|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 421/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Γιώργου Πασχάλη, από Δερύνεια
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
1. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως,
2. Αρχηγού Αστυνομίας,
3. Συμβουλίου Προσλήψεων
Καθ΄ ων η Αίτηση
--------------------------
27 Σεπτεμβρίου, 1999
.Για τον αιτητή: Α. Σ. Αγγελίδης
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας Α΄
Για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο: Καμία εμφάνιση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής προσβάλλει το διορισμό, που δημοσιεύτηκε στις 13 Απριλίου 1998 στις Εβδομαδιαίες Διαταγές της Αστυνομίας, του Αντώνη Δημήτρη Μεταξά στο βαθμό του Λοχία για επάνδρωση της εξειδικευμένης θέσης Χειριστή Αεροπλάνου.
Ορίζεται στο εδάφιο (1) του άρθρου 13(Α) του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285 όπως τροποποιήθηκε, ότι:
"13Α.-(1) Τα μέλη της Δύναμης μέχρι και του βαθμού του Ανώτερου Υπαστυνόμου, διορίζονται, εγγράφονται, προάγονται και απολύονται από τον Αρχηγό, με την έγκριση του Υπουργού."
΄Επειτα τίθεται στο άρθρο το πλαίσιο άσκησης αυτής της εξουσίας, με κεντρικό άξονα την έκδοση Κανονισμών που να ρυθμίζουν, μεταξύ άλλων, τους όρους και τη διαδικασία διορισμού. Διαλαμβάνεται ειδικότερα η σύσταση Συμβουλίου Κρίσης με καθορισμένες ευθύνες. Οι περί Αστυνομίας (Γενικοί) Κανονισμοί του 1989 (Κ.Δ.Π. 51/89) περιλαμβάνουν διατάξεις και για τις ανάγκες του άρθρου 13Α του Νόμου. Η διαδικασία πρόσληψης εκτίθεται στον Καν. 6. Ενδιαφέρει κατ΄ αρχάς το προπαρασκευαστικό στάδιο αφού προβάλλεται από τον αιτητή ότι δεν ακολουθήθηκε σε εκείνο το στάδιο η προβλεπόμενη διαδικασία. Προβλέπεται στην παράγραφο (3) του Καν. 6 ότι ο Αρχηγός διαβιβάζει τις αιτήσεις στο Συμβούλιο Προσλήψεων το οποίο ενεργεί σύμφωνα με τον Καν. 5. Τον οποίο παραθέτω ολόκληρο ενόψει της ιδιαίτερης σημασίας του στο ζήτημα:
"5(1) Καθιδρύεται Συμβούλιο Προσλήψεων το οποίο θα απαρτίζεται από το Διευθυντή Εκπαιδεύσεως και δύο άλλους Ανώτερους Αξιωματικούς τους οποίους θα διορίζει ο Αρχηγός με την έγκριση του Υπουργού:
Νοείται ότι στις περιπτώσεις εγγραφών για την Πυροσβεστική ο ένας από τους δύο Ανώτερους Αξιωματικούς θα προέρχεται από την Πυροσβεστική.
(2) Οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου Προσλήψεων είναι
:(α) Αξιολόγηση και ταξινόμηση των αιτήσεων των υποψηφίων για πρόσληψη.
(β) Ορισμός ημερομηνίας εξέτασης των υποψηφίων, προφορικής ή και γραπτής, κατά την κρίση του Συμβουλίου Προσλήψεων.
(γ) Διεξαγωγή και βαθμολογία των γραπτών ή και προφορικών εξετάσεων των υποψηφίων.
(δ) Καταρτισμός πίνακα επιτυχόντων κατά σειρά επιτυχίας στις εξετάσεις και υποβολή του στον Αρχηγό."
Οι προσλήψεις από τον Αρχηγό γίνονται με βάση τον αναφερθέντα πίνακα και τις απόψεις του Συμβουλίου Προσλήψεων αναφορικά με τις προσωπικές συνεντεύξεις και τα προσόντα των υποψηφίων: βλ. παράγραφο (4) του Καν. 6.
Η επίδικη θέση προκηρύχθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1997. Υποβλήθηκαν εντός της ορισθείσας προθεσμίας, που έληγε στις 5 Δεκεμβρίου 1995, σαράντα τρεις αιτήσεις. Εν συνεχεία ο Αρχηγός, με επιστολή ημερ. 19 Δεκεμβρίου 1997, απευθύνθηκε προς τον Υπουργό, διατυπώνοντας την εξής παράκληση σχετικά με την πλήρωση της θέσης όπως και άλλων που είχαν προκηρυχθεί
ταυτόχρονα."Παρακαλώ όπως έχω την έγκρισή σας για να διορίσω Επιτροπή αποτελούμενη από τους κ. Ν. Σερδάρη, Β/Αρχηγό (Υ) και (Εκπ.) ως Πρόεδρο και μέλη τους κ. Σ. Χαραλάμπους, Ανώτ. Αστυνόμο και κ. Μ. Νεοκλέους, Αναπλ. Ανώτ. Αστυνόμο, για να αξιολογήσουν τις αιτήσεις, να καλέσουν σε προσωπική συνέντευξη τους αιτητές και να μου υποβάλουν τις εισηγήσεις τους."
Tίθεται προς εξέταση το κατά πόσο υπήρξε συμμόρφωση με τις πρόνοιες των Κανονισμών σε ό,τι αφορά το Συμβούλιο Προσλήψεων, ή πιο συγκεκριμένα, κατά πόσο η συσταθείσα Επιτροπή που επιλήφθηκε των αιτήσεων ήταν ταυτόσημη με το θεσμοθετημένο Συμβούλιο Προσλήψεων παρά τη διαφορά τους στην ονομασία.
Το ζήτημα ήδη απασχόλησε σε άλλες υποθέσεις και έχω επ΄ αυτού το οφέλημα των εμπεριστατωμένων αποφάσεων δύο συναδέλφων. Με όχι όμως το ίδιο σκεπτικό και αποτέλεσμα η κάθε μια. Η πρώτη είναι η Θεμιστοκλέους v. Δημοκρατίας υπόθεση αρ. 508/97, ημερ. 27 Μαρτίου 1998, στην οποία κρίθηκε, με βάση τα εκεί προβληθέντα, ότι τόσο από άποψη σύνθεσης όσο και από άποψη αρμοδιότητας, το Σώμα το οποίο ονομάστηκε ως Επιτροπή ήταν ουσιαστικά εκείνο που στους Κανονισμούς αναφέρεται ως το Συμβούλιο Προσλήψεων. Το εν λόγω Σώμα λειτούργησε και επιτέλεσε το έργο του όπως ακριβώς προβλέπεται στους Κανονισμούς. Και επομένως οι προπαρασκευαστικές διεργασίες στις οποίες προέβη ήταν νόμιμες. Η δεύτερη είναι η Ιταλού v. Δημοκρατίας υπόθεση αρ. 933/97 ημερ. 9 Σεπτεμβρίου 1999. Στην οποία το Δικαστήριο κατέληξε ότι η συσταθείσα Επιτροπή δεν μπορούσε να αποτελέσει το Συμβούλιο Προσλήψεων. Κι αυτό, όχι λόγω διαφοράς στο όνομα αλλά διότι, όπως προέκυπτε από τον τρόπο σύστασης της και τους όρους εντολής της, δεν επρόκειτο για το προβλεπόμενο θεσμικό όργανο και ούτε λειτούργησε όπως προβλέπεται να λειτουργεί το Συμβούλιο Προσλήψεων. Αυτές οι καταλήξεις εξηγούνται στις δύο περικοπές που παραθέτω:
"Εδώ εγείρεται ιδιαίτερο θέμα αναφορικά με την καθίδρυση του Συμβουλίου Προσλήψεων. Είναι ορθή η εισήγηση της αιτήτριας πως ο Νόμος και στη συνέχεια οι Κανονισμοί, όταν αναφέρονται σε Συμβούλιο Προσλήψεων που καθιδρύεται, δεν εννοούν ad hoc Συμβούλιο που θα λειτουργεί για τις ανάγκες συγκεκριμένης διαδικασίας διορισμών και με μέλη που ενδεχομένως θα αλλάζουν κατά περίπτωση. Εννοεί σώμα με διαχρονική οντότητα το οποίο θα ασκεί την οριζόμενη αρμοδιότητα του καταρτισμού καταλόγου επιτυχόντων για διορισμό. Γι΄αυτό και σύμφωνα με τον Κανονισμό 6(6) αυτός ο πίνακας "θα ισχύει μέχρι της συντάξεως από αυτό νέου πίνακα επιτυχόντων". Με βάση τον οποίο, όπως προβλέπει ο Κανονισμός 6(4), ο Αρχηγός "θα προβαίνει σε προσλήψεις".
Το πρόβλημα, επομένως, δεν εντοπίζεται απλώς στο όνομα και η ανωμαλία δεν θεραπεύεται ούτε από το γεγονός ότι αργότερα, σε άλλο έγγραφό του, ο Αρχηγός περιγράφει την επιτροπή ως "Συμβούλιο Προσλήψεων". Ενδεικτικά αυτής της ανωμαλίας είναι και τα πιο κάτω.
(α) Ο Αρχηγός ζήτησε έγκριση όχι για το διορισμό των δυο μελών αλλά για το διορισμό της Επιτροπής με τους κατονομαζόμενους Πρόεδρο και Μέλη. Δεν χρειαζόταν έγκριση για το διορισμό του Συμβουλίου Προσλήψεων. Η καθίδρυσή του ως διαρκούς σώματος επιβαλλόταν από το Νόμο και τους Κανονισμούς. Επιπλέον, δεν μπορούσε να τίθεται ζήτημα έγκρισης για το ποιός θα ήταν ο Πρόεδρος. Αυτός καθορίζεται ρητά από τον Κανονισμό 5(1).
(β) Ο Αρχηγός, ζητώντας την έγκριση για το διορισμό της Επιτροπής, καθόρισε και το σκοπό της:
"Να αξιολογήσουν τις αιτήσεις, να καλέσουν σε προσωπική συνέντευξη τους αιτητές και να μου υποβάλουν τις εισηγήσεις τους".
Αυτά δεν μπορεί να αντιστοιχηθούν προς τις ρητώς διατυπωμένες αρμοδιότητες του Συμβουλίου Προσλήψεων, όπως τις παρέθεσα. Εναπόκειται στο Συμβούλιο Προσλήψεων να κρίνει σε τί είδους εξέταση θα υποβάλει τους υποψηφίους. Αυτή μπορεί να είναι γραπτή ή προφορική ή και τα δυο. Περαιτέρω, ο τελικός στόχος είναι ο καταρτισμός πίνακα επιτυχόντων κατά σειρά επιτυχίας. Δεν μπορεί να απέληξε σε καθίδρυση του Συμβουλίου Προσλήψεων που επιβάλλουν ο Νόμος και οι Κανονισμοί, η σύσταση επιτροπής με ιδιαίτερους όρους εντολής.
.................................. .................................................. .................................................. ................................................
Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, η επιτροπή δεν λειτούργησε στην παρούσα υπόθεση κατά τρόπο εναρμονισμένο προς τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου Προσλήψεων, ενδεικτικό και αυτό της ίδιας ανωμαλίας. Δεν κατάρτισε πίνακα επιτυχόντων. Κατάρτισε "κατάλογο υποψηφίων που θεωρούνται οι καταλληλότεροι". Όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, δεν είναι έργο του Συμβουλίου Προσλήψεων η σύγκριση των υποψηφίων με στόχο τον εντοπισμό των καταλληλοτέρων. Οι ίδιοι οι καθ΄ων η αίτηση επικαλούνται, για άλλο σκοπό βέβαια και δεν αντιδικεί η αιτήτρια ως προς αυτό, το γεγονός ότι δεν παρέχεται δυνατότητα πρόσληψης υποψηφίου που δεν περιλαμβάνεται στον πίνακα επιτυχόντων. Δεν προσδίδεται από το Νόμο και τους Κανονισμούς εξουσία
οριστικού αποκλεισμού υποψηφίων πάνω στη βάση συγκριτικής κρίσης ως προς την καταλληλότητα τους από όργανο που δεν είναι το διορίζον."
Στο υπό αναφορά ζήτημα η παρούσα υπόθεση δεν διαφέρει στα ουσιώδη στοιχεία της από την Ιταλού v. Δημοκρατίας (ανωτέρω). Τα όσα λέχθηκαν εκεί, μου φαίνεται να αποτελούν την απάντηση προς την οποία αποκλίνω σε σχέση με ό,τι τίθεται και εδώ. Η κατάληξη περί προπαρασκευαστικής μεμπτότητας εκθεμελιώνει την προσβαλλόμενη απόφαση. Εν όψει τούτου δεν μου φαίνεται να χρειάζεται να κατευθύνω την προσοχή μου σε άλλο από τα τεθέντα ζητήματα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του ΄Αρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Γ. Κ. Νικολάου,
Δ.
/Χ.Θ.