ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

K.E.M. Tours Ltd

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Υπουργού Οικονομικών

2. Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας

_____________

Για τους αιτητές : κ. Γ. Παπαθεοδώρου.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κα Ευγ. Καρακάνα, Δικηγόρος της

Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.

______________

Οι αιτητές είναι εταιρεία που έχει ως εμπορική δραστηριότητα τη μεταφορά προσώπων με τουριστικά λεωφορεία και αστικά ταξί, είναι δε εγγεγραμμένη στο Μητρώο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας ως νομικό πρόσωπο. Παρ΄ όλον που δεν είναι ιδιοκτήτες οχημάτων, εν τούτοις εκμεταλλεύονται τουριστικά λεωφορεία και αστικά ταξί τα οποία είναι εγγεγραμμένα επ΄ ονόματι άλλων εταιρειών.

Το Επαρχιακό Γραφείο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Λευκωσίας ασκώντας τις εξουσίες που του παρέχονται από τον περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμο του 1990, Ν. 264/90, πραγματοποίησε έλεγχο στα υποστατικά των αιτητών η οποία ολοκληρώθηκε στις 18.12.1996 και κάλυψε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων τους.

Μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου ο ΄Εφορος Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (στο εξής "ο ΄Εφορος"), με επιστολή του ημερ. 3.7.1997, πληροφόρησε τους αιτητές ότι από τον έλεγχο διαπιστώθηκε ότι δεν τηρούσαν κατάλληλα λογιστικά βιβλία και αρχεία που να εξηγούν ικανοποιητικά και πλήρως τις συναλλαγές τους. Περαιτέρω, ασκώντας τις εξουσίας που του παρέχει το άρθρο 34 (1) βεβαίωσε το ποσό των £73.873,82 ως φόρο οφειλόμενο, κάλεσε δε τους αιτητές με βάση το άρθρο 36 του ίδιου Νόμου να καταβάλουν το ποσό των £71.481,63 που αντιπροσώπευε τον πληρωτέο φόρο.

Στην ίδια επιστολή αναφέρεται ότι προς εξεύρεση της φορολογητέας ύλης λήφθηκαν υπ΄ όψιν τα ακόλουθα στοιχεία:

(1) Ο αριθμός των αστικών ταξί και τουριστικών λεωφορείων που ήταν υπό την εκμετάλλευση των αιτητών κατά την υπό εξέταση περίοδο.

(2) Οι συμβάσεις που οι αιτητές είχαν συνάψει με διάφορους οδηγούς αστικών ταξί και τουριστικών λεωφορείων για την από μέρους τους μίσθωση αριθμού οχημάτων προς τους αιτητές οι οποίες καθορίζουν μεταξύ άλλων το ύψος της αντιπαροχής και την περίοδο μίσθωσης.

(3) Η στατιστική μελέτη που διενήργησε το Τμήμα Οδικών Μεταφορών το 1994 για την επάρκεια των αστικών ταξί, από την οποία προκύπτει ότι η μέση ετήσια είσπραξη ενός αστικού ταξί με περιοχή τη Λευκωσία και Λεμεσό κυμαίνεται γύρω στις £15.500 και £14.900 αντίστοιχα.

(4) Οι μεταφορές που γίνονταν από τρίτους για λογαριασμό των αιτητών για τις οποίες διαπιστώθηκε ότι όσο ήταν το κόστος της υπηρεσίας προς τους αιτητές, τόση ήταν και η χρέωση προς τους πελάτες που οι αιτητές εξυπηρετούσαν, και

(5) οι αποδείξεις είσπραξης που οι αιτητές εξέδιδαν προς άλλη εταιρεία σε ότι αφορά την παραχώρηση των δικαιωμάτων τους για εξυπηρέτηση πελατών στο αεροδρόμιο Λάρνακας.

Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή αξιώνουν ουσιαστικά ακύρωση της πιο πάνω απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση και συγκεκριμένα ακύρωση της βεβαίωσης του οφειλόμενου φόρου και της επιβολής καταβολής του ποσού των £71.481,63 ως πληρωτέο φόρο.

Ισχυρίζονται ότι οι καθ΄ ων η αίτηση χρησιμοποίησαν λανθασμένους υπολογισμούς ή στοιχεία τα οποία ήταν ουσιαστικά αστήρικτα με αποτέλεσμα να εξαχθούν λανθασμένα συμπεράσματα αναφορικά με τη χρήση και την απόδοση των οχημάτων των αιτητών.

Ισχυρίζονται περαιτέρω ότι η βάση υπολογισμού του αξιούμενου ποσού από τον ΄Εφορο ήταν η χρησιμοποίηση της στατιστικής μελέτης του Τμήματος Οδικών Μεταφορών του 1994, που αφορούσε την επάρκεια αστικών ταξί για την περιοχή Λευκωσίας και Λεμεσού, ως και τη μέση ετήσια είσπραξη του καθενός. Με βάση τα στοιχεία αυτά οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν τα στοιχεία που τους δόθηκαν από τους αιτητές και ο ΄Εφορος προέβη στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης η οποία θεωρείται από τους αιτητές πεπλανημένη.

Σύμφωνα πάντα με τους αιτητές η στατιστική μελέτη αποδείχτηκε λανθασμένη και αφού αναγνωρίστηκε ως τέτοια ανακλήθηκε και αποσύρθηκε από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών.

Από την άλλη οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίστηκαν ότι οι πιο πάνω ισχυρισμοί των αιτητών δεν ευσταθούν και υποστήριξαν ότι η χρησιμοποίηση της στατιστικής μελέτης μεταξύ των άλλων στοιχείων για υπολογισμό της μηνιαίας αντιπαροχής των αστικών ταξί των αιτητών έγινε γιατί οι αιτητές δεν τηρούσαν τα αναγκαία βιβλία και αρχεία που προβλέπονται από τη νομοθεσία, με αποτέλεσμα ο ΄Εφορος να ασκήσει την εξουσία που του παρέχει ο Νόμος κατά τον καλύτερο τρόπο προς υπολογισμό της μηνιαίας αντιπαροχής των αστικών ταξί των αιτητών. Περαιτέρω η πιο πάνω μελέτη στηρίχτηκε σε στοιχεία που συλλέχτηκαν με αντικειμενικό τρόπο και χρησιμοποιήθηκαν από τον ΄Εφορο με καλή πίστη, μέσα στα πλαίσια της άσκησης της κρίσης του και κατά τον καλύτερο τρόπο.

Είναι αλήθεια ότι ο ΄Εφορος στην επιστολή του ημερ. 3.7.1997 παραδέχεται ότι προς εξέταση της φορολογητέας ύλης λήφθηκε υπ΄ όψιν, εκτός των διαφόρων στοιχείων που αναφέρονται στους αιτητές και η στατιστική μελέτη που διενήργησε το Τμήμα Οδικών Μεταφορών το 1994, για την επάρκεια των αστικών ταξί, από την οποία προκύπτει η μέση ετήσια είσπραξη ενός ταξί στη Λευκωσία και Λεμεσό. Είναι φανερό ότι η μελέτη χρησιμοποιήθηκε για να υπολογιστούν οι εισπράξεις των αιτητών από τη χρήση των αστικών ταξί που διέθεταν.

Στο φάκελο της υπόθεσης υπάρχει κατατεθημένη επιστολή του Υπουργείου Συγκοινωνιών και ΄Εργων, Τμήμα Οδικών Μεταφορών προς το δικηγόρο των αιτητών ημερ. 21.10.1998, με το ακόλουθο περιεχόμενο:

Στην παρούσα υπόθεση ένα από τα στοιχεία στα οποία ο ΄Εφορος βάσισε την κρίση του ήταν η στατιστική μελέτη που διενήργησε το Τμήμα Οδικών Μεταφορών το 1994. Η μελέτη όμως αυτή θεωρήθηκε, σύμφωνα με παραδοχή του Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, ως ανεπαρκής και μη γενομένη. Παρ΄ όλον ότι η απόφαση του Εφόρου στηρίχτηκε και σε σειρά άλλων στοιχείων, το γεγονός ότι ο ΄Εφορος έλαβε υπ΄ όψιν και ένα στοιχείο το οποίο κατά παραδοχή είναι ανεπαρκές, δημιουργεί εύλογες αμφιβολίες για το κατά πόσο η απόφαση του Εφόρου δεν είναι πεπλανημένη.

Η μελέτη παρέσχε στον ΄Εφορο στοιχεία ως προς την ετήσια απόδοση των αστικών ταξί, στοιχεία τα οποία είναι φανερό ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απόφαση του Εφόρου. Ο ισχυρισμός των αιτητών για την επάρκεια της μελέτης αμφισβητήθηκε μεν από τους καθ΄ ων η αίτηση, αλλά αόριστα, χωρίς να παρουσιαστεί οποιοδήποτε στοιχείο που να δικαιολογηθεί η αμφισβήτηση αυτή.

Εν όψει όλων των πιο πάνω βρίσκω ότι ο ΄Εφορος άσκησε την εξουσία που του παρέχει το άρθρο 34 του Νόμου 246/90 με λανθασμένο τρόπο και γι΄ αυτό η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα εναντίον των καθ΄ων η αίτηση όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Φρ. Νικολαΐδης

Δ.

/ΜΔ