|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 42/98
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ
:C. Kontos Estates Ltd., από τη Λευκωσία
Αιτητώ ν
- και -
Δήμου Λευκωσίας ή/και του
Δήμου Λευκωσίας ως της Πολεοδομικής Αρχής
διά την πόλη της Λευκωσίας
Καθ'ων η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 8 Φεβρουαρίου, 2000.Για τους αιτητές: Μ. Τριανταφυλλίδης.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Κ. Μιχαηλίδης.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια Εταιρεία ζητά την ακόλουθη θεραπεία:-
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ΄ων η Αίτηση, με ημερομηνία 12.12.97, να αρνηθούν να χορηγήσουν Πολεοδομική Άδεια, σύμφωνα με την Αίτηση των Αιτητών για Πολεοδομική Άδεια (ΠΑ12/96) με ημερομηνία 15.1.96, είναι άκυρη και εστερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος.".
Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια τεμαχίου γης στον Άγιο Ανδρέα στη Λευκωσία, με αρ. 261 (Φ/Σχ. 21/46.4.2). Στις 15.1.96 υπέβαλαν στο Δήμο Λευκωσίας ως Πολεοδομική Αρχή για την πόλη της Λευκωσίας, αίτηση για πολεοδομική άδεια για την ανάπτυξη του εν λόγω τεμαχίου τους αρ. 19 με σκοπό την ανέγερση γραφείων και καταστημάτων.
Ο Δήμος Λευκωσίας με απόφασή του ημερ. 11.12.97 αρνήθηκε την έκδοση πολεοδομικής άδειας και απέρριψε την αίτηση της αιτήτριας.
Η αιτήτρια κατέθεσε την προσφυγή αυτή ζητώντας την ακύρωση της επίδικης απόφασης για τους λόγους που αναφέρονται σ΄ αυτή.
Ο Δήμος Λευκωσίας, διά του δικηγόρου του, μετά από πολλές παρατάσεις που δόθηκαν από το Δικαστήριο, κατεχώρησε τελικά τη γραπτή ένστασή του. Στην ένστασή του ο Δήμος παραδέχεται ότι για τη λήψη της επίδικης απόφασης, λήφθηκε υπόψη το Τοπικό Σχέδιο όπως ίσχυε κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης και όχι το Τοπικό Σχέδιο όπως ίσχυε κατά το χρόνο λήψης της απόφασης.
Η τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου έγινε με τη γνωστοποίηση αρ. 1188 που δημοσιεύθηκε στο Παράρτημα Τρίτο, Μέρος ΙΙ της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας αρ. 3091, ημερομηνίας 4.10.1996.
Ο Δήμος Λευκωσίας υπέβαλε ένσταση στην πιο πάνω τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας η οποία εκκρεμούσε μέχρι την καταχώρηση της ένστασης. Ο Δήμος θεωρεί ότι η τροποποίηση αυτή έγινε καθ΄ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας απλώς και μόνο προς ικανοποίηση των συμφερόντων της αιτήτριας.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας στις 25.1.99 κατεχώρησε τη γραπτή του αγόρευση. Μετά από επανειλημμένες αναβολές που εζήτησε ο δικηγόρος του Δήμου για να του δοθεί χρόνος να καταχωρήσει τη γραπτή του αγόρευση και/ή να εισηγηθεί στο Δήμο την ανάκληση της επίδικης απόφασης η υπόθεση οδηγήθηκε σε προφορική ακρόαση, αφού ούτε γραπτή αγόρευση καταχωρήθηκε ούτε και ανάκληση της επίδικης απόφασης έγινε.
Κατά την προφορική ακρόαση ο δικηγόρος της αιτήτριας υιοθέτησε τη γραπτή του αγόρευση και επέμενε ότι η επίδικη απόφαση υπόκειται σε ακύρωση για το λόγο ότι η εξέταση και η απόρριψη της έγινε με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης και όχι με το νομικό καθεστώς που ήταν σε ισχύ κατά το χρόνο λήψης της απόφασης. Ο δικηγόρος του Δήμου υιοθέτησε απλώς το περιεχόμενο της γραπτής του ένστασης χωρίς να αναφέρει οτιδήποτε άλλο.
Είναι καθιερωμένο ότι το κρίσιμο νομικό καθεστώς για τη νομιμότητα των διοικητικών πράξεων είναι αυτό που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσής τους.
Στην απόφαση της Ολομέλειας Δημοτική Επιτροπή Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.ά. (1994) 3 ΑΑΔ 434 στις σελίδες 444-445 αναφέρονται τα εξής:
"Είναι καλά εμπεδωμένο στο Διοικητικό Δίκαιο ότι το κρίσιμο νομικό καθεστώς για τη νομιμότητα των διοικητικών πράξεων είναι αυτό που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσής τους. Εάν, όμως, η Διοίκηση δεν ενήργησε μέσα σε εύλογο χρόνο, τότε το ισχύον δίκαιο είναι εκείνο το οποίο ίσχυε κατά το χρόνο που έπρεπε να ληφθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.
Αναφορικά με τις άδειες οικοδομής, το Ανώτατο Δικαστήριο υιοθέτησε την ίδια αρχή, δηλαδή, το κύρος της διοικητικής πράξης κρίνεται με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσής της. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία υπάρχει καθυστέρηση, για την οποία φέρει ευθύνη η Διοίκηση σε βαθμό που επιβάλλει την λήψη απόφασης με βάση το προϊσχύον δίκαιο - (βλ. μεταξύ άλλων, Andriani G. Lordou and Others v. Republic (Council of Ministers) and Another (1968) 3 C.L.R. 427. Loiziana Hotels Ltd. v. The Municipality of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 466. Panayiotopoullou-Toumazi v. Nicosia Municipality (1986) 3 C.L.R. 35. Lemi and Others v. District Administration Nicosia (1986) 3 C.L.R. 2226. Municipal Committee of Larnaca v. Georghiou (1988) 3 C.L.R. 123. Kolakkides v. Municipality of Aglandjia (1988) 3 C.L.R. 1193)".
Και στην απόφαση επίσης της Ολομέλειας Δήμος Στροβόλου ν. Βορκά κ.ά. (1994) 3 ΑΑΔ 514 εμπεδώνεται η ίδια αρχή. Στη σελίδα 518 αναφέρονται τα εξής:-
"Προχωρούμε όμως να σημειώσουμε και τα εξής: Είναι εσφαλμένη η άποψη του πρωτόδικου συναδέλφου μας, πως, σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου, το νομικό καθεστώς που εφαρμόζεται στην εξέταση μιας αίτησης είναι αυτό που ισχύει κατά το χρόνο υποβολής της. Η ορθή νομικά θέση είναι πως το δίκαιο που εφαρμόζεται είναι αυτό που ισχύει κατά το χρόνο λήψης της απόφασης, εκτός βέβαια όπου υπεισέρχεται ο παράγοντας της αδικαιολόγητης καθυστέρησης, κάτι που δεν ισχύει εδώ. (Ιδές την επιβεβαίωση της αρχής αυτής, στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση: Δημοτική Επιτροπή Αγίου Δομετίου ν. Χριστόφορου Α. Χριστοφόρου κ.ά. Α.Ε. 748, ημερ. 8.9.94). Επίσης, η απόφαση της Τεχνικής Επιτροπής του Δήμου, στην οποία γίνεται αναφορά πιο πάνω, είναι αντίθετη με τις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 14 του Νόμου.".
Καταλήγω κατά συνέπεια ότι κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης πεπλανημένα ο Δήμος Λευκωσίας απέρριψε την αίτηση εφαρμόζοντας το παλαιό Τοπικό Σχέδιο που ίσχυε κατά το χρόνο υποβολής της και όχι το Τοπικό Σχέδιο που ίσχυε κατά το χρόνο λήψης της απόφασης.
Η προσφυγή γίνεται δεκτή με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ