CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

X. CHRISTODOULOU AND OTHERS ν. CYPRUS TELECOMMUNICATIONS AUTHORITY (1973) 3 CLR 695

Κυριάκου κ.α. ν. ΑΤΗΚ (Αρ.1) (1991) 4 ΑΑΔ 1443

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Λοϊζίδου Πόπη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 4 ΑΑΔ 738

Ακολούθως, αφού ο Διευθυντής αποχώρησε από τη συνεδρία, η καθ΄ης η αίτηση ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και, με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν καλύτερες υπηρεσιακές εκθέσεις από την αιτήτρια* , το ενδιαφερόμενο μέρος Ν. Ταλιώτης κατείχε, αντίθετα με την αιτήτρια, το πρόσθετο προσόν, όχι όμως και το ενδιαφερόμενο μέρος Κ. Σάββα, το ενδιαφερόμενο μέρος Ν. Ταλιώτης υπερείχε της αιτήτριας σε αρχαιότητα κατά επτά περίπου έτη, το δε ενδιαφερόμενο μέρος Κ. Σάββα κατά εννέα περίπου έτη, και τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη είχαν υπέρ τους τη σύσταση του Διευθυντή, αποφάσισε να τους προάξει ως τους καταλληλότερους για τις επίδικες δύο θέσεις.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η διαπίστωση της καθ΄ης η αίτηση ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Ν. Ταλιώτης κατείχε το προσόν της πολύ καλή γνώσης της Αγγλικής γλώσσας ήταν το αποτέλεσμα μη επαρκούς ή δέουσας εκ μέρους της έρευνας. Ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με τη νομολογία, η διαπίστωση των προσόντων των υποψηφίων για την πλήρωση θέσης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου και αποτελεί πτυχή της διοικητικής λειτουργίας. Το Δικαστήριο εξετάζει μόνο κατά πόσο το διορίζον όργανο, με βάση το ενώπιόν του υλικό, μπορούσε εύλογα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι συγκεκριμένος υποψήφιος κατείχε ή όχι συγκεκριμένο προσόν. (Βλ. Lewis v. Δημοκρατίας, Α.Ε.522, 30.5.1989 και Επαμεινώνδας ν. ΡΙΚ, Α.Ε.1846, 29.5.1998). Στην προκείμενη περίπτωση, με βάση το υλικό που έχω ενώπιόν μου, βλέπω ότι τα στοιχεία που οδήγησαν την καθ΄ης η αίτηση στη διαπίστωση ότι ο Ν. Ταλιώτης κατείχε το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας ήταν, αφενός, η βεβαίωση του Διευθυντή ότι αυτός ικανοποιούσε το στοιχείο της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας εφόσον είχε κάμει μεταπτυχιακές σπουδές σε Αγγλικό πανεπιστήμιο και, αφετέρου, το γεγονός ότι στον προσωπικό του φάκελο περιλαμβανόταν Graduate Diploma in Agriculture (International), Reseworthy Agricultural College, το οποίο απέκτησε ύστερα από μεταπτυχιακές σπουδές στη Ν. Αυστραλία, διάρκειας ενός έτους. Στη βάση των στοιχείων αυτών η καθ΄ης η αίτηση μπορούσε, κατά την άποψή μου, εύλογα να καταλήξει, όπως και κατέληξε, ότι ο Ν. Ταλιώτης κατείχε το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.

Προβάλλεται επίσης ως λόγος ακυρώσεως ότι ο Διευθυντής δεν αποκάλυψε το περιεχόμενο των διαβουλεύσεών του με τους οικείους προϊσταμένους των υποψηφίων με αποτέλεσμα το περιεχόμενο αυτό να μην καταγραφεί στα πρακτικά που τηρήθηκαν από την καθ΄ης η αίτηση ώστε να μπορεί να ελεγχθεί. Ούτε ο λόγος αυτός ευσταθεί. Σύμφωνα με τη νομολογία, απαιτείται μεν να καταχωρούνται στα πρακτικά οι συστάσεις του Διευθυντή, ώστε να είναι εφικτός ο δικαστικός έλεγχος, όχι όμως και οι απόψεις που εξασφάλισε ο Διευθυντής από άλλους Λειτουργούς, και από ποίους, για να καταλήξει στη δική του κρίση. Ο τρόπος δε με τον οποίο ο Διευθυντής αξιολόγησε τις απόψεις των Λειτουργών αυτών δεν ελέγχεται δικαστικά. (Βλ., μεταξύ άλλων, Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 717, 12.7.1990).

Ο τελευταίος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η σύσταση του Διευθυντή, όπως και η τελική απόφαση της καθ΄ης η αίτηση, δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένες. Και ο λόγος αυτός είναι αβάσιμος. Τόσο ο Διευθυντής όσο και η καθ΄ης η αίτηση υπέδειξαν με σαφήνεια τους λόγους της προτίμησής του ενδιαφερόμενου μέρους. Όσον αφορά το Διευθυντή παραπέμπω απλώς στο σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά της 30.3.1998 (πιο πάνω). Όσον αφορά την καθ΄ης η αίτηση παραπέμπω στα ίδια πρακτικά (Παράρτημα 4 στην Ένσταση) από τα οποία προκύπτει με σαφήνεια ότι η καθ΄ης η αίτηση προτίμησε το ενδιαφερόμενο μέρος, αντί της αιτήτριας, για το λόγο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε υπεροχή στις υπηρεσιακές εκθέσεις έναντι της αιτήτριας, είχε το πρόσθετο προσόν, που δεν είχε η αιτήτρια, ήταν κατά επτά χρόνια αρχαιότερο της αιτήτριας, και είχε υπέρ του την αιτιολογημένη σύσταση του Διευθυντή η οποία και ήταν απόλυτα σύμφωνη με το περιεχόμενο των υπηρεσιακών εκθέσεων.

Η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει οποιονδήποτε λόγο ακυρώσεως της προαγωγής του Ν. Ταλιώτη.

Η ένσταση του εννόμου συμφέροντος.

Η δικηγόρος του Κ. Σάββα πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την προαγωγή του στην επίδικη θέση για το λόγο ότι αυτή δεν κατείχε το απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας της επίδικης θέσης προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας. Η ένσταση δεν ευσταθεί. Δεδομένου ότι ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίζεται ότι ο Κ. Σάββα δεν κατείχε το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, η αιτήτρια έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την προαγωγή του, έστω και αν υποτεθεί ότι ούτε και αυτή κατέχει το εν λόγω προσόν. Και τούτο γιατί, σύμφωνα με τη νομολογία, ο υπάλληλος, έστω και αν δεν κατέχει τα προσόντα για την πλήρωση μιας θέσης, έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την προαγωγή συναδέλφου του, που προάχθηκε χωρίς ούτε και αυτός να έχει τα προσόντα, όταν με την προαγωγή θα επηρεασθεί η αρχαιότητά του ή ο προαχθείς θα καταστεί προϊστάμενος ή ανώτερός του. (Βλ., μεταξύ άλλων, Christodoulou and Others v. CYTA (1973) 3 CLR 695 και Κυριάκου κ.ά. ν. ΑΤΗΚ (Αρ.1) (1991) 4(Β) ΑΑΔ 1443).

Η ουσία της προσφυγής.