|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ενώπιον
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος & 28
Μεταξύ:
Kυριάκου Γ. Νεοκλέους
αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
καθ΄ης η αίτηση
------------------ -----
3.7.2001
Για τον αιτητή: κ.Α.Σ.Αγγελίδης
Για την καθ΄ης η αίτηση: κ.Α.Παπασάββας - Εισαγγελέας της Δ/τιας
------------------------
A Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής προσβάλλει την προαγωγή 5 συναδέλφων του στη θέση Πρώτου Επιθεωρητή, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων, που έγινε με απόφαση της ΕΔΥ στις 16.6.99, με ισχύ από 15.7.99. Οι δυο oυσιαστικοί λόγοι που προβάλλονται από το δικηγόρο του αιτητή για την ακύρωση της απόφασης αφορούν (α) τη σύσταση του διευθυντή, που ισχυρίζεται πως είναι αναιτιολόγητη, και (β) την ιδιότητα του αιτητή ως ανάπηρου, που εμπίπτει στις
σχετικές διατάξεις των περί Επαγγελματικής Αποκατάστασης των Παθόντων και των Τέκνων των Εγκλωβισμένων Νόμων του 1997 και 1998.Η θέση καθορίζεται στα σχέδια υπηρεσίας ως προαγωγής και ακολουθείται η διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 35 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου 1990, Ν.1/90. Ο αιτητής δεν ισχυρίζεται έκδηλη υπεροχή, άλλωστε δεν μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Τα θεσμοθετημένα κριτήρια αξιολόγησης καταδεικνύουν τα εξής: Τα ενδιαφερόμενα μέρη Ζάρκα, Χ΄Γρηγορίου και Μαρκίδης υπερείχαν γενικά όλων
των υποψηφίων, που ήσαν 11, στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις περιλαμβανομένου και του αιτητή, καθώς και στην αρχαιότητα. Τα ενδιαφερόμενα μέρη Μαρνέρος και Παπαγεωργίου υπερτερούσαν επίσης γενικά σε αξία του αιτητή, μολονότι ο τελευταίος είχε 13 μήνες αρχαιότητα έναντι τους. Η σύσταση του διευθυντή, με ειδική αναφορά στα ενδιαφερόμενα μέρη, είναι κατά τη γνώμη μου πλήρως αιτιολογημένη, με βασικό στοιχείο το γεγονός ότι συνάδει με την αξιολόγηση τους στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Θα ανέλυα με λεπτομέρεια το περιεχόμενο της εάν τούτο ήταν αντίθετο με τις υπηρεσιακές εκθέσεις.Η Επιτροπή στην αρχή της συνεδρίας της κατέγραψε στο πρακτικό πως ο αιτητής εμπίπτει πράγματι στις πρόνοιες του πιο πάνω Νόμου. Αναφέρει όμως πως οι ευεργετικές διατάξεις του δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν, γιατί οι κενές θέσεις ήσαν 5 ενώ η ποσόστωση που προβλέπεται στο άρθρο 3 είναι 10% του συνολικού αριθμού των θέσεων που θα κηρύσσονται ή κενούνται κατ΄έτος.
Ο δικηγόρος του αιτητή εισηγείται πως η Επιτροπή περιέπεσε σε σφάλμα νόμου, γιατί θεώρησε πως η ποσόστωση αναφέρεται στις εκάστοτε θέσεις που προκηρύσσονται ή κενούνται, ενώ ο Νόμος, όπως ρητά προβλέπει, αναφέρεται σ΄ολόκληρο το έτος που οι θέσεις προκηρύσσονται ή κενούνται.
Είχα την ευκαιρία να εκφράσω ορισμένες σκέψεις αναφορικά με τον τρόπο εφαρμογής του σχετικού νομοθετήματος ώστε να μην προσκρούει στο άρθρο 28 του Συντάγματος, στην υπόθεση 1257/99 Χριστίνα Παπασολομώντος και Πανεπιστημίου Κύπρου, 12.12.2000, όπου είπα τα εξής:
«Συμφωνώ με την πρώτη εισήγηση των δικηγόρων του Πανεπιστημίου. Μια και η αιτήτρια κρίθηκε πως δεν πληρούσε τα προσόντα, όπως είχαν καθοριστεί στην προκήρυξη της θέσης, δεν τίθεται θέμα λειτουργίας της επίμαχης διάταξης. Επιπλέον, ερμηνεύω τη φράση «νοουμένου ότι κατέχουν τα προβλεπόμενα από τους σχετικούς όρους ή Κανονισμούς ή σχέδια υπηρεσίας προσόντα», να υποδηλοί πως ο διεκδικητής κρίνεται ίσος στην αξία και προσόντα με τους άλλους υπόλοιπους προσοντούχος για τη θέση, έτσι που να μη δημιουργείται δυσμενής διάκριση εις βάρους τους, κατά παράβαση του άρθρου 28 του Συντάγματος. Δε χρειάζεται να ασχοληθώ με τις δυο άλλες σχετικές προτάσεις των δικηγόρων του πανεπιστημίου.»
Δεν είναι ορθό όμως, σύμφωνα με πάγια νομολογία μας, να ασχοληθώ με συνταγματικό ζήτημα το οποίο δεν έχει εγερθεί, και ιδιαίτερα συζητηθεί διεξοδικά καθώς επιβάλλεται, για να αποφανθεί το Δικαστήριο πάνω σε τόσο σοβαρό ζήτημα, τη συνταγματικότητα δηλαδή ή μη ενός νόμου. Θα πρέπει όμως να διαφοροποιήσω την, έστω, θεωρητική άποψη που διετύπωσα πιο πάνω. Η πρόθεση του νομοθέτη είναι σαφής. Θέλει να έχουν προτεραιότητα στο διορισμό οι ευεργετούμενοι από το Νόμο. Τούτο καταδεικνύεται από τις διατάξεις του εδαφίου (2) του άρθρου 3, όπου διαλαμβάνεται πως η ποσόστωση του 10%, που προβλέπεται στο εδάφιο 1, εφαρμόζεται ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα προφορικού ή γραπτού διαγωνισμού που διενεργείται μεταξύ όλων των υποψηφίων. Με επιφύλαξη μάλιστα στο εδάφιο του προνοείται πως τα αποτελέσματα τέτοιας εξέτασης λαμβάνονται υπόψη μόνο για σκοπούς επιλογής μεταξύ αυτών που εμπίπτουν στις πρόνοιες του Νόμου
.Οι σχετικές διατάξεις του άρθρου 3(1) του Νόμου 100(1)/98 προβλέπουν τα εξής:
«3.-(1). Ανεξάρτητα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου ή κανονισμού με βάση τον οποίο πληρούνται κενές θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ποσοστό 10% επί του συνολικού αριθμού των θέσεων κάθε μισθολογικής κλίμακας που προκηρύσσονται ή κενούνται κατ΄έτος σε οποιαδήποτε υπηρεσία του ευρύτερου δημόσιου τομέα πληρούται από υποψηφίους που είναι παθόντες ή τέκνα εγκλωβισμένων, νοουμένου ότι κατέχουν τα προβλεπόμενα από τους σχετικούς νόμους ή κανονισμούς ή σχέδια υπηρεσίας προσόντα».
Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή, πως η ποσόστωση αναφέρεται σε θέσεις που προκηρύσσονται ή κενούνται κάθε ημερολογιακό έτος, είναι ορθή. Αυτό προβλέπεται ρητά στο Νόμο. Πώς στην πράξη εφαρμόζεται δεν μπορώ να εκφράσω τώρα άποψη ή να κάνω υποθέσεις. Εδώ η Ε.Δ.Υ. έκρινε ότι, εφόσον οι κενές θέσεις για προαγωγή ήσαν μόνο 5, δεν μπορούσε να λειτουργήσει η ποσόστωση υπέρ του αιτητή.
Η απόφαση της Επιτροπής είναι ορθή γιατί οι 5 επίδικες θέσεις προαγωγής δημιουργήθηκαν ειδικά με το Νόμο 58(II)/97, και η πρόταση της αρμόδιας αρχής για την πλήρωση τους στάληκε στην ΕΔΥ στις 25.2.99. Αυτές ήσαν και οι μόνες θέσεις στη σχετική βαθμίδα προαγωγής, που δημιουργήθηκαν με τον πιο πάνω Νόμο.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
/ΜΑΑ