|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Συνεκδ. Υποθέσεις Αρ.: 247/99, 301/99 και
519/99ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Αρ. Υπόθεσης: 247/99
ΜΕΤΑΞΥ
:Kρίνου Ανδρονίκου, από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως
2. Αρχηγού Αστυνομίας
Καθ΄ων η αίτηση
__________
Αρ. Υπόθεσης: 301/99
ΜΕΤΑΞΥ
:Ανδρέα Αντωνίου, από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως
2. Αρχηγού Αστυνομίας
Καθ΄ων η αίτηση
__________
Αρ. Υπόθεσης: 519/99
ΜΕΤΑΞΥ
:Πανίκου Παναγίδη, Γεμενιτσή 36,
΄Αγιος Δομέτιος
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως
2. Αρχηγού Αστυνομίας
Καθ΄ων η αίτηση
__________
5 Απριλίου, 2001
Για τους αιτητές : κα Χρ. Παρπόττα για
(στις προσφυγές αρ. 247/99 κ.κ. Παπαχαραλάμπους και Αγγελίδη.
και 301/99)
Για τον αιτητή : κ. Α. Σ. Αγγελίδης.
(στην προσφυγή 519/99)
Για τους καθ΄ων η αίτηση : κ. Γ. Γεωργαλλής, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της
Δημοκρατίας.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι παρούσες προσφυγές αξιώνουν την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση όπως δημοσιεύτηκε στις Eβδομαδιαίες Διαταγές την 1.2.1999 και με την οποία προήχθη αριθμός μελών της Αστυνομικής Δύναμης στη θέση Υπαστυνόμου.
Η προσφυγή υπ΄αρ. 301/99 που προσέβαλλε αρχικά την προαγωγή 17 ενδιαφερομένων μερών, αποσύρθηκε εναντίον του ενδιαφερομένου μέρους αρ. 15, Α. Π. Κωνσταντίνου.
Η προσφυγή υπ΄αρ. 247/99 προσβάλλει την προαγωγή εννιά ενδιαφερομένων μερών, ενώ η προσφυγή υπ΄αρ. 519/99 αποσύρθηκε εναντίον αριθμού ενδιαφερομένων μερών και παρέμεινε μόνο εναντίον των ενδιαφερομένων μερών υπ΄αρ. 2 και 6, Μ. Δημητρίου και Χρ. Παπαδημητρίου.
Στις 12.3.1998 ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, ύστερα από διαβούλευση με τον Αρχηγό Αστυνομίας, διόρισε Επιτροπή Αξιολόγησης, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 5 των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989, Κ.Δ.Π. 52/89. ΄Εργο της Επιτροπής ήταν η βάσει των Κανονισμών 4 και 6 αξιολόγηση των υποψήφιων για προαγωγή στους βαθμούς
του Λοχία, Υπαστυνόμου και Ανώτερου Υπαστυνόμου.Η Επιτροπή, αφού συμβουλεύτηκε τον υπεύθυνο Αξιωματικό ανάλογα με την περίπτωση και αφού μελέτησε τους προσωπικούς φακέλους των υποψήφιων και τα ατομικά τους δελτία, συνέταξε έκθεση. Οι εκθέσεις αξιολόγησης παραδόθηκαν στους Αστυνομικούς Διευθυντές ή Διοικητές των Μονάδων των υποψήφιων, οι οποίοι τις υπέβαλαν στον πρόεδρο του Συμβούλιου Κρίσης που είχε διοριστεί από τον Υπουργό σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 7.
Το Συμβούλιο Κρίσης διενήργησε προσωπικές συνεντεύξεις σε θέματα αστυνομικής πρακτικής, εφαρμογής και γενικών γνώσεων, η δε γενική εντύπωσή του αναφορικά με την απόδοση κάθε υποψήφιου, καταγράφηκε σύμφωνα με τον Κανονισμό 8(2) στα πρακτικά.
Στη συνέχεια, υποβλήθηκε στον Αρχηγό Αστυνομίας πίνακας με αλφαβητική σειρά των συστηνομένων για προαγωγή στο βαθμό του Υπαστυνόμου ο οποίος περιείχε αριθμό διπλάσιο των κενών θέσεων.
Ο Αρχηγός ενασκώντας τις εξουσίες που του παρέχονται από το άρθρο 13Α(1) του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285, αποφάσισε να προάξει τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ζήτησε δε με επιστολή του ημερ. 26.1.1999 την κατά νόμο απαιτούμενη έγκριση του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, έγκριση η οποία δόθηκε με χειρόγραφο σημείωμα, ημερ. 27.1.1999. Οι προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών
δημοσιεύτηκαν στις Εβδομαδιαίες Διαταγές με αύξοντα αρ. 5, ημερ. 1.2.1999.Οι αιτητές και στις τρεις προσφυγές προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι υπερέχουν όλων των υποψήφιων σε αρχαιότητα και ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση στερείται της δέουσας αιτιολογίας. Ο αιτητής στην προσφυγή 519/99 υπέβαλε επίσης ότι η απόφαση του Αρχηγού, εκτός του ότι στερείται νόμιμης αιτιολογίας, είναι και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων, ενώ αναιτιολόγητη είναι και η απόφαση του Υπουργού. Ακόμα υπέβαλε ότι η μη καταγραφή των
διατυπωθεισών απόψεων των κατά τόπο αρμόδιων Αστυνομικών Διευθυντών που λήφθηκαν υπ΄ όψιν για διαμόρφωση της γνώμης του Αρχηγού, οδηγεί σε ακύρωση. Περαιτέρω επισημαίνεται ότι έτυχε άνισης μεταχείρισης λόγω των ανατεθέντων σ΄ αυτόν καθηκόντων.Προβάλλεται επίσης ο ισχυρισμός, πάντοτε στην προσφυγή 519/99, ότι η αριθμητική βαθμολογία στον πίνακα και κυρίως στη δέσμη εγγράφων του Παραρτήματος Στ, που περιέχει την κρίση του Συμβούλιου Κρίσης, δεν αποτελεί από μόνη της αιτιολογημένη κρίση. Τούτο γιατί στην αριθμητική απόδοση της κρίσης για κάθε ένα από τους υποψήφιους στην προφορική εξέταση που κατέγραψε το Συμβούλιο Κρίσης, δεν περιέχεται αιτιολογία γιατί δόθηκαν οι συγκεκριμένες μονάδες σε κάθε ένα από αυτούς. ΄Ετσι, καταλήγει το επιχείρημα, δεν μπορεί να ασκηθεί ο δικαστικός έλεγχος.
Το επιχείρημα είναι βάσιμο. Πράγματι καμιά αιτιολογία δεν παρέχεται στην απόφαση του Συμβούλιου Κρίσης. Δεν αιτιολογείται γιατί δόθηκε η συγκεκριμένη αριθμητική βαθμολογία που καταγράφεται δίπλα από τα ονόματα των υποψήφιων. ΄Ετσι ο δικαστικός έλεγχος καθίσταται αδύνατος (βλέπε Ευθυμίου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 435/97 κ.α., ημερ. 12.11.1998, Λιμνατίτης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 195/99, ημερ. 17.5.2000, Χήρας ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 216/99, ημερ. 17.5.2000 και Ιωάννου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 511/99, ημερ. 4.9.2000
).΄Ομως, νόμιμης αιτιολογίας στερείται και η απόφαση που περιέχεται στην επιστολή του Αρχηγού προς τον Υπουργό. Η επιστολή είναι αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων και τούτο γιατί ο αιτητής στην προσφυγή υπ΄αρ. 519/99 υπερέχει έκδηλα των ενδιαφερομένων μερών σε αρχαιότητα. Συγκεκριμένα προηγείται κατά 12 χρόνια και 7 μήνες έναντι του ενδιαφερομένου μέρους Δημητρίου και 14 χρόνια έναντι του Παπαδημητρίου.
Η αρχαιότητα αποτελεί ένα από τα ουσιώδη στοιχεία για την κρίση των υποψηφίων για προαγωγή και το γεγονός ότι υπολείπεται σε σπουδαιότητα των άλλων παραγόντων που προσδιορίζουν την καταλληλότητα των υποψήφιων, δεν εξουδετερώνει ούτε καταργεί τη σημασία της ως ουσιώδους στοιχείου κρίσης (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 77, 85
).Ο αιτητής είναι Λοχίας από το 1978 και υπηρετεί στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Φαίνεται από το πρακτικό-σκεπτικό του Αρχηγού Αστυνομίας ότι τα καθήκοντα που του ανατέθηκαν επέδρασαν δυσμενώς. ΄Οπως αναφέρει ο Αρχηγός, έλαβε υπ΄ όψιν ότι ο αιτητής, λόγω του ότι τα περισσότερα του χρόνια τα υπηρέτησε στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, δεν έχει εμπειρίες ενός αστυνομικού με αστυνομική κατάρτιση.
Ο αιτητής εκτός του ότι υπερέχει καταφανώς σε αρχαιότητα των δύο ενδιαφερομένων μερών, υπερέχει και σε αξία. Στο συγκριτικό πίνακα κατέλαβε την 45η θέση με βαθμολογία 82.89, ενώ ο Δημητρίου κατέλαβε την 46η θέση με βαθμολογία 82.87 και ο Παπαδημητρίου την 59η με βαθμολογία 80.95. Ούτε ο αιτητής, αλλά ούτε και τα ενδιαφερόμενα μέρη κατέχουν επιπρόσθετο προσόν. ΄Ετσι η μεγαλύτερη σημασία, που όπως αναφέρει ο Αρχηγός δόθηκε στην αξία και τα προσόντα, δεν δικαιολογείται, μια και στην αξία, όπως και στην αρχαιότητα, ο αιτητής προηγείται, ενώ στα προσόντα τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν υπερτερούν. Είναι φανερό λοιπόν ότι η αιτιολογία που παραθέτει ο Αρχηγός για μη επιλογή του αιτητή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων.
Aξίζει να σημειωθεί ότι στη βαθμολόγηση του Συμβούλιου Κρίσης στα θέματα "κατάρτιση στα αστυνομικά καθήκοντα", και σε "ικανότητα αποτελεσματικής διεκπεραίωσης καθηκόντων και ευθυνών" ο αιτητής έτυχε της ίδιας ακριβώς βαθμολογίας με τα ενδιαφερόμενα μέρη.
΄Οσον αφορά την αναφορά του Αρχηγού στην έλλειψη εμπειριών λόγω της πολύχρονης υπηρεσίας του στην ΚΥΠ, μπορούμε να επαναλάβουμε ότι κανένας δεν μπορεί να θυματοποιείται και να τυγχάνει άνισης μεταχείρισης λόγω των καθηκόντων που του ανατέθηκαν, εκτός ίσως εκεί που προκύπτει ότι του ανατέθηκαν περιορισμένα καθήκοντα λόγω ανεπάρκειας (Στεφάνου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 512/89, ημερ. 19.9.1990, Δρουσιώτης κ.α. ν. Ρ.Ι.Κ., Υποθ. Αρ. 483/88 κ.α., ημερ. 11.6.1990, Τηλεμάχου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 327/95 κ.α., ημερ. 22.11.1996 και Γεωργιάδης ν. Α.Η.Κ. (1996) 3 Α.Α.Δ. 249, 255
. Βλέπε επίσης Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 357).Για τους ίδιους λόγους θα πρέπει να ακυρωθούν και οι προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών που προσβάλλονται με την προσφυγή υπ΄αρ. 247/99. Παρ΄ όλον ότι εδώ δεν εγείρεται θέμα φύσης των καθηκόντων, εν τούτοις προβάλλεται η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα και η απουσία δέουσας αιτιολογίας της επίδικης απόφασης. Πράγματι και σ΄ αυτή την περίπτωση ο αιτητής υπερέχει καταφανώς σε αρχαιότητα όλων των ενδιαφερομένων μερών, αφού κατέχει τη θέση του Λοχία από τις 1
5.2.1978, ενώ ορισμένα ενδιαφερόμενα μέρη προβιβάστηκαν το 1992 και άλλα το 1994. Περαιτέρω, δύο ενδιαφερόμενα μέρη, οι Κυριάκου και Παπαδημητρίου εξασφάλισαν χαμηλότερη βαθμολογία από τον αιτητή.Στην απόφαση του Αρχηγού αναφέρεται ότι ο αιτητής δεν έχει τις εμπειρίες ενός αστυνομικού με σφαιρική αστυνομική κατάρτιση, αφού τα περισσότερά του χρόνια υπηρέτησε στην Ασφάλεια Προσωπικοτήτων. Το θέμα των ανατεθέντων καθηκόντων δεν έχει εγερθεί από το δικηγόρο του αιτητή στη γραπτή του αγόρευση. ΄Ομως αφού έχει
τεθεί θέμα αιτιολογίας θεωρώ ότι από το πιο πάνω απόσπασμα της απόφασης του Αρχηγού, φαίνεται ότι η αιτιολογία πάσχει όχι μόνο ως προς την αναφορά στα ανατεθέντα καθήκοντα, αλλά και γιατί έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων.Ο αιτητής στην προσφυγή υπ΄αρ. 301/99 ισχυρίζεται υπεροχή του σε αρχαιότητα έναντι όλων των υποψήφιων και έλλειψη δέουσας αιτιολογίας. Πράγματι υπερτερεί σε αρχαιότητα, αφού έχει προβιβασθεί στη θέση του Λοχία στις 15.12.1984, σε αντίθεση με τα ενδιαφερόμενα μέρη τα οποία έχουν προαχθεί είτε το 1990, είτε το 1992 είτε το 1994. ΄Ηταν 68ος στο συγκριτικό πίνακα συνιστωμένων υποψήφιων για προαγωγή με βαθμολογία 79.52, βαθμολογία η οποία υπολείπεται σημαντικά αυτής των ενδιαφερομένων μερών που κυμαίνεται από 80.95 μέχρι και 87.7
9.Ο Κανονισμός 3(2) των Κανονισμών του 1989 αναφέρει ότι η αρχαιότητα θα λαμβάνεται υπ΄ όψιν αλλά δεν θα αφήνεται να ρυθμίζει την προαγωγή. Μεγαλύτερη σπουδαιότητα προσδίδεται στην αξία και στα προσόντα.
΄Οπως είδαμε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερείχαν σε αξία του αιτητή, δύο δε μάλιστα κατείχαν και επιπρόσθετο προσόν. Από την απόφαση του Αρχηγού φαίνεται ότι η αρχαιότητα συνεκτιμήθηκε σαν ένα από τα κριτήρια, αλλά μέσα στο πνεύμα και το γράμμα του Κανονισμού 3. ΄Εχω τη γνώμη ότι η επίδικη απόφαση είναι αρκούντως αιτιολογημένη και δεν συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω οι προσφυγές υπ΄αρ. 247/99 και 519/99 επιτυγχάνουν και η προσβαλλόμενη πράξη, όσον αφορά τα αντίστοιχα ενδιαφερόμενα μέρη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ων η αίτηση τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £350.
Η προσφυγή υπ΄ αρ. 301/99 απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £350.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ