|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 4 ΑΑΔ 291
7 Απριλίου, 2000
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SOCIETE DES PRODUITS NESTLE S.A.,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 784/1998)
Εμπορικά Σήματα ― Εγγραφή ― Προϋποθέσεις ― Ειδικά οι προϋποθέσεις των Άρθρων 11(1)(δ) και (ε) και 13 του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου, Κεφ. 268 ― Έρευνα και αιτιολογία της απόφασης του Εφόρου ― Η απόρριψη της αίτησης εγγραφής του σήματος στην κριθείσα περίπτωση, κρίθηκε εύλογα επιτρεπτή και δεόντως αιτιολογημένη.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την απόφαση του καθ'ου η αίτηση να απορρίψει αίτημά της για εγγραφή του εμπορικού σήματος "LA CREMERIA".
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η κρίση του Εφόρου Εμπορικών Σημάτων επί αιτήσεως για εγγραφή σήματος, είναι πράξη διοικητική, υποκείμενη σε δικαστικό έλεγχο κατά τα προβλεπόμενα από το Άρθρο 146(1) του Συντάγματος.
Η απόφαση του Εφόρου είναι απρόβλεπτη, εφόσον ήταν εύλογα εφικτή και λήφθηκε στα πλαίσια των εξουσιών που του απονέμει ο νόμος.
Το προτεινόμενο σήμα "LA CREMERIA" που σημαίνει «γαλακτοπωλείο» ορθά κρίθηκε πως δεν μπορεί να αποκτήσει αποκλειστικότητα διά της εγγραφής εφόσον άλλοι εμπορευόμενοι ενδεχομένως να επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν στην εργασία τους. Το προτεινόμενο σήμα κυρίως έχει περιγραφικό χαρακτήρα (descriptive) και συγχρόνως στερείται του αναγκαίου στοιχείου της διακριτικότητας, η οποία εν πάση περιπτώσει δεν αποδείχθηκε ότι έχει αποκτηθεί ύστερα από χρήση εφόσον οι αιτητές δεν προσκόμισαν οποιαδήποτε μαρτυρία ή στοιχεία προς απόδειξη τέτοιας χρήσης.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η χρήση, ως στοιχείο αποκαλυπτικό διακριτικού χαρακτήρα, μολονότι λαμβάνεται υπόψη από τον Έφορο, κατά την εξέταση αίτησης για εγγραφή, (Άρθρο 11(3)(β) του νόμου), εντούτοις δεν αποτελεί από μόνο του κριτήριο που αποφασιστικά θα μπορούσε να κλίνει την πλάστιγγα για την εγγραφή του σήματος.
Η αναζήτηση διακριτικού χαρακτήρα ως προϋπόθεση εγγραψιμότητας, στοχεύει, κατά κύριο λόγο, στην αποτροπή μονοπώλησης σημάτων που και άλλοι θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν νόμιμα στην εργασία τους, για δικά τους εμπορεύματα.
Προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, ότι ο Έφορος συμβουλεύθηκε λεξικά για να διαπιστώσει την πραγματική έννοια της φράσης "LA CREMERIA" και τις σχετικές επεξηγήσεις. Η φράση "LA CREMERIA" σημαίνει στα αγγλικά "milk bar" και στα ελληνικά «γαλακτοπωλείο», «πάγκος ή δωμάτιο, όπου σερβίρονται ποτά από γάλα και παγωτό».
Ο ισχυρισμός των αιτητών ότι το προτεινόμενο σήμα είναι παγκοίνως γνωστό και χαίρει πλατιάς φήμης, παρέμεινε ατεκμηρίωτος.
Ο διακριτικός χαρακτήρας του σήματος είναι το κλειδί για την εγγραψιμότητά του στο μέρος Α ή στο μέρος Β του μητρώου. Στην προκείμενη περίπτωση το προτεινόμενο σήμα έχει μόνο περιγραφικό χαρακτήρα και δεν συνδέεται συγχρόνως με μακροχρόνια χρήση των προϊόντων στα οποία αναφέρεται. Υποδεικνύει ότι τα προϊόντα περιέχουν γάλα ή παγωτό όπως πωλούνται στα γαλακτοπωλεία χωρίς να διαθέτει εκ φύσεως διακριτικότητα. Ταυτόχρονα οι λέξεις που συνθέτουν το προτεινόμενο σήμα το καθιστούν παραπλανητικό για τα προϊόντα εκείνα που δεν περιέχουν συστατικά γάλακτος και ορθά ο Έφορος αποφάσισε ότι το σήμα δεν είναι εγγράψιμο λόγω των προνοιών του Άρθρου 13 του νόμου.
Η απόφαση του Εφόρου, με βάση τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του, ήταν εύλογα επιτρεπτή και δεόντως αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
White Horse Distillers Ltd v. El Greco Distillers Ltd a.ο. (1987) 3 Α.Α.Δ. 531,
Plough Inc v. Republic (1988) 3 C.L.R. 145,
Fournier Innovation et Synergie v. Εφόρου Εμπορικών Σημάτων (1992) 4(Β) Α.Α.Δ. 1440,
Ferrero v. Reg. of Trade Marks (1988) 3 C.L.R. 671.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τους αιτητές κατά της απόρριψης της αίτησής τους για εγγραφή προς όφελός τους του εμπορικού σήματος "LA CREMERIA" στην κλάση 30 αναφορικά με εμπορεύματά τους.
Θ. Μόντης, για τους Αιτητές.
Θ. Μαυρομουστάκη, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της απόφασης του Εφόρου Εμπορικών Σημάτων ημερομηνίας 8.7.1998 με την οποία ο Έφορος απέρριψε την αίτηση των αιτητών ημερομηνίας 26.1.96 για εγγραφή προς όφελος των αιτητών του εμπορικού σήματος αρ. 44525 "LA CREMERIA" στην κλάση 30 σε σχέση με τα ακόλουθα εμπορεύματα:
"καφέ, αρώματα (εσάνς) καφέ και εκχυλίσματα καφέ μείγματα καφέ και κιχορίου παρασκευάσματα χρησιμοποιούμενα ως υποκατάστατα καφέ τσάϊ, εκχυλίσματα τσαϊού κακάο και παρασκευάσματα που έχουν ως βάση κακάο σοκολάτα, προϊόντα σοκολάτας (για τροφή), μή φαρμακευτικά ζαχαρόπηκτα και καραμέλλες ζάχαρη μαγιονέζα αλεύερι, παρασκευάσματα από δημητριακά και/ή ρύζι, και/ή αλεύρι για ανθρώπινη τροφή δημητριακά προγεύματος, ψωμί, μπισκότα (άλλα από μπισκότα για ζώα), κουλουράκια, κέϊκ, είδη ζαχαροπλαστικής παγωτό, πάγο, κατεψυγμένα γλυκά και παρασκευάσματα για την κατασκευή παγωτού και/ή πάγου και/ή κατεψυγμένων γλυκών μέλι και υποκατάστατα μελιού πρόχειρες τροφές (σνακς) έτοιμα γεύματα, επιδόρπια και πουτίγκες, όλα περιλαμβανόμενα στην Κλάση 30."
Το επίδικο σήμα αποτελείται από τη λέξη "LA CREMERIA" γραμμένη με απλά κεφαλαία γράμματα.
Ο Έφορος Εμπορικών Σημάτων (στο εξής "ο Έφορος"), ζήτησε από τους αιτητές οι οποίοι ασχολούνται με εργασίες βιομηχάνων, να τον εφοδιάσουν με πιστοποιητικό εγγραφής του σήματος από τη χώρα τους (Ελβετία). Οι αιτητές πληροφόρησαν τον Έφορο ότι δεν είχε εκδοθεί πιστοποιητικό του σήματος στην Ελβετία αλλά ότι είχε υποβληθεί αίτηση για έκδοση Διεθνούς Πιστοποιητικού Εγγραφής υπ' αρ. 490018 από την ITALGEL S.P.S. που θα το εκχωρούσαν στους αιτητές.
Με επιστολή του ημερομηνίας 19.2.98 ο Εφορος πληροφόρησε τους αιτητές ότι η αίτηση για εγγραφή του σήματος 44525 "LA CREMERIA" δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο Μέρος Α ή Μέρος Β του μητρώου γιατί το εμπορικό σήμα:
(α) σχετίζεται άμεσα με το χαρακτήρα ή την ποιότητα των εμπορευμάτων,
(β) στερείται διακριτικού χαρακτήρα,
(γ) υπάρχει ένσταση σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 13 του νόμου, ότι δηλαδή το σήμα είναι παραπλανητικό.
Οι αιτητές καταχώρησαν απάντηση στις 14.3.98 με την οποία πληροφόρησαν τον Έφορο ότι το σήμα είχε εγγραφεί σε διάφορες άλλες χώρες και επισύναψαν αντίγραφα πιστοποιητικών εγγραφής. Πληροφόρησαν επίσης τον Έφορο ότι το σήμα έγινε αποδεκτό στη χώρα προέλευσής του την Ελβετία, αλλά δεν είχε εκδοθεί ακόμα το πιστοποιητικό εγγραφής.
Ο Έφορος εξέδωσε την απόφασή του στις 8.7.98 και σ' αυτήν αναφέρει ότι το προτεινόμενο σήμα έχει περιγραφικό χαρακτήρα δηλαδή υποδεικνύει ότι τα προϊόντα περιέχουν γάλα ή παγωτό όπως αυτά που πωλούνται στα γαλακτοπωλεία και γι' αυτό δεν διαθέτει εκ φύσεως διακριτικότητα. Αποφάσισε επίσης ότι το σήμα είναι ταυτόχρονα και παραπλανητικό για εκείνα τα προϊόντα στα οποία η περιγραφή δεν εφαρμόζεται. Ο Έφορος απέρριψε επίσης την εγγραφή του σήματος στο μέρος Β του μητρώου.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι ο Έφορος προχώρησε στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης χωρίς να προηγηθεί επαρκής έρευνα ως προς το κατά πόσο το προτεινόμενο σήμα των αιτητών πληρούσε τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος καθ' όσον αφορά το θέμα της διακριτικότητας και συνεπώς της εγγραψιμότητάς του και εισηγούνται ότι το προτεινόμενο σήμα έχει εκ φύσεως διακριτικότητα (inherently distinctive), κάτι που παρέλειψε να εξετάσει ο Έφορος. Λέγουν επίσης πως αν η έρευνα του Εφόρου εκτεινόταν σε βάθος θα αποκάλυπτε τη μη ύπαρξη παρόμοιων σημάτων και θα διευκόλυνε ίσως την εγγραφή του προτεινόμενου σήματος. Οι αιτητές ισχυρίζονται ακόμα ότι:
(α) Ο Έφορος δεν εξέτασε την ύπαρξη καλής πίστης από πλευράς αιτητών οι οποίοι εν πάση περιπτώσει έπρεπε να θεωρηθούν ότι η πρόθεσή τους να χρησιμοποιήσουν το σήμα τους στην Κύπρο εμφορείται από καλή πίστη.
(β) Ο Έφορος κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης ενήργησε με δέσμια και όχι διακριτική εξουσία.
(γ) Η απόφαση του Εφόρου στηρίχθηκε σε γεγονότα που δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη και/ή ότι είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα, τους νόμους, τη νομολογία και τις αρχές της χρηστής διοίκησης.
Οι αιτητές ισχυρίζονται επίσης ότι η έρευνα του Εφόρου ήταν ανεπαρκής ως προς το κατά πόσο η εγγραφή του σήματος είναι λογικά πιθανό να προκαλέσει σύγχυση ή παραπλάνηση στην κυπριακή αγορά και ότι δεν ερεύνησε δεόντως τη μαρτυρία των αιτητών.
Τέλος οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η έρευνα του Εφόρου ήταν ανεπαρκής επειδή ο Έφορος παρέλειψε να ερευνήσει την έκταση, τη φήμη και το χαρακτήρα της φήμης του σήματος των αιτητών στο εξωτερικό περιλαμβανόμενης και της χώρας προέλευσης, της Ελβετίας, οι αρχές της οποίας δεν εξέδωσαν ακόμα το πιστοποιητικό εγγραφής.
Η κρίση του Εφόρου Εμπορικών Σημάτων επί αιτήσεως για εγγραφή σήματος είναι πράξη διοικητική υποκείμενη σε δικαστικό έλεγχο κατά τα προβλεπόμενα από το άρθρο 146(1) του Συντάγματος.
Η απόφαση του Εφόρου είναι απρόσβλητη εφόσον ήταν εύλογα εφικτή και λήφθηκε στα πλαίσια των εξουσιών που του απονέμει ο νόμος. Βλ. White Horse Distillers Ltd v. El Greco Distillers Ltd and Others (1987) 3 C.L.R. 531.
Στην προκείμενη περίπτωση ο Έφορος έκρινε ότι το προτεινόμενο σήμα δεν μπορούσε να εγγραφεί:
(α) επειδή δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 11(1)(δ) και (ε) του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου, Κεφ. 268·
(β) δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 13 του νόμου·
(γ) δεν έχει αποδειχθεί η εγγραφή του σήματος σε χώρες του εξωτερικού και εν πάση περιπτώσει το προτεινόμενο σήμα δεν ήταν εγγράψιμο στην Κύπρο.
Το άρθρο 11 του Κεφ. 268 που έχει τίτλο "Διακριτικότητα που απαιτείται για εγγραφή στο Μέρος Α προνοεί:
"11(1) Το εμπορικό σήμα για να είναι κατάλληλο να εγγραφεί στο Μέρος Α του μητρώου, πρέπει να περιλαμβάνει ή να αποτελείται τουλάχιστον από μια από τις ακόλουθες ουσιώδεις λεπτομέρειες:
(α) το όνομα Εταιρείας, ατόμου ή εμπορικού οίκου, που παριστάνεται με ειδικό ή συγκεκριμένο τρόπο·
(β) την υπογραφή του αιτητή για εγγραφή ή του προκατόχου του στην επιχείρηση·
(γ) επινοημένη λέξη ή επινοημένες λέξεις·
(δ) λέξη ή λέξεις που δεν έχουν άμεση σχέση με το χαρακτήρα ή την ποιότητα των εμπορευμάτων ή υπηρεσιών και οι οποίες δεν αποτελούν σύμφωνα με τη συνήθη σημασία τους, γεωγραφικό όνομα ή επώνυμο·
(ε) οποιοδήποτε άλλο διακριτικό σήμα εκτός από όνομα, υπογραφή, λέξη ή λέξεις άλλες από αυτές που εμπίπτουν εντός των περιγραφών των πιο πάνω παραγράφων (α), (β), (γ) και (δ), δεν είναι κατάλληλο να εγγραφεί βάσει του 2 των προνοιών της παραγράφου αυτής εάν αποδειχθεί η διακριτικότητα του:
(2) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού "διακριτικό" σημαίνει αναφορικά με εμπορεύματα ή υπηρεσίες σε σχέση με τα οποία εμπορικό σήμα γράφτηκε ή σκοπεύεται να γραφτεί, κατάλληλο ώστε να διακρίνει εμπορεύματα ή υπηρεσίες με τα οποία ο ιδιοκτήτης εμπορικού σήματος συνδέεται ή δυνατό να συνδέεται στο εμπόριο, από εμπορεύματα ή υπηρεσίες με τα οποία δεν υπάρχει τέτοια σύνδεση, είτε γενικά, είτε όταν το εμπορικό σήμα γράφτηκε ή πρόκειται να γραφτεί με περιορισμούς, αναφορικά με τη χρήση του εντός των ορίων της εγγραφής.
(3) Για να αποφασιστεί κατά πόσο εμπορικό σήμα είναι κατάλληλο προς διάκριση όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο Έφορος δύναται να λάβει υπόψη του τα όρια εντός των οποίων:
(α) το εμπορικό σήμα περιέχει τα στοιχεία τα οποία καθιστούν αυτό κατάλληλο προς διάκριση όπως αναφέρθηκε πιο πάνω· και
(β) εξαιτίας της χρήσης του εμπορικού σήματος ή οποιωνδήποτε άλλων περιστάσεων το εμπορικό σήμα είναι στην πραγματικότητα κατάλληλο προς διάκριση όπως αναφέρθηκε πιο πάνω."
Στην παρούσα υπόθεση ο Έφορος αποφάσισε ότι το προτεινόμενο σήμα δεν πληρεί τα προαπαιτούμενα από το νόμο που αφορούν:
(ι) λέξεις που δεν έχουν άμεση σχέση με το χαρακτήρα/ποιότητα των εμπορευμάτων και/ή υπηρεσιών (άρθρο 11(1)(δ) - ανωτέρω)
(ιι) διακριτικότητα (άρθρο 11(1)(ε) - ανωτέρω).
Το προτεινόμενο σήμα "LA CREMERIA" που σημαίνει "γαλακτοπωλείο" ορθά κρίθηκε πως δεν μπορεί να αποκτήσει αποκλειστικότητα διά της εγγραφής εφόσον άλλοι εμπορευόμενοι ενδεχομένως να επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν στην εργασία τους. Το προτεινόμενο σήμα κυρίως έχει περιγραφικό χαρακτήρα (descriptive) και συγχρόνως στερείται του αναγκαίου στοιχείου της διακριτικότητας, η οποία εν πάση περιπτώσει δεν αποδείχθηκε ότι έχει αποκτηθεί ύστερα από χρήση εφόσον οι αιτητές δεν προσκόμισαν οποιαδήποτε μαρτυρία ή στοιχεία προς απόδειξη τέτοιας χρήσης.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η χρήση, ως στοιχείο αποκαλυπτικό διακριτικού χαρακτήρα, μολονότι λαμβάνεται υπόψη από τον Έφορο κατά την εξέταση αίτησης για εγγραφή, (άρθρο 11(3)(β) του νόμου) εντούτοις δεν αποτελεί από μόνο του κριτήριο που αποφασιστικά θα μπορούσε να κλίνει την πλάστιγγα για την εγγραφή του σήματος. Βλ. Plough Inc v. Republic (1988) 3 C.L.R. 145.
Η αναζήτηση διακριτικού χαρακτήρα ως προϋπόθεση εγγραψιμότητας στοχεύει, κατά κύριο λόγο, στην αποτροπή μονοπώλησης σημάτων που και άλλοι θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν νόμιμα στην εργασία τους για δικά τους εμπορεύματα. Βλ. Fournier Innovation et Synergie v. Εφόρου Εμπορικών Σημάτων (1992) 4(Β) A.A.Δ. 1440.
Προκύπτει από το διοικητικό φάκελο ότι ο Έφορος συμβουλεύθηκε λεξικά για να διαπιστώσει την πραγματική έννοια της φράσης LA CREMERIA και τις σχετικές επεξηγήσεις. Η φράση LA CREMERIA σημαίνει στα αγγλικά "milk bar" και στα ελληνικά "γαλακτοπωλείο", "πάγκος ή δωμάτιο όπου σερβίρονται ποτά από γάλα και παγωτό".
O ισχυρισμός των αιτητών ότι το προτεινόμενο σήμα είναι παγκοίνως γνωστό και χαίρει πλατιάς φήμης παρέμεινε ατεκμηρίωτος. Ο Έφορος διαπίστωσε ότι το προτεινόμενο σήμα δεν ήταν γραμμένο στη χώρα των αιτητών (Ελβετία). Ενώ από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι το σήμα που προτάθηκε για εγγραφή στην Ελβετία ήταν άλλο από το προτεινόμενο για εγγραφή στην Κύπρο. Το σήμα στην Ελβετία αποτελείται από τη φράση LA CREMERIA και συνοδεύεται από παραστάσεις, ενώ αυτό που προτάθηκε για εγγραφή στην Κύπρο αποτελείται από δύο λέξεις γραμμένες με κεφαλαία γράμματα χωρίς παραστάσεις.
Η ισχυριζόμενη εγγραφή του σήματος σε άλλες αραβικές χώρες και στη Σιγκαπούρη κρίθηκε από τον Έφορο ότι δεν αποδείχθηκε με την πρέπουσα επάρκεια εφόσον τα έγγραφα που προσκομίστηκαν δεν ήταν πιστοποιημένα ή δεόντως μεταφρασμένα.
Ο διακριτικός χαρακτήρας του σήματος είναι το κλειδί για την εγγραψιμότητά του στο μέρος Α ή στο μερος Β του μητρώου. Στην προκείμενη περίπτωση το προτεινόμενο σήμα έχει μόνο περιγραφικό χαρακτήρα και δεν συνδέεται συγχρόνως με μακροχρόνια χρήση των προϊόντων στα οποία αναφέρεται. Υποδεικνύει ότι τα προϊόντα περιέχουν γάλα ή παγωτό όπως πωλούνται στα γαλακτοπωλεία χωρίς να διαθέτει εκ φύσεως διακριτικότητα. Ταυτόχρονα οι λέξεις που συνθέτουν το προτεινόμενο σήμα το καθιστούν παραπλανητικό για τα προϊόντα εκείνα που δεν περιέχουν συστατικά γάλακτος και ορθά κατά τη γνώμη μου ο Έφορος αποφάσισε ότι το σήμα δεν είναι εγγράψιμο λόγω των προνοιών του άρθρου 13 του νόμου. Στη Ferrero v. Reg. of Trade Marks (1988) 3 C.L.R. 671, η βασική εκ του νόμου προϋπόθεση για εγγραφή σήματος διατυπώθηκε ως εξής:
"Trade mark legislation is premised on the proposition that no one should be allowed to monopolise words apt to describe a product. Such words lack the element of distinctiveness necesary to single out the products of one trader from those of another, and prevent unfair competition because of the likelihood of deception or confusion. It is for this reason that words are coined in order to individualise the brand name of different products, a process that rules out the likelihood of both confusion and deception. As I had occasion to remark on a number of occasions in the context of discussion of the basic aspects of trade mark legislation, distinctiveness is the hallmark of registration under s. 11, as well as the test of determining the likelihood of deception or confusion. (See inter alia Granada v. Republic (1985) 3 C.L.R. 207; Societe Anonyme v. Republic (1986) 3 C.L.R. 356; Arcadian Corporation Inc. (No. 1) v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2160). The Full Bench of the Supreme Court affirmed this assessment of Trade Mark Law in Plough Inc. v. Republic (1988) 3 C.L.R. 145; (see also the decision of first instance upheld on appeal (1985) 3 C.L.R. 1687."
Κατόπιν των ανωτέρω αποφαίνομαι ότι η απόφαση του Εφόρου, με βάση τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του, ήταν εύλογα επιτρεπτή και δεόντως αιτιολογημένη.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται στην ολότητά της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.