|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 4 ΑΑΔ 732
18 Ιουνίου, 1999
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Aρ. 186/97)
ΑΛΕΚΟΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ,
Αιτητής,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟY ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 197/97)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟY,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση
(Υπόθεση Aρ. 202/97)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜEΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟY ΔΙΚΑΙΟΣYΝΗΣ ΚΑΙ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 203/97)
ΕΛΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 186/97, 197/97, 202/97, 203/97)
Αστυνομική Δύναμη ― Προαγωγές ― Πρόσδοση μέχρι 10 μονάδων από το Συμβούλιο Κρίσης με αναφορά στους φακέλους και τα ατομικά δελτία των υποψηφίων ― Απαιτείται αιτιολογία στην περίπτωση που από τους φακέλους δεν προκύπτει κατά τρόπο σαφή και αναντίλεκτο τι ακριβώς οδήγησε στην κρίση αυτή ― Μόνο έτσι παρέχεται δυνατότητα άσκησης δικαστικού ελέγχου.
Αστυνομική Δύναμη ― Προαγωγές ― Απόφαση Αρχηγού Αστυνομίας ― Επιλογή από τον συγκριτικό πίνακα ― Έλλειψη αιτιολογίας για την επιλογή υποψηφίων που συγκέντρωσαν χαμηλότερη βαθμολογία από άλλους ή που είχαν ίση βαθμολογία, αλλά οι μη επιλεγέντες υπερείχαν σε αρχαιότητα ― Ελλείψει αναφοράς του Αρχηγού στους λόγους των επιλογών του, δε δύναται να πιθανολογούνται εκ των υστέρων.
Αστυνομική Δύναμη ― Προαγωγές ― Έγκριση της απόφασης του Αρχηγού από τον Υπουργό ― Αιτιολογία ― Εφόσον η έγκριση είναι συναρτημένη με όλα τα σχετικά στοιχεία που τίθεται ενώπιον του Υπουργού, δεν απαιτείται αιτιολογία.
Οι αιτητές προσέβαλαν την απόφαση προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Λοχία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας μερικώς την απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Ο αιτητής στην προσφυγή Αρ. 186/97, εγείρει ένα και μοναδικό σημείο. Στρέφεται κατά του τρόπου με τον οποίο το Συμβούλιο Κρίσης άσκησε την εξουσία του για απόδοση των 10 επιπρόσθετων μονάδων. Εισηγείται πως ήταν αναιτιολόγητη και επίσης αποτέλεσμα ελλιπούς έρευνας. Οι καθ' ων η αίτηση δεν ασχολήθηκαν ειδικά με την εισήγηση αυτή.
Στην υπόθεση Ευθυμίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, το Δικαστήριο εξέτασε όμοιο ζήτημα. Έκρινε ότι η απόδοση των επιπρόσθετων μονάδων με αναφορά γενικά στα "στοιχεία του προσωπικού φακέλου και ατομικού δελτίου", έπασχε ως αναιτιολόγητη. Διατηρείται η άποψη αυτή. Στην πιο πάνω υπόθεση οι αιτητές είχαν αποκλειστεί, αφού δεν είχαν περιληφθεί στον κατάλογο των συστηνομένων. Ωστόσο επενέργησε και εδώ αυτή η βαθμολογία. Η διαφορά μεταξύ των συστηθέντων με βάση τους βαθμούς της Επιτροπής Αξιολόγησης και εκείνους που απέδωσε το Συμβούλιο Κρίσης για τη συνέντευξη ήταν σαφώς ανατρέψιμοι, ανάλογα με το πόσους πρόσθετους βαθμούς θα έδιδε το Συμβούλιο Κρίσης. Ο Αρχηγός δε, κατά την άσκηση της αποφασιστικής του αρμοδιότητας, σαφώς αναφέρεται σε αξιολόγηση, με βάση το συγκριτικό πίνακα. Ένας συγκριτικός πίνακας υπάρχει και αυτός είναι ο κατάλογος των συστηνομένων που υπέβαλε το Συμβούλιο Κρίσης.
Δεν παρέχεται δυνατότητα ανεύρεσης στους φακέλους του αιτιολογικού ερείσματος της πιο πάνω κρίσης. Είναι σταθερά νομολογημένο πως οι φακέλοι προσφέρονται ως τέτοιο μόνο αν προκύπτει από το περιεχόμενό τους, κατά τρόπο σαφή και αναντίλεκτο, τι ακριβώς οδήγησε στην ορισμένη κρίση. Δεν παρέχεται δυνατότητα άσκησης δικαστικού ελέγχου και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας των προαγωγών που προσβάλλονται με την προσφυγή αυτή.
2. Στην υπόθεση Σοφοκλέους κ.ά. ν. Δημοκρατίας το Δικαστήριο δέχτηκε πως η απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας ήταν αναιτιολόγητη σε σχέση με επιλογή υποψηφίων που είτε υστερούσαν στη βαθμολογία είτε, ενώ ισοβαθμούσαν, υστερούσαν σε αρχαιότητα έναντι των αιτητών. Στην προσφυγή 197/97 το Δικαστήριο άγεται στην ίδια κατάληξη. Ο Αρχηγός της Αστυνομίας αναφέρεται σε αιτιολόγηση παραπέμποντας στο συγκριτικό πίνακα και δεν εξηγεί με το συγκεκριμένο τρόπο που θα παρείχε δυνατότητα δικαστικού ελέγχου γιατί, τελικά, προτίμησε υποψηφίους που συγκέντρωσαν χαμηλότερη βαθμολογία· όταν μάλιστα ο αιτητής ήταν και αρχαιότερός τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, ο αιτητής είχε συγκεντρώσει ψηλότερη βαθμολογία από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Κ. Χ"Οικονόμου, Γ. Παπαγεωργίου, Σ. Χρυσού, Θ. Ευθυμίου, Ν. Μηλιδώνη, Α. Αντωνίου, Αχ. Σάββα, Β. Πρωτοπαπά, Α. Θεοφίλου και Κ. Έλληνα. Η προαγωγή των πιο πάνω, για το λόγο που εξηγήθηκε είναι άκυρη.
3. Η αιτήτρια στην προσφυγή Αρ. 203/97, Ε. Κυριάκου, σύμφωνα με τα στοιχεία, συγκέντρωσε ψηλότερη βαθμολογία από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Σ. Χρυσό και ίση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Α. Αντωνίου. Στην αγόρευση για τους καθ' ων η αίτηση αναφέρεται πως ο τελευταίος, ως κάτοχος πτυχίου Νομικής, είχε πλεονέκτημα. Δεν αναφέρεται σε τέτοιο θέμα ο Αρχηγός σε σχέση με οποιονδήποτε. Η συνολική βαθμολογία παραπέμπει στα στοιχεία των φακέλων και τα ατομικά δελτία των υποψηφίων, μέρος των οποίων είναι και τα προσόντα τους και δεν μπορεί το Δικαστήριο να γνωρίζει ποιος πράγματι ήταν ο συλλογισμός του Αρχηγού της Αστυνομίας. Στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας της προαγωγής των Σ. Χρυσού και Α. Αντωνίου.
Ο αιτητής Χ. Χρυσάνθου συγκέντρωσε χαμηλότερη βαθμολογία σε σύγκριση με όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Στη βάση των πιο πάνω, οι λόγοι ακυρότητας που προτείνονται δεν στοιχειοθετούνται και η προσφυγή του πρέπει να απορριφθεί.
4. Οι αιτητές υποστήριξαν πως, εν πάση περιπτώσει, πάσχουν οι προαγωγές γιατί ο Υπουργός δεν αιτιολόγησε την έγκριση που παρέσχε. Απορρίφθηκε όμοιος ισχυρισμός στη Σοφοκλέους (ανωτέρω). Εκεί αναφέρθηκε νομολογία σε σχέση με τη διαφορετική περίπτωση χειρισμών που απέληγαν σε μη άσκηση από Υπουργό της αποφασιστικής αρμοδιότητας που είχε και κρίθηκε πως αφού η έγκριση ήταν συναρτημένη προς όλα τα σχετικά στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Υπουργού, το επιχείρημα ήταν αβάσιμο. Δεν στοιχειοθετείται τέτοιος γενικός λόγος ακυρότητας.
5. Η Προσφυγή 186/97 επιτυγχάνει με έξοδα. Οι προσφυγές 197/97 και 203/97 επιτυγχάνουν εν μέρει χωρίς έξοδα. Η προσφυγή 202/97 αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται εν μέρει, όπως προσδιορίζεται πιο κάτω. Κατά τα άλλα επικυρώνεται.
Ακυρώνεται η προαγωγή των:
K. X"Oικονόμου, Γ. Παπαγεωργίου, Σ. Χρυσού, Θ. Ευθυμίου, Ν. Μηλιδώνη, Α. Αντωνίου, Ν. Σιάηλου, Αχ. Σάββα, Β. Πρωτοπαπά, Ξ. Περικλέους, Γ. Ξάνθου, Χρ. Κοντού, Α. Θεοφίλου, Μ. Ζωνιά, Κ. Έλληνα και Γ. Ανδρέου.
Η προσφυγή 186/97 επιτυγχάνει με έξοδα. Οι προσφυγές 197/97 και 203/97 επιτυγχάνουν μερικώς χωρίς έξοδα. Η προσφυγή 202/97 απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Σιάμπος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 A.A.Δ. 1759,
Hawai Hotels Ltd v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1995) 4 A.A.Δ. 867,
Σολωμονίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 A.A.Δ. 1467,
Δημοκρατία ν. Αντωνίου κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 325,
Ευθυμίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 4 Α.Α.Δ. 1156,
Vassiliou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 220,
Πιπερίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 134,
Σοφοκλέους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 4 A.A.Δ. 1590.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν σε λοχίες αντί των αιτητών.
Χ. Τσέλιγγας για Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή στην Yπόθεση αρ. 186/97.
Γ. Καραπατάκης, για τον Αιτητή στην Yπόθεση αρ. 197/97.
Βάκης, για τους Αιτητές στις Yποθέσεις αρ. 202/97 & 203/97.
Γ. Γιωργαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο Αρχηγός της Αστυνομίας, με έγγραφό του ημερομηνίας 15.12.96, γνωστοποίησε στον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης την απόφασή του για προαγωγή 58 αστυφυλάκων σε λοχίες και ζήτησε έγκριση. Ο Υπουργός, με αναφορά στο άρθρο 13Α του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285 όπως τροποποιήθηκε, παρέσχε την έγκρισή του και οι προαγωγές δημοσιεύθηκαν στις Εβδομαδιαίες Διαταγές αρ. 53, ημερομηνίας 30.12.96.
Οι 4 προσφυγές που ασκήθηκαν συνεκδικάστηκαν αλλά είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε σε ποιές ακριβώς προαγωγές αναφέρεται η κάθε μια. Όπως έχει εξηγηθεί, παρά τη συνεκδίκαση, η κάθε μια εξακολουθεί να διατηρεί την αυτοτέλειά της και η τύχη της καθορίζεται στη βάση των ιδιαίτερων θεμάτων που εγείρει. (Βλ. Σιάμπος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 A.A.Δ. 1759, Ηawai Hotels Limited v. Κυπριακής Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1995) 4 A.A.Δ. 867, Χρίστος Σολωμονίδης κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4 A.A.Δ. 1467).
Στην προσφυγή 186/97 προσβάλλεται η προαγωγή των ακόλουθων: Γ.Δ. Ανδρέου, Χρ. Α. Κοντού, Α. Χρ. Θεοφίλου, Γ. Κ. Π" Γεωργίου, Ξ. Α. Περικλέους, Α.Γ. Σάββα, Γ.Π. Ξάνθου, Μ. Α. Ζωνιά, Κ.Γ. Έλληνα, Β.Χ. Πρωτοπαπά, Ν. Α. Σιάηλου.
Στην προσφυγή 197/97 προσβάλλεται η προαγωγή των ακόλουθων: Γ.Λ. Ανδρέου, Ν.Α. Νικολάου, Χρ. Α. Κοντού, Α. Χρ. Θεοφίλου, Γ.Κ. Παπαγεωργίου, Ξ.Α. Περικλέους, Α.Γ. Σάββα, Γ.Π. Ξάνθου, Μ.Α. Ζωνιά, Κ.Π. Ερωτοκρίτου, Κ. Χ¨Οικονόμου, Κ.Γ. Έλληνα, Ν.Α. Σιάηλου, Β. Χ. Πρωτοπαπά, Ι.Χ. Γεωργίου, Θ.Ε. Ευθυμίου, Ν.Μ. Χριστοφίδη, Ν.Α. Μηλιδώνη, Α.Γ.Χ"Ιωάννου, Α.Π. Αντωνίου, Π.Π. Παναγή, και Σ.Τ. Χρυσού.
Στην προσφυγή 202/97 και 203/97 προσβάλλονται οι προαγωγές των ακόλουθων: Θωμά Ευθυμίου, Μάριου Χριστοφίδη, Νίκου Μηλιδώνη, Αντώνη Αντωνίου, Παναγιώτη Παναγή, Σωτήρη Χρυσού, Ανδρέα Χ"Ιωάννου.
Οι υποψήφιοι αξιολογήθηκαν από την Επιτροπή Αξιολόγησης και το Συμβούλιο Κρίσης, (Βλ. Καν. 5 και 7 των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989, ΚΔΠ 52/89). Συναφώς χρησιμοποιήθηκε το έντυπο που εκδόθηκε για το σκοπό αυτό. [Βλ. ως προς την εγκυρότητα του εντύπου την απόφαση της Ολομέλειας στη Κυπριακή Δημοκρατία ν. Αντωνίου κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 325]. Εισάχθηκε σύστημα βαθμολογίας, με μέγιστο βαθμών τους 100. Αναλογούν 45 στην κρίση της Επιτροπής Αξιολόγησης, 45 στην προσωπικη συνέντευξη ενώπιον του Συμβουλίου Κρίσης και 10 στην κρίση του Συμβουλίου Κρίσης που θα μπορούσαν να δοθούν "με βάση τα στοιχεία του προσωπικού φακέλου και ατομικού δελτίου" των υποψηφίων.
Η Επιτροπή Αξιολόγησης, σύμφωνα με το έντυπο, βαθμολόγησε τους υποψήφιους με αναφορά στα διοικητικά προσόντα, τη νοημοσύνη, κρίση, ευθυκρισία, την πειθαρχία, την απόδοση, την ενεργητικότητα, το προσωπικό κύρος και προσωπικότητα, την κατάρτιση στα αστυνομικά καθήκοντα, την ικανότητα αποτελεσματικής διεκπεραίωσης καθηκόντων και ευθυνών και την ικανότητα του υποψηφίου να εξασφαλίζει από τους άντρες του το βέλτιστο και να επιφέρει αποτελέσματα. Αυτά, με βάση τον προσωπικό τους φάκελο, το ατομικό τους δελτίο και τη συμβουλή του υπεύθυνου αστυνομικού τους. [βλ. Καν. 6(2)]. Είχε στη διάθεσή της 5 διαβαθμίσεις, από ανεπαρκής μέχρι εξαίρετος, για το κάθε ένα από τα 9 στοιχεία και στην κάθε διαβάθμιση αναλογούσε αύξηση μιας μονάδας, ως το μέγιστο των πέντε βαθμών για τον εξαίρετο. Το Συμβούλιο Κρίσης υπέβαλε όλους τους υποψηφίους σε προσωπική συνέντευξη και τους βαθμολόγησε, όπως σημείωσα, με μέγιστο όριο τους 45 βαθμούς. Ακολούθησε η προσθήκη των μονάδων "μέχρι 10" από το Συμβούλιο Κρίσης.
Με γνώμονα το άθροισμα των βαθμών που συγκέντρωσε ο κάθε υποψήφιος, το Συμβούλιο Κρίσης υπέβαλε στον Αρχηγό της Αστυνομίας "Κατάλογο Συστηνομένων για Προαγωγή". Περιλαμβάνονται σ' αυτόν τόσο οι αιτητές όσο και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Ο Αρχηγός της Αστυνομίας είχε ενώπιόν του τον Κατάλογο (συγκριτικό πίνακα όπως τον ονομάζει) και αιτιολόγησε την απόφασή του ως εξής:
"Αφού έλαβα υπόψη μου όλα τα στοιχεία που αναφέρονται στα σχετικά έντυπα και στον Προσωπικό Φάκελο/ατομικό δελτίο κάθε υποψηφίου, τα οποία συναποστέλλονται, αξιολόγησα και συνεκτίμησα όλα αυτά στο σύνολό τους, με κριτήρια την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα, πάντοτε μέσα στο πνεύμα και το γράμμα του Κανονισμού 3. Με βάση την αξιολόγηση αυτή, βλέπε συγκριτικό πίνακα, κρίνω ότι οι παρακάτω υπερέχουν των άλλων υποψηφίων και σύμφωνα με τις εξουσίες που μου παρέχει το εδάφιο (1) του άρθρου 13Α του περί Αστυνομίας Νόμου Κεφ. 285, προτίθεμαι να τους προάξω στο βαθμό του Λοχία από 1.1.97 αφού έχω πρώτα την έγκρισή σας, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο."
Ακολουθούν τα ονόματα των υποψηφίων που τελικά προάχθηκαν αφού ο Υπουργός, όπως προανέφερα, ενέκρινε την απόφασή του Αρχηγού της Αστυνομίας.
Οι ισχυρισμοί του αιτητή στις Προσφυγές 202/97 και 203/97 είναι κοινοί αλλά στις υπόλοιπες είναι διαφορετικοί του ενός από τον άλλο. Είναι απαραίτητο να εξετάσω τον κάθε ένα στο πλαίσιο της κάθε προσφυγής χωριστά.
Προσφυγή 186/97
Ο αιτητής εγείρει ένα και μοναδικό σημείο. Στρέφεται κατά του τρόπου με τον οποίο το Συμβούλιο Κρίσης άσκησε την εξουσία του για απόδοση των 10 επιπρόσθετων μονάδων. Εισηγείται πως ήταν αναιτιολόγητη και επίσης αποτέλεσμα ελλιπούς έρευνας. Οι καθ' ων η αίτηση δεν ασχολήθηκαν ειδικά με την εισήγηση αυτή. Αναφέρονται γενικά στη διαδικασία που ακολουθήθηκε, με έμφαση στην, κατά την εισήγησή τους, επάρκεια της αιτιολόγησης της απόφασης του Αρχηγού της Αστυνομίας και τη νομιμότητα της κρίσης του στο πλαίσιο της ευρύτατης, όπως τη χαρακτηρίζουν, διακριτικής εξουσίας που έχει. Ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι άπτεται, έστω εμμέσως, του θέματος που εγείρει ο αιτητής, είναι η αντίληψή τους ως προς τη σημασία της βαθμολογίας της Επιτροπής Αξιολόγησης και του Συμβουλίου Κρίσης. Εισηγούνται πως είναι απλώς συμβουλευτική για τον Αρχηγό και πως η σημασία της τελειώνει με τον καταρτισμό του καταλόγου των συστηνομένων, ανάμεσα από τους οποίους θα γίνει η τελική επιλογή, με βάση το άρθρο 13Α του Νόμου. Όμως, αμέσως μετά, απαντώντας σε άλλους ισχυρισμούς ως προς την αιτιολογία της τελικής απόφασης, επικαλούνται αυτή τη βαθμολογία ως βασικό στήριγμά της. Και, περαιτέρω, ως δείκτη υπεροχής. Εκτιμούν συναφώς πως στην πραγματικότητα ο Αρχηγός της Αστυνομίας "βασικά ακολούθησε τη σειρά επιτυχίας σύμφωνα με τη βαθμολογία που εξασφάλισε κάθε υποψήφιος εκτός στις περιπτώσεις που έκρινε ότι η διαφορά μερικών βαθμών δεν μπορούσε να αποτελέσει έκδηλη υπεροχή που να καθιστά την αρχαιότητα και το πρόσθετο προσόν μή υπολογίσιμο".
Στην υπόθεση Ευθύμιος Α. Ευθυμίου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1998) 4 Α.Α.Δ. 1156, εξέτασα όμοιο ζήτημα. Έκρινα ότι η απόδοση των επιπρόσθετων μονάδων με αναφορά γενικά στα "στοιχεία του προσωπικού φακέλου και ατομικού δελτίου", έπασχε ως αναιτιολόγητη. Διατηρώ την άποψη αυτή. Στην πιο πάνω υπόθεση οι αιτητές είχαν αποκλειστεί αφού δεν είχαν περιληφθεί στον κατάλογο των συστηνομένων. Ωστόσο επενέργησε και εδώ αυτή η βαθμολογία. Η διαφορά μεταξύ των συστηθέντων με βάση τους βαθμούς της Επιτροπής Αξιολόγησης και εκείνους που απέδωσε το Συμβούλιο Κρίσης για τη συνέντευξη ήταν σαφώς ανατρέψιμοι, ανάλογα με το πόσους πρόσθετους βαθμούς θα έδιδε το Συμβούλιο Κρίσης. Ο Αρχηγός δε, κατά την άσκηση της αποφασιστικής του αρμοδιότητας, σαφώς αναφέρεται σε αξιολόγηση, με βάση το συγκριτικό πίνακα. Ένας συγκριτικός πίνακας υπάρχει και αυτός είναι ο κατάλογος των συστηνομένων που υπέβαλε το Συμβούλιο Κρίσης.
Δεν παρέχεται δυνατότητα ανεύρεσης στους φακέλους του αιτιολογικού ερείσματος της πιο πάνω κρίσης. Είναι σταθερά νομολογημένο πως οι φάκελοι προσφέρονται ως τέτοιο μόνο αν προκύπτει από το περιεχόμενό τους, κατά τρόπο σαφή και αναντίλεκτο, τί ακριβώς οδήγησε στην ορισμένη κρίση. (Βλ. Vassiliou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 220, Πιπερίδης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1995) 3 A.A.Δ. 134). Δεν παρέχεται δυνατότητα άσκησης δικαστικού ελέγχου και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας των προαγωγών που προσβάλλονται με την προσφυγή αυτή.
Προσφυγή 197/97
Το μεγαλύτερο μέρος της αγόρευσης για τον αιτητή αφιερώνεται σε παράθεση στοιχείων από τους φακέλους σε σχέση με τον ίδιο και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Επικαλείται την αρχαιότητα, την αξία και τα προσόντα του και εισηγείται πως υπερέχει έκδηλα. Επίσης θέτει θέμα ελλιπούς έρευνας αλλά και έλλειψης αιτιολογίας στην απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας. Όπως τονίζει, "το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι γιατί προτιμήθηκαν τα άνω ενδιαφερόμενα πρόσωπα..."
Λόγοι ακυρότητας με αναφορά στη βαθμολογία των υποψηφίων από την Επιτροπή Αξιολόγησης και το Συμβούλιο Κρίσης, δεν διατυπώνονται. Αντίθετα ο αιτητής επικαλείται αυτή τη βαθμολογία ενόψει της υπεροχής του σ' αυτή έναντι ορισμένων ενδιαφερομένων προσώπων. Το συμπέρασμα είναι πως την θεωρεί ως δείκτη αξίας στην έκταση που τον ευνοεί και πως την αγνοεί εντελώς όταν διατυπώνει τον ισχυρισμό πως υπερέχει έκδηλα των ενδιαφερομένων προσώπων.
Στη γενική δομή της αγόρευσης για τους καθ' ων η αίτηση έχω αναφερθεί. Επιπρόσθετα, τονίζουν πως η αρχαιότητα, σύμφωνα με τον Καν. 3, δεν ρυθμίζει την προαγωγή και αναφέρονται σε πρόσθετο προσόν ενός από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Ενώ, όμως, επικαλούνται τη βαθμολογία των υποψηφίων από την Επιτροπή Αξιολόγησης και το Συμβούλιο Κρίσης, ως στοιχείο που στηρίζει την τελική επιλογή, περιορίζονται σε γενικότητες αναφορικά με την εξήγηση της προαγωγής των υποψηφίων που είχαν χαμηλότερη βαθμολογία από τον αιτητή. Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο συγκεκριμένοι. Δεν παρέχεται τέτοια εξήγηση.
Στην υπόθεση Σοφοκλής Σοφοκλέους κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1994) 4 A.A.Δ. 1590, ασχολήθηκα με παρόμοιο θέμα. Επικαλέστηκαν αυτή την υπόθεση οι αιτητές στις Προσφυγές 203 και 204/97. Την είχαν υπόψη τα μέρη και δεν υπήρχε εισήγηση για διαφοροποίησή της ως θέματος αρχής ή με αναφορά στα γεγονότα. Είχα κρίνει πως προέκυπτε αιτιολόγηση της τελικής απόφασης του Αρχηγού της Αστυνομίας και πως οι επιλογές του ήταν εύλογες στην περίπτωση των ενδιαφερομένων προσώπων που υπερείχαν στη συνολική βαθμολογία. Τα στοιχεία έδειχναν κατά τρόπο αναντίλεκτο τί μέτρησε στην περίπτωσή τους και το γεγονός ότι δεν αφέθηκε η αρχαιότητα να υπερνικήσει την αξία, δεν ήταν σφάλμα. Δέχθηκα, όμως, πως η απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας ήταν αναιτιολόγητη σε σχέση με επιλογή υποψηφίων που είτε υστερούσαν στη βαθμολογία είτε, ενώ ισοβαθμούσαν, υστερούσαν σε αρχαιότητα έναντι των αιτητών. Άγομαι στην ίδια κατάληξη. Ο Αρχηγός της Αστυνομίας αναφέρεται σε αιτιολόγηση παραπέμποντας στο συγκριτικό πίνακα και δεν εξηγεί με το συγκεκριμένο τρόπο που θα παρείχε δυνατότητα δικαστικού ελέγχου γιατί, τελικά, προτίμησε υποψηφίους που συγκέντρωσαν χαμηλότερη βαθμολογία· όταν μάλιστα ο αιτητής ήταν και αρχαιότερός τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, ο αιτητής είχε συγκεντρώσει ψηλότερη βαθμολογία από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Κ. Χ"Οικονόμου, Γ. Παπαγεωργίου, Σ. Χρυσού, Θ. Ευθυμίου, Ν. Μηλιδώνη, Α. Αντωνίου, Αχ. Σάββα, Β. Πρωτοπαπά, Α. Θεοφίλου και Κ. Έλληνα. Η προαγωγή των πιο πάνω, για το λόγο που εξήγησα είναι άκυρη.
Προσφυγές 202/97 και 203/97
Ούτε οι αιτητές στις πιο πάνω προσφυγές διατυπώνουν οποιοδήποτε ισχυρισμό με αναφορά στις βαθμολογίες της Επιτροπής Αξιολόγησης και του Συμβουλίου Κρίσης. Τονίζουν την αρχαιότητά τους έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων και προτείνουν πως "η διαφορά μερικών βαθμών δεν μπορεί να αποτελεί έκδηλη υπεροχή που να καθιστά την αρχαιότητα ως μή υπολογίσιμο κριτήριο". Επικαλούνται την υπόθεση Σοφοκλής Σοφοκλέους (ανωτέρω) και εισηγούνται πως και εδώ η απόφαση του Αρχηγού πάσχει ως αναιτιολόγητη.
Το πρώτο που πρέπει να επισημανθεί είναι πως η διοίκηση δεν προάγει υποψηφίους στη βάση "έκδηλης υπεροχής" τους έναντι των υπολοίπων. Το δεύτερο είναι η παραγνώριση από τους αιτητές της συνολικής επίπτωσης της υπόθεσης που επικαλέστηκαν, όπως την εξήγησα πιο πριν.
Η αιτήτρια Ε. Κυριάκου, σύμφωνα με τα στοιχεία, συγκέντρωσε ψηλότερη βαθμολογία από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Σ. Χρυσό και ίση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Α. Αντωνίου. Στην αγόρευση για τους καθ' ων η αίτηση αναφέρεται πως ο τελευταίος, ως κάτοχος πτυχίου Νομικής, είχε πλεονέκτημα. Δεν αναφέρεται σε τέτοιο θέμα ο Αρχηγός σε σχέση με οποιονδήποτε. Η συνολική βαθμολογία παραπέμπει στα στοιχεία των φακέλων και τα ατομικά δελτία των υποψηφίων, μέρος των οποία είναι και τα προσόντα τους και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιός πράγματι ήταν ο συλλογισμός του Αρχηγού της Αστυνομίας. Στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας της προαγωγής των Σ. Χρυσού και Α. Αντωνίου.
Ο αιτητής Χ. Χρυσάνθου συγκέντρωσε χαμηλότερη βαθμολογία σε σύγκριση με όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Στη βάση των πιο πάνω, οι λόγοι ακυρότητας που προτείνονται δεν στοιχειοθετούνται και η προσφυγή του πρέπει να απορριφθεί.
Οι αιτητές υποστήριξαν πως, εν πάση περιπτώσει, πάσχουν οι προαγωγές γιατί ο Υπουργός δεν αιτιολόγησε την έγκριση που παρέσχε. Απέρριψα όμοιο ισχυρισμό στην Σοφοκλής Σοφοκλέους (ανωτέρω) την οποία επικαλέστηκαν οι αιτητές χωρίς προφανώς να προσέξουν αυτή την πτυχή. Αναφέρθηκα σε νομολογία σε σχέση με τη διαφορετική περίπτωση χειρισμών που απέληγαν σε μή άσκηση από Υπουργό της αποφασιστικής αρμοδιότητας που είχε και έκρινα πως αφού η έγκριση ήταν συναρτημένη προς όλα τα σχετικά στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Υπουργού, το επιχείρημα ήταν αβάσιμο. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο. Δεν συμφωνώ πως στοιχειοθετείται τέτοιος γενικός λόγος ακυρότητας.
Η Προσφυγή 186/97 επιτυγχάνει με έξοδα. Οι προσφυγές 197/97 και 203/97 επιτυγχάνουν εν μέρει και δεν θα εκδώσω ως προς αυτές διαταγή για έξοδα. Η προσφυγή 202/97 αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται εν μέρει, όπως θα προσδιορίσω πιο κάτω. Κατά τα άλλα επικυρώνεται.
Ακυρώνεται η προαγωγή των:
Κ. Χ"Οικονόμου, Γ. Παπαγεωργίου, Σ. Χρυσού, Θ. Ευθυμίου, Ν. Μηλιδώνη, Α. Αντωνίου, Ν. Σιάηλου, Αχ. Σάββα, Β. Πρωτοπαπά, Ξ. Περικλέους, Γ. Ξάνθου, Χρ. Κοντού, Α. Θεοφίλου, Μ. Ζωνιά, Κ. Έλληνα και Γ. Ανδρέου.
Η προσφυγή 186/97 επιτυγχάνει με έξοδα. Οι προσφυγές 197/97 και 203/97 επιτυγχάνουν μερικώς χωρίς έξοδα. Η προσφυγή 202/97 απορρίπτεται με έξοδα.