Ο αιτητής αμφισβητεί την ορθότητα της επίδκης απόφασης επικαλούμενος πλάνη της Επιτροπής αναφορικά με τον αριθμό των κενών θέσεων και παραπέμπει προς τούτο στα παραρτήματα 1, 2 και 3 της ένστασης. Ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί. Διεξήλθα το περιεχόμενο των εγγράφων στα οποία παραπέμπει ο αιτητής και δεν διαπίστωσα ο,τιδήποτε το οποίο να δημιουργεί έστω εύλογη υπόνοια ότι η Επιτροπή ενήργησε υπό καθεστώς πλάνης αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα. Η συνεδρία της Επιτροπής κατά την οποία λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, είχε ως αντικείμενο την πλήρωση τεσσάρων κενών θέσεων Ανώτερου Λειτουργού για τις εισπράξεις Φόρων κατόπιν σχετικής πρότασης του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών που λήφθηκε στις 5.2.99. Ολες οι ενέργειες της Επιτροπής που ακολούθησαν, περιλαμβανομένης και της λήψης της επίδικης είχαν ως κύριο αντικείμενο την πραγμάτωση αυτού του σκοπού.

Βασική εισήγηση του αιτητή αφορά τη σύσταση του Διευθυντή. Συμφυρμός ισχυρισμών και ερωτημάτων διατυπωμένων υπό μορφή επιχειρημάτων είναι το μωσαϊκό που συνθέτει την ογκώδη επιχειρηματολογία του αιτητή στις γραπτές αγορεύσεις προς υποστήριξη της εισήγησης. Θα προσπαθήσω να προσδιορίσω τα κύρια σημεία που πρέπει να απαντηθούν, αλλά πριν προχωρήσω, θεωρώ ότι το ζήτημα θα γίνει καλύτερα κατανοητό με την παράθεση της σύστασης του Διευθυντή κατά το μέρος που ενδιαφέρει.

Γίνεται εισήγηση ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι τρωτή επειδή ο τελευταίος, ζήτησε πληροφορίες από τον διοικητικά προϊστάμενο των υποψηφίων και άλλους ανώτερους λειτουργούς του Τμήματος που δεν κατονομάζονται. Είναι η θέση του αιτητή ότι δεν παρεχόταν ευχέρεια από το νόμο στο Διευθυντή, να ζητήσει πληροφορίες από ανώτερους λειτουργούς εφόσον ζήτησε και πήρε πληροφορίες από τον διοικητικά προϊστάμενο του τμήματος. Συναφής είναι και ο ισχυρισμός ότι οι διαβουλεύσεις που είχε ο Διευθυντής με τα εν λόγω πρόσωπα έπρεπε να είχαν καταγραφεί. Οι ισχυρισμοί δεν ευσταθούν. Ο Διευθυντής διατηρούσε ευχέρεια να ζητήσει πληροφορίες από ανώτερους λειτουργούς και τον διοικητικά προϊστάμενο του τμήματος προκειμένου να διαμορφώσει τη σύσταση που θα έδιδε στα πλαίσια της προαγωγικής διαδικασίας. Βλ. Λύωνας κα ν. Δημοκρατίας, προσφ. αρ. 683/88, ημερ. 14.6.90 (απόφαση Ολομέλειας). Σύμφωνα με τη νομολογία μας η καταγραφή των διαβουλεύσεων του προϊσταμένου με ανώτερους λειτουργούς κλπ δεν είναι απαραίτητη και ούτε ελέγχεται δικαστικά ο τρόπος που ο προϊστάμενος τμήματος αξιολογεί τις απόψεις λειτουργών που συμβουλεύεται.

Ο αιτητής εμμέσως, πλην σαφώς, αμφισβητεί την αλήθεια της δήλωσης του Διευθυντή ότι ζήτησε και πήρε πληροφορίες από τον διοικητικά προϊστάμενο και άλλους ανώτερους λειτουργούς του τμήματος και μάλιστα προτού να γνωρίζει ποίοι ήταν οι υποψήφιοι.

Ισχυρίζεται επίσης ότι ο Διευθυντής διαμόρφωσε τη σύστασή του χωρίς να είχε δυνατότητα πραγματικής μελέτης των φακέλων εφόσον ο χρόνος που είχε στη διάθεσή του για μελέτη των φακέλων ήταν ελάχιστος. Πρόκειται για παράπονα που μάλλον στηρίζονται σε εικασίες και απλή πιθανολόγηση παρά σε τεκμηριωμένα στοιχεία. Ο χρόνος για παράδειγμα που μεσολάβησε από τη στιγμή που ο Διευθυντής πήρε στα χέρια του τους φακέλους μέχρι την ώρα που έδωσε τις συστάσεις δεν καταγράφεται και συνεπώς δεν είναι δυνατό να ευσταθήσουν παράπονα χωρίς την απαραίτητη τεκμηρίωση.

Το καίριο ζήτημα που θίγει ο αιτητής αναφορικά με τον ισχυρισμό του περί πάσχουσας σύστασης του Διευθυντή είναι ότι η σύσταση δεν συνάδει με το περιεχόμενο των φακέλων. Είναι η θέση του ότι ο Διευθυντής, στην προσπάθειά του να εξηγήσει γιατί θεωρεί το ενδιαφερόμενο πρόσωπο καταλληλότερο για τη θέση, αναφέρθηκε σε ιδιότητες που το διακρίνουν και οι οποίες, κατά τη γνώμη του (του Διευθυντή) το καθιστούσαν καταλληλότερο για προαγωγή υποκαθιστώντας με αυτό τον τρόπο τις νομίμως συνταχθείσες υπηρεσιακές εκθέσεις των υποψηφίων και προβαίνοντας έτσι σε δική του επαναξιολόγηση των υποψηφίων και ανάπλαση της αξίας τους με βάση τις πληροφορίες που πήρε για το σκοπό αυτό από το διοικητικά προϊστάμενο και άλλους ανώτερους λειτουργούς του τμήματος.

Από τα στοιχεία των αντίστοιχων εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή και του ενδιαφερόμενου προσώπου, προκύπτει ότι πρόκειται για δύο ισάξιους υπαλλήλους. Ο αιτητής συγκεντρώνει για τα έτη από 1991 μέχρι 1998 44 "Εξαίρετα" και 20 "Πολύ ικανοποιητικά" ενώ για την ίδια περίοδο, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο συγκεντρώνει 46 "Εξαίρετα" και 18 "Πολύ Ικανοποιητικά". Είναι φανερό ότι η μεταξύ τους διαφορά στο κριτήριο της αξίας είναι εντελώς οριακή. Ο αιτητής προηγείται του ενδιαφερόμενου προσώπου σε αρχαιότητα κατά δύο χρόνια. Προσόν το οποίο κατέχει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας και συνεπώς δεν προσμετρά.

Εχω τη γνώμη ότι τα στοιχεία της υπευθυνότητας, της προθυμίας ανάληψης ευθυνών, της αφοσίωσης στην εκτέλεση καθηκόντων και της ικανότητας εποπτείας και ελέγχου εργασίας προσωπικού που ο διευθυντής υπερτονίζει στη σύστασή του υπέρ του ενδιαφερόμενου προσώπου είναι στοιχεία των εμπιστευτικών εκθέσεων που έχουν βαθμολογηθεί και όπως έχει αναφερθεί δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι μπορεί να προσδώσουν εκ των υστέρων περισσότερη αξία στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Με άλλα λόγια, οι συστάσεις του Διευθυντή συνιστούν επανάληψη των στοιχείων των φακέλων όπως προκύπτουν από τις αξιολογήσεις στις υπηρεσιακές εκθέσεις με υπερτονισμό ιδιοτήτων του ενδιαφερόμενου προσώπου οι οποίες ανάγονται στα βαθμολογημένα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων τα οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν προσδίδουν οποιαδήποτε υπεροχή στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο εφόσον και ο αιτητής είχε την ίδια σχεδόν βαθμολογία με εκείνη του ενδιαφερόμενου προσώπου. Η σύσταση του Διευθυντή δεν έχει προσθέσει τίποτε και δεν εξυπηρετεί τον σκοπό για τον οποίο κλήθηκε από την Επιτροπή.

Για το θέμα των συστάσεων ο Νικολάου, Δ., στην Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου κα, ΑΕ 2207 και 2208, ημερ. 15.5.1998 συνόψισε τα όσα σημαντικά περί των συστάσεων υποδεικνύονται στη νομολογία. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:

Στην προκείμενη περίπτωση είναι φανερό ότι η σύσταση του Διευθυντή εσφαλμένα ήταν που εμφάνιζε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο να υπερτερούσε έναντι του αιτητή σε αξία αφού, καθώς έχει λεχθεί η σύσταση δεν αναφερόταν σε ιδιότητες ή ικανότητες άλλες από τις βαθμολογημένες και στις οποίες ο αιτητής είναι ισοδύναμος με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

Οταν οι υποψήφιοι ανήκουν στην ίδια κατηγορία άριστων υπαλλήλων η απουσία εξήγησης για τη διάκριση που γίνεται μεταξύ τους αφήνει την εντύπωση είτε ότι ο Διευθυντής λειτούργησε κάτω από πλάνη ως προς τα στοιχεία του αιτητή, είτε ότι τα παραγνώρισε (Ονουφρίου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2037, ημερ. 20.11.1998). Σε μια τέτοια περίπτωση η σύσταση του Διευθυντή πάσχει και παραμένει ατεκμηρίωτη ως προς τη διάκριση που γίνεται μεταξύ του συστηθέντα και του αιτητή.

Η τρωτή σύσταση του Διευθυντή συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την απόφαση της ΕΔΥ η οποία βασίστηκε σ΄ αυτήν. Βλ. Κουάλης κα ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2402, ημερ. 11.11.99.

Α. Κραμβής,

Δ.

ΣΦ.