ποσό των £2.000 ως τέλη αποκομιδής σκυβάλων για το 1999.

Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές αμφισβητούν την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης για διάφορους λόγους, που μπορούν να συνοψισθούν σε πλάνη περί το Νόμο, και έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.

Ο περί Δήμων Νόμος (αρ. 111/85) τροποποιήθηκε με το Νόμο 65(Ι)/96, το άρθρο 84(Ζ) του οποίου καθορίζει σύμφωνα με τον Εκτο Πίνακα, τόσο το είδος των υποστατικών όσο και το ανώτατο ύψος των τελών που μπορεί να επιβληθούν για την αποκομιδή σκυβάλων. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω το περιεχόμενο του Εκτου Πίνακα.

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν υπό το καθεστώς πλάνης αφού το υπό αναφορά ακίνητο έπρεπε να υπαχθεί στην κατηγορία (β) που συμπεριλαμβάνει καταστήματα, αποθήκες και καφενεία και όχι στην κατηγορία (ε) που συμπεριλαμβάνει κλινικές, εργοστάσια και βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Η εισήγηση των αιτητών δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιασθεί φαίνεται ότι τα υποστατικά χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση νερού και ακολούθως για την άντληση του για να χρησιμοποιηθεί αλλού, προφανώς για διανομή σε καταναλωτές. Τούτο επιβεβαιώνει η ύπαρξη αντλιοστασίου και μηχανής άντλησης νερού. Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια μπορεί να λεχθεί ότι οι αιτητές διεξάγουν κάποιου είδους δραστηριότητες που δεν περιορίζονται απλά και μόνο στην αποθήκευση νερού. Τα πιο πάνω στοιχεία αποδεικνύουν ότι η ταξινόμηση των επίδικων υποστατικών στην κατηγορία (ε) ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση πάσχει από έλλειψη δέουσας έρευνας και παντελούς έλλειψης αιτιολογίας. Και τούτο γιατί στα σχετικά στοιχεία που έχουν παρουσιασθεί δεν καταγράφονται οποιαδήποτε στοιχεία που θα καθιστούσαν δυνατό τον αναθεωρητικό έλεγχο του Δικαστηρίου.

Οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι ο τρόπος κατανομής του επίδικου τέλους, με τις γνωστές εγγενείς από τη φύση τους δυσχέρειες, ακολούθησε τις νομολογιακές προδιαγραφές για δέουσα έρευνα και αιτιολογία επικαλούμενοι ότι στην υπόθεση Δήμος Λεμεσού ν. Zenios (1995) 3 ΑΑΔ 249, είχε υιοθετηθεί η απόφαση Φίλιππος Δημητρίου και Υιοί Λτδ ν. Δήμου Λεμεσού, Αίτηση 2/91 της 30/3/92, όπου τονίστηκε ότι ο επακριβής προσδιορισμός των όγκων των σκυβάλων που συλλέγονται από τα διάφορα υποστατικά είναι εξ αντικειμένου δυσχερής.

Η επίκληση της πιο πάνω απόφασης δεν ενισχύει τις θέσεις των καθ'ων. Αντίθετα ενισχύει και υποστηρίζει τις θέσεις της αιτήτριας αφού από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί δεν φαίνεται να έγινε οποιαδήποτε έρευνα που θα αιτιολογούσε την επιβολή του ποσού των £2.000. Στην πιο πάνω υπόθεση το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την έφεση του Δήμου Λεμεσού, γιατί ο Δήμος παρουσίασε μαρτυρία με ενόρκους δηλώσεις του Δημοτικού Γραμματέα, του Ταμία και του Προϊσταμένου του γραφείου τέλους σκυβάλων και καθαριότητας, ότι λήφθηκαν υπόψη στον καθορισμό του ποσού τα κριτήρια του όγκου και έκτασης των υποστατικών, ο αριθμός των προσώπων που απασχολούνταν σε αυτά, το είδος της εργασίας που διεξαγόταν, η κατά προσέγγιση υπολογιζόμενη ποσότητα σκυβάλων και γενικά οι παρεχόμενες υπηρεσίες και το ύψος της απαιτούμενης γι' αυτές δαπάνης.

Εχω εξετάσει τις θέσεις που έχουν προβληθεί και από τις δύο πλευρές και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η επίδικη απόφαση πάσχει τόσο από έλλειψη δέουσας έρευνας όσο και από έλλειψη αιτιολογίας. Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιασθεί φαίνεται ότι ούτε στην ειδοποίηση για την επιβολή των τελών γίνεται αναφορά πάνω σε ποιά κριτήρια βασίστηκε η επιβολή των τελών ούτε και στα πρακτικά της συνεδρίας, κατά την οποία λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, υπάρχει οτιδήποτε που να υποδεικνύει ότι έγινε οποιαδήποτε έρευνα πριν από τον καθορισμό των τελών. Τα έγγραφα που έχουν παρουσιασθεί δεν δείχνουν κατά πόσο έγινε οποιαδήποτε έρευνα της έκτασης των υποστατικών, της φύσης των εργασιών που διεξάγονται και στον αριθμό των προσώπων που απασχολούνται. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε εξειδίκευση στη συγκεκριμένη περίπτωση πώς καθορίσθηκε το ποσό των £2.000.

Η προσφυγή γίνεται αποδεκτή. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα σε βάρος των καθ'ων η αίτηση.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.