|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ. 1155/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Κώστας Δημητρίου, από Λάρνακα
Αι τητή
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Κα θ΄ων η αίτηση
----------------
9 Νοεμβρίου 2000
Για τον αιτητή: Ι. Τυπογράφος.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Δ. Κούσιου - Χρυσανδρέα.
------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής, με διαδοχικές αποφάσεις της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, βρίσκεται σε διαθεσιμότητα από τις 4.1.99. Αντικείμενο αυτής της προσφυγής είναι η προς τούτο απόφαση της 24.8.00.
Ο αιτητής κατείχε τη θέση του Αρχιεπιστάτη Χωριτικών Οδών στην Επαρχιακή Διοίκηση Αμμοχώστου. Στις 27.11.98 καταγγέλθηκε από δυο υπαλλήλους του τμήματός του πως κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε, σε διάφορες περιπτώσεις, τους χρησιμοποίησε για προσωπικές εργασίες του. Ορίστηκε Ερευνών Λειτουργός και μετά από πρόταση της Αρμόδιας Αρχής προς την ΕΔΥ, τέθηκε σε διαθεσιμότητα για τρεις μήνες. Πρέπει να έχουμε υπόψη τους λόγους που δόθηκαν. Αντιγράφω από έγγραφο της αρμόδιας αρχής, ημερομηνίας 31.12.98, που αποτέλεσε τη βάση:
"α) η διαθεσιμότητα του υπαλλήλου δεν θα επηρεάσει αρνητικά την ομαλή λειτουργία του Γραφείου όπου αυτός υπηρετεί.
β) οι μάρτυρες είναι δύο (2)
γ) η παρουσία του στο Γραφείο θα επηρεάσει τους μάρτυρες.
δ) οι εργάτες εξακολουθούν να είναι υφιστάμενοι του Αρχιεπιστάτη Χωριτικών Οδών".
Δεν προωθήθηκε τότε η πειθαρχική έρευνα. Είχε αρχίσει διερεύνηση για πιθανή διάπραξη ποινικού αδικήματος και "σταμάτησε" ή, όπως εξηγήθηκε μετά, "ανεστάλη". Η ΕΔΥ απεφάσισε, για τους λόγους που ήδη είχαν δοθεί, ειδικά επειδή υπήρχε κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων, τη συνέχιση της διαθεσιμότητας για όσο θα διαρκούσε η ποινική έρευνα, όχι όμως πέραν των τριών μηνών και στη συνέχεια, όταν διατυπώθηκε κατηγορητήριο, την περαιτέρω διαθεσιμότητα του αιτητή μέχρι τη συμπλήρωση της ποινικής υπόθεσης, πάλιν για τους ίδιους λόγους.
Η ποινική υπόθεση εκδικάστηκε και ο κατηγορούμενος αθωώθηκε και απαλλάχθηκε στις 14 κατηγορίες που του είχαν προσαφθεί. Αυτές του απέδιδαν κατάχρηση εξουσίας κατά παράβαση των άρθρων 4 και 105 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και δόλο υπό δημόσιου λειτουργού κατά παράβαση των άρθρων 4, 133 και 35 του ιδίου. Περιστρέφονταν γύρω από την κατ΄ισχυρισμό απασχόληση υπαλλήλων στην Επαρχιακή Διοίκηση για προσωπικές του εργασίες και αυτοί οι υπάλληλοι κατονομάζονταν στο κατηγορητήριο και αναφέρονταν ως μάρτυρες κατηγορίας. Περι-λαμβάνονται σ΄αυτούς και οι δυο που είχαν υποβάλει την αρχική καταγγελία.
Παρά την αθώωση του αιτητή, ζητήθηκε περαιτέρω διαθεσιμότητά του. Η πρώτη προσπάθεια απέτυχε για λόγους που δεν χρειάζεται να μας απασχολήσουν και με το δεύτερο αίτημα της αρμόδιας αρχής, αφού εξηγήθηκε πως διατάχθηκε πειθαρχική έρευνα, προσδιορίστηκαν ως λόγοι ουσιαστικά όσα αναφέρθηκαν και την πρώτη φορά, δηλαδή στις 31.12.98:
"Οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η διαθεσιμότητα του εν λόγω Λειτουργού είναι οι ακόλουθοι:
(α) η διαθεσιμότητα του υπαλλήλου δεν θα επηρεάσει αρνητικά την ομαλή λειτουργία του Γραφείου όπου αυτός υπηρετεί (ήδη δημιούργησε πρόβλημα κατά την προσέλευση του στο Γραφείο της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου και έχει διαταραχθεί το εργασιακό κλίμα στο εν λόγω Γραφείο).
(β) Οι μάρτυρες θα είναι τουλάχιστον δύο (2).
(γ) Η παρουσία του στο Γραφείο θα επηρεάσει τους μάρτυρες.
(δ) Οι εργάτες εξακολουθούν να είναι υφιστάμενοι του Αρχιεπιστάτη Χωριτικών Οδών."
Ακολούθησε η προσβαλλόμενη απόφαση της ΕΔΥ για τη περαιτέρω διαθεσιμότητα του αιτητή, που είχε στο μεταξύ τερματισθεί με απόφαση ημερομηνίας 21.8.00 ενόψει της αθωωτικής απόφασης, για περίοδο τριών μηνών. ΄Οπως εξηγείται, η ΕΔΥ άχθηκε στην απόφαση αυτή επειδή έκρινε ότι, ενόψει των λόγων που πρόβαλε η αρμόδια αρχή, το απαιτούσε το δημόσιο συμφέρον.
Μελέτησα τα στοιχεία και κατέληξα πως είναι βάσιμη η εισήγηση του αιτητή πως συντρέχουν λόγοι ακυρότητας:
1. Το πρώτο σκέλος της αιτιολογίας της πρότασης της αρμόδιας αρχής την οποία, όπως προκύπτει, υιοθέτησε ως σύνολο η ΕΔΥ, πως "η διαθεσιμότητα του υπαλλήλου δεν θα επηρεάσει αρνητικά την ομαλή λειτουργία του Γραφείου όπου αυτός υπηρετεί", δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να
"Ο λόγος αυτός είναι εντελώς άσχετος με το ερώτημα κατά πόσο η διαθεσιμότητα του αιτητή εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Το γεγονός ότι η διαθεσιμότητα υπαλλήλου δεν θα επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία της υπηρεσίας δεν είναι στοιχείο που μπορεί να προσμετρά θετικά ως λόγος δημόσιου συμφέροντος για τη διαθεσιμότητα του."
Η αναφορά, στο πλαίσιο του ίδιου σκέλους, σε πρόβλημα που δημιούργησε ο αιτητής και σε διαταραχή του εργασιακού κλίματος, "κατά την προσέλευσή του στο Γραφείο της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου", είναι εντελώς αόριστη αφού δεν περιλαμβάνει αναφορά στο συγκεκριμένο περιστατικό που εμφανίζεται να επεσυνέβη. Ούτε υπάρχει στο φάκελο καταχωρημένο οποιοδήποτε τέτοιο περιστατικό. Είναι μάλιστα η θέση του αιτητή πως δεν επέστρεψε καν στο Γραφείο και όσα επικαλέστηκε εναρμονίζονται προς αυτή. Η απόφαση της ΕΔΥ ημερομηνίας 21.8.00 για τερματισμό της διαθεσιμότητας του λόγω της αθώωσής του στάληκε, όπως δείχνει η σφραγίδα της επιστολής, στις 24.8.00 και η προσβαλλόμενη απόφαση τον έθετε σε διαθεσιμότητα ακριβώς από τις 24.8.00. Σημειώνω πως ο δικηγόρος του αιτητή, με επιστολή του ημερομηνίας 21.8.00 διαμαρτυρήθηκε γιατί, παρά την αθώωσή του, δεν είχε αρθεί η διαθεσιμότητα και δεν είχε κληθεί να αναλάβει καθήκοντα.
2). Τα υπόλοιπα από τους λόγους που δόθηκαν αφορούν στον κίνδυνο επηρεασμού μαρτύρων. Αυτό μπορεί να αναχθεί σε λόγο δημοσίου συμφέροντος αλλά παρατηρούνται τα ακόλουθα. Δεν προσ-διορίζεται οτιδήποτε το συγκεκριμένο ως το ενδεχόμενο πειθαρχικό παράπτωμα για το οποίο κρίθηκε αναγκαίο να διαταχθεί περαιτέρω έρευνα. Η αναφορά σε πειθαρχικά παραπτώματα τα οποία ίσως προκύπτουν "από την ποινική υπόθεση", είναι εντελώς αόριστη και διφορούμενη. Στην υπόθεση Περικλέους ν. Συμβ. Βελτ. Αγ. Νάπας (1993) 3 ΑΑΔ 579, την οποία επικαλέστηκε ο αιτητής, η Ολομέλεια, με την απόφαση που εξέδωσε ο Χρυσοστομής Δ. εξήγησε τα ακόλουθα:
"Για τον προσδιορισμό του δημοσίου συμφέροντος, ώστε να τεθεί ένας υπάλληλος σε διαθεσιμότητα κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας και μέχρι την τελική εκδίκαση της πειθαρχικής υπόθεσης εναντίον του, είναι απαραίτητη η αποκάλυψη της αληθούς φύσης των παραπτωμάτων και των στοιχείων που τα συνθέτουν, ώστε το δημόσιο συμφέρον να εξειδικεύεται με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά και να προσδιορίζεται με τρόπο που να καθιστά εφικτό το δικαστικό του έλεγχο (βλ. σχετικά P. Adamides v. R. (1982) 3 CLR 343, Kazamias v. R. (1982) 3 CLR 239, Σκαρπάρης ν. Ε.Δ.Υ., Υπ. Αρ. 263/92, ημερ. 5.3.93, Π. Νικολάου ν. Ε.Δ.Υ. (ανωτέρω) και Θεόδουλος Χαραλαμπίδης ν. Ε.Δ.Υ. Υπ. Αρ. 61/93 ημερ. 17.11.93."
Εν πάση περιπτώσει, είναι σαφές και το δέκτηκε και η Κούσιου πως όλοι οι εμπλεκόμενοι είχαν δώσει όχι μόνο γραπτές καταθέσεις αλλά κλήθηκαν και ως μάρτυρες στην ποινική υπόθεση. Χρειαζόταν, λοιπόν, για να λεχθεί το ελάχιστο, περαιτέρω εξήγηση αναφορικά με το πώς, κάτω από τέτοιες συνθήκες, υπήρχε κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων.
Η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει γιατί, σε τελική ανάλυση, οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος που δόθηκαν, στη μια περίπτωση δεν είναι τέτοιοι και στην άλλη δεν αιτιολογήθηκαν με την απαιτούμενη επάρκεια.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ
/Μσι.