Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Νίκου Νικολάου, από την Λακατάμεια

&# 9;Αιτητή

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ'ης η αίτηση

- - - - - -

Για τον αιτητή: Α. Σ. Αγγελίδης.

Για την καθ΄ης η αίτηση: Κ. Σταυρινός.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Α. Κωνσταντίνου.

- - - - - -

Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:-

Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, με επιστολή του ημερομηνίας 13.7.99 ζήτησε από την ΕΔΥ να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Μορφωτικού Λειτουργού Α΄, Πολιτιστικές Υπηρεσίες. Επειδή η θέση αυτή είναι θέση προαγωγής, η ΕΔΥ σε συνεδρία της στις 18.8.99 αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσης της πιο πάνω θέσης σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα, στην οποία να κληθεί να παραστεί και ο Αναπληρωτής Διευθυντής Πολιτιστικών Υπηρεσιών.

Η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος πλήρωσης της προαναφερόμενης θέσης σε συνεδρία της ημερομηνίας 20.9.99 στην οποία παρέστη και ο Αναπληρωτής Διευθυντής Πολιτιστικών Υπηρεσιών προς υποβολή συστάσεων.

Συστήνοντας το ενδιαφερόμενο μέρος ο Αναπληρωτής Διευθυντής ανέφερε τα εξής:-

Ακολούθως η Επιτροπή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Έχοντας δε υπόψη τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους, αξία, προσόντα, αρχαιότητα και συνεκτιμώντας όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, όπως αυτά εμφαίνοντο στο σχετικό φάκελο πλήρωσης της θέσης αλλά και στους Φακέλους των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων, περιλαμβανομένης και της σύστασης του Αναπληρωτή Διευθυντή και των όσων ανέφερε σχετικά, έκρινε ότι η ενδιαφερόμενη ήταν η καταλληλότερη υποψήφια και αποφάσισε την προαγωγή της στη θέση, από 1/10/99.

Η Επιτροπή πρόσθεσε επίσης, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:-

Το Σχέδιο Υπηρεσίας της επίδικης θέσης (Παράρτημα 6 στην ένσταση) προβλέπει ως πλεονέκτημα "Μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλο σε κλάδο σχετικό με τις αρμοδιότητες των Πολιτιστικών Υπηρεσιών". Η Επιτροπή, (Παράρτημα 3 στην Ένσταση, σελ. 12) με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία, έκρινε ότι το πλεονέκτημα κατείχε το Ενδιαφερόμενο Μέρος και δύο άλλοι υποψήφιοι, όχι ο Αιτητής.

Όπως φαίνεται καθαρά από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, ο αιτητής μετά τη συμπλήρωση πενταετούς κύκλου σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1987-1992), απέκτησε τον ακαδημαϊκό τίτλο "Magister der Philosophie". Ο εν λόγω τίτλος δεν δύναται να θεωρηθεί ως μεταπτυχιακό προσόν. (Master όπως υποστηρίζει ο αιτητής). Αντίθετα, ήταν το πρώτο βασικό του προσόν. Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα επικρατεί στην Ελλάδα (Μετσόβειο Πολυτεχνείο), στην Αυστρία, Γερμανία και στις πρώην Ανατολικές χώρες της Ευρώπης, όπου δίδεται στον φοιτητή ο τίτλος του Master μετά από επιτυχείς σπουδές πέντε ετών. Σύμφωνα με τη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο συγκεκριμένος τίτλος θεωρείται ως πρώτο βασικό δίπλωμα ή τίτλος και όχι μεταπτυχιακό.

Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει επιλύσει το θέμα αυτό. Ένα δίπλωμα που αποκτάται μετά από πενταετή κύκλο σπουδών, έστω και αν οι χώρες που το δίνουν το θεωρούν ισοδύναμο με M.Sc., είναι το πρώτο και βασικό και επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μεταπτυχιακό προσόν (Βλέπε: Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 780/88, ημερ. 25.4.90 και Χρίστου Μιχαηλίδη ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 190/89, ημερ. 12.2.92).

Στην Χρίστου Μιχαηλίδη (πιο πάνω) ο τότε Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Λοΐζου, απεφάνθη ότι δίπλωμα που αποκτήθηκε μετά από πενταετή φοίτηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως "μεταπτυχιακό προσόν" γιατί είναι πρώτο δίπλωμα. Για να θεωρηθεί δε ως "μεταπτυχιακό" πρέπει να αποκτηθεί μετά το πρώτο ή βασικό δίπλωμα. Εξάλλου το πιστοποιητικό του Πανεπιστημίου της Βιέννης που παραχώρησε το δίπλωμα, το οποίο κατέθεσε ως Τεκμήριο 4 στην αγόρευσή του ο δικηγόρος του αιτητή, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:-

Πρόσθετα όμως των όσων προαναφέρθηκαν θα ήθελα να επισημάνω και τα ακόλουθα: Το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης Μορφωτικού Λειτουργού στην οποία διορίστηκαν το 1994 ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος είχε την ίδια πρόνοια όσον αφορά το πλεονέκτημα, με αυτή του Σχεδίου Υπηρεσίας της επίδικης θέσης. Τότε η ΕΔΥ είχε αποφασίσει ότι ο αιτητής δεν κατείχε το πλεονέκτημα λόγω μη κατοχής μεταπτυχιακού προσόντος. Σχετικά είναι και τα όσα γράφονται στη σελ. 13Β του προσωπικού φακέλου του αιτητή, ο οποίος ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε ή προσέβαλε την πιο πάνω απόφαση. Εξάλλου, ο αιτητής διορίστηκε στην προηγούμενη θέση με βάση αυτό τούτο το δίπλωμά του.

Επομένως, η απόφαση της ΕΔΥ να μην αναγνωρίσει στον αιτητή το πλεονέκτημα ήταν εύλογα επιτρεπτή και δεν ξέφυγε από τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας ούτε ενήργησε υπό καθεστώς πλάνης ή αυθαιρεσίας. Ο ισχυρισμός συνεπώς του αιτητή για έλλειψη δέουσας έρευνας και κατ΄ επέκταση πλάνη της Επιτροπής αναφορικά με προσόν αυτού, δεν ευσταθεί.

Ούτε πιστεύω ότι ετίθετο ζήτημα παραπομπής του θέματος στο ΚΥΣΑΤΣ όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος του αιτητή, αφού το δίπλωμα του κρίθηκε ως αναγνωρισμένο. Δεν ήταν θέμα αναγνώρισης, αλλά αν ήταν πρώτο βασικό ή μεταπτυχιακό. Αρμοδιότητα του ΚΥΣΑΤΣ σύμφωνα με το άρθρο 4(1)(α) του Νόμου 48(1)/98 είναι να προβαίνει σε αναγνώριση τίτλων σπουδών. Επίσης το ΚΥΣΑΤΣ παρέχει πληροφορίες για τους τίτλους σπουδών ιδρυμάτων ξένων χωρών (άρθρο 4(1)(γ)(ii) του Νόμου 68(1)/96, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό για την ΕΔΥ να αποταθεί για τέτοιες πληροφορίες (άρθρο 4(2) του Νόμου 68(1)/96). Ο κάτοχος του τίτλου μπορεί, αν το επιθυμεί, να υποβάλει αίτηση στο ΚΥΣΑΤΣ για αναγνώριση του τίτλου του (άρθρο 10). Είμαι της γνώμης ότι τα στοιχεία που υπήρχαν στο φάκελο του αιτητή ήταν αρκετά για να μπορέσει η ΕΔΥ να στηρίξει με ασφάλεια την απόφασή της που ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Δεν συμφωνώ με τον ισχυρισμό αυτό. Θεωρώ τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή πλήρως αιτιολογημένη και σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων. Ο Αν. Διευθυντής αφού ανέφερε πρώτα τα στοιχεία εκείνα που επηρέασαν τη σύστασή του και αφού σύγκρινε το ενδιαφερόμενο μέρος με τους άλλους υποψήφιους, προέβη στη συνέχεια σε ειδική αναφορά (και ειδική σύγκριση) μεταξύ του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους.

Χαρακτηριστικά παρατήρησε:- "Συγκρινόμενη με το Νικολάου Νίκο, με τον οποίο είναι ίση σε αξία κατά τα τελευταία χρόνια, αναφέρω ότι είναι και οι δύο εξίσου καλοί υπάλληλοι μόνο που ο Νικολάου δεν διαθέτει το πλεονέκτημα".

Η θέση αυτή του Αν. Διευθυντή ενισχύεται και από τη νομολογία.

Στην υπόθεση Ιωάννη Ν. Κωνσταντινίδη ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 81/89, ημερ. 14/2/90, στη σελ. 8 ο Πικής, Δ. (όπως ήταν τότε), τονίζει τα ακόλουθα:-

Επίσης, ο Αρτεμίδης, Δ., στην υπόθεση Ιάκωβου Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 326/93, ημερ. 9/6/95, στη σελ. 5 επισημαίνει τα εξής:-

Ορθά λοιπόν έπραξε ο Αν. Διευθυντής συστήνοντας το ενδιαφερόμενο μέρος το οποίο υπερείχε λόγω του πλεονεκτήματος.

Αναφορικά δε με τον ισχυρισμό του αιτητή για "στιγμιαία" ενημέρωση του Αν. Διευθυντή, όπως διατυπώνεται στη γραπτή αγόρευση του συνηγόρου του, σελ. 2 (...... "ο Αναπληρωτής Διευθυντής ο οποίος ενημερώθηκε (εκείνη τη στιγμή) για τις πιο πάνω αποφάσεις της ΕΔΥ ......") στην απόφασή μου Χαράλαμπου Παυλίδη ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 473/96, ημερ. 22/9/97 σε σχέση με τους ίδιους ισχυρισμούς τοποθετήθηκα ως ακολούθως:-

Επιπρόσθετα, το ενδιαφερόμενο μέρος εκτός του πλεονεκτήματος το οποίο κατέχει, έχει - σε αντίθεση με τον αιτητή - και το πλούσιο συγγραφικό έργο σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, το οποίο μάλιστα έτυχε ευμενούς κριτικής από μέρους Κυπρίων και Ελλαδιτών κριτικών και απέσπασε και Κρατικά Βραβεία. Το εν λόγω έργο λήφθηκε υπόψη κατά τη σύσταση του Αν. Διευθυντή (Παράρτημα 3 στην ένσταση, σελ. 13).

Αν υπάρχει ένα κριτήριο στο οποίο προηγείται ο αιτητής έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους αυτό είναι η αρχαιότητα. Αφορά όμως μόνο την ημερομηνία γέννησης που πολύ περιθωριακά λαμβάνεται υπόψη.

Με βάση λοιπόν τα προαναφερθέντα, ούτε αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή ευσταθεί. Δεν υπάρχει πλάνη του Αν. Διευθυντή, ούτε η σύστασή του πάσχει.

Ούτε με αυτό τον ισχυρισμό του συνήγορου του αιτητή θα συμφωνήσω. Δεν πιστεύω ότι η τελική επίδικη απόφαση στερείται της δέουσας έρευνας ή αιτιολογίας. Στο Παράρτημα 3 της ένστασης φαίνονται όλα τα στοιχεία και κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη και εξετάστηκαν από την ΕΔΥ και δόθηκε πλήρης αιτιολογία για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους.

Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένης Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερ. 22/9/92, στις σελ. 2-3:-

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.

/Επσ